Επενδύσεις, παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα. Λόγια, λόγια, λόγια

Επενδύσεις, παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα. Τα τελευταία πεντέμισι χρόνια οι τρεις λέξεις βρέθηκαν στα χείλη πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών και κάθε είδους ειδικών. Τελικά όμως η ελληνική οικονομία βρέθηκε πίσω από το Καζακστάν και την Μποτσουάνα. Αν θέλουμε να βγει η χώρα από την κρίση, να αντιμετωπιστεί η ύφεση, να ξαναδούμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε...
ότι οι επενδύσεις, η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις.
Πόσες και πόσες φορές δεν ακούσαμε πρωθυπουργούς, υπουργούς και άλλους μικρούς ή μεγάλους κυβερνητικούς ταγούς να θύουν στην ανταγωνιστικότητα. Από λόγια μπουχτίσαμε. Εργα δεν είδαμε. Κι αυτά, παρότι δεν απαιτούνται γνώσεις της θεωρίας της… σχετικότητας. Θέληση από την κυβέρνηση να εκσυγχρονίσει το Δημόσιο χρειαζόταν. Οποιος δεν πιστεύει δεν έχει παρά να δει τα οφέλη που αποκόμισαν πολίτες και επιχειρήσεις από τη δημιουργία των ΚΕΠ, την ηλεκτρονική υποβολή φορολογικών δηλώσεων. Και τότε θα αγανακτήσει και θα αναρωτηθεί:
-Μα τόσο δύσκολο ήταν να ηλεκτρονικοποιηθούν όλες οι υπηρεσίες του Δημοσίου;
-Τόσο δύσκολο ήταν να απλοποιηθεί η φορολογική νομοθεσία;
-Τόσο δύσκολο ήταν να θεσπιστούν σταθεροί κανόνες λειτουργίας της οικονομίας;
-Τόσο δύσκολο ήταν να καταργηθεί η πολυνομία, ο πληθωρισμός υπογραφών, η χαρτούρα και τα υπόλοιπα γραφειοκρατικά απολιθώματα;
Ασφαλώς και υπήρχαν δυσκολίες. Ομως, δεν ήταν ανυπέρβλητες. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν η απουσία πολιτικής βούλησης. Δεν υπήρχε σχέδιο το οποίο έθετε στόχους, έβαζε όρους και προϋποθέσεις, πρότεινε και υλοποιούσε συγκεκριμένα έργα σε καθορισμένες χρονικές περιόδους. Πολλά ζητάμε; Οχι. Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα, γιατί αύριο θα είναι αργά.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΥΡΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΕΘΝΟΣ
freepen.gr