Παράγουμε «ντουβάρια»...

Πολύ πριν χρεοκοπήσει οι­κονομικά, μια κοινωνία, όπως καλή ώρα η ελλη­νική, έχει φαλιρίσει πο­λιτιστικά. Με άλλα λόγια, έχει απο­δεχτεί τη διάβρωση - σάπισμα του εκπαιδευτικού της συστήματος και την προσαρμογή του στις «απαιτή­σεις των καιρών». Κάπως έτσι το εκ­παιδευτικό σύστημα της χώρας από μηχανισμός στρατηγικής σημασίας εξελίχθηκε...
σε εξάρτημα αναπαρα­γωγής της μόδας και των προτύπων που αυτή προβάλλει: Χρήμα με κά­θε μέσο και χωρίς κόπο, βόλεμα με ρουσφέτι, life style με βύσμα στον κρατικό κορβανά. Κάπως έτσι οι κυ­βερνήσεις με τις αποφάσεις τους, πριμοδοτώντας ουσιαστικά την ημι­μάθεια, «καλλιεργούν» τα «φυτά» του μέλλοντος.
Η συζήτηση περί της Παιδείας στην Ελλάδα είναι διαρκής και έντονη, συνοδευόμενη από την απαραίτητη μεταρρυθμιστική προσπάθεια  που αναλαμβάνει ο εκάστοτε υπουργός μαζί με την υπουργική του καρέκλα. Υπό αυτήν την έννοια, ό,τι γίνεται τα τελευταία χρόνια στον χώρο, γίνε­ται στο όνομα της μεταρρύθμισης.
Ωστόσο, στο όνομα αυτής της αυτο­νόητης μεταρρυθμιστικής ανάγκης, οι κρατούντες όλα αυτά τα χρόνια έχουν καταφέρει να διαλύσουν το... σύμπαν.
Ένα τέτοιο διαλυμένο εκπαιδευ­τικό «σύμπαν» το χάνουμε από τα μάτια μας παρακολουθώντας, όσο αυτό είναι δυνατό, την αντιπαράθε­ση που προκύπτει όταν ο εκάστοτε υπουργός (όπως για παράδειγμα η Διαμαντοπούλου) θέλει ντε και καλά να βάλει τη σφραγίδα του στο εκπαι­δευτικό σύστημα της χώρας. Χωρίς μελέτη, χωρίς διάλογο, χωρίς σχέ­διο, στόχους και στρατηγική. Κάπως έτσι μας διαφεύγουν πολύ σημαντι­κότερα και ουσιαστικά προβλήμα­τα που παραλύουν το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Σαν αυτό που αντιληφθήκαμε διαβάζοντας στο εξαιρετικό alfavita.gr το παρακά­τω κείμενο του Θρασύβουλου Κων. Μαχαίρα, φυσικού Γενικού Λυκείου Αγριάς Πηλίου.
«Οι μεταρρυθμίσεις - πυροτεχνήμα­τα των τόσων και τόσων Υπουργών Παιδείας, με τους τόσους και τό­σους ειδικούς συμβούλους τους σε παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά θέ­ματα και με τους τόσους και τόσους αναθεωρητές και ειδήμονες οδήγη­σαν τα Σχολεία της Δευτεροβάθμι­ας Εκπαίδευσης και άρα όλο το εκ­παιδευτικό μας σύστημα σε ζοφερή κατάσταση η οποία ανάγλυφα απο­τυπώνεται στον παρακάτω έλεγχο ενός “υποθετικού” (;;;) μαθητή της Α’ Λυκείου...
Ο μαθητής αυτός, που από τις 11 γραπτές εξετάσεις στις οποίες κλήθη­κε να συμμετάσχει στις 8 ή δεν προ­σήλθε ή ήρθε και έγραψε για μηδέν, προάγεται με γενικό βαθμό 9,5!!!
Ο παραπάνω έλεγχος επίδοσης αποτελεί τη “χειρότερη” προφορική βαθμολογία για μαθητή της Α’ Λυκεί­ου, εκτός ελαχίστων δακτυλοδεικτούμενων “ειδικών” περιπτώσεων σε όλη την Ελλάδα. Ο λόγος είναι προφανής:
♦ Ελάχιστοι καθηγητές (έως κανέ­νας) βάζουν σε μαθητή προφορικά κάτω από 8, έστω και αν ο μαθητής αξίζει για 2. Συνήθως οι Καθηγητές βάζουν πάνω από 10.
Η εμπειρία μου δηλαδή ως Δασκά­λου σε Ελληνικό Λύκειο μου λέει ότι τα οχτάρια στην προφορική βαθμο­λογία του μαθητή είναι τελείως πλα­σματικά και οφείλονται κυριολεκτι­κά στην προσπάθεια του Καθηγητή να βοηθήσει και να ενθαρρύνει το μαθητή. Με άλλα λόγια, ο μαθητής που προφορικά παίρνει 8, αξίζει για πολύ λιγότερο.
♦ Η βαθμολογία των Θεολόγων, με μεγάλη πιθανότητα έως βεβαιότητα, κυμαίνεται συνήθως από 18 έως 20.
♦ Η βαθμολογία των καθηγητών Αγ­γλικής φιλολογίας, με μεγάλη πιθα­νότητα έως βεβαιότητα, κυμαίνεται συνήθως από 17 έως 20.

Παρατηρήσεις γενικές
1 Καθένα από τα μαθήματα Θρη­σκευτικά, Αγγλικά, Ιστορία και Ερευνητική Εργασία (Project) έχει μόνο του την ίδια αξία που έχουν μαζί τρία μαθήματα: η Φυσική, η Χημεία και η Βιολογία.
Καθένα από τα μαθήματα Θρη­σκευτικά, Αγγλικά, Ιστορία και Ερευνητική Εργασία (Project) έχει μόνο του την ίδια αξία που έχουν μαζί τρία μαθήματα: τα Αρχαία, η Νεοελληνική Λογοτεχνία και η Νεο­ελληνική Γλώσσα.
Καθένα από τα μαθήματα Θρησκευ­τικά, Αγγλικά, Ιστορία και Ερευνητική Εργασία (Project) έχει μόνο του την ίδια αξία που έχουν μαζί δύο μαθήμα­τα: η Άλγεβρα και η Γεωμετρία.
Αυτό σημαίνει ότι ένα παιδί που ξέρει καλά Αγγλικά ώστε να εξασφα­λίσει 20 στην Ξένη Γλώσσα και κάνει καλά το σταυρό του ώστε να εξασφα­λίσει 20 στα Θρησκευτικά, δε χρειά­ζεται να διαβάσει τίποτε άλλο όλη τη χρονιά και δε χρειάζεται να γράψει εξετάσεις σε κανένα άλλο μάθημα. Θα περάσει έτσι κι αλλιώς!!!
Επίσης σημαίνει ότι ένα παιδί που ξέρει μέτρια Αγγλικά ώστε να εξα­σφαλίσει ένα 16 στην Ξένη Γλώσσα, κάνει μέτρια το σταυρό του ώστε να εξασφαλίσει ένα 17 στα Θρησκευτι­κά και γράψει 4 στην Ιστορία, δε χρει­άζεται να διαβάσει τίποτε άλλο όλη τη χρονιά και δε χρειάζεται να γρά­ψει εξετάσεις σε κανένα άλλο μάθη­μα. Θα περάσει έτσι κι αλλιώς!!!
Στο project θα πάρουν έτσι κι αλ­λιώς τουλάχιστον 18. Αλλά και 16 να πάρουν, πάλι περνάνε.
2 Ο μαθητής του παραπάνω ελέγ­χου επίδοσης είναι ουσιαστικά αμόρφωτος και το ίδιο αμόρφωτος θα μείνει στη Β’ Λυκείου όπου θα επι­κρατήσει το ίδιο πνεύμα.
Αμόρφωτος θα τελειώσει το Λύκειο και αμόρφωτος θα αποτελέσει μέρος του κοινωνικού μας μωσαϊκού.
3 Ο μαθητής του παραπάνω ελέγ­χου επίδοσης είναι ουσιαστικά αμόρφωτος και κανείς ΠΟΤΕ δε θα ζητήσει ευθύνες από την Πολιτεία που τον άφησε αμόρφωτο διότι:
♦ Ο μαθητής “βολεύτηκε”, μιας και δεν έμεινε στην ίδια τάξη, ακόμη και χωρίς καμιά απολύτως προσπάθεια. Χωρίς καθόλου, μα καθόλου διάβα­σμα όλη τη χρονιά και χωρίς να πάει να γράψει σε οκτώ βασικότατα μα­θήματα (ΜΗΔΕΝ ΣΕ 8 ΓΡΑΠΤΑ) πέρα­σε την τάξη.
Ο μαθητής αυτός ερχόταν και έφευγε από το Λύκειο μόνο και μό­νο για να μην ξεπεράσει το όριο των απουσιών και για να έχουν όλοι στον περίγυρό του την ψευδαίσθηση ότι “πάει Σχολείο”.
Αυτός ο μαθητής δεν έμαθε ΤΙΠΟ­ΤΕ γιατί δε χρειάστηκε τίποτε να μάθει για να περάσει τις τάξεις του Λυκείου.
♦ Οι γονείς του μαθητή “βολεύτη­καν”, γιατί το παιδί τους “δεν έμεινε στην ίδια τάξη”...
Το γεγονός βέβαια ότι το παιδί τους ποτέ δε διάβασε και ότι ΚΥΡΙ­ΟΛΕΚΤΙΚΑ δεν ξέρει γράμματα δεν τους ανησυχεί καθόλου.
♦  Οι καθηγητές των Δημόσιων Σχο­λείων “αποβάλλουν” σιγά - σιγά το άγχος της μόρφωσης ανθρώπων και “παραιτούνται” από την προσπάθεια, μιας και βλέπουν την Πολιτεία, την οποία υπηρετούν, να τους ζητά σχε­δόν άμεσα και επιτακτικά αυτό ακρι­βώς! Να μη μορφώνουν!
♦  Οι καθηγητές των φροντιστηρίων συνηθίζουν σιγά - σιγά στο να μη βο­ηθούν τη μόρφωση των νέων ανθρώ­πων και στο να μην προσφέρουν γνώ­ση ουσιαστική στους μαθητές. Τελικά περιορίζονται στο να μαθαίνουν στα παιδιά τεχνικές εισόδου στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, χωρίς καμιά γνωστική ή συλ­λογιστική αξία.
♦  Η Πολιτεία “βολεύτηκε”, γιατί κα­νείς δε θα της ζητήσει ευθύνες για τους μηχανισμούς της που παράγουν αμόρφωτους ανθρώπους...

Τελικά όλοι βολεύτηκαν!
Ο παραπάνω μαθητής θα περάσει τις τάξεις χωρίς να έχει διαβάσει κα­θόλου, χωρίς να έχει “κουραστεί” κα­θόλου, χωρίς να έχει ασχοληθεί κα­θόλου με το Σχολείο του...
Ο μαθητής αυτός θα πάρει απολυ­τήριο Λυκείου ως χάρισμα. Θα το πά­ρει χωρίς να το δικαιούται...
Και η Ελληνική Πολιτεία,
♦  που ποτέ δεν είχε μια σοβαρή πρόταση μόρφωσης νέων ανθρώ­πων (βλέπε τα διαλυμένα δημόσια σχολεία των καταλήψεων, τα αχαρα­κτήριστα αναλυτικά προγράμματα, τα ανεπαρκέστατα για τις Πανελλαδι­κές εξετάσεις σχολικά βιβλία κ.λπ.),
♦ που ποτέ δεν προσδιόρισε με σα­φήνεια τους στόχους των διαφόρων βαθμίδων εκπαίδευσης και ποτέ δεν θεώρησε ως ηθική της υποχρέωση την επίτευξη αυτών των στόχων,
♦  που ποτέ δεν είχε προτάσεις και επαγγελματικές διεξόδους για τα παιδιά της, δε θα λογοδοτήσει σε κανέναν...

Παρατήρηση 1: Ο παραπάνω έλεγ­χος επίδοσης, με τον οποίο εξασφα­λίζεται η προαγωγή του μαθητή, εί­ναι σήμα κινδύνου.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μα­θητών των Ελληνικών Λυκείων θα μείνουν κυριολεκτικά αμόρφωτοι, γι­ατί θα επιλέξουν να περάσουν τις τά­ξεις του Λυκείου χωρίς να διαβάσουν και να γράψουν απολύτως τίποτε!!!
Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών δε θα ξέρει να κάνει ούτε απλή διαίρεση! Και όταν επιχειρήσει να γράψει κάτι, το κείμενό της θα πνιγεί στα ορθογραφικά λάθη και στις χωρίς νόημα φράσεις που θα “συντάξει”.
Το να απαιτήσουμε βέβαια από την πλειοψηφία αυτή των αμόρφω­των μαθητών να καταλάβει κάποιο κείμενο αξιώσεων ή να αντιληφθεί τον  προβληματισμό  κάποιου   σημαντικού συνανθρώπου τους, είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Παρατήρηση 2: “Ειδικοί” του Υπουργείου Παιδείας με “παράξε­να” πτυχία και με “περίεργες” σπου­δές, που τις πιο πολλές φορές δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμε­νο που θα ελέγξουν, θα διαμορφώ­σουν και θα εντάξουν στα αναλυ­τικά προγράμματα που θα μορφώ­σουν τους μαθητές, διαγκωνίζονται στους διαδρόμους του Υπουργείου Παιδείας εξυπηρετώντας “περίερ­γους” στόχους και θυσιάζοντας στο βωμό της ματαιοδοξίας τους τον πο­λιτισμό των νέων ανθρώπων...

Επίλογος
Με δεδομένο το γεγονός ότι ανυπόληπτα Δημόσια Λύκεια θα παρά­γουν χρόνο με το χρόνο όλο και πιο αμόρφωτους νέους ανθρώπους, η απάντηση στο παρακάτω ερώτημα είναι θέμα προσωπικής και κοινωνι­κής ευθύνης:
Τελικά για όλα αυτά φταίνε κάποι­οι ανίκανοι - ματαιόδοξοι άνθρωποι (Υπουργοί, Γραμματείς, μεγαλοστελέχη, ειδικοί κ.λπ.) κάποιου συγκε­κριμένου υπουργείου ή μήπως όλα είναι τμήμα ενός μηχανισμού που δομήθηκε με βάση κάποιο απάν­θρωπο σχέδιο, το οποίο κάποι­οι υπηρέτησαν και υπηρετούν με υπερβάλλοντα ζήλο;
Κι αν είναι έτσι κι εμείς δεν αντι­δρούμε, μήπως το κάνουμε γιατί ήδη έχουμε μετατραπεί σε έρμαια μιας πορείας που έχει αρχίσει προς την κοινωνία του Orwell»;

Διά ταύτα...
Ανεξάρτητα με τις επιμέρους δια­φωνίες που μπορεί να έχει κάποιος με τις εκτιμήσεις του κειμένου, ειδι­κά ως προς τον επιμερισμό των ευ­θυνών για την κατάντια στον χώρο της Παιδείας, όλοι μάλλον θα συμ­φωνήσουν με το προφανές αποτέλε­σμα των επί σειρά ετών «εκπαιδευ­τικών μεταρρυθμίσεων». Πρόκειται για το αποτύπωμα που αφήνει η ελ­ληνική κοινωνία που αναβάθμισε τα σκυλάδικα σε πολιτιστικά κέντρα, την απάτη σε καπατσοσύνη, τη δω­ροδοκία σε επιβεβλημένο δωράκι, την αμάθεια σε άποψη, την ιστορι­κή άγνοια σε κοσμοπολιτισμό, την αναξιοκρατία σε τακτοποίηση δικών μας παιδιών.
Δεν θα διαφωνήσει κανείς επίσης ότι η χρεοκοπία του πνεύματος προ­ηγείται της χρεοκοπίας στη σφαίρα της οικονομίας, καθώς για τα επερ­χόμενα δεινά ουδείς πνευματικός άνθρωπος έσπευσε να προειδοποι­ήσει την ελληνική κοινωνία, προφα­νώς γιατί θα έχανε τη δωρεάν σίτιση από το Πρυτανείο (των ευρωπαϊκών κονδυλίων)...

topontiki.gr