ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ, να είμαστε αισιόδοξοι

Παντού κόσμος, πολύς κόσμος. Χαμόγελα, παιάνες, εμβατήρια. Και όλα υποδειγματικά, όσον αφορά στη διεξαγωγή της παρέλασης και της συμπεριφοράς του κόσμου.

Χειροκρότησαν τα παιδιά τους οι γονείς και οι παππούδες, που είδαν ότι, ναι, υπάρχει συνέχεια. Γαλανόλευκες παντού. Τις κρατούσαν οι σημαιοφόροι με πολλή αγάπη και πολύ καμάρι, ήταν παραπάνω από φανερό. Τις κρατούσαν τα παιδιά που παρακολουθούσαν με τους γονείς τους την παρέλαση. Και έβλεπες στα μάτια των παιδιών, εκείνη τη σπίθα, την σπίθα της εθνικής μας νιότης. Είδα τον γιό μου να παρελαύνει και η εμπειρία αυτή, είναι ΑΞΙΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ. Και να τα ποιηματάκια του δημοτικού σχολείου...

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟ «ΟΧΙ»
Εστολίσαμε την τάξη
με της δάφνης τα κλωνάρια
να γιορτάσουμε και φέτος
τα γενναία παλικάρια.
Εστολίσαμε την τάξη
Με ωραία σημαιάκια
Και γιορτάζουμε το ΌΧΙ
Του σχολείου μας τα παιδάκια.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Ευλογημένη τρεις φορές
Του Οκτώβρη αυτή η μέρα,
Που διώξανε τους Ιταλούς
Απ’ την Ελλάδα πέρα.
Ευλογημένος ο λαός
που απάντησε το όχι
ευλογημένος ο στρατός
που με τη ξιφολόγχη,
πάνω στην Πίνδο έγραψε
«Ζήτω η ελευθερία»
Και μια σελίδα έγραψε
Χρυσή στην ιστορία.

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Μια μέρα φθινοπωρινή
Κρύα χωρίς λιακάδα
Οι Ιταλοί θελήσανε
Να πάρουν την Ελλάδα.
Μα οι Έλληνες απάντησαν
ΟΧΙ με ένα στόμα
Εχθρού ποδάρι δεν πατά
Στο Ελληνικό το χώμα.
Γιατ’ είναι χώμα ιερό
Με αίμα ποτισμένο
Κι από τα χρόνια τα παλιά
Δάφνες μυρτιές, σπαρμένο.

ΟΧΙ
Σήμερα η πατρίδα μας
Έχει γιορτή και πάλι
Γιορτάζει υπερήφανη
Μια νίκη της μεγάλη.
Σαν σήμερα οι Έλληνες
απάντησαν το Όχι
και νίκησαν τους Ιταλούς
με το όπλο και τη λόγχη.
Σαν σήμερα οι Έλληνες
τους Ιταλούς νικήσαν
και την ελευθερία τους
με αίμα εκερδίσαν.

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑ
Πάνω στης Πίνδου τις κορφές σε κάθε κόχη,
Βροντόλαλο αντιλάλησε το ΌΧΙ.
Κι όλοι το ξέρουν από τότε και για πάντα,
Αθάνατο πως είναι το Σαράντα!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ
Ας τραγουδήσουμε παρέα
Τραγούδια για τη λευτεριά
Και ας υμνήσουμε και πάλι
τη δόξα την παλικαριά.
Τιμή και δόξα στην Ελλάδα
Που βροντοφώναξε το ΌΧΙ
Τιμή και δόξα στους φαντάρους
Που με το όπλο και τη λόγχη
Πολέμησαν μέσα στα χιόνια
Με μια ψυχή με μια καρδιά
Κι έδειξαν ότι δε νικάνε
Τα όπλα αλλά η καρδιά.

ΒΡΟΝΤΟΥΝ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΟΙ ΚΟΡΦΕΣ
Βροντούν της Πίνδου οι κορφές
κι αντιλαλούν τα καταράχια,
πλαγιές βροντούν, σπηλιές και βράχια
κι ως τ’ άστρα φτάνουν οι φωτιές

Και των Ελλήνων τα παιδιά
σαν αετοί ορμούν στη μάχη,
κάθε κορφή κι αετοράχη
φωτίζει τώρα η Λευτεριά.

Κι αστράφτει η λόγχη κι αντηχεί
μια τρομερή ιαχή “αέρα”
σαν τούτη τη μεγάλη μέρα
άλλη δε γνώρισε η ψυχή.

Τιμή σ’ αυτούς που βροντερά
είπανε το “ΟΧΙ” κάποια μέρα!
Τιμή σε εκείνους που “αέρα”
με στήθη φώναζαν γερά.

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ
Στην ιστορία των λαών
σύμβολο θα’ ναι πάντα
οι Έλληνες, το ΟΧΙ τους
κι ο Οκτώβρης του Σαράντα!

Τ’ αηδόνι απ’ την Ανατολή
και τα πουλιά απ’ τη Δύση,
σ’ όλο τον κόσμο τραγουδούν
κι οι ουρανοί αντιλαλούν.

Πως πάλι η `Ελλάδα μια φορά
το δρόμο για τη Λευτεριά,
το δρόμο για τη Λευτεριά
στον άνθρωπο θα δείξει!

Στης Αλβανίας τα βουνά
κι απάνω στ’ άσπρο χιόνι,
της νιότης και της λεβεντιάς
ο ανθός με το αίμα της καρδιάς.

Γράφει πως πάντα εδώ θα ζει
του Λεωνίδα η ψυχή
του Λεωνίδα η ψυχή
και του Κολοκοτρώνη.

Όχι στη λήθη

Γιατί τα βάζω στο χαρτί τα παιδικά ποιήματα; Μα, γιατί πρέπει να τα ξαναδιαβάσουμε, να τα θυμηθούμε, για να μπορούμε να τα πούμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας και στα δισέγγονά μας. Να τα γράψουμε σε χαρτί και να τα κολλήσουμε στα γραφειάκια τους πάνω, να τα γράψουμε σε χαρτόνια και να τα αναρτήσουμε στους τοίχους των παιδικών δωματίων, για να θυμούνται τι έγινε τότε, σε ποιους χρωστούν τη λευτεριά, την περηφάνια και την ιστορία τους. Διότι είναι ορθόδοξοι χριστιανοί Έλληνες, έχουν προγόνους, έχουν ρίζες, έχουν ιερά και όσια, έχουν αξίες, έχουν αποστολή να φέρουν εις πέρας. Και ΠΡΕΠΕΙ να το θυμούνται. Ας τους πούμε λοιπόν αυτά τα ποιηματάκια, ας τους πούμε τι έγινε το ’40 στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα να μεταλαμπαδεύσουμε την εθνική φλόγα. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα πάντα στους εκπαιδευτικούς. Ας γίνει το κάθε ελληνικό σπίτι μια κιβωτός των αξιών μας. Μόνο έτσι θα έχουμε μέλλον ως έθνος. 

Του Νίκου Χιδίρογλου

www.elora.gr/