Πως να τραβάς την «προσοχή»...(«συνωστίζοντας» πχ την μισή Αθήνα...)

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Η αίθουσα ήταν γεμάτη. Στην κυριολεξία δεν έπεφτε καρφίτσα. Όλες και όλοι καλοντυμένοι. Και «ακριβοντυμένοι». Είχαν πληρώσει «τσουχτερά» τη συμμετοχή τους στο «πριβέ σεμινάριο».

Μπροστά μπροστά πρώτη θέση ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα ένας...
τύπος με λαμέ κίτρινο σακάκι και η συνοδός του με παρόμοια στυλιστικά ενδυματολογικά γκάτζετ πάνω της. Έξι θέσεις πιο πέρα, επίσης ξεχώριζε μια κοπέλα με ιδιαιτέρως αισθησιακό μπούστο και γενικότερη εμφάνιση.

Με το που εμφανίστηκε ο ομιλητής οι ψίθυροι σταμάτησαν.

Ο τύπος πλησίασε το βήμα κι αντί να σταθεί πίσω του και ψηλότερά τους, στάθηκε μπροστά του και κάθισε σταυροπόδι στο πάτωμα αφήνοντας το μεταλλικό θερμός του δίπλα του. Όλοι ανασηκώθηκαν από τις θέσεις τους για να δουν περίεργοι τι κάνει.

Αυτός, αντί να κοιτάξει το κοινό, τίναξε ξαφνικά το κεφάλι του αριστερά και πάνω, προσηλώνοντας το βλέμμα του έντονα κάπου αριστερά ψηλά στην απέναντι γωνία της οροφής, σαν κάτι σοβαρό να συνέβη εκεί. Σαν να μην υπήρχε κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα.

Όλοι ακολούθησαν το βλέμμα του και κοίταξαν το ίδιο σημείο.

 

Ο «τύπος» άρχισε να σηκώνεται και ταυτόχρονα έπιασε το θερμός του το οποίο, μόλις σηκώθηκε «του έπεσε από τα χέρια» κάνοντας έναν έντονο μεταλλικό ήχο πέφτοντας στο πάτωμα. Ήταν «κενό».

Όλοι μεμιάς και ξαφνιασμένοι ξαναγύρισαν το βλέμμα τους πάνω στον γνωστό για τις «εξεζητημένες μεθόδους» του ομιλητή.

Γρήγορα πλησίασε τον τύπο με το «νυχτερινό» έντονο σακάκι, στάθηκε δυό τρία δευτερόλεπτα μπροστά του κοιτώντας τον ακίνητος και ξαφνικά τον σηκώνει όρθιο, παίρνει από το λαιμό της συνοδού του το φούξια γουναρικό και του το φοράει στο λαιμό πάνω από το κίτρινο σακάκι.

Τον στρέφει προς το κοινό, τον κοιτάει για λίγο εξεταστικά και του γυρνάει την πλάτη. Ο άλλος ξαφνιάστηκε και έμεινε εμβρόντητος.

Πριν προλάβει να συνέλθει και να αντιδράσει, ο ομιλητής είχε πάει αριστερά προς την «προκλητικά ντυμένη νεαρή». Της έτεινε το χέρι, αυτή το έπιασε ξαφνιασμένη, την τράβηξε ελαφρά για να σηκωθεί από τη θέση της, την γύρισε προς το κοινό και αμέσως πέρασε τα χέρια του μπροστά της ως το ύψος του κεφαλιού και αργά, θεατρικά τα «κατέβασε έως χαμηλά μπροστά της εν είδη ερωτικής χορογραφίας». Το «σεξουαλικό υπονοούμενο» έγινε εμφανές.

Κοπέλα και κοινό έμειναν άναυδοι.

Της γύρισε την πλάτη και πήγε επάνω στο βήμα.

- Ποιός  θα μου απαριθμήσει τα «επικοινωνιακά σημαίνοντα» των τελευταίων δέκα δευτερολέπτων;

Δεν απάντησε κανείς. Οι πάντες είχαν παγώσει.

- Ακριβώς!, σχολίασε ο ομιλητής, «δεν θυμάστε τίποτα. Τα γεγονότα ήταν τόσο παράδοξα, αντισυμβατικά, εξτρήμ, έξω από κάθε λογική, απρόσμενα και με ταχύτατη διαδοχή που ενώ σας έκανα να κρέμεστε στην κυριολεξία από τις δράσεις μου ο εγκέφαλός σας εξίσου κυριολεκτικά αρνείται ακόμη να τα εμπεδώσει και να τους δώσει μια λογική ερμηνεία και έλεγχο.
Στην πραγματικότητα είχα και έχω ακόμη τον έλεγχο της προσοχής σας. Έλεγχο που δεν μου τον προσφέρατε εσείς ευγενικά ή δια της λογικής αλλά που τον πήρα εγώ με το έτσι θέλω».

Αγαπητή μου κυρία και αγαπητέ μου κύριε σας ζητώ συγγνώμη για τις πράξεις μου αλλά θα πρέπει να παραδεχτείτε ότι άθελά σας είστε πολύ μπροστά των υπολοίπων στην κατανόηση του μαθήματός μου. Με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες βεβαίως στην ψυχολογία σας. Θα καταλάβετε στη συνέχεια.

 Λοιπόν; Ξεκόλλησε κανείς σας; Πρόλαβε ο εγκέφαλος κάποιου από εσάς να αναλύσει τα προηγούμενα γεγονότα, να τα ερμηνεύσει και να τα ταξινομήσει;

- «Εεε, νομίζω εγώ...», έκανε μια κοπέλα στη μέση της αίθουσας.

- Σας ακούω δεσποινίς, ποιό ήταν το πρώτο γεγονός;

- Νομίζω το...γουναρικό...

- Είστε σίγουρη;

- Όχι, όχι...ήταν το...χούφτωμα της κοπελιάς..., έκανε ένας άλλος.

- Λάθος...ήταν το πέσιμο του θερμός και ο ήχος του, πετάχτηκε ένας τρίτος.

- Είστε σίγουροι; ρώτησε ο ομιλητής...

- Νομίζω πρέπει να πάμε ακόμη πιο πίσω», έκανε μια άλλη συμμετέχουσα, «μάλλον  ήταν η προσήλωσή σας στο ταβάνι.

- Είστε σίγουρη;

- Όχι, όχι...πρέπει να πάμε ακόμη πιο πίσω...είπε ένας άλλος, «όταν καθίσατε στο πάτωμα αντί για το Βήμα»...

- Μάλιστα....πολύ σωστά...αυτό ήταν ένα από τα πρώτα Σημεία. Θα μου εξηγήσει κάποιος τι συνέβη;

- Κατ’ αρχήν, με το που μπήκατε στην αίθουσα κάνατε το απρόσμενο για να τραβήξετε την προσοχή μας. Αντί να πάτε στο Βήμα, πήγατε μπροστά απ’ αυτό και καθίσατε στο πάτωμα.

- Ωραία. Και γιατί δεν κάθισα απλά όρθιος μπροστά απ’ το βήμα;

- Γιατί χρειαζόσασταν κάτι «αντισυμβατικό» για να τραβήξετε την προσοχή μας. Το να στεκόσασταν απλά όρθιος μπροστά από το Βήμα, είναι μεν αντισυμβατικό, αλλά όχι αρκετά παράδοξο για να τραβήξει την προσοχή και πολύ περισσότερο να την διατηρήσει. Άρα, χρειαζόσασταν κάτι «πιο δραστικό». Αλλά γιατί είπατε ότι είναι ένα από τα πρώτα Σημεία;

- Γιατί ουσιαστικά, το Πρώτο Σημείο ήταν κάτι άλλο, αδιόρατο αλλά εξίσου ισχυρό. Και περιμένω εσάς να μου το επισημάνετε.

- Δεν χαιρετήσατε μπαίνοντας στην αίθουσα, πετάχτηκε κάποια άλλη.

- Ακριβώς. Τι θα είχε συμβεί εάν το είχα κάνει;

- Θα είχε αποκατασταθεί γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ μας...

- Και ποιό βασικό στοιχείο θα είχε χαθεί;

- Το ξάφνιασμα....οπότε, τίποτε από τα υπόλοιπα δεν θα είχε αποτέλεσμα...

- Σωστά. Πρώτο δίδαγμα λοιπόν για ένα «δημόσιο πρόσωπο» αποφασισμένο να κερδίσει οπωσδήποτε την προσοχή media και κοινού;

- Κάνε το απρόσμενο. Και το παράδοξο μάλλον....ξάφνιασε τους πάντες...

- Μετά τι συνέβη; Ποιός θα τα αποκωδικοποιήσει παρακαλώ;

....

- Κανείς; Εαν έχασα την προσοχή σας διότι βαρεθήκατε με το «βαρετό παρακαλώ» μπορώ να το αλλάξω με το «μιλάτε γαμώ τον αντιχριστό σας», ούρλιαξε ξαφνικά ο ομιλητής...

- Λοιπόν;

- Εεε, νομίζω ότι...αλλά αφήστε το, δεν είμαι σίγουρος...

- Βλέπω, ξανατράβηξα την προσοχή σας με  μια ακόμη απρόσμενη αντίδραση....με τον δισταγμό όμως αγαπητέ μου δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να τραβήξετε την κάμερα και την προσοχή του κοινού...και τα δύο βαριούνται εξαιρετικά γρήγορα ξέρετε....μιλήστε τσαμπουκαλίδικα, αδερφίστικα, μάγκικα, σκληρά ή αισθησιακά ή όπως αλλιώς διάολο θέλετε, αλλά μιλήστε σταθερά και με τύπο....με «προσωπικό χρώμα και στυλ»...έγινα αντιληπτός; Σας ακούω τώρα...και χωρίς εχχμμμμ και λοιπές αηδίες και δισταγμούς...μιλήστε με σιγουριά και συγκρατημένη πλην σαφώς ισχυρή θεατρικότητα ακόμη κι αν λέτε αηδίες...κοινώς, «προσφέρετε το θέαμα που χρειάζονται»....

- ΟΚ....προσηλώσατε το βλέμμα σας στην οροφή...κι αυτό έγινε ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά που καθίσατε στο πάτωμα...

- Σωστά. Και γιατί το έκανα;

- Γιατί είχε αρχίσει να χάνεται η επήρεια του προηγούμενου τρικ...που καθίσατε στο πάτωμα εννοώ...χρειαζόσασταν ένα νέο τρικ για να διατηρήσετε την προσοχή μας επάνω σας....και για την ακρίβεια να την καθοδηγήσετε προς την επιθυμητή ενέργεια...δηλαδή, να μας κάνετε να κοιτάξουμε όλοι μαζί προς το ταβάνι....

- Πολύ σωστά....το επόμενο Σημείο ποιό ήταν; Κάποιος άλλος βλαστάρια μου;

Εσείς δεσποινίς, πείτε μου...

- Φορέσατε το φούξια γουναρικό στον κύριο....

- Και γιατί το έκανα;

- Για να τραβήξετε την προσοχή μας και πάλι....

- Και γιατί έκανα κάτι τόσο προσβλητικό και όχι κάτι πιο ήπιο;

- Γιατί όταν μπαίνουμε σ’ αυτήν την διαδικασία, το κοινό και οι «μεσολαβητές» του εθίζονται στην δυναμική των προηγούμενων ενεργειών και χρειάζεται πλέον κάτι ακόμη πιο δραστικό για να επανελκυσθεί και να διατηρηθεί η προσοχή τους...

- Νοσηρώς ανακυκλούμενη και αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία λοιπόν;

- Όχι πάντα, αλλά δυστυχώς εμπεριέχει αυτόν τον κίνδυνο....

- Πολύ σωστά...και γιατί επέλεξα αυτόν τον κύριο και όχι κάποιον άλλον;

- Σας τράβηξε η «εκκεντρικότητα» του ντυσίματός του σε σχέση με εμάς των υπολοίπων....

- Ακριβώς....ο αγαπητός μας φίλος εφάρμοσε στην πράξη αυτά που λέγονται εδώ αυτή τη στιγμή...έκανε κάτι εκκεντρικό που τράβηξε την προσοχή του κοινού....όπως ακριβώς επιδιώκει...αν και το έκανε με λάθος τρόπο σε λάθος μέρος...αγαπητέ μου κύριε δεν έπρεπε να τραβήξετε την προσοχή μου σήμερα....χαχαχαχα...γέλασε με ένταση ο ομιλητής και μαζί μ’ αυτόν όλη η αίθουσα....

- Α, ωραία, βλέπω ότι εξακολουθώ να έχω την προσοχή σας....για πείτε μου τώρα κάποιος άλλος, τι έγινε μετά;

- Χερώσατε για τα καλά την κοπέλα... αν και «συμβολικό» ήταν εμφανέστατο, απάντησε μια κοπέλα λίγο πιο πίσω από την «παθούσα»....η αίθουσα ξαναξέσπασε σε γέλια....

- Η οποία αν δεν είχε ακριβοπληρώσει αυτό το σεμινάριο γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ίσως της συμβούν εδώ μέσα τα πιο παράξενα πράγματα θα μου είχε σπάσει το κεφάλι....(ξανά γέλια)....

- Α, πολύ ωραία, γελάτε μόνοι σας βλέπω...δεν θα χρειαστεί να βάλω λοιπόν την ανόητη εγγλέζικη κασέτα με την κονσέρβα γέλιου που θα σας λέει πότε θα γελάτε....

......

- Παρατηρώ ότι κανείς δεν γέλασε τώρα....γιατί παρακαλώ; Πως τολμάτε να μην γελάτε με τα αστεία μου;

- Εεμ κύριε Χ.... δεν ήταν και τόσο αστείο αυτό ξέρετε....μάλλον χαζό θα το έλεγα....

- ΑΚΡΙΒΩΣ! Ηθικόν δίδαγμα;

- Μάλιστα....μας τη φέρατε πάλι....

- Σας ακούω κύριοι....

- Να μην τολμήσουμε ποτέ να πάρουμε κωμική στάση μπροστά σε κοινό αν «δεν τό’ χουμε»...είναι δίκοπο μαχαίρι....και κινδυνεύουμε να χάσουμε με τη μία σε μια στιγμή όλα όσα τυχόν κερδίσαμε σε μέρες ολόκληρες.....

- Ακριβώς....γρήγορα τώρα στο προηγούμενο ερώτημα...ποιό ήταν;

.....

- Τώρα, αμέσως, μαζέψτε τα μυαλά σας, ακούτε; Τους «πίεσε» ο ομιλητής «ουρλιάζοντας» σαν επιλοχίας σε νεοσύλλεκτους για να τους «μπλοκάρει» και να τους κάνει να σκεφτούν «υπό πίεση»....γρήγορα, ποιό ήταν το προηγούμενο ερώτημα;

 ....δεν θα σας δώσει χρόνο το κοινό να συνέλθετε, τ’ ακούτε; Ούτε ο δημοσιογράφος... Ποτέ μα ποτέ....το κοινό νοιώθει πως είναι στο Κολοσσαίο, ζητάει αίμα, σας βλέπει σαν μονομάχους, τ’ ακούτε; Υπάρχουν συνομιλητές σας δίπλα σας στο πάνελ που επίσης διψάνε για αίμα και φωνάζουν πάνω απο εσάς για να μην ακουστείτε, για να μην προλάβετε να σκεφτείτε κάτι έξυπνο, για να σας λιώσουν, τ’ ακούτε; Γρήγορα.....

- εεεε, ήταν η κοπέλα και το χέριασμά της....είπε κάποιος.

- Ακούω, γιατί χρειάστηκα την κοπέλα αφού ούτως ή άλλως πιο πριν τράβηξα ήδη την προσοχή σας με το γουναρικό και τον κύριο; Γρήγορα, σκεφτείτε πιο γρήγορα ρεεεεε....

- Εεε, η προσοχή του κοινού δεν κρατιέται για πολύ...είναι σαν πρέζα....αν μπεις σ’ αυτό το τρυπάκι χρειάζεται κάθε τόσο και νέα δόση για να ξανατραβήξεις και να διατηρήσεις την προσοχή του...

- Και γιατί όχι κάτι πιο αθώο; Κάτι πιο απλό; Γιατί έπρεπε μετά το γουναρικό να καταφύγω στο χέρωμα που είναι κάτι ακόμη πιο ακραίο; Γρήγορα ρε, σκεφτείτε πιο γρήγορα....

- Γιατί...γιατί η νέα δόση πρέπει να είναι ισχυρότερη από την προηγούμενη...η αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική που λέγαμε πιο πριν σας έδωσε αυτή την «εσπευσμένη λύση αυτοσχεδιασμού» η οποία δεν ήταν κατ’ ανάγκην και η καλύτερη εφόσον δεν είχατε χρόνο αλλά που δεν ήταν και δυνατόν να προβλέψετε τις συνθήκες και να προσχεδιάσετε, συνεπώς αναγκαστήκατε να αυτοσχεδιάσετε σε κλάσματα δευτερολέπτου και υπό πίεση....αλλά....

- Ακριβώς....ΑΛΛΑ.....

 ....Αυτό το ΑΛΛΑ είναι που πρέπει να σας «στοιχειώνει» κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό....μπαίνοντας σ’ αυτό το τρυπάκι θα πρέπει να έχετε τον έλεγχο κάθε μα κάθε δευτερόλεπτο....είναι πάρα πολύ εύκολο να ξεφύγετε και τότε θα σας συντρίψουν....το ίδιο το κοινό σας, τα ΜΜΕ, η δικαιοσύνη, οι πάντες....τ’ ακούτε; Όποιος μπαίνει σ’ αυτό το πεδίο δεν είναι τίποτε άλλο από «Μονομάχος»....ανά πάσα στιγμή οι επευφημίες του κοινού μπορούν να μετατραπούν σε «σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν»....το καταλάβατε; Οι δύο τελευταίες πράξεις του «προηγούμενου έργου», σας δείχνουν σε τι «νοσηρό σημείο» θα φτάσετε εαν δεν το ελέγξετε αντί να σας ελέγξει....κι αυτό θα είναι το «τέλος» των προσπαθειών σας...απλά σας έδειξα λίγο μελοδραματικά την «ψυχοπάθεια» που σας περιμένει στο τέλος της σκηνής εαν δεν προσέξετε....ο κύριος αυτός και η δεσποινίδα, μπορεί μεν να «προκάλεσαν» την προσοχή μου και να «ενέπνευσαν την εκκεντρική αντίδρασή» μου, αλλά ποτέ μην ξεχνάτε ότι αυτοί ήταν στα πλαίσια του νόμου, της «λογικής» και της «κοινωνικής ανεκτικότητας» ενώ εγώ «όχι»...κι αυτό «εκεί έξω» θα έχει βαρύτατες συνέπειες για το «δημόσιο προφίλ» σας εάν δεν το αποφύγετε....αυτό κινδυνεύετε να πάθετε εσείς στον χείριστο βαθμό εάν «αφεθείτε να ξεφύγετε»....

- Έτσι όπως παρουσιάζετε την όλη διαδικασία όμως μοιάζει σαν να είναι αναπότρεπτο το τέλος...

- Όσο παραμένετε εσείς «Αίτιο» θα είστε ασφαλείς. Την ώρα που θα ενδώσετε στις προκλήσεις ενός άλλου και γίνετε «Ατυχές Αιτιατό», που γίνετε «Τραγικό Αποτέλεσμα» της δράσης, του «Αιτίου» ενός άλλου, του «αντιπάλου» σας εκείνη την «δύσκολη ώρα», αποχαιρετήστε και τους κόπους σας για «επικοινωνιακή άνοδό» σας.

- Γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη κοπέλα και όχι μιαν άλλη, ας πούμε την διπλανή της;

- Καλή ερώτηση. Αλλά πρέπει να την κάνω εγώ. Σας ακούω λοιπόν...Γιατί αυτήν και όχι μιαν άλλη;

- Προκλητικό ντύσιμο...ακούστηκε μια «ερωτικά περιπαιχτική» φωνή από το βάθος....συνοδευόμενη από αντρικά γέλια....

- Άντε γαμήσου ρε φαλλοκράτη...ούρλιαξε μια άλλη κοπέλα...

- Κι όμως δεσποινίς....σχολίασε ο ομιλητής...

- Μα...έκανε να πει αυτή...

- Τι; Ο πολιτισμός; Η Ηθική; Ο Προοδευτισμός; Η σεξουαλική απελευθέρωση; Όλα αυτά κι άλλα πολλά παρόμοια; Τι;

- Μα ναι...έκανε αυτή με απορία...

- Και ποιός σας είπε δεσποινίς μου ότι στο «Κολοσσαίο» υπάρχουν αυτά και υφίστανται; Μια αρένα αίματος είναι η «Δημόσια Αρένα», το ξεχάσατε;  Ξεχάσατε πως ο άλλος απέναντί σας είναι αποφασισμένος να σας λιανίσει; Ξεχάσατε ότι έχετε έναν άντρα με σάρκα και οστά απέναντί σας; Έναν άντρα που βεβαίως μπορείτε να σύρετε στα δικαστήρια και πιθανόν να δικαιωθείτε....Σκεφτείτε όμως ότι αυτός, εκείνη την ώρα, στο πεδίο της Αρένας μπορεί να σας έχει πάρει όλους τους πόντους επικοινωνιακά....να σας έχει εξευτελίσει...να σας έχει διασύρει...να σας έχει καταρρακώσει ψυχολογικά και δη δημόσια...και πάνω απ’ όλα ξεχνάτε το «κοινό του Κολοσσαίου» που «διψάει για αίμα»...

- Μα δεν υπάρχουν κάποιοι κανόνες στην επικοινωνία;

- Βεβαίως...το ότι «Δεν υπάρχουν Κανόνες»...τα όπλα του ο Μονομάχος τα διαλέγει ο ίδιος. Θυμηθείτε το αυτό. Διαλέγει δόρυ, ασπίδα, ξίφος...ή αντίστοιχα, λογική, πολιτισμό, ανάλυση ή συναίσθημα, αισθησιασμό, οργή...εσείς θα επιλέξετε...αντίστοιχα, θα επιλέξετε και την ανάλογη εμφάνιση...εσείς θα διαλέξετε σε ποιό επίπεδο/πεδίο θα αντιπαρατεθείτε με τον άλλον....δεν μπορείτε πχ να επιλέξετε μια σέξι εμφάνιση και να απαιτείτε ο άλλος να σας αντιμετωπίσει ως μια «μαθηματική περσόνα» στα πλαίσια μιας «καρτεσιανής ανάλυσης»....είναι τόσο ισχυρό το όπλο που διαλέγετε που αναγκάζετε τον άλλον να προσαρμόσει την άμυνά του στα δικά σας «συν-αισθησιακά επίπεδα»....αν δώσετε οργή στον αντίπαλό σας θα λάβετε οργή, αν δώσετε σεξουαλικότητα θα λάβετε σεξουαλικότητα, αν δώσετε ψυχρή λογική και διαλεκτική θα λάβετε λογική και διαλεκτική....αυτά μεταξύ τους δεν μπορούν να συνυπάρξουν....διαλέξτε επίπεδο αντιπαράθεσης λοιπόν και (προ)ετοιμαστείτε ανάλογα....τα ίδια βεβαίως – εν μέρει - ισχύουν και για τους αρσενικούς της παρέας....με μια επισημείωση: ποτέ μα ποτέ μην αντιμετωπίσετε μια γυναίκα αντίπαλο επικοινωνιακά στο «θυμικό επίπεδο»....θα χάσετε από χέρι....

- ...Και κινδυνεύεις να σε πηδήξει κι ο Τατσόπουλος...χαχαχαχα...αστειεύτηκε κάποιος από το κοινό και μαζί του ξέσπασαν όλοι σε γέλια....

- Άριστο επικοινωνιακό παράδειγμα, έκανε γελώντας ο ομιλητής....ποιός θα μας το ερμηνεύσει βάση των σημερινών;

- Έπεσε ακριβώς στην παραπάνω παγίδα, είπε κάποιος...δεν είναι δυνατόν να είσαι δημόσιο πολιτικό πρόσωπο και να λες φράσεις του στυλ «...εγώ Αδερφή ρε; Εγώ που έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα;»

- Δηλαδή; Επέμεινε ο ομιλητής.

- Αφέθηκε να εμπλακεί σε «επικοινωνιακή υπερέκθεση» σε media και κοινό με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο και η «επικοινωνιακή του δράση» να αποκτήσει «ανεξέλεγκτη αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική»...αφέθηκε να «κολλήσει και να συρθεί» από τη δράση του αντιπάλου του με αποτέλεσμα να πάψει να είναι αίτιο και να γίνει αποτέλεσμα...για την ακρίβεια, στην προσπάθειά του να δίνει πάντα στα ΜΜΕ και στο κοινό κάτι διαφορετικό κάθε φορά, κάτι πιο «ηχηρό» από την «προηγούμενη φορά», πάτησε την νάρκη...

- Και τι είναι αυτό που τον ώθησε εκεί; Τι τον έκανε να πειστεί ότι θα ήταν αποδεκτή αυτή η φράση;

- Μα το ότι, προηγούμενες «αντισυμβατικές φράσεις» του είχαν «περάσει» στο κοινό, έστω ένα συγκεκριμένο κοινό, το «δικό του κοινό» και τον έφεραν στην Ανώτερη Δημόσια Θέση στην οποία βρίσκεται τώρα. Εδώ είπε τον Κολοκοτρώνη Gay και βρέθηκε Βουλευτής. Γιατί λοιπόν να κολώσει τώρα να το παίξει Ταρατατά των Αθηνών; Άλλωστε, χρειάζονταν διακαώς κάτι για να «εξισορροπήσει» την προηγούμενη «ατυχή φράση» του «ότι ντρέπεται που δεν είναι ομοφυλόφιλος».

- Ας πούμε ότι είναι ΚΑΙ έτσι! Για συνδέστε τα τώρα αυτά με τα παραπάνω....κυρίως την τελευταία «διαπίστωση»....

- Έτσι και «ξεφύγεις μια φορά» μετά θα πηγαίνεις από «χοντράδα» σε «χοντράδα» με σκοπό η μια να καλύπτει την άλλη και τελικό αποτέλεσμα έναν «φαύλο κύκλο»....μέχρι που σε κάποιο σημείο θα την πατήσεις ολοκληρωτικά...

- Ή;......

- ΄Η θα πάρεις τα ρίσκα σου ξέροντας πως κάποιοι θα σε μισήσουν και κάποιοι θα σε λατρέψουν....

- Συμπέρασμα ως προς το παραπάνω παράδειγμα;

- Διαφωνώ με τον προηγούμενο. Ο Τατσόπουλος, ως προς το κοινό του έχει επιδείξει άριστη «επικοινωνιακή performance» ως τώρα. Μάλλον ήξερε τι έκανε. Επιχειρεί, όχι μόνον να «παίξει τ’ όνομά του παντού» και δυνατά αλλά και ν’ αυξήσει το «κοινό» του, απευθυνόμενος σε ένα πιο «συντηρητικό κοινό» και μάλλον θα τα καταφέρει κι αυτή τη φορά. Αν και με τεράστιο ρίσκο...

- Ακριβώς....το Κολοσαίο που λέγαμε κύριοι...ένας αγώνας αίματος δεν ξέρεις ποτέ που θα σε βγάλει...στη Νίκη ή στο Θάνατο....στο .... «Συνωστισμό» όπως θα έλεγε και κάποιος άλλος με «παρόμοια διαδρομή/επένδυση σε ...προκλητικές δηλώσεις που όμως έφεραν αποτέλεσμα εξίσου θετικό για τον κάτοχό τους»...ως προς το «δικό του κοινό» κι αυτός..χωρίς όμως να μπορεί να μαντέψει κανείς τι «τελείωμα» θα έχει αυτή η ιστορία για τον «χειριστή» της....

- Συνεπώς, εννοείτε αν κατάλαβα καλά, αυτοσυγκράτηση, δεν απαντάμε σε κάθε πρόκληση, απόλυτο έλεγχο και όχι «Υπερέκθεση στη δημοσιότητα»...αλλά από την άλλη, το ρίσκο είναι πανταχού παρόν....και χωρίς μεγάλα ρίσκα δεν υπάρχουν μεγάλα κέρδη..... αυτό εννοείτε;

- Κατά κάποιον τρόπο, ναι...θα μπορούσε να είναι και ένα από τα συμπεράσματα της ημέρας....

- Ο Ωνάσης όμως έλεγε στο επικοινωνιακό του επιτελείο «φροντίστε να γράφουν για μένα κάθε μέρα κι ας γράφουν ότι θέλουν». Δεν το επικροτείτε;

- Ο Ωνάσης είχε την οικονομική ισχύ να αντιπαρέλθει κάθε επίθεση και κακή επικοινωνιακή συνθήκη η οποία θα τον δυσαρεστούσε. Ήταν ένα «παιγνίδι εκ του ασφαλούς» γι’ αυτόν. Όπως και για κάθε «πολύ ισχυρό διεθνή παίκτη». Εαν δεν γούσταρε την αντιμετώπιση ενός ΜΜΕ απλά μπορούσε να το «αγοράσει». Εσείς αγαπητέ έχετε τέτοια δυνατότητα;

......

- Ήμουν σίγουρος....εν πάση περιπτώσει, ξεκινήστε από το να διαλέξετε το «κοινό» σας. Και «βρείτε τα όριά» του. Αυτά να γίνουν και τα «δικά σας όρια»... κάτι που ταιριάζει στο κοινό του διπλανού σας εδώ μέσα μπορεί να είναι καταστροφή για εσάς ως προς το δικό σας κοινό....

- Έτσι όπως το παρουσιάζετε, είναι όμως σαν να λέτε, εμπρός κάντε «προκλητικές» δηλώσεις και «δράσεις» και θα επιτύχετε επικοινωνιακά....

- Εγώ δεν είπα τίποτα. Απλά σας έδειξα δραματουργικά την «δυναμική του να γίνετε Αίτιο που φέρει Αποτελέσματα στους άλλους». Όπως και το τι περιμένει την «ψυχοπαθολογία» και το «προφίλ»  σας στο τέλος της «διαδρομής» εαν «κάνετε λάθος επικοινωνιακή επιλογή». Η «ερμηνεία», η «προσαρμογή της θεωρίας στην πράξη» και η «τελική απόφαση δράσης» είναι δική σας...όπως και η «επιτύμβια πλάκα»....η οποία ποτέ σας δεν θα ξέρετε τι θα γράφει εντέλει επάνω της στο τέλος της Διαδρομής σας...

(...Μυθοπλασία; Ή μήπως όχι;)

Γιώργος Ανεστόπουλος

aegeanhawk.blogspot.gr