Κάηκε η Χίος.Κάηκε το Άγιον Όρος.Κάηκε η Αττική. Ε, κάψτε τα όλα να τελειώνουμε!

Για άλλη μια φορά κάηκε όλη η Ελλάδα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια η πατρίδα μας διαρκώς καίγεται. Και ότι γίνεται στάχτη, ξανακαίγεται λίγα χρόνια μετά ώστε να αποτραπεί και αυτό το ενδεχόμενο να ξαναπετάξουν όπως λέμε τα πεύκα.
Στο ίδιο έργο θεατές. Φταίνε...
οι τούρκοι, φταίνει οι σκοπιανοί, φταίνε οι ισλαμιστές (καινούριο αυτό), φταίνε οι οικοπεδοφάγοι.

του Στρατή Μαζίδη

Οι ίδιες κατηγορίες, οι ίδιες διαπιστώσεις και τα ίδια ευχολόγια.
Τι κάναμε όμως εμείς επί του πρακτέου τόσα χρόνια όμως;
Μήπως κατεδαφίσαμε τα σπίτια που φύτρωσαν ξαφνικά μέσα στα δάση και αποδώσαμε πάλι στο δάσος την καταπατημένη γη;
Μήπως ενισχύσαμε τον κατασταλτικό τομέα ως οφείλαμε; Είναι δυνατόν αυτή η άξια υπηρεσία της πυροσβεστικής να στηρίζεται κάθε χρόνο στους εποχιακούς και τους εθελοντές; Μπουκώσαμε με μόνιμο προσωπικό τα γραφεία και αφήσαμε έρημες τις υπηρεσίες όπου χρειαζόταν κόσμος. Δηλαδή θα απασχολεί η κα Λιάνη τρία άτομα (όπως διαβάσαμε σήμερα) αντί να έχουμε τρεις παραπάνω πυροσβέστες;
Μήπως σε επίπεδο εξοπλισμού κάναμε τίποτε; Ως πότε θα πετούν τα κανανταίρ και τα ελικοπτεράκια με τις σακούλες; Γιατί δεν προμηθευτήκαμε τα πανίσχυρα ρωσικά Ιλιούσιν και τα Μπεριέφ;
Μήπως θυσιάσαμε ορισμένα δένδρα, για να δημιουργήσουμε αντιπυρικές ζώνες; Μήπως φροντίσαμε την επέκταση του δικτύου με πυροσβεστικές φωλεές στα δάση;
Μήπως βάλαμε την ΕΥΠ να κινήσει γη και ουρανό για να αποτρέψει τέτοια φαινόμενα αλλά και να τιμωρήσει παραδειγματικά όσους μας καίνε αντί να τη φωνάζουμε κατόπιν εορτής;
Μήπως στείλαμε κανένα στη φυλακή;
Ίσως όλα τα παραπάνω να είναι άναρθρες καυγές. Όμως μεγάλωσα σε μια χώρα που διαρκώς καίγεται. Κάηκε η Θάσος το 1985, λίγο αργότερο η Σάμος, κάηκε η Πεντέλη το 1995, κάηκε η Πάρνηθα, κάηκε η Ραφήνα κι ο Μαραθώνας, το 2007 κάηκε όλη η Ελλάδα. Φέτος το ίδιο. Τι ακριβώς κάναμε για να αντιμετωπίσουμε το στρατηγό άνεμο και τις ασύμμετρες απειλές;
Το μόνο που συνέβαινε ήταν κάθε φορά να βγαίνει ο εκάστοτε πρωθυπουργός να κηρύσσει αναδασωτέα την καμμένη γη. Και πράγματι φύτρωναν ξανά κάποια δένδρα μαζί με σπίτια και πολυτελείς κατασκευές.
Αν δεν υπάρχει παραίτηση, αν δεν υπάρχει κράτος, τότε ας τα κάψουμε όλα να τελειώνουμε. Είναι πολύ ψυχοφθόρο να βλέπεις κάθε χρόνο τα ίδια πράγματα.
Αν πάλι θέλουμε να σώσουμε τη γη που κληρονομήσαμε και πρέπει να παραδώσουμε στα παιδιά μας όπως έλεγαν οι Ινδιάνοι, τότε ας σοβαρευτούμε. Διότι όπως σε τόσους άλλους τομείς του δημοσίου βίου (εγκληματικότητα, μεταναστευτικό, οικονομία) είναι απλά ζήτημα αληθινής πολιτικής βούλησης και εφαρμογής σχεδιασμών.

freepen.gr