Για όλα φταίει η Βούλα!

Του Γιώργου Λοβέρδου
Και ξαφνικά γίναμε μη ανεκτικοί!  Τόσα και τόσα έχουν συμβεί στην πολιτική μας ζωή, στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, τόσο χημικό έχουμε φάει, τόσο καπέλωμα έχουμε φάει, μέχρι και τον Αντώνη είδαμε πρωθυπουργό και μέσα σε μερικά λεπτά πήραμε μια πέτρα και τη ρίξαμε μαζί…

Ναι το σχόλιό της, ήταν κάτι περισσότερο από ανόητο. Μπορεί να συμπαθεί και τον χώρο αυτό, αλλά -ας μην ξεχνάμε- πως τους στείλαμε στη Βουλή. Μπορεί, λέω, δεν το ξέρω.
Ας μην ξεχνάμε πως γύρω από αυτόν το χώρο υπάρχουν και άλλα κόμματα που υψώνουν φράχτες, φτιάχνουν στρατόπεδα και είναι έτοιμα να καταπατήσουν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα για να υπερασπιστούν μία Ελλάδα που τα ίδια κατέστρεψαν και όχι βέβαια μόνον με το μεταναστευτικό.
Πρέπει να είμαστε απόλυτοι με θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι αλήθεια, αλλά προς πάσαν κατεύθυνση!
Και πρώτα απ’όλα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, σαφείς ως προς τους γείτονες, μη ανεκτικοί του ρατσισμού στη γειτονιά μας, στην πόλη μας, στη χώρα μας…
Πολλοί ωστόσο θα ήταν χαρούμενοι αν έφευγε από τον δεύτερο όροφο ο Αιγύπτιος που έχει το μαγαζάκι ή ο Αλβανός που ήρθε και βάφει και πήρε τη δουλειά από τους Έλληνες. Γιατί, για πολλούς, για όλα φταίνε οι μετανάστες! Πάντα η ψεύτικη Δημοκρατία χρειάζεται μία καραμέλα.
Και μέσα σε όλα, αφού το θέμα είχε τεθεί από τα μέσα ενημέρωσης και τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, ήρθε η δήλωση της ΔημΑρ, του κυβερνητικού εταίρου, που ζητούσε από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή να ανακαλέσει την κυρία Παπαχρήστου, γιατί δεν μπορούσε να μας εκπροσωπεί στο Λονδίνο… Σωστό και Λάθος μαζί! Γίνεται; Ναι!
Ως κυβερνητικός εταίρος παίρνεις θέση σε ένα θέμα, δεν αποφασίζεις όμως, γιατί υπάρχουν τα αρμόδια όργανα. Και μην μου πείτε πως δεν ήταν απόφαση η υπόδειξη…
Άλλο αντιπολίτευση και άλλο κυβέρνηση. Υπάρχει και μία διάκριση εξουσιών…
Βέβαια –ομολογώ- πως δεν θα με χάλαγε αν η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή τους έλεγε, «δική μας υπόθεση»!
Το θέμα είχε πλέον τελειώσει για την κυρία Παπαχρήστου με τη Δημοκρατική παρέμβαση της ΔημΑρ.
Θα ήθελα απλά να ρωτήσω, αν η ΔημΑρ θα παραμείνει τόσο παρούσα και σε μία άλλη σειρά διεκδικήσεων των Ελλήνων απέναντι στην τρόικα και τους λεγόμενους «Ευρωπαίους».
Πιστεύω  πως πολλά από αυτά που ζητά η τρόικα  αντίκεινται στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου και στη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης και ανάπτυξης της προσωπικότητας.
Πόσο λιγότερο βίαιο είναι για έναν λαό να μην μπορεί να έχει περίθαλψη, φάρμακα, εργασία, μισθό, σύνταξη, Παιδεία,  δουλειές ή απλά Εθνική κυριαρχία;
Όταν η Siemens έδινε ημιεπίσημες μίζες στα στελέχη κυβερνήσεων, κομμάτων και σε επιχειρηματίες, δεν ήταν ρατσισμός;
Εκτός από το ρατσισμό χρώματος, θρησκείας, ιδεολογίας, δεν υπάρχει και ένας ταξικός -οικονομικός ρατσισμός;
Όλα αυτά δεν γίνονταν εις βάρος των αδυνάτων και των φτωχών;
Περιμένω λοιπόν από την Δημοκρατική «Αριστερά» ανάλογη ευαισθησία με το θέμα της κυρίας Παπαχρήστου, όταν έρθει στη Βουλή ο νόμος για την ανεργία, την ιθαγένεια, για την παιδεία, για την υγεία, για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, για τις τράπεζες…
Περιμένω επίσης να φέρει και τα σκάνδαλα που μας ήπιαν το αίμα… και να καταγγείλει το συμβιβασμό Siemens- Δημοσίου ως κουκούλωμα…
Ή μήπως όλα τα βλέπει σε βάθος χρόνου και το θέμα της κυρίας Παπαχρήστου ήταν μία ανέξοδη κορώνα;
Τι πιο ρατσιστικό από την ίδια τη σημερινή τρικομματική πολιτική ύφεσης, φτώχειας, μιζέριας…
Οι κορώνες δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία!

Υ.Γ. Δεν διεκδικώ το αλάθητο. Απλά καταγράφω τις σκέψεις μου…

topontiki.gr