Από το εξωτερικό οι ενέργειες κατά των ολιγαρχών στην Ελλάδα

Θα μπορούσε κανείς να απορεί σχετικά με τον τρόπο που κινείται τον τελευταίο καιρό η δικαιοσύνη στην χώρα μας. Με την προφυλάκιση Λαυρεντιάδη, την γρήγορη προανακριτική για τον Παπακωνσταντίνου και ούτω καθ'εξής. Σε μία χώρα που είχαμε συνηθίσει όλα να κουκουλώνονται και να οι υποθέσεις να ... χάνονται στο διάβα του χρόνου.
Τι έγινε όμως και πλέον κάποια πράγματα κινούνται; Ξύπνησε η "Δικαιοσύνη"; Ή μήπως υπάρχει...
πολιτική βούληση από πλευράς της κυβέρνησης Σαμαρά;
Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι "χειρουργικές" κινήσεις κατά των οικονομικών ελίτ που επί χρόνια λυμαίνονται την χώρα μας, προέκυψαν λόγω πιέσεων από το εξωτερικό. Ο συντονισμός φαίνεται άλλωστε και από την πληθώρα δημοσιευμάτων από μεγάλα έντυπα του εξωτερικού (π.χ. αναφορά των Financial Times στην περίπτωση Λαυρεντιάδη, λίγες ημέρες πριν την συλληψή του). Από ό,τι φαίνεται για τους δικούς τους λόγους, συγκεκριμένα κέντρα έχουν αποφασίσει να "φέρουν στην θέση τους" τις ελλαδίτικες οικονομικές ελίτ. Και όσα συμβαίνουν αποτελούν παραδείγματα προς συνετισμό των υπολοίπων.
Γίνονται όλα αυτά για να συμμετέχουν οι Έλληνες "ολιγάρχες" στην "διάσωση" της χώρας; Να δεχτούν δηλαδή να δώσουν χρήματα στο ελληνικό κράτος; Ή μήπως γίνονται προκειμένου στην "νέα εποχή" του ελληνικού οικονομικού βίου, να μπορέσουν να συμμετέχουν δίχως εμπόδια μεγάλες εταιρείες του εξωτερικούς (γερμανικές, γαλλικές και αμερικάνικες π.χ.) δίχως να έχουν ανάγκη τους Έλληνες ενδιάμεσους, όπως γινόταν μέχρι τώρα; Για τον Έλληνα πολίτη, φυσικά όλα αυτά είναι μια καθαρά θεωρητική συζήτηση καθώς είτε τον εκμεταλλεύεται κάποιος με ελληνικό όνομα αλλά χωρίς συνείδηση του ανήκειν στο ελληνικό έθνος (π.χ. όλα τα βλαστάρια των παλαιών εφοπλιστών), είτε κάποιος Γάλλος η Γερμανός, λίγη σημασία έχει.
Μήπως τελικά όλη αυτή η ιστορία της "κάθαρσης" είναι απλά ένα ακόμη επεισόδιο στον οικονομικό πόλεμο μεταξύ συγκεκριμένων συμφερόντων;
Οι πιο καλοπροαίρετοι θα πούν ότι είδαν ότι δεν βγαίνει άλλο ζουμί από τους Έλληνες πολίτες και προσπαθούν να βάλουν σε "τάξη" και τους μεγάλους. Συνήθως όμως τέτοιου είδους "παιχνίδια" έχουν παραπάνω του ενός σκοπούς. Από την άλλη, οι αποκομμένοι από τον ιστό της ελληνικής κοινωνίες "ολιγάρχες" θα συνειδητοποιήσουν ότι το χρήμα δεν είναι το πάν, εάν δεν υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο στις κοινωνίες στις οποίες ζουν.
Δ. Παπαγεωργίου

www.elkosmos.gr