Η κραυγή ενός πατέρα

Γνώρισα έναν πατέρα με παιδί καρκινοπαθή, δούλευε 32 χρονια αυτός και 25 η γυναικα του, σύνολο 57 χρονια.

Πλήρωναν όλες τις εισφορές τους στο ΙΚΑ στην ώρα τους, τους φόρους που τους αναλογούσαν στην ώρα τους, και γενικά δεν...
χρώσταγαν πουθενά, το παιδί ήταν ασφαλισμένο κανονικά και με το νομο, και έρχεται τώρα ένας λεχρίτης και τους λέει ότι: επειδή έκλεβαν τα λαμόγια κολλητάρια τους και δεν θέλουν να τα πειράξουν αποφάσισαν να κόψουν τα φάρμακα των παιδιών με καρκίνο γιατί είναι ακριβά.

Μου είπε τα εξής με απίστευτη ψυχραιμία, αλλα και οργή:
Αν κόψουν τα φάρμακα και τις θεραπείες του παιδιού μου που το κρατάνε στη ζωή θα πάρω το νομο στα χερια μου, θα πάω να τους βρω εκεί στα ξενοδοχεία που μαζεύονται και κοπροσκυλιάζουν, υπουργοί και ευρωπαίοι τοκογλύφοι και αποφασίζουνε τις τύχες των παιδιών μας και δε θα αφήσω κανέναν ζωντανό.
Όλη μου η ζωή είναι αυτό το παιδί, και χωρίς αυτό δεν θα έχει σημασία η ζωή μου, και δεν με νοιάζει αν με βάλουν φυλακή η αν πεθάνω.
Ας κόψουν λοιπόν το λαιμό τους για το που θα βρούν λεφτά, ας μείνουν αυτοί απλήρωτοι για 10 χρονια για να ξεχρεώσουν, δε μου καίγεται καρφί, 57 χρονια πλήρωνα και τώρα ΑΠΑΙΤΩ δεν ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ.

Αυτά μου είπε ο άνθρωπος και του βγάζω το καπέλο, του εύχομαι να πάνε όλα καλά (σε όλους τους γονείς).

Αδιάβροχος Πειραγμένος

www.ramnousia.com