"Να ματώσεις πολύ, λευκό κορίτσι!": Ένα βιβλίο - σταθμός για την επιστροφή της φυλετικής βίας στην Αμερική

ΚΟ: Η ίδια αριστερά που στην πατρίδα μας κάνει τα ‘στραβά μάτια’ στην εγκληματικότητα κατά των Ελλήνων, που απαξιεί να βγάλει μια ανακοίνωση για τις συνθήκες τρόμου στις οποίες ζει ο Ελληνικός λαός από την εισβολή χιλιάδων τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών, για πολλούς από τους οποίους η ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία, η ίδια αριστερά που από την άλλη ώρα αν ακούσει... για κάποιο «ρατσιστικό περιστατικό» (πάντα κατά αλλοδαπού) σπεύδει να υψώσει παντιέρες κατά του «ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας», να βγάλει ανακοινώσεις, να κάνει πορείες και να στήσει "κυνήγι μαγισσών", η ίδια αριστερά που επιβάλλοντας την ιδεολογική της κυριαρχία έχει καταφέρει και έχει διεισδύσει στα ελληνικά media, διαμορφώνοντας (ή επιχειρώντας να διαμορφώσει) τον τρόπο σκέψης του μέσου Έλληνα, αποκρύπτοντας την ταυτότητα του δράστη, όταν είναι αλλοδαπός και που προσπαθεί να ‘θάψει’ περιστατικά και στατιστικές που συνδέουν ξεκάθαρα την αύξηση του αριθμού των παράνομων μεταναστών με την αύξηση της εγκληματικότητας, η ίδια αριστερά που προσπαθεί να μας ‘συγκινήσει’ με δακρύβρεχτες ιστορίες «κακόμοιρων οικονομικών μεταναστών» και από την άλλη να μας ενοχοποιήσει συλλήβδην ως «ρατσιστές» και «ξενοφοβικούς’ με ανοησίες περί «Ξένιου Δία» και τσιτάτα του στυλ «οι παππούδες μας πρόσφυγες κλπ», δείχνει το ίδιο πρόσωπο και στις ΗΠΑ, όπου πάση θυσία αποκρύβεται η φυλή και το χρώμα του δράστη όταν αυτός δεν είναι λευκός.   

Να όμως που ο βραβευμένος συγγραφέας της Washington Post, Colin Flaherty, σπάει τα ταμπού, με το νέο του βιβλίο με τον τίτλο ‘White Girl Bleed a Lot: The Return of Racial Violence and How the Media Ignore It’ (‘Λευκό Κορίτσι να Ματώσεις Πολύ: Η Επιστροφή της Φυλετικής Βίας και πώς τα ΜΜΕ την Αγνοούν’), όπου τολμά να πάει κόντρα σε κάθε ‘πολιτική ορθότητα’, ‘σπάζοντας το νόμο της σιωπής’ που έχει επιβάλει η αριστερά και παρουσιάζοντας το πρόβλημα με τις φυλετικές ταραχές που παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας στην Αμερική του Ομπάμα, όπου σε δεκάδες πόλεις, όχλοι νεαρών μαύρων (και των δύο φύλων), υπό την μορφή του λεγόμενου “flash mob” (αστραπιαία επίθεση όχλου), επιτίθενται, χωρίς λόγο, σε λευκούς και προβαίνουν σε πράξεις βίας και κάθε είδους παρανομίες, κυρίως, λεηλασίες καταστημάτων και καταστροφές (βλέπε σχετικό άρθρο εδώ, αν και όλα τα βίντεο έχουν...χαθεί ). Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο τα media, τα πολιτικά πρόσωπα και κάθε λογής «επίσημοι», τηρούν «σιγή ιχθύος», κάνουν ότι δεν βλέπουν, αποφεύγουν «όπως ο διάβολος το λιβάνι» να αναφέρουν το χρώμα των ταραξιών. Εάν φυσικά, συνέβαινε να είχαμε επιθέσεις λευκών σε μαύρους, θα είχαμε συναγερμό για «κύμα ρατσιστικών επιθέσεων», δηλώσεις, διαμαρτυρίες, μέτρα, πιθανόν νέα νομοθεσία και κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού για «την πάταξη του φαινομένου».    

 

Το ‘White Girl Bleed a Lot’ ήταν η φράση που άκουσε μια 22χρονη κοπέλα στο Milwaukee των ΗΠΑ, στις 4 Ιουλίου 2011, όταν δέχτηκε, χωρίς κανένα λόγο, την βίαιη επίθεση όχλου νεαρών μαύρων.

Γράφει για το βιβλίο η ιστοσελίδα Moonbattery:

Επιτέλους, κάποιος ερευνά συστηματικά την επιδημία των βίαιων επιθέσεων όχλου μαύρων σε λευκούς στις ΗΠΑ, που κάνει την Αμερική ένα επικίνδυνο μέρος για να ζήσει κανείς. Το FrontPage πήρε συνέντευξη από τον Colin Flaherty για το επίκαιρο βιβλίο ‘White Girl Bleed a Lot: The Return of Racial Violence and How the Media Ignore It’ (ολόκληρη η συνέντευξη παρατίθεται παρακάτω):

"Αποφάσισα να γράψω ένα βιβλίο για τους ανθρώπους που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα σε αυτήν την τρομερή φυλετική βία και το χάος. Και αυτό ήταν ότι δεν υπάρχουν εξηγήσεις. Δεν υπάρχουν λύσεις. Δεν υπάρχει συγγνώμη. Και ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σε όλη τη χώρα και δεν μπορεί να είναι καλό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι πεισματικά το αρνούνται. ... Έμαθα σχεδόν αμέσως ότι υπάρχουν δύο προβλήματα: Πρώτον, η φυλετική βία. Και δεύτερον, οι φιλελεύθεροι δημοσιογράφοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που παραβλέπουν, εξηγούν, ακόμα και ψεύδονται γι’ αυτό. Κατάλαβα ότι το πρόβλημα ήταν πολύ χειρότερο από ό, τι εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος σκέφτεται. "

Αν και η επιδημία αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη σε μεγάλες πόλεις όπως το Σικάγο και η Βαλτιμόρη, εστίες σημειώνονται σε όλη τη χώρα.

"Στο Ames της Αϊόβα είχαν τη νύχτα a ‘Beat Whitey Night’ («κτυπήστε έναν ασπρούλη») στην Έκθεση. Στην Peoria του Illinois υπήρχε σχεδόν μια ντουζίνα επεισοδίων ρατσιστικής βίας και παρανομίας από όχλους μαύρων κατά το τελευταίο έτος. Τα ίδια στο Μιλγουόκι, στη Μινεάπολη, στο Σιάτλ, στο Πόρτλαντ. Και η λίστα συνεχίζεται. "

Αυτό συνεχίστηκε και τώρα οι φιλελεύθερες αρχές δεν μπορούν πλέον να το κρατήσουν μυστικό.

"Και δέκα χρόνια, αν είχαμε αυτή τη συζήτηση, θα έλεγαν το ίδιο πράγμα: «Δεν συμβαίνει. Μπορεί να τα φανταζόσαστε». Αλλά σήμερα, πολλά από αυτά τα επεισόδια είναι στο YouTube."

Γιατί θα τα κατεστημένα media κρύβουν μια τέτοια συγκλονιστική ιστορία όταν θα σωθούν ζωές αν οι άνθρωποι ενημερωθούν; Επειδή αυτή η επιδημία αποδεικνύει ότι ο φιλελευθερισμός που είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία αυτού του φαινομένου έχει αποτύχει:

"Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, έχουν κατασκευάσει ένα μοντέλο με τις λεγόμενες ‘φυλετικές ποσοστώσεις’, την λεγόμενη ‘θετική δράση’ και την λεγόμενη ‘φυλετική συνείδηση’ σχεδόν σε κάθε μέρος της κοινωνίας μας. Αυτές οι ταραχές και η ανομία εκλιπαρούν για τουλάχιστον μια απάντηση: Πώς τα καταφέρατε έτσι ";

Η αλήθεια θα γίνει γνωστή όμως, και τελικά η ‘πολιτική ορθότητα’ μαζί με την αριστερή ιδεολογία, θα μπουν στο νεκροταφείο των ηθικά διαταραγμένων ιδεολογιών. Εν τω μεταξύ, η συμβουλή μου είναι μία λέξη: οπλίσου.

- Ακολουθεί η συνέντευξη:

FP: Colin Flaherty, καλώς ήρθατε στο Frontpage. Ας ξεκινήσουμε με αυτό που σας ενέπνευσε να γράψετε αυτό το βιβλίο.

Flaherty: Ευχαριστώ Jamie. Ο αδελφός μου και εγώ είχαμε κάνει μια εκπομπή στο ραδιόφωνο WDEL Wilmington στο Delaware, όταν διάβασα μια ιστορία για κάτι που ονομάζεται ‘flash mob’ στους δρόμους της Φιλαδέλφειας. Αυτό ήταν πριν από δύο χρόνια. Μετά συνέβη ξανά και ξανά. Τέλος, κοίταξα στο YouTube, και η βία και το χάος που είδα στα βίντεο ήταν εντελώς διαφορετικά από το όλες τις γενικόλογες ‘light’ αναφορές που διάβαζα στις εφημερίδες στη Φιλαδέλφεια. Όλοι οι εμπλεκόμενοι ήταν μαύροι. Έτσι, ρώτησα μερικούς δημοσιογράφους: "Τι γίνεται με αυτές τις φυλετικές ταραχές στη Φιλαδέλφεια;" Μου είπαν ότι δεν υπήρχε καμία φυλετική εξέγερση και ότι εγώ έβλεπα έτσι τα πράγματα. «Μήπως μπορείτε να δείτε τα βίντεο;" ρώτησα. Και μου απάντησαν: "Εντάξει, όλοι είναι της μαύρης φυλής, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία."

Οι ταραχές συνέχισαν να συμβαίνουν, στη Φιλαδέλφεια και αλλού. Συνέχισα να ρωτάω τους ανθρώπους για το τι συνέβαινε. Συνέχισαν να αρνούνται ότι συνέβαινε κάτι.

Αποφάσισα λοιπόν θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τους ανθρώπους που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα για αυτήν την τρομερή φυλετική βία και το χάος. Και αυτό ήταν: Δεν υπάρχουν εξηγήσεις. Δεν υπάρχουν λύσεις. Δεν υπάρχουν συγγνώμη. Και ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σε όλη τη χώρα και δεν μπορεί να είναι καλό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι πεισματικά το αρνούνται. ...

FP: Λοιπόν, τι ανακαλύψατε, ενώ γράφατε το βιβλίο;

Flaherty: Έμαθα σχεδόν αμέσως ότι υπάρχουν δύο προβλήματα: Πρώτον, η φυλετική βία. Και δεύτερον, οι φιλελεύθεροι δημοσιογράφοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που παραβλέπουν, εξηγούν, ακόμα και ψεύδονται γι’ αυτό. Κατάλαβα ότι το πρόβλημα ήταν πολύ χειρότερο από ό, τι εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος σκέφτεται

FP: Δώστε μας ένα παράδειγμα τα ψέματα.

Flaherty: Σίγουρα. Στο Σικάγο είναι η Ημέρα της Μνήμης το 2011. το Σικάγο ήταν η περιοχή μιας σειράς επιθέσεων όχλου μαύρων σε όλα τα μέρη της πόλης. Στο κέντρο της πόλης, στην gay περιοχή, στα δημόσια μέσα μεταφοράς, και στις παραλίες, για να αναφέρουμε μερικά. Έτσι, κατά τη διάρκεια της εορτής της Ημέρας της Μνήμης το 2011, εκατοντάδες μαύροι κατέβηκαν στην North Avenue Beach και άρχιζαν να χτυπάνε τους ανθρώπους, να τους ρίχνουν από τα ποδήλατά τους, να σπέρνουν τον όλεθρο. Την επόμενη μέρα, η πόλη έκλεισε την παραλία. Είπαν ότι το έκαναν, όχι εξαιτίας της βίας του όχλου - αρνήθηκαν την βία του όχλου, ακόμη και αν αυτή πραγματοποιήθηκε εκεί. Είπαν ότι την έκλεισαν, διότι είχε πολύ ζέστη! Ένας τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός πήρε κλήσεις από τους ανθρώπους που έλεγαν ότι στην παραλία έγιναν βίαια επεισόδια, αλλά η αστυνομία δεν έλεγε την αλήθεια γι’ αυτό.

FP: Το Σικάγο είναι πολύ στην επικαιρότητα φέτος για τη βία. Τι είδους δουλειά κάνουν;

Flaherty: Λέω στους ανθρώπους την ακόλουθη ιστορία, αλλά δεν περιμένω να την πιστέψουν. Γι’ αυτό έβαλα ένα σύνδεσμο προς αυτό το βιβλίο. Έτσι, ο πρόσφατα διορισμένος επιθεωρητής της αστυνομίας βρίσκεται σε μια συνάντηση και μιλά για τη βία στο Σικάγο και για το ποιος είναι υπεύθυνος. Είπε ότι ήταν η Σάρα Πέιλιν. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, βρήκε κάποιον άλλο να κατηγορήσει: Τους προσκυνητές. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι κι εγώ δεν θα πίστευα ότι αν δεν τα είχα δει σε βίντεο. Παίρνω πολλά email από αστυνομικούς στο Σικάγο. Η κατάσταση σε όλη τν χώρα είναι πολύ επικίνδυνη. Και κανείς δεν ξέρει τίποτα γι’ αυτό.

FP: Πόσο διαδεδομένο είναι αυτό το πρόβλημα;

Flaherty: Έχω τεκμηριωμένα εκατοντάδες περιστατικά σε περισσότερες από 70 πόλεις. Και πως το κάνω. Ακούω για μια ταραχή ή μια επίθεση από όχλο και το ελέγχω και μαθαίνω ότι ήταν μια μεγάλη ομάδα μαύρων ανθρώπων που δημιούργησε χάος. Έτσι, γράφω τις λεπτομέρειες. Μόλις η ιστορία γίνει γνωστή, ακούω σχεδόν πάντα ακούω το ίδιο: "Αυτό το πράγμα συμβαίνει εδώ πολύ καιρό." Αλλά οι δημοσιογράφοι φοβούνται να γράψουν γι’ αυτό. Οι αξιωματούχοι της πόλης φοβούνται να το καταπολεμήσουν ή να πουν τα πράγματα με το όνομά του. Γι’ αυτό συνεχίζεται. Και δεν είναι μόνο τα μέρη όπου μπορείς να το περιμένεις: Σικάγο, Φιλαδέλφεια, Βοστώνη, Βαλτιμόρη. Είναι και σε μικρότερα μέρη στις μεσοδυτικές πολιτείες.

FP: Όπως πού;

Flaherty: Στο Ames της Αϊόβα είχαν τη νύχτα a ‘Beat Whitey Night’ («κτυπήστε έναν ασπρούλη» - δες το πρώτο βίντεο στο τέλος) στην Έκθεση. Στην Peoria του Illinois υπήρχε σχεδόν μια ντουζίνα επεισοδίων ρατσιστικής βίας και παρανομίας από όχλους μαύρων κατά το τελευταίο έτος. Τα ίδια στο Μιλγουόκι, στη Μινεάπολη, στο Σιάτλ, στο Πόρτλαντ. Και η λίστα συνεχίζεται.

FP: Τι το προκαλεί αυτό;

Flaherty: Πολλοί άνθρωποι σε αυτή τη χώρα ακόμη αρνούνται ότι οι ταραχές αυτές και η ανομία καν υπάρχουν. Έτσι, δεν μπορώ να κάνω εικασίες για την αιτία που κάνει πολλούς δημοσιογράφους και πολιτικούς ηγέτες να αρνούνται να πιστέψουν ότι αυτό καν συμβαίνει. Και σε δέκα χρόνια να είχαμε αυτή τη συζήτηση, θα έλεγαν το ίδιο πράγμα: "Δεν συμβαίνει. Εσύ το φαντάζεσαι. "Αλλά σήμερα, πολλά από αυτά τα επεισόδια είναι στο YouTube. Και λένε την πραγματική ιστορία. Και μέρος αυτής της ιστορίας είναι το ότι η μουσική και το βίντεο είναι μέρος της ζωής τους. Για κάθε περιστατικό τρομακτικής βίας από όχλους, υπάρχει ένα δημοφιλές βίντεο από λαϊκό καλλιτέχνη που το εξυμνεί. Λεηλασίες, ναρκωτικά κρακ, σκοτωμοί οδηγών delivery, ξυλοδαρμοί λευκών, ταραχές και κλοπές, για να αναφέρουμε μερικές. Αυτά γίνονται επαγγελματικά τραγούδια και βίντεο από τα μεγαλύτερα ονόματα της hip-hop που πωλούν εκατομμύρια αντίτυπα και παίρνουν εκατομμύρια views. (Σχ. ΚΟ: Ένα τέτοιο ‘τραγούδι’ ακούστηκε και στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου! – βλ. εδώ).

FP: Τι γίνεται με τον Τύπο;

Flaherty: Το βιβλίο είναι για το φυλετικό χάος, αλλά το πιο τρελό είναι το πως ο τύπος δεν το καλύπτει. Οι περισσότερες αναφορές στον Τύπο δεν πρόκειται να γράψουν τίποτα σχετικά με την φυλή των εγκληματιών. Ωραία. Αλλά όταν αρχίζει να συμβαίνει σε όχλους, και γίνεται πιο επικίνδυνο, και σχεδόν κάθε όχλος είναι της ίδιας φυλής, τότε κάποιος θα πρέπει να είναι σε θέση να καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει εδώ. Μερικές εφημερίδες λένε αν πεις κάτι για την φυλή των όχλων, είσαι «ρατσιστής». Το ST Louis Post-Dispatch αναγκάστηκε να διακόψει τα σχόλια από τους αναγνώστες επειδή οι άνθρωποι ζητούσαν απλά μια απάντηση στην ερώτηση: "Γιατί είναι τόσο σημαντικό να κρύψετε την φυλή των ανθρώπων που εμπλέκονται;"

FP: Και τότε γιατί είναι τόσο σημαντικό;

Flaherty: Είμαστε η πιο φυλετικά συνειδητοποιημένη χώρα στη γη. Το βλέπουμε αυτό κάθε μέρα από μαύρες οργανώσεις, ομάδες μαύρων καθηγητών, μαύρων αστυνομικών, μαύρων δημοσίων υπαλλήλων και εκατοντάδες άλλες μαύρες ομάδες που παρουσιάζονται τόσο συχνά στα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Με ιστορίες που συχνά γράφονται από μέλη της Εθνικής Ένωσης Μαύρων Δημοσιογράφων. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, έχουν κατασκευάσει ένα μοντέλο με ‘φυλετικές ποσοστώσεις’, ‘θετική δράση’ και ‘φυλετική συνείδηση’ σχεδόν σε κάθε μέρος της κοινωνίας μας. Οι ταραχές και η ανομία τουλάχιστον ζητούν μια απάντηση: Πώς τα καταφέρατε έτσι;

FP: Έτσι από αυτά τα περιστατικά δεν φαίνεται πραγματικά ότι οι φυλετικές σχέσεις βελτιώνονται.

Flaherty: Το χάσμα μεταξύ των φυλών είναι ευρύτερο και βαθύτερο από ό, τι νόμιζα. Οι ψυχίατροι λένε ότι είμαστε τόσο άρρωστοι, όσο τα μυστικά μας. Και το μεγαλύτερο μυστικό σήμερα είναι ότι δεν μας επιτρέπεται να μιλάμε για μαύρη βία με οποιονδήποτε τρόπο που ζητά από τους αρμόδιους να αναλάβουν την ευθύνη. Αυτό έχει εκθρέψει μια ασθένεια σε ορισμένους μαύρους και σε μερικούς λευκούς - οι Άριοι, οι μισαλλόδοξοι, οι Ναζί, κλπ. - που είναι πολύ μεγαλύτερο από ό, τι είχα φανταστεί. Ή από ότι λένε οι περισσότεροι άνθρωποι.

FP: Διευκρίνισέ μας γιατί τα αριστερά μας media, «οι άνθρωποι του πνεύματος» και οι κρατικοί υπάλληλοι τα παραβλέπουν αυτά και αρνούνται αυτή την φυλετική βία.

Flaherty: Η αύξηση της ρατσιστικής βίας και ανομίας δημιουργεί μια κατάσταση η οποία δηλώνει ότι όλα αυτά που οι τύποι αυτοί πιστεύουν και έχουν κάνει τα τελευταία 50 χρόνια, δεν είναι απλώς μια αποτυχία, αλλά βλάπτει τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι βοηθούν.

FP: Ποια ήταν η αντίδραση στο βιβλίο σας; Γνωρίζει η Αριστερά την ύπαρξη του βιβλίου σας;

Flaherty: Έχουμε πολύ μεγάλη ανταπόκριση για το βιβλίο σε ραδιοφωνικές συνεντεύξεις, σελίδες γνώμης και το Διαδίκτυο. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ευγνώμονες για το ότι επιτέλους, κάποιος μιλάει με ένα σαφή και τεκμηριωμένο και συναρπαστικό τρόπο για το θέμα της βίας των μαύρων όχλων. Οι αντιδράσεις από την Αριστερά είναι ανάμεικτες. Η πιο συνηθισμένη αντίδραση είναι η εξής: Την ίδια ώρα που αρνούνται το φυλετικό χάος που υπάρχει, την ίδια ώρα θα εξηγήσουν για ποιο λόγο υπάρχει. Αλλά έχω την αίσθηση από πολλούς στην Αριστερά ότι τα γεγονότα είναι τόσο μεγάλα ώστε έχουν κουραστεί κάνουν δημόσιες δηλώσεις και να προτείνουν ένα ακόμη πρόγραμμα που ξέρουν ότι δεν θα λειτουργήσει για να λύσει ένα πρόβλημα που δεν αναγνωρίζουν καν ότι υπάρχει. Νομίζω ότι πολλοί είναι έτοιμοι για μια νέα εποχή ειλικρίνειας για το θέμα αυτό.

FP: Colin Flaherty, σας ευχαριστώ για την συνέντευξη. 

redskywarning.blogspot.gr