Η μεγάλη απάτη

Ανθρωποι που δεν μπορούν να σηκώσουν ανάστημα γιατί η ζωή τους ορίζεται από όλα όσα τους όρισαν.

Οταν κάποιος σου λέει με ύφος νταή «θα πληρώσεις αλλιώς...»


Η αυθόρμητη απάντηση που θα έπρεπε να δώσει κάποιος, θα ήταν «αλλιώς τι;» Τι θα μου κάνεις; Τι είσαι ικανός να μου κάνεις... και να ενοχλήσεις, να με φοβίσεις, να με εκβιάσεις;

Δεν μπορεί όμως κανείς από τους «πτωχούς πλην έντιμους» πολίτες να αμυνθεί με επίθεση. Γιατί θα αρχίσει ένας μακρύς κατάλογος με αυτά που μπορεί να σου κάνει. Και αυτά που θα σου κάνει είναι να σου αρπάξει όλα εκείνα πάνω στα οποία έχεις στηρίξεις όλη σου την ύπαρξη.

Θα σου πάρει το σπίτι, θα σου πάρει το αυτοκίνητο, θα σου κατασχέσει το μισθό, θα σε κυνηγήσει και θα σου στερήσει κάθε πρόσβαση παντού. Θα σε αποκλείσει από τη κοινότητα των «ευπρεπών και ευσυνείδητων ανθρώπων»

Γιατί όλη η ζωή του πανικόβλητου πολίτη είναι σχεδιασμένη πάνω σε συγκεκριμένα πρότυπα μιας μαζικής αντίληψης κοπαδοποίησης των πάντων. Γεννιέσαι και θεωρείς ευπρέπεια αυτό, υποχρέωση εκείνο, τιμωρία το άλλο.

Αν προσπαθήσεις να αναλύσεις την ένοια κράτος, θα βρεθείς στο ίδιο χαώδες σημείο εκείνου που προσπαθεί να αναλύσει το πως φτιάχτηκε το σύμπαν. Στο τέλος καταλήγει πάντα στην ερώτηση "..και τον θεό ποιος τον έφτιαξε;"

Όπως η θρησκεία έχει τα δόγματά της και όταν φτάνει σε ένα δύσκολο ερώτημα απαντά απλά «γιατί έτσι πρέπει να είναι» το ίδιο και αυτό το γελοίο κατασκεύασμα που ονομάζουμε κράτος όταν ρωτήσεις και το κράτος ποιος το έφτιαξε;

Θα σου πουν «γιατί έτσι πρέπει να είναι»...

Το κράτος, οι μηχανισμοί λειτουργίας του, οι μηχανισμοί εξουσίας και υποταγής δεν απαιτούν πλέον να είναι απλά θεσμοί, ανάγονται σε συμπαντικό νόμο. Η εφορία είναι δόγμα. Η πληρωμή χαρατσιών και τελών δόγμα. Ο τρόπος που γεννιέται ένα παιδί, ο τρόπος που μορφώνεται, ο τρόπος που θα πρέπει να λειτουργεί για να εργαστεί και να ενσωματωθεί όχι σαν παριας αλλά σαν καθως πρέπει πολίτης, είναι όλα δόγματα που «έτσι ορίστηκε να είναι»

Από ποιόν; Από ποιούς; Με ποια δικαιοδοσία;

Τρέχα να βρεις αν γεννήθηκε πρώτα το αυγό ή η κότα...

Αλλωστε εσύ δεν μπορείς να απαντήσεις τίποτα. Γιατί τις απάντήσεις τις δίνουν μόνο οι ειδήμονες.

Εσύ φτωχέ μου άνθρωπε μόνο να υπακούς στα πορίσματά τους μπορείς. Είτε είναι συμπολιτευόμενα είτε αντιπολιτευόμενα στο αίσχος συμπεράσματα, άλλοι θα στα δώσουν και θα ορίσουν τι είναι σωστό και τι όχι.

Οσο τι στ΄αλήθεια θέλεις να ορίσεις σαν ζωή εσύ; Τι να σου πω.

Μήπως το έψαξες ποτέ με δικα σου λόγια; Μήπως αναρωτήθηκες αν όλα όσα βλέπεις γύρω σου είναι μια μεγάλη απάτη; Μήπως κι όταν στο λένε δεν γελάς σαν ηλίθιος ονομάζοντας τρελούς ή επικίνδυνους όσους βγήκαν έξω από το μαντρί;

Οπότε...