Αναπτυξιακά "δολώματα"

Mαρικάκι:Το εκρηκτικό κοινωνικό κλίμα, όσο και να προσπαθούν να κρύψουν την κατάσταση τα ΜΜΕ ή να επιχειρούν να την ωραιοποιήσουν μπροστά στα «χειρότερα που έρχονται αν δεν περάσουν τα μέτρα», είναι αποκαλυπτικό του οριακού σημείου που έχουν φτάσει χιλιάδες νοικοκυριά και στο στην πλειονότητά της η ελληνική κοινωνία. Η απώλεια εισοδημάτων και η απαξίωση περιουσιακών στοιχείων είναι...
τρομακτική για σύγχρονο, δυτικού τύπου κράτος, η φτωχοποίηση πρωτοφανής και η οργή ξέχειλη, σαρώνει τα πάντα: πολιτικό σύστημα, ιδέες, ιστορικό παρελθόν, ανθρώπινες αξίες.
Κι όμως, ακόμα κι αυτή την ώρα που η κοινωνία είναι στο παρά ένα, δημοσιεύονται εκθέσεις που ενισχύουν το «τυράκι» της ανάπτυξης. Αφού βέβαια ψηφιστούν τα μέτρα που θα έχουν πάει τους μισθούς στον πάτο και θα έχουν εξαϋλώσει τα εργασιακά δικαιώματα(η φάκα).
Αυτό είναι το «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» όπως το εννοούν οι διάφοροι γκουρού των τεχνοκρατών. Θα ήθελαν μόνο να υπάρχει και μια κάποια κοινωνική σταθερότητα, αλλά τι να κάνουμε. Εφόσον δεν την συνυπολογίζουν στα κριτήρια ανάπτυξης δεν θα την έχουν κιόλας.
Έτσι λοιπόν, η Ελλάδα κατατάσσεται στις 10 χώρες που κατέγραψαν τη μεγαλύτερη βελτίωση αναφορικά με τις επιχειρηματικές συνθήκες και από την 89 θέση βρέθηκε στην 78. Αυτά σύμφωνα με την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας (όχι κανενός «ευαγούς» ιδρύματος δηλαδή)  «Doing Business 2013». Ως αποδείξεις "βελτίωσης" του πεδίου της επιχειρηματικότητας αναφέρονται η βελτίωση του ρυθμιστικού πλαισίου και η ενίσχυση της προστασίας των επενδυτών η βελτίωση στον Πτωχευτικό Κώδικα (δηλαδή η δυνατότητα να είναι ευέλικτοι και υπεράνω αυστηρών νόμων, και βεβαίως να μην είναι εκτεθειμένοι σε ζημίες, αλλά μόνο …σε κέρδη). Υποτίθεται ότι έχουν βελτιωθεί και οι προϋποθέσεις διαφάνειας. Τώρα, ποιος επενδυτής το λαμβάνει υπόψη αυτό ως κριτήριο είναι ένα ερώτημα, καθώς το διεθνές κεφάλαιο μετακινείται όπου υπάρχει συμφέρον και κέρδος υπό τις διευκολύνσεις που παρέχουν οι διάσπαρτοι φορολογικοί παράδεισοι και δε λογοδοτεί πουθενά.
Με άλλα λόγια, έχουμε πολύ δρόμο(πολλή εξαθλίωση) ακόμα ώστε να μας θεωρήσει η Παγκόσμια Τράπεζα απολύτως ευνοϊκό περιβάλλον για την επιχειρηματικότητα. Από την άλλη, το πιθανότερο είναι ότι θα μείνουμε με ένα «ανομικό» ρυθμιστικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις, όπου διασφαλίζονται τα κέρδη αλλά όχι οι εργαζόμενοι ούτε καν οι ίδιες οι επιχειρήσεις. Για επενδύσεις, μάλλον χλωμό το κόβουμε. Μας αρέσει δε μας αρέσει ατράνταχτο παράδειγμα η Βουλγαρία…

 topontiki.gr