Ανταγωνιστική οικονομία ή μαριονέτες των Γερμανών;

Αν κλείσουμε στο χρονοντούλαπο, τουλάχιστον για ένα διάστημα, τις ιδεολογικές παρωπίδες, θα μπορέσουμε να διαπιστώσουμε, ιδίοις όμμασι, πως δεν υπάρχει δεξιά, κεντρώα ή αριστερή οικονομία. Τουλάχιστον στο σκέλος της παραγωγής. Υπάρχει ανταγωνιστική ή νεκρή οικονομία. Πολύ περισσότερο τώρα, που διανύουμε την εποχή των μεγάλων αναταράξεων, των...
ανατροπών και της αποκαθήλωσης των στερεοτύπων του παρελθόντος.
Ο ανταγωνισμός έχει πάρει πλέον πλανητικές διαστάσεις και αναδείχτηκε στον υπ’ αριθμόν ένα παράγοντα της οικονομικής προόδου και της ευημερίας των λαών. Μόνο οι οικονομίες που είναι ανταγωνιστικές και μπορούν να ανταποκριθούν στην πρόκληση του καθολικού ανταγωνισμού είναι βιώσιμες. Κατ’ αντιστοιχία, μόνο οι πολιτικές που δημιουργούν τις ανταγωνιστικές οικονομίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν προοδευτικές (με την κλασική έννοια του όρου), αν και η προοδευτικότητα είναι μια έννοια που εξελίσσεται και αλλάζει στον ρου της ιστορίας.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα -και δυστυχώς για εμάς, έτσι έχουν-, καθήκον της κυβέρνησης, των κομμάτων, των πολιτών και γενικότερα της κοινωνίας είναι να δημιουργήσει εκείνη την οικονομία που μπορεί να σταθεί στα πόδια της χωρίς δεκανίκια. Γιατί μόνο με ισχυρή οικονομία μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική και πραγματική ανεξαρτησία, με δυνατή φωνή και συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, να έχουμε ισχυρό κοινωνικό κράτος.
Στην αντίθετη περίπτωση, δεν θα είμαστε παρά μαριονέτες των ισχυρών, των πιστωτών, και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, των Γερμανών. Κι αν θέλουμε αριστερές, κοινωνικά ευαίσθητες πολιτικές, μπορούμε να τις εφαρμόσουμε κατά τη διανομή του πλούτου ο οποίος θα παραχθεί μόνο εφόσον δημιουργήσουμε ανταγωνιστική οικονομία.
Θανάσης Λυρτσογιάννης
Έθνος
 freepen.gr