Επιχείρηση «Ξένιος Ζευς»: Πολύ αργά, πολύ λίγο

Χτες το απόγευμα, στο διαδίκτυο διαδόθηκε ευρέως η επιστολή ενός απλού πολίτη, σχετικά με την κατάσταση με τους λαθρομετανάστες, στο κέντρο της Αθήνας, μετά την λήξη της επιχείρησης “Ξένιος Ζευς”, της αστυνομίας.

Μιας επιχείρησης – σκούπας, η οποία προβλήθηκε ιδιαιτέρως από τα ΜΜΕ και αποτέλεσε μάλιστα πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων της “δεξιάς” από την ΝΔ έως την Χρυσή Αυγή και των κομμάτων της αριστεράς, με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ μάλιστα να εκδίδουν ιδιαίτερα καυστικές ανακοινώσεις...

Τα στελέχη των διαφόρων κομμάτων σε τηλεοπτικά πάνελ και συνεντεύξεις τους στον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο, εξέφρασαν τις απόψεις τους, τσακώθηκαν (ελαφρά) ως συνήθως μεταξύ τους και η ζωή... συνεχίστηκε.

Ο πολίτης λοιπόν σε αυτή του την επιστολή επεσήμαινε: “Χρειάστηκε να περάσουν τρεις ημέρες και όπως τα… θαύματα, τερματίστηκε η «μαγική εικόνα» του απελευθερωμένου κέντρου και των κατεχόμενων από τις ορδές λαθρομεταναστών, αθηναϊκών συνοικιών.

Τι είχε συμβεί λοιπόν και απωλέσαμε εκ νέου (;) την κυριαρχία των πόλεών μας και η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά την ήδη καταρρακωμένη αξιοπιστία της; Η απάντηση προήλθε από τα επίσημα στοιχεία που οι αρμόδιες αρχές δεν τόλμησαν να χαλκεύσουν.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που προσήχθησαν για έλεγχο αφέθηκαν ελεύθεροι, καθώς πληρούσαν τα κριτήρια νομιμότητας! Ξαναγέμισαν οι δρόμοι, τα πάρκα, οι πλατείες από τις χιλιάδες των λαθρομεταναστών, οι οποίοι μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις ζητούσαν και τα ρέστα για την ταλαιπωρία που υπέστησαν.

Δηλαδή μερικές χιλιάδες Αφρικανών, Πακιστανών και άλλων τριτοκοσμικών «οικονομικών τουριστών» διέθεταν άδεια παραμονής, οπότε – ποιο το πρόβλημα –αφέθηκαν ελεύθεροι να επιστρέψουν στις τρώγλες που τις νοικιάζουν κάποιοι «πατριώτες», για να στοιβαχτούν ξανά μαζί με άλλους «ταξικούς αδελφούς» (σύμφωνα με την φρασεολογία της Αριστεράς) αναμένοντας την ημερομηνία που θα ανέλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και να λάβουν επιτέλους την πολυπόθητη υπηκοότητα…
Και ποιοι συνελήφθησαν τότε;

Άλλη μια εύκολη απάντηση, καθώς στους χώρους κράτησης οδηγήθηκαν οι νεοεισαχθέντες από το μέτωπο-σουρωτήρι του Έβρου, καθώς δεν είχαν προλάβει να προμηθευτούν τα αρμόδια έγγραφα. Πρέπει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι ο τελικός αριθμός των κρατουμένων από τις αστυνομικές αρχές, αντιστοιχεί κατά απόλυτους αριθμούς σε διεισδύσεις λαθρομεταναστών τεσσάρων έως έξι περίπου ημερών, σε σύγκριση με τις δεκάδες χιλιάδες που εισέρχονται σε ετήσια βάση παράνομα στη χώρα μας. Ανοίξαμε μια τρύπα στο νερό ή αν θέλετε αδειάσαμε μερικούς κουβάδες από την λιμνοθάλασσα που σχηματίστηκε παρά τη θέλησή μας στην χώρα μας…

Επιχειρήσεις – σκούπα: Προσπάθειες διαχείρισης του προβλήματος

Στα όσα γράφει ο συγκεκριμένος άνθρωπος, σχετικά με την χρησιμότητα των επιχειρήσεων – σκούπα, ακόμη και αυτής της τελευταίας, η οποία ως υπερδιαφημισμένη θα ανέμενε κανείς ότι θα είχε μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα, έχει απόλυτο δίκιο.

Παρόλο που για τους κατοίκους του κέντρου των Αθηνών – και άλλων υποβαθμισμένων συνοικιών της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας- ακόμη και τρείς ημέρες ίσως αποτελούν ένα ευχάριστο διάλειμμα- στην ουσία έχουν μηδενικό αποτέλεσμα. Οι οιασδήποτε μορφής δομές της χώρας μας, είτε αυτές είναι των σωμάτων ασφαλείας, είτε του σωφρονιστικού συστήματος, είτε ο,τιδήποτε άλλο, δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να διαχειριστούν τον τεράστιο αριθμό λαθραίων αλλοδαπών που βρίσκονται στην χώρα μας.

Και ό,τι και εάν γίνεται, γίνεται αποκλειστικά για επικοινωνιακούς λόγους, όπως παραδείγματος χάριν οι επιχειρήσεις – σκούπα ή τα κέντρα “κράτησης” ή “φιλοξενίας' λαθρομεταναστών. Με τον αριθμό των τελευταίων να αποτελούν ένα “μυστικό” για κάθε επίσημη δομή του κράτους, και τις εκτιμήσεις να εκτείνονται από το ένα έως τα τρία εκατομμύρια, κάθε προσπάθεια διαχείρισης του προβλήματος είναι εξ αρχής αποτυχημένη.

Ό,τι επιχείρηση σκούπα και να γίνει, όσα κέντρα και εάν φτιαχτούν, το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις αυτού του τεράστιου μεγέθους. Και ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους, οι οποίοι πρέπει εάν κρατούνται να σιτίζονται, να απολαμβάνουν κάποια συγκεκριμένα προς το ζην ελάχιστα και ούτω καθ' εξής, σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολης οικονομικής συγκυρίας για την χώρα μας.

Δυστυχώς σε αυτόν τον τομέα, όσο και σε κάθε άλλο τομέα στην χώρα μας, δεν γίνεται ουδεμία προσπάθεια να χτυπηθεί το πρόβλημα στην ρίζα του, αλλά απλά γίνεται μια προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισής του. Αυτό το γνωρίζουν όλοι. Όταν τα σύνορα είναι ανοιχτά και μπαίνουν δεκάδες χιλιάδες, την ίδια στιγμή που εάν όλα πάνε καλά εμείς σαν χώρα έχουμε την δυνατότητα να απελάσουμε – ακόμη και υπό ιδανικές συνθήκες- απλά μερικές εκατοντάδες, είναι σαφές ότι στο μέλλον αναγκαστικά θα σταματήσει κάθε προσπάθεια ελέγχου αυτού του φαινομένου.

Όσους “Ξένιους” και εάν κάνουν στην κυβέρνηση το μοναδικό όφελος θα είναι κομματικό. Ο εφησυχασμός αυτών που θέλουν να καθησυχαστούν. Αυτών που θέλουν να πιστέψουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να κάνει κάτι για το μεταναστευτικό πρόβλημα, είτε γιατί στήριξαν αυτή την κυβέρνηση προεκλογικά και θέλουν να δικαιωθούν, είτε γιατί θέλουν έναν λόγο για να μπορούν να συνεχίζουν να την στηρίζουν.

Σε επίπεδο πραγματικότητας, αυτές οι επιχειρήσεις – σκούπες, πλέον δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε. Έρχονται πολύ αργά, το πρόβλημα έχει πλέον ριζωθεί για τα καλά στην χώρα και είναι πολύ λίγες, καθώς δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές. Και είναι φυσιολογικό σχεδόν, όσοι συλλαμβάνονται να αφήνονται ελεύθεροι, αφού πολύ απλά δεν έχουν πού να τους βάλουν.

Οι φυλακές, τα κελιά των αστυνομικών τμημάτων είναι ήδη τελείως γεμάτα. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου αστυνομικοί κάνουν έρανο μεταξύ τους, για να ταΐσουν τους κρατούμενους, αφού δεν υπάρχουν ούτε καν τα απαραίτητα χρήματα για το μίνιμουμ της διαβίωσής τους. Πού να τους βάλουν, τι να τους κάνουν; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο η “μικροεγκληματικότητα” έχει κατά ένα νόημα “αποποινικοποιηθεί” σε πολλές περιοχές και οι αστυνομικοί δείχνουν να μην δίνουν σημασία σε ορισμένες μορφές της.

Όσο δεν κλείνουν τα σύνορα της χώρας – και πολύ σημαντικότερο- δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες με χώρες καταγωγής ή έστω προσωρινής διαμονής των λαθρομεταναστών – π.χ. απέλασή τους και κράτησή τους σε κάποια χώρα της Αφρικής ή της Ασίας – τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Ο μετασχηματισμός της χώρας θα προχωρά ακάθεκτα. Και όταν σε λίγο πλέον θα αντιμετωπίζουμε έναν τεράστιο αριθμό μεταναστών δεύτερης γενιάς, τότε δεν θα υπάρχει ούτε καν αυτή η δυνατότητα.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr