Το καλό ξεπούλημα θέλει και καλούς μεσίτες

Στην Ελλάδα, τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια αυτά που ανθίζουν είναι μόνο οι φαιδρές πορτοκαλιές και η μόνιμη προσπάθεια μας να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την λογική σε κοντόφθαλμη μιζέρια της καθημερινότητας...


Λέει ο Τούρκος πρωθυπουργός: «Πώς μπορεί να γίνει παράδειγμα για την Τουρκία μια χώρα που προσπαθεί να ορθοποδήσει ζητώντας ελεημοσύνη 100 δισ., που πουλά τα νησιά της;»
Βέβαια και οι Τούρκοι πουλάνε νησιά, όμως έχει δίκιο στον γενικότερο συλλογισμό του ο Ερντογάν.

Δεν θα σταθώ στην πρώτη αποστροφή της φράσης του Τούρκου πρωθυπουργού για τα 100 δισ., αλλά θα σταθώ στο κομμάτι της φράσης του πουλήματος των νησιών.

Μπορώ να αποδεχτώ, αν και το θεωρώ εντελώς απαράδεκτο, η Ελλάδα να πουλήσει κάποια νησιά της , όμως δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι η πώληση αυτή είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να μας χαροποιεί κιόλας, όπως προσπαθούν να μας το παρουσιάσουν οι εξαρτημένοι δημοσιογράφοι του Mega channel (και όχι μόνο αυτοί βέβαια).

Πέραν της όποιας πραγματικής οικονομικής ανάγκης της Ελλάδας, υπάρχει ο τρόπος και η αξιοπρέπεια προσέγγισης κάποιων πραγμάτων.

Όπως δεν μπορεί κάποια γυναίκα να χαίρεται που λόγω μιας οικονομικής δυσκολίας πήγε στο κρεβάτι με τον μπακάλη της γειτονιάς, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορούμε να χαιρόμαστε ως λαός όταν ακούμε ότι πουλάμε πέντε ή δέκα νησιά.

Οι παλαιότεροι έλεγαν: «όταν αναγκάζεσαι να πουλάς κλαις, όταν μπορείς να αγοράζεις γελάς» κι αυτό αφορούσε βέβαια την περιουσία και την υποδομή, όχι το προϊόν.

Εμείς όμως σήμερα οι παρηκμασμένοι Έλληνες της φαιδράς πορτοκαλέας, που από Έλληνες γίναμε Νεοέλληνες και στη συνέχεια Νεκροέλληνες, αντί να κλαίμε, γελάμε και είμαστε χαρούμενοι που λόγω της ανικανότητάς μας να παράξουμε προϊόντα, πουλάμε την περιουσία των παιδιών μας και την υποδομή του κράτους.

Το Κράτος για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας, θα πρέπει άπαξ δια παντός να απαγορεύσει το πούλημα των νησιών, αλλά και μερικών άλλων απαραιτήτων για την λειτουργία ενός Κράτους υποδομών.

Ναι, χρειαζόμαστε λεφτά, ναι πρέπει να αναπτυχθούν και τα νησιά και η ενδοχώρα, ναι, πρέπει να λειτουργήσει η ΕΥΔΑΠ και τα λιμάνια με περισσότερο αποτελεσματικό τρόπο, αυτό όμως δεν πάει να πει ότι πρέπει και να πουληθούν. Ας γίνει μια (περιορισμένη) χρονική διαχειριστική παραχώρηση, όχι ξεπούλημα. Γιατί αυτό που πουλάς σήμερα δεν υπάρχει ενδεχόμενο να το ξαναποκτήσεις ούτε μετά από 100-200 – 300 χρόνια.
Η απλοποίηση της λογικής με την καιροσκοπική προσέγγιση κάποιων πραγμάτων, δεν είναι αποτελεί τιμή για έναν λαό, είναι κατάντια και ντροπή.

Τουλάχιστον λοιπόν κύριοι του Mega channel, μην γελάτε που βρέθηκαν αγοραστές για τα νησιά, όπως και δεν πρέπει να γελάτε που οι Έλληνες βρίσκουν δουλειές στην Γερμανία ή στην Αυστραλία.

Αν και κατανοώ αυτόν τον τρόπο σας προσέγγισης των πραγμάτων, αφού εσείς λόγω του ότι πιστέψατε ότι είσαστε Πολίτες του κόσμου, νομίζετε κιόλας ότι θα έχετε και δικαιώματα επί των περιουσιακών στοιχείων των υπολοίπων κρατών.

Τελικά αντί για πολίτες του κόσμου γίναμε ο περίγελος του κόσμου και αυτό είναι το αποτέλεσμα των κοντόφθαλμων πρώην Ελλήνων, μετά Νεοελλήνων και που τώρα έγιναν Νεκροέλληνες Πολίτες του κόσμου, που αισθάνονται χαρά επειδή βρίσκουν δουλειά στο Λονδίνο ή ταξιδεύουν δύο φορές τον χρόνο μέχρι το Παρίσι.

Αν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι και το Mega channel πριν 150 χρόνια θα είχαμε πουλήσει την Ακρόπολη ως ασβέστη -που τότε είχε μεγάλη αξία- σε πολύ καλή τιμή, όπως θα έγραφαν και οι τότε Παπαχελάς, Πρετεντέρης και Χασοπόπουλος.

Πρώην σοσιαλιστής τύπου ΠΑΣΟΚ

kostasxan.blogspot.gr