Ο τουρισμός της ύφεσης

Από το Μαρικάκι
Η βαριά τουριστική βιομηχανία της χώρας, που την έχουν σαν καραμέλα οι πολιτικοί εννοώντας το εύκολο χρήμα που συνεπαγόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, μάλλον νοσεί, κι αυτή μαζί με την υπόλοιπη οικονομία και κοινωνία. Σύμφωνα με δημοσιεύματα οι αφίξεις λιγοστεύουν, τα έσοδα των ξενοδόχων σημειώνουν απώλειες, η χώρα...
βγαίνει από τις λίστες με τους διεθνείς δημοφιλείς προορισμούς. Ο κλάδος των ξενοδόχων εμφανίζεται απογοητευμένος αλλά τι περίμεναν κι αυτοί; Γιατί να θέλει ο κόσμος να κάνει διακοπές σε μια χώρα με διαρκή ύφεση που όλα διαλύονται (εκτός βέβαια από τις τιμές που δεν τις αγγίζει τίποτα) όπου εκτός από τις παραλίες οι υπηρεσίες εδώ που τα λέμε είναι κακές συνολικά σε σχέση με την τιμή. Οι ημεδαποί καταναλωτές του εθνικού τουριστικού προϊόντος πρώτοι και καλύτεροι διαπιστώνουν ότι οι τιμές βαστάνε γερά, αν υπολογίσεις το κόστος σε σχέση με τη γενικότερη κατάσταση και τη διασπάθιση των εισοδημάτων ελέω περικοπών, φόρων, χαρατσιών, ακρίβειας, κ.λπ. Και σε πολλές περιπτώσεις είναι και θύματα της κουτοπονηριάς των επαγγελματιών του κλάδου.
Όποιος δεν έχει πρόσβαση … χαμηλού κόστους στα γαλαζοπράσινα νερά του Αιγαίου και του Ιουνίου την κάνει για τα πάτρια. Και κάπως έτσι τα χωριά έχουν γεμίσει και ψιλοαναζωογονηθεί.
Ό,τι μόστρα πουλήσαμε με τα αρχαία και τα νησιά στο εξωτερικό, πουλήσαμε. Τώρα, ή που θα πουλήσουμε τα νησιά ολόκληρα, ή που θα βολευτούμε όπως μπορούμε, με ό,τι έχει και δεν έχει ο καθένας, χωριό στο βουνό, ψαροχώρι, βέραντα, ταράτσα. Ας το σκεφτούν λίγο καλύτερα οι επαγγελματίες του κλάδου, τουλάχιστον εκείνοι που δεν απευθύνονται σε κροίσους, γιάπηδες ή σελέμπριτιζ…

topontiki.gr