Του ΣΤΑΘΗ ΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, η Ελληνική αυτή «ιδιαιτερότητα» στο κόσμο των Ελληνίδων πόλεων, αλλά και των βασιλείων και αυτοκρατοριών του γνωστού κόσμου της εποχής, δεν προέκυψε «εν αιθρία», ως... οιονεί «εργαστηριακό θαύμα» κάποιας επιστημονικής έρευνας. !
Προέκυψε σε συνθήκες φοβερής κοινωνικοοικονομικής κρίσης στη πόλη των Αθηνών, που ούτε ο Σόλων, ο σοφότερος των συμπολιτών του, άντεξε να αντιμετωπίσει ! Παρέδωσε στους ομολόγους του «ευγενείς», τους άρχοντες- μεγάλους γαιοκτήμονες- της πόλης, τη πρόταση-Νόμου του,. κάτι σαν «μνημόνιο» μετριοπαθών υποχωρήσεων των «ευγενών» συμπολιτών του, προς όφελος του χρεοκοπημένου λαού της πόλης, τη γνωστή μας «σεισάχθεια» και έφυγε...
Οι «ευγενείς» της πόλης, στον άκρατο ανταγωνισμό τους για το ποιος θα γίνει πλουσιότερος σε γεωργική γη και εμπορικό πλούτο και συνακόλουθα πολιτικά ισχυρότερος, είχαν καταστήσει τους λιγότερο «ικανούς» για πλουτισμό «συμπολίτες» τους, οιονεί δούλους στα μεγεθυνόμενα καθημερινά κτήματά τους, μεσ' από ένα άγρια εκμεταλλευτικό «σύστημα» δανεισμού που επέβαλαν, καθηλώνοντας τη λειτουργία της πόλης στα δεδομένα της χρεοκοπίας της και του πλουτισμού τους ! Λειτούργησαν δηλαδή, ως οιονεί τραπεζίτες επένδυσης, στα γεωργικά δεδομένα της εποχής, απομυζώντας, με το πιο άθλιο εκμεταλλευτικό τρόπο, τον ιδρώτα των παγιδευμένων στο «σύστημά» τους,.κατά τα άλλα «συμπολιτών» τους !
Κάποιοι απ' τους «ευγενείς» αυτούς, με «μπροστάρη» τον Κλεισθένη, βλέποντας το κίνδυνο να περιέλθουν σύντομα στη κατάσταση των «επαχθώς χρεοκοπημένων» συμπολιτών τους,.προχώρησαν, σε συνεργασία με το δυναμικότερο στοιχείο των τελευταίων, στο απονενοημένο για την εποχή εγχείρημα,.δηλαδή στην εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, ως έσχατη «γραμμή άμυνας» της πόλης και κατάφεραν, μετά από λυσσώδεις πολιτικές μάχες, να την επιβάλουν, ως πάγιο πολιτικό σύστημά της !
Κοντολογίς, κατέληξαν στη λύση της ανάδειξης του Νόμου, για το περιεχόμενο και την ισχύ του οποίου θα αποφάσιζαν με τη προσωπική τους ψήφο, ΟΛΟΙ οι πολίτες της πόλης, ως ύπατης ρυθμιστικής αρχής, άτεγκτης στο καθημερινό, οικονομικό κυρίως, έλεγχο των λειτουργιών της και στη χάραξη της πολιτική της μέσα και έξω απ' αυτήν !
Συνακόλουθα, ο πόλεμος,.ως διαχρονικό ιστορικό φαινόμενο «εντροπίας» της πόλης, θα περιέλθει τώρα υπό τον έλεγχο του απρόσωπου Νόμου και θα περιοριστεί, εκ των πραγμάτων, στη προστασία και μόνο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της, από εξακριβωμένη εξωτερική απειλή ! Έτσι, ο πο-λίτης της πόλης θα «μεταλλάσσονταν» σε οπ-λίτη της οργανωμένης φάλαγγας της, για το χρόνο που θα απαιτούνταν ! Και η φάλαγγα αυτή των οπλιτών- πολιτών της πόλης, θα επωμίζονταν το βάρος της ευθύνης της άμυνας και της ελευθερίας της, αφήνοντας τους «ευγενείς»-ιππείς της στο περιθώριο της,.ως οιονεί παρατηρητές και θαυμαστές της εκπληκτικής δράσης της !
Ως ουσιώδης προϋπόθεση-κίνητρο για τον συμμετέχοντα πολίτη-οπλίτη στην άμυνα της πόλης του, προέκυπτε να μπορεί οικονομικά να κατέχει και να συντηρεί, στη βάση των περιουσιακών του στοιχείων, τα καθορισμένα από το Νόμο ΟΠΛΑ της πόλης, ως οπλίτης της φάλαγγας της, για να μη μεταπέσει στη τάξη του άπορου θήτη και έτσι να ασκεί πλήρως τα πολιτικά του δικαιώματα ! Η ισονομία, κάτω απ' το καθημερινό έλεγχο του «σώματος» των πολιτών, με την υποχρέωση του ελευθέρως «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», γίνονταν «ρήτρα» της συμμετοχικής λειτουργίας της Δημοκρατίας ! Ο θήτης, που δεν μπορεί προφανώς να αποφύγει η οικονομική πραγματικότητα της πόλης, θα απορροφηθεί ιδιαίτερα αποδοτικά στη ναυτιλία, στη νέα ναυτεμπορική κατεύθυνση της οικονομίας της και θα αναδειχτεί παράλληλα, ως ο εκπληκτικής ικανότητας, ερέτης του πολεμικού πλοίου της τριήρους, του Ελληνικού ( Κορινθιακού) αυτού «θαύματος» του 7ου π. Χ αιώνα, που θα συμπληρώνει ουσιαστικά την άμυνα της πόλης, με τη ναυπήγηση στον αναγκαίο αριθμό τριήρεων, την οργάνωση και την εκπαίδευση των αναγκαιούντων πληρωμάτων τους, όπως θα όριζε ο Νόμος της πόλης,. ως οιονεί «φάλαγγα» στη θάλασσα !
Κορύφωση της λειτουργίας αυτής, θα αναδειχτεί ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα, που θα καταπλήσσουν διαχρονικά τον κόσμο,.ως πολεμικά «προϊόντα» της δημοκρατίας της πόλης, για τη προάσπιση και μόνο της ελευθερίας της, απ' τους οπλίτες-πολίτες της, στη στεριά και τη θάλασσα !
Συμπερασματικά λοιπόν, το «κέντρο βάρους» της ευθύνης λειτουργίας της πόλης αυτής, θα μετακινηθεί, υπό την αιγίδα του Νόμου της, απ' το περιορισμένο και βεβαρυμμένο ηθικά, χώρο των «ευγενών» της, στο διευρυμένο, του συνόλου των πολιτών της, ως το «κορμό» της πόλης, μία ιστορική «ιδιαιτερότητα» στο κόσμο της εποχής, εκπληκτικής διαχρονικής διαπερατότητας !
Το «πείραμα» θα κρατήσει λίγο, ίσα-ίσα, για να προβληθεί, από τους τραγωδούς και τους ιστοριογράφους της εποχής, η διαχρονική του αξία, σε αντιδιαστολή με την απολυταρχία του Πέρση «Μεγάλου Βασιλιά», που θα απειλήσει σοβαρά την ανεξαρτησία της πόλης και παρά τη φαινόμενη διακριτή υπεροχή των στρατιωτικών και ναυτικών του δυνάμεων, με δόγμα τη μαζικότητα χρήσης τους, θα ηττηθεί από τη φάλαγγα των Αθηναίων οπλιτών-πολιτών, στη στεριά και στη θάλασσα, με δόγμα την εξατομικευμένη ευθύνη του μαχητή ή ερέτη, στα πλαίσια της,. που θα τηρούνταν απ' την ιερή υποχρέωση προστασίας του παραστάτη !
Σύντομα όμως, οι «ευγενείς» της πόλης των Αθηναίων θα επανέλθουν δριμύτεροι. και ενδεδυμένοι με το «δημοκρατικό χιτώνα» της πόλης, σε συνεργασία με τους πιο «επιτήδειους» και «επιτυχημένους» εμπόρους της, ερεθισμένοι απ' το «ρέοντα» Περσικό πλούτο στο Αιγαίο, μέσα απ' τα χέρια των συγγενών φυλετικά Ιωνικών πόλεων, θα τη κατευθύνουν εκ νέου στη κερδοσκοπία, αυτή τη φορά όμως, .έξω απ' το περιορισμένης απόδοσης γεωργικό έδαφός της !
Η «εντροπία» της θα επανέλθει στη γνώριμη θέση της, για την επικυριαρχία άλλων πόλεων και τον έλεγχο στρατηγικών θέσεων, με σκοπό το προσπορισμό, το δυνατό περισσότερου πλούτου, υπό το (προ)σχήμα μιας επιβληθείσας « δημοκρατικής συμμαχίας»,. κάτι σαν ΝΑΤΟ της εποχής, για να μεταλλαχτεί από δημοκρατική πόλη σε οιονεί «αυτοκρατορία»(η Αγγλία αντέγραψε κύρια στοιχεία της και τα προσάρμοσε στα καπιταλιστικά δεδομένα της εποχής της), σε βάρος των λοιπών Ελληνίδων πόλεων !
Το περίεργο στην υπόθεση, είναι ότι η περίοδος αυτή θα προβάλλεται . ως περίοδος θριάμβου της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, με τον «ευγενή» Περικλή στο τιμόνι της,. ως ψηφισμένο μεν απ' τους πολίτες της, αλλά «μεταταχθέντα» σε οιονεί κυβερνήτη-αυτοκράτορα, απ' τον οποίο ΟΛΟΙ προσδοκούν κέρδη και μόνο κέρδη, για τη πόλη και τον εαυτό τους, απεμπολώντας τα ουσιώδη της δημοκρατικής σύστασης τη πόλης,.για την ισορροπία της ! Και τα (υπερ)κέρδη θα οδηγήσουν μοιραία στο φρικτό εμφύλιο, το γνωστό μας Πελοποννησιακό πόλεμο.. και ουσιαστικά στη διάλυση της Δημοκρατίας, ως πρωτοποριακού ριζοσπαστικού κοινωνικού φαινομένου, αυτοπραγμάτωσης της πόλης !
Η «φλόγα» της Δημοκρατίας θ' ανάβει σχεδόν παράλληλα και στο «δαυλό» της Συγκλήτου των «αριστοκρατών» - γαιοκτημόνων της γεωργικής Ρώμης, υπό την επήρεια των Ελληνικών πόλεων στη Ν. Ιταλία και Σικελία, ιδρυμένων τη περίοδο του Μεγάλου Ελληνικού αποικισμού(8ος-7ος π. Χ αιώνες), στα πρότυπα των μητροπόλεών τους ! Το «φως» της, θα «μειωθεί» σύντομα, απ' τη καταλυτική ένταση της φλόγας της αυτοκρατορικής «δάδας» της πόλης-αυτοκρατορίας, που θα φωτίζει εκτυφλωτικά, για 300 περίπου χρόνια, τον ουρανό του γνωστού κόσμου της εποχής, γύρω απ' τη Μεσόγειο, για να «χαθεί» τελικά, μέσα στα «χαλάσματα» της αυτοκρατορίας, που θα αφήσουν πίσω τους οι εισβολές των βαρβάρων, στον Ευρωπαϊκό χώρο !
Παρά ταύτα, η «φλόγα» της Δημοκρατίας, φωτεινό «σήμα» δικαίωσης του ανθρώπου, ως δημιουργικά «αυτοπραγματούμενου» πολίτη της πόλης του( πόλις = λειτουργικά οργανωμένο σύνολο πολιτών) , θα διασωθεί τελικά και θα συντηρηθεί λανθανόντως, για 1000 περίπου χρόνια, μέσα στις «στάχτες», που θ' αφήνουν πίσω τους οι εισβολές και τα κράτη των «βαρβάρων», στην ευρωπαϊκή «ζώνη» πολιτισμού !
Ο μεσαιωνικός κόσμος, αφυπνισμένος από αρχαιοελληνικά «σπαράγματα» που θα βρεθούν στα χέρια του, θα βλέπει έκπληκτος, το 13ο αιώνα, να ανάβει και πάλι δειλά,. στα χριστιανικά «κηροπήγια» των εμπορικών πόλεων της Ιταλίας και της Β. Ευρώπης, η «φλόγα» της δημοκρατίας, προαναγγέλλοντας την είσοδο της Αναγέννησης,.. με πρόταγμά της το ελεύθερο εμπόριο, που θα γίνει σύντομα εμποροκρατία, καθοριστική για τη πορεία των Ευρωπαϊκών πραγμάτων !
Το 18ο αιώνα, η «φλόγα» αυτή, θ' «ανάβει» ανεπίσημα στους αναρτώμενους σιωπηρά εμποροβιομηχανικούς «δαυλούς» των Ευρωπαϊκών, φεουδαλικής δομής, βασιλείων, ως συνακόλουθο της βιομηχανικής επανάστασης (που δονεί ήδη τα θεμέλιά τους), για να «φωτίζει» τους δρόμους υποχώρησης της χρεοκοπημένης φεουδαρχίας και ταυτόχρονα τις επιθετικές προσβάσεις του ταχύτατα προελαύνοντα εμποροβιομηχανικού καπιταλισμού !
Η Γαλλική επανάσταση, με προάγγελό της την Αμερικανική, ως αστική επανάσταση, θα νομιμοποιήσει ηθικά και πολιτικά την «ανάρτηση» των «δαυλών» αυτών, στα εθνικά κοινοβούλια των νέων, καπιταλιστικά μεταρρυθμιζόμενων, εθνικών κρατών, ως «αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες»,. που θα μπορούν να εγγυώνται την ελευθερία και την ανεξαρτησία των λαών τους, στα πλαίσια της εδαφικής ακεραιότητας των εθνογεωγραφικά «σημανθέντων»,. επί του πολιτικού χάρτου των Μ. Δυνάμεων της εποχής, χωρών τους !
Η κερδοσκοπική όμως μονομανία του καπιταλιστικού «συστήματος»,. θα περιορίζει όλο και περισσότερο, την αναγκαία ένταση και έκταση «φωτισμού» της δημοκρατικής «φλόγας» στους «δαυλούς» των εθνικών κοινοβουλίων, με τρόπο ώστε, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος να μένει ανεπαρκώς «φωτιζόμενος» και στην επιφάνεια των πολιτικοοικονομικών πραγμάτων και ταυτόχρονα να πραγματοποιείται αφανώς,.. η θλιβερή μετάλλαξη κρίσιμου αριθμού «εθνικών αντιπροσώπων». σε αντιπροσώπους εμποροβιομηχανικών, τραπεζιτικών. και άλλων συμφερόντων !
Σήμερα, στην εποχή της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης, στη πιο άγρια φάση του χρηματιστικού καπιταλισμού,. η «φλόγα» της δημοκρατίας φαίνεται να σιγοκαίει ακόμη, έτοιμη να σβήσει όμως, στους «δαυλούς» των κοινοβουλίων των υπερχρεωμένων εθνικών κρατών (μετά από μια σειρά ελεγχόμενων «συστημικών» κρίσεων) και συνακόλουθα υποταγμένων στις «ντιρεκτίβες» των μειζόνων (επενδυτικών) τραπεζών του κόσμου, μέσα από το πιο δόλιο, αισχρό και απάνθρωπο «σύστημα» εκμετάλλευσης, που επινοήθηκε ποτέ !
Οι λαοί του κόσμου και ειδικότερα της Ευρώπης, ενσωματωμένοι, δια των εθνικών τους κρατών, στο αμερικανικό Σύστημα παγκοσμιοποίησης, δείχνουν να ασφυκτιούν στα φθαρμένα πλαίσια συντήρησης της μαζικότητας τους, ως αντιπροσωπευτικών «δημοκρατιών», προσαρμοσμένων στις ανάγκες και μόνο του Συστήματος !
Απότομα «αφυπνισμένοι» (..πάνω στο πιο γλυκό τους καταναλωτικό «όνειρο»), απ' το φοβερό «τσουνάμι» της οικονομικής κρίσης του Συστήματος, που θα προκαλέσει το κραχ του 2008 ( απ' την «αιφνίδια» χρεοκοπία της 4ης επενδυτικής τράπεζας των ΗΠΑ), θα δουν ενεοί, ως επίκεντρό της, τη προβαλλόμενη ελπίδα τους για το αύριο τους, την ΕΕ, «ανολοκλήρωτη» και τραγικά απροετοίμαστη και επομένως ευάλωτη στη διεθνή κερδοσκοπία, και τη κατάσταση των κρατών τους και την απορρέουσα δική τους, να επιδεινώνεται, μέρα με τη μέρα !
Την ίδια ώρα, οι σύγχρονοι «χωροδεσπότες» του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου, φαίνεται να έχουν «προκρίνει» το πολιτικό μας σύστημα, σε πλανητική διάσταση, αντίστοιχο με την οικονομική πραγματικότητα που κατάφεραν να επιβάλλουν, μέσα από αλλεπάλληλες συστημικές και μη, κρίσεις, ως μία σύγχρονη «φεουδαρχία», στη βάση της ασύλληπτης έκτασης και βάθους ανέλεγκτης συγκεντροποίησης του παγκόσμιου πλούτου ! Μια ιδιότυπη «φεουδαρχία», με υποκείμενο στο πολυτελές της «ανάκτορο», το πολιτικό της «βρώμικο» οικοδόμημα, απομακρυσμένο εύλογα απ' τους όμορφους «κήπους» του, κάτι σαν «υποστατικό» του κάθε λαού της, ως αντιπροσωπευτική, της ισχύος επιβολής της (επάνω του),.. «δημοκρατία» !
Οι «χωροδεσπότες» αυτοί του καπιταλιστικού μας μεσαίωνα, δηλαδή οι μείζονες πολυπλόκαμες και πολυκέφαλες εταιρίες- «τέρατα» επενδυτικών τραπεζών, με τους πιο ανελέητους «κατάφρακτους ιππότες» του «συστήματος», τα γνωστά «καρχαριοειδή» hedge funds, στην
υπηρεσία τους, ασφαλισμένοι και οργανωμένοι στους απόρθητους «πύργους» των τερατώδους τεχνολογικής δομής και λειτουργίας εταιριών τους, («διακτινισμένων» στα πιο «ενδιαφέροντα» σημεία του πλανήτη), διατηρούν τα επιχειρησιακά «στρατηγεία» τους στο «δυσπρόσιτο» έδαφος των δύο κύριων αγορών του «συστήματος», της Wall Street και του City του Λονδίνου !
Εκεί, σχεδιάζουν καθημερινά, κατά κύριο λόγο, .επενδυτικά «στοιχήματα» χρεοκοπιών κρατών, τραπεζών και μειζόνων εταιριών, αλλά και απίθανα επικερδείς μεσιτείες αγοροπωλησιών,. «στραπατσαρισμένων» απ' αυτούς, τραπεζών και εταιρειών, σε προϋπολογισμένες τιμές, με την εγκληματική συνέργεια διεθνών οργάνων.. διατιμημένης «αξιολόγησης» και τη «συνδρομή» των αναγκαία εμπλεκόμενων διεθνών(ΔΝΤ) και εθνικών παραγόντων και στη συνέχεια ενεργούν κεραυνοβόλα,. στο πιο κατάλληλο χρόνο, με την ανάλογη συγκέντρωση χρηματιστικής ισχύος και με το πιο ανελέητο και ανήθικο τρόπο*, με σκοπό την ένταξη στο «περιουσιολόγιό» τους, των πιο ζουμερών περιουσιακών στοιχείων,. ως «δείκτη» της επιτυχημένης δράσης τους !
Ένα καταλυτικής σημασίας εν προκειμένω γεγονός, είναι ο ουσιαστικός έλεγχος απ' τους «χωροδεσπότες» αυτούς και τους «ιππότες» τους, της παραγωγής και της διακίνησης(αγωγοί) του παγκόσμιου ενεργειακού πλούτου του, μες' από τις δύο αυτές κύριες αγορές του πλανήτη ! Η ειρωνεία είναι ότι μέχρι χτες, οι πολυεθνικές- γίγαντες ενέργειας, φέρονταν να έχουν τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας ! Οι νέες τεχνολογίες της πληροφορίας όμως, έφεραν μαζί τους, ως νέα πραγματικότητα, τη κυριαρχία της χρηματιστικής οικονομίας και των μειζόνων αντιπροσώπων της, σε κάθε τομέα της ζωής μας,.καθιστώντας τους ενεργειακούς «γίγαντες» ταπεινούς υποτελείς της !
Ο Νόμος, διεθνής και παρεπόμενα εθνικός, «οφείλει» τώρα να προσαρμόζεται στους «σχεδιασμούς» τους, για να τους διευκολύνει, αίροντας τυχόν εθνικά ή διεθνή εμπόδια ! Προϋπόθεση βέβαια, .. η τήρηση σε άγνοια και αποπροσανατολισμό, των ουσιαστικά υποδουλωμένων λαών στους «χωροδεσπότες» αυτούς(κατάσταση δουλοπαροικίας σε παρακμή), απ' το πρακτικά μη διαχειρίσιμο «χρέος» είτε των εθνικών τους κρατών, είτε των ουσιαστικά πτωχευμένων τραπεζών τους !
Συνακόλουθα ανακύπτει μέγα κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, αλλά πρωτίστως ηθικό πρόβλημα !
Η «φλόγα» της Δημοκρατίας φαίνεται να είναι «σβησμένη» στα «συντρίμμια» και στα «αποκαΐδια», που αφήνει πίσω της η σύγχρονη «λαίλαπα» (κερδοσκοπικής.. χρεοκοπίας) των φοβερών επιδρομών των «νεοβαρβάρων» αυτών, ως «χωροδεσποτών» του «συστήματος», με τη συνδρομή των έμπιστων «ιπποτών» τους (hedge funds ) Πολλοί όμως λένε ότι βρίσκεται «κρυμμένη» στο μυαλό και στη καρδιά του πιο ευαίσθητου κοινωνικοπολιτικά, αλλά και πιο άρτια πληροφορημένου τμήματος του κάθε χειμαζόμενου λαού, εκεί, στις σύγχρονες «τερατουπόλεις» του κόσμου μας, με τη προσδοκία να «ανάψει» κάποτε το «δαυλό» μιας νέας, αληθινά δημοκρατικής, πολιτείας !
Η επανάληψη του ιστορικού προηγούμενου του 6ου π. Χ αιώνα, φαντάζει ανεδαφική στις καταθλιπτικές συνθήκες χρεοκοπίας κρατών και τραπεζών, στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου μ. Χ αιώνα. Η φύση και η έκταση των αναγκών του παγκόσμιου χρηματιστικού Κεφαλαίου, του σύγχρονου αυτού «τέρατος», φαίνεται μη αναγώγιμη σε ιστορικό προηγούμενο !
Και όμως, σε πείσμα της ιστορίας, η Ελληνική μυθολογία, προβάλλει ένα πολυσήμαντο προηγούμενο, τυλιγμένο στην αχλή της, σημαίνοντας, με μοναδικό τρόπο το φοβερό παρόν μας. Ένας ακόρεστος «Μινώταυρος», οργανωμένος και ασφαλισμένος στους κερδοσκοπικούς «λαβύρινθους» της Wall Street και του City, ανακυκλώνει τα εμπορικά πλεονάσματα των πιο παραγωγικών υποτελών του, εθνικών κρατών(Γερμανία, Ιαπωνία και εσχάτως Κίνα) και τα κέρδη των τραπεζών τους, με το πιο τερατωδώς δόλιο και κτηνώδη τρόπο ! Ας δούμε πως.
Λίγο πριν τη λήξη του Β'ΠΠ, αποφασίστηκε, στο Μπρέτον - Γουντς(1944), ο νέος «κανόνας» χρυσού-δολαρίου (35 δολ. η ουγγιά χρυσού), και η ίδρυση των διεθνών οργανισμών που θα τον στήριζαν, ως βάση των συναλλαγματικών ισοτιμιών, για να ξεκινήσει η νέα λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ !
Προϋπόθεση της λειτουργίας αυτής, ήταν το ακμαίο τότε, εμπορικό πλεόνασμα της αμερικανικής οικονομίας, έναντι των λοιπών, χρεοκοπημένων απ' το πόλεμο οικονομιών, να ανακυκλώνεται στις χώρες του Δυτικού κόσμου, νικήτριες. ή νικημένες(Γερμανία, Ιαπωνία), στη βάση ενός παγκόσμιου σχεδίου, «αναστήλωσης» του καπιταλισμού και επανίδρυσης της αστικής δημοκρατίας,.στα αμερικανικά δεδομένα ! Η προϋπόθεση αυτή δικαιολογούσε προφανώς, την απαίτηση της απόλυτης κυριαρχίας στο Δυτικό κόσμο, του κράτους των ΗΠΑ (που θα αμφισβητούσε, χωρίς αποτέλεσμα, με «ποικίλους» τρόπους, η πολύπειρη «γηραιά Αλβιών»).
Η κατάσταση αυτή θα κρατήσει μέχρι το 1971, οπότε ο Νίξον θα ακυρώσει τη πρόσδεση του δολαρίου απ' το χρυσό, με αιτία ένα τεράστιο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, που θα σωρευτεί απ' τους πολυδάπανους πολέμους των ΗΠΑ, στη Κορέα και κυρίως στο Βιετνάμ ! Στη θέση επομένως του μέχρι τότε τεράστιου εμπορικού πλεονάσματος θα βρεθεί ένα τεράστιο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος ! Η ανάγκη συνέχισης της άσκησης της αμερικανικής ηγεμονίας και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση,. που επέβαλε ο «ψυχρός πόλεμος»,. θα προκαλέσει τη «τερατογένεση» ! Αντί δηλαδή το κράτος των ΗΠΑ να παραιτηθεί έντιμα του ηγεμονικού του ρόλου που οικονομικά δεν μπορούσε να υποστηρίξει, επινόησαν οι οικονομικοί του ιθύνοντες (Βόλκερ), ..ως «λύση», ένα τερατώδους δομής και λειτουργίας «μηχανισμό», που θα καθιστούσε το χρέος του, .. «μαγνήτη» πλεονασμάτων των πλεονασματικών οικονομιών και ειδικότερα των πρώην εχθρικών και νυν συμμάχων κρατών, Γερμανίας και Ιαπωνίας, που αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ΠΠ, είχε φροντίσει με το παραπάνω. και σκανδαλωδώς, για την ανασυγκρότηση των οικονομιών τους, σε βάρος των συμμάχων του !
Ο «μηχανισμός» αυτός είχε ως βασικό στοιχείο «μαγνητισμού»,. το δολάριο, το διεθνές αποθεματικό νόμισμα,.που η κατάργηση της ισοτιμίας του Μπρέτον - Γουντς, αναδείκνυε ανέλεγκτα κορυφαίο, στη πυραμίδα των συναλλαγματικών αξιών !
Μετά το 1978, με το βασικό εμπνευστή του, Βόλκερ, στη θέση του Υπουργού των Οικονομικών, στη κυβέρνηση Κάρτερ, ο μηχανισμός αυτός θα πάρει τη τελική τερατώδη δομή και μορφή του και θα λειτουργήσει στη συνέχεια( με το δίδυμο Ρίγκαν-Θάτσερ), ως το χρηματιστικό «σύστημα-τέρας» της Wall Street (βασικός μηχανισμός) και του City του Λονδίνου(εισαγωγικός μηχανισμός).
Ο χρηματιστικός αυτός μηχανισμός, από τη μια θα έλκυε τα πλεονάσματα των «άλλων», είτε ως εμπορεύματα (με εξασφάλιση ζήτησης, με ψηλά το επιτόκιο του δολαρίου), είτε ως νόμισμα, μετατρεπόμενο σε εξαιρετικής και ασφαλούς απόδοσης δολάριο, τα κέρδη δηλαδή των πλεονασματικών οικονομιών (Γερμανία, Ιαπωνία) και από την άλλη θα ωθούσε τις ελλειμματικές οικονομίες να δανείζονται, με ελκυστικά επιτόκια και να «αναπτύσσονται» πλασματικά σε μη παραγωγικούς τομείς(υπηρεσίες τουρισμού κτλ),.ως «φούσκες», εξωθώντας τους «υπηκόους» τους, με ποικίλους «τρόπους»(πιστωτικές κάρτες κτλ), σε ανάλογη συμπεριφορά (δάνεια επί δανείων) Το «τερατώδες» του θέματος όμως ήταν το από κει και πέρα ! Ο Μηχανισμός αυτός θα «μετουσίωνε» το χρέος των ΗΠΑ σε προϊόντα υψηλού ρίσκου και άφθαστης απόδοσης, τα γνωστά πλέον CDO, με τα ανάλογης απόδοσης προϊόντα «ασφαλείας» τους, CDS,. ως ιδιωτικό χρήμα, απόλυτα τοξικό, για την όποια οικονομική μονάδα έρχονταν σε επαφή μαζί του και απόλυτα δελεαστικό στις απίστευτες αποδόσεις του (.ήταν κάτι σαν μια εξαιρετικής ομορφιάς πόρνη,. που υπόσχεται πολλά, μολυσμένη όμως με AIDs). Στο «θαυμαστό» αυτό έργο της «μετουσίωσης» θα «μυηθούν» ακαριαία οι όπου γης τράπεζες, αποδεσμευμένες πλέον μετά το 1998, «δημιουργώντας» με τη σειρά τους τα δικά τους παράγωγα(«πακέτα» ποικίλων χρεών, ως CDO) και διαθέτοντας τα στην αγορά υψηλού ρίσκου και επομένως υψηλών προσδοκιών κέρδους, του ιδιωτικού αυτού χρήματος !
Ο «θρίαμβος» του διαβολικού αυτού «Συστήματος» θα σημειωθεί στις δεκαετίες του 1980 και 1990,.οπότε θα εισαχθεί σ' αυτόν η «σοσιαλιστική»(ως προς το τεράστιο «στρατό», εξαιρετικά χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων) και ιδιαίτερα καπιταλιστικά πλεονασματική ( ως προς την υπεξαιρούμενη υπεραξία ) Κίνα,. «φορτωμένη» με ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου ! Σε μας θα φθάσει, με την αναμενόμενη καθυστέρηση, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, . ως ο «θρίαμβος» του χρηματιστηρίου ! Όταν σύντομα, η «φούσκα» του «σκάσει» θα γίνει το μείζον σκάνδαλο της χώρας, απ' όπου βέβαια, ποτέ δεν θα μπορεί να βγει άκρη,.αφού αυτή θα οδηγούσε στην «επικίνδυνη» περιοχή «εγκαταβίωσης» του «τέρατος» !
Το «τέρας» λοιπόν αυτό, ως «Μινώταυρος»,. θα καταναλώνει καθημερινά 2-3 τρις δολάρια (!!!), «ρουφώντας» ασυγκράτητα το πραγματικό πλούτο των πλεονασματικών οικονομιών.. και αποβάλλοντας «κερδοσκοπικό» χρέος,. ως βάση της ανακυκλικής λειτουργίας του, μία άκρως τοξική «κοπριά» για τη παρά φύση ανάπτυξη - μεγέθυνση των όπου γης οικονομιών !
Το 2008, το μεγάλο κραχ της παγκόσμιας οικονομίας, θα εμφανίσει το «τέρας»-χρηματιστικό «Σύστημά» της, ηλικίας 30 ετών, σε κατάσταση σοκ !
Η επιταχυνόμενη ανακύκλωση του κερδοσκοπικού χρέους(CDO, CDS), διαπερνώντας και διαχυνόμενο στο σύνολο των οικονομιών του πλανήτη, θα περάσει τα όρια της ύβρης του !
Οι οικονομικές μονάδες, μολυσμένες απ' τη φοβερή τοξικότητα του, θα «αναπτύσσονται», μέχρι τότε, πλασματικά, ως «φούσκες», απομακρυσμένες απ' το παραγωγικό τους έδαφος και μοιραία, κάποια στιγμή θα «σκάσουν» ! Μαζί τους θα σκάσουν και οι «φούσκες» των τραπεζών,. που τις στήριζαν στο «παραγωγικό» τους έργο, αποδεσμευμένες, (απ' το 1998, επί Κλίντον, απ' τους ισχύοντες, μετά το 1933, περιοριστικούς κανόνες λειτουργίας τους, που επέβαλε ο Ρούσβελτ, με νωπή τη μνήμη απ' το κραχ του 1929, με το χωρισμό της λειτουργίας των εμπορικών-αποταμιευτικών τραπεζών απ' τις επιθετικά κερδοσκοπικές επενδυτικές τράπεζες) και «ξεσαλωμένες» απ' το κυνήγι του αντιπαραγωγικού αυτού κέρδους !
Όλοι τους, όταν θα ανοίξουν τα «χρηματοκιβώτια» τους, αμέσως μετά το κραχ του 2008, θα αντικρίσουν «φρικιώντες» τη «στάχτη» των καμένων παραγώγων, CDO και CDS (.αυτό που λέμε «άνθρακας ο θησαυρός»)
Η εικόνα θα είναι εξαιρετικά καταθλιπτική, μέχρι εφιαλτική !
Πτωχευμένα, στην ουσία, ως υπερχρεωμένα κράτη, με τα αποθεματικά των κεντρικών τους τραπεζών σε πλήρη αδυναμία να υποστηρίξουν τις τράπεζες τους, πτωχευμένες, στην ουσία, τράπεζες, με καμένα τα αποθεματικά τους, σε προφανή αδυναμία να υποστηρίξουν και την ελάχιστη παραγωγική δραστηριότητα των παραγωγικών μονάδων που θεσμικά καλύπτουν, πτωχευμένοι άνθρωποι σε κατάσταση απελπισίας, άνθρωποι που βλέπουν πίσω τους «στάχτη και μπούλμπερη» μιας μεγάλης καταστροφής, που δεν μπορούν να πολυκατανοήσουν. και μπρος τους τίποτε !
Την ίδια ώρα όμως βλέπουν(.όσοι μπορούν να δουν), στο «φόντο» του τραγικού μας παρόντος, από τη μια το παγκόσμιο χρηματιστικό «Σύστημα», το «Μινώταυρο», να κείτεται θανάσιμα λαβωμένος, απ' τη φοβερή κρίση(αδυναμία πλέον, ανακύκλωσης πλεονασμάτων, στις τερατώδεις ποσότητες που έχει εθιστεί), κρίση που η ύβρις της απληστίας του προκάλεσε και απ' την άλλη τις «θεραπαινίδες» του(Wall Street,City) να επιχειρούν να «ξαναστήσουν» το «παιγνίδι», με τους πέντε επιβιώσαντες μεγάλους «παίκτες», ως «χωροδεσπότες» του σύγχρονου παγκόσμιου καπιταλιστικού φεουδαλισμού, τη Goldman Sachs,. ως «βασιλεύουσα», τη JB Morgan, τη Barclays, τη Credit Suisse και τη Deutsche Bank, με τους «ιππότες» τους(επιβιώσαντα Hedge Funds), να αναδιοργανώνονται για την επόμενη αναμέτρηση..με τα παλιά, τοξικά δεδομένα τους, σε μια νέα όμως πραγματικότητα, που αποκάλυψε η κρίση !
Ξέρουν βεβαίως, ότι η παγκοσμίωση είναι το κινητήριο όραμα του ανθρώπου και πρέπει να κατάλαβαν ότι η «συνταγή» της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης, με το «Μινώταυρο» της θανάσιμα λαβωμένο, δεν μπορεί να προχωρήσει !
Η Αμερικανική ηγεμονία, με τα απίστευτα χρέη του Αμερικανικού δημοσίου, «φορτωμένα», ως ομόλογα, στα Κινέζικα κυρίως, «θησαυροφυλάκια», δεν μπορεί να εγγυηθεί πλέον, τη εκλογικευμένη και ηθικά δίκαιη, ανακύκλωση των πλεονασμάτων των πιο παραγωγικών χωρών(Γερμανία, Κίνα, Ιαπωνία κ.ά), σε παγκόσμια κλίμακα ! Εάν επιχειρήσει να συνεχίσει το «πρόγραμμα» της, με την απειλή και τη χρήση των πανάκριβων «λεγεώνων» της (που η συντήρησή και η συνεχής τους αναβάθμιση, βυθίζουν ακόμη περισσότερο στο χρέος το δημόσιο τομέα της),.με τη συνδρομή των συμμάχων της, απλά θα επαναλάβει την ύβρη σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και επομένως, θα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά για την αναπότρεπτη νέμεση, πολύ πιο φοβερή αυτή τη φορά, που θα πέσει στα κεφάλια ΟΛΩΝ,.ως «μάστιγα του θεού» !
Η νέα ανακύκλωση των πλεονασμάτων, θα πρέπει να στοχεύει, με μέτρο και ισορροπία, στις λιγότερο παραγωγικές χώρες που το «σύστημα» τις είχε «καταδικάσει» σε δανειζόμενες καταναλωτικές, με τρόπο ώστε η ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας να γίνεται συμμετρικά και στη βάση των πραγματικών παραγωγικών τους δυνατοτήτων, στις νέες συνθήκες που επιβάλλουν οι νέες τεχνολογίες, αλλά και οι ηθικοί νόμοι προστασίας της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του !
Ο θρυλικός Κέυνς, ο φλεγματικός εκείνος Βρετανός, ξαναβγαίνει «λαθραία» στην επικαιρότητα ! Τότε, στο Μπρέτον Γουντς, βλέποντας τη πατρίδα του να χάνει την ηγεμονία του κόσμου απ' τον δριμύτατα επερχόμενο «καουμπόυ»(νιουντήλερς), πρότεινε τη σύσταση ενός διεθνούς νομίσματος, υπό την «αιγίδα» ενός παγκόσμιου οργανισμού, που θα διασφάλιζε τη ανακύκλωση των πλεονασμάτων των πλεονασματικών οικονομιών της Δύσης, στη βάση κανόνων, ελεγχόμενων στη λειτουργία τους, απ' το σύνολο των μετεχόντων στο διεθνή αυτό οργανισμό, χωρών ! Ο «αντίπαλος» αμερικανός συνομιλητής του, Γουάιτ, αρνήθηκε πεισματικά και τελικά επέβαλε την ανακύκλωση αυτή στη βάση των σκοπιμοτήτων των ΗΠΑ και των πραγματικών βέβαια πλεονασμάτων της, ως παγκόσμιο σχέδιο της νέας ηγεμονικής δύναμης του Δυτικού κόσμου !
Η σκέψη του Κέυνς όμως,. εμπεριέχει οικονομική δημοκρατία, στο Παγκόσμιο Σύστημα Οικονομικής Οργάνωσης του κόσμου μας ! Το λογικά συνεπαγόμενο είναι, η φυσική της προέκταση στο πολιτικό πεδίο, να μη μπορεί να περιοριστεί, εκ των οικονομικών, ούτως πως, πραγμάτων, σε κανένα επίπεδο και σε κανένα τομέα !
Η πολιτική δημοκρατία, επομένως, ως δημοκρατία οικονομικού περιεχομένου, κατά προέκταση της σκέψης του Κέυνς, θα πρέπει να διαρρεύσει το παγκόσμιο σύστημα, απ' τη μεγαλύτερη κρατική μονάδα μέχρι το μικρότερο πολιτικό «κύτταρο» της κάθε χώρας ! Και δημοκρατία, για να μη ξεχνιόμαστε, σημαίνει κατά βάση καθημερινός συστηματικός έλεγχος της οικονομικής και της πολιτικής(συνακόλουθα) εξουσίας, απ' το ανώτατο διεθνές επίπεδο μέχρι τη κοινότητα του τελευταίου χωριού, της όποιας συμμετέχουσας χώρας !
Τη σκέψη του Κέυνς επικαλέστηκε «ανυποψίαστος», σε κάποια δήλωσή του, μετά το κραχ του 2008 και ο Στρος Καν, ως Δντης του ΔΝΤ και επίδοξος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, εκτιμώντας ότι το ΔΝΤ ως διεθνής οργανισμός, με εμπειρία 65 ετών, θα μπορούσε να λειτουργήσει κάλιστα στη «γραμμή» του Κέυνς, ως ο κατάλληλος «μηχανισμός» ανακύκλωσης των πλεονασμάτων των πλεονασματικών χωρών ! ..Ατυχώς, βρέθηκε στις αμερικανικές φυλακές,. στη βάση αναμενόμενου, εκ της γνωστής παρορμητικά σεξουαλικής του φύσης, σκανδάλου, για να συνειδητοποιήσει ποιος διαφεντεύει και ορίζει τους χρόνους στα «βήματά» του κόσμου μας !
Ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να νοιώθει ελάχιστα αισιόδοξος, με αυτά που βλέπει να γίνονται γύρω του .
Η ελπίδα όμως, πάντα θα εξαντλείται στον άνθρωπο, στη καλή του φύση και στο φωτεινό μυαλό του, σε ένα Θησέα και ένα Κλεισθένη, που μπορεί να κρύβει μέσα του !
Βιβλιογραφία
-Η ελληνική ιδιαιτερότητα } του Κορνήλιου Καστοριάδη
-Η άνοδος της ασημαντότητας }
-Παγκόσμιος Μινώταυρος} του Γιάνη Βαρουφάκη
-Κρίσης λεξιλόγιο }
-Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα του Σαμίρ Αμίν
-Η Τράπεζα, πως η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο του Marc Roche
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, η Ελληνική αυτή «ιδιαιτερότητα» στο κόσμο των Ελληνίδων πόλεων, αλλά και των βασιλείων και αυτοκρατοριών του γνωστού κόσμου της εποχής, δεν προέκυψε «εν αιθρία», ως... οιονεί «εργαστηριακό θαύμα» κάποιας επιστημονικής έρευνας. !
Προέκυψε σε συνθήκες φοβερής κοινωνικοοικονομικής κρίσης στη πόλη των Αθηνών, που ούτε ο Σόλων, ο σοφότερος των συμπολιτών του, άντεξε να αντιμετωπίσει ! Παρέδωσε στους ομολόγους του «ευγενείς», τους άρχοντες- μεγάλους γαιοκτήμονες- της πόλης, τη πρόταση-Νόμου του,. κάτι σαν «μνημόνιο» μετριοπαθών υποχωρήσεων των «ευγενών» συμπολιτών του, προς όφελος του χρεοκοπημένου λαού της πόλης, τη γνωστή μας «σεισάχθεια» και έφυγε...
Οι «ευγενείς» της πόλης, στον άκρατο ανταγωνισμό τους για το ποιος θα γίνει πλουσιότερος σε γεωργική γη και εμπορικό πλούτο και συνακόλουθα πολιτικά ισχυρότερος, είχαν καταστήσει τους λιγότερο «ικανούς» για πλουτισμό «συμπολίτες» τους, οιονεί δούλους στα μεγεθυνόμενα καθημερινά κτήματά τους, μεσ' από ένα άγρια εκμεταλλευτικό «σύστημα» δανεισμού που επέβαλαν, καθηλώνοντας τη λειτουργία της πόλης στα δεδομένα της χρεοκοπίας της και του πλουτισμού τους ! Λειτούργησαν δηλαδή, ως οιονεί τραπεζίτες επένδυσης, στα γεωργικά δεδομένα της εποχής, απομυζώντας, με το πιο άθλιο εκμεταλλευτικό τρόπο, τον ιδρώτα των παγιδευμένων στο «σύστημά» τους,.κατά τα άλλα «συμπολιτών» τους !
Κάποιοι απ' τους «ευγενείς» αυτούς, με «μπροστάρη» τον Κλεισθένη, βλέποντας το κίνδυνο να περιέλθουν σύντομα στη κατάσταση των «επαχθώς χρεοκοπημένων» συμπολιτών τους,.προχώρησαν, σε συνεργασία με το δυναμικότερο στοιχείο των τελευταίων, στο απονενοημένο για την εποχή εγχείρημα,.δηλαδή στην εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, ως έσχατη «γραμμή άμυνας» της πόλης και κατάφεραν, μετά από λυσσώδεις πολιτικές μάχες, να την επιβάλουν, ως πάγιο πολιτικό σύστημά της !
Κοντολογίς, κατέληξαν στη λύση της ανάδειξης του Νόμου, για το περιεχόμενο και την ισχύ του οποίου θα αποφάσιζαν με τη προσωπική τους ψήφο, ΟΛΟΙ οι πολίτες της πόλης, ως ύπατης ρυθμιστικής αρχής, άτεγκτης στο καθημερινό, οικονομικό κυρίως, έλεγχο των λειτουργιών της και στη χάραξη της πολιτική της μέσα και έξω απ' αυτήν !
Συνακόλουθα, ο πόλεμος,.ως διαχρονικό ιστορικό φαινόμενο «εντροπίας» της πόλης, θα περιέλθει τώρα υπό τον έλεγχο του απρόσωπου Νόμου και θα περιοριστεί, εκ των πραγμάτων, στη προστασία και μόνο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της, από εξακριβωμένη εξωτερική απειλή ! Έτσι, ο πο-λίτης της πόλης θα «μεταλλάσσονταν» σε οπ-λίτη της οργανωμένης φάλαγγας της, για το χρόνο που θα απαιτούνταν ! Και η φάλαγγα αυτή των οπλιτών- πολιτών της πόλης, θα επωμίζονταν το βάρος της ευθύνης της άμυνας και της ελευθερίας της, αφήνοντας τους «ευγενείς»-ιππείς της στο περιθώριο της,.ως οιονεί παρατηρητές και θαυμαστές της εκπληκτικής δράσης της !
Ως ουσιώδης προϋπόθεση-κίνητρο για τον συμμετέχοντα πολίτη-οπλίτη στην άμυνα της πόλης του, προέκυπτε να μπορεί οικονομικά να κατέχει και να συντηρεί, στη βάση των περιουσιακών του στοιχείων, τα καθορισμένα από το Νόμο ΟΠΛΑ της πόλης, ως οπλίτης της φάλαγγας της, για να μη μεταπέσει στη τάξη του άπορου θήτη και έτσι να ασκεί πλήρως τα πολιτικά του δικαιώματα ! Η ισονομία, κάτω απ' το καθημερινό έλεγχο του «σώματος» των πολιτών, με την υποχρέωση του ελευθέρως «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», γίνονταν «ρήτρα» της συμμετοχικής λειτουργίας της Δημοκρατίας ! Ο θήτης, που δεν μπορεί προφανώς να αποφύγει η οικονομική πραγματικότητα της πόλης, θα απορροφηθεί ιδιαίτερα αποδοτικά στη ναυτιλία, στη νέα ναυτεμπορική κατεύθυνση της οικονομίας της και θα αναδειχτεί παράλληλα, ως ο εκπληκτικής ικανότητας, ερέτης του πολεμικού πλοίου της τριήρους, του Ελληνικού ( Κορινθιακού) αυτού «θαύματος» του 7ου π. Χ αιώνα, που θα συμπληρώνει ουσιαστικά την άμυνα της πόλης, με τη ναυπήγηση στον αναγκαίο αριθμό τριήρεων, την οργάνωση και την εκπαίδευση των αναγκαιούντων πληρωμάτων τους, όπως θα όριζε ο Νόμος της πόλης,. ως οιονεί «φάλαγγα» στη θάλασσα !
Κορύφωση της λειτουργίας αυτής, θα αναδειχτεί ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα, που θα καταπλήσσουν διαχρονικά τον κόσμο,.ως πολεμικά «προϊόντα» της δημοκρατίας της πόλης, για τη προάσπιση και μόνο της ελευθερίας της, απ' τους οπλίτες-πολίτες της, στη στεριά και τη θάλασσα !
Συμπερασματικά λοιπόν, το «κέντρο βάρους» της ευθύνης λειτουργίας της πόλης αυτής, θα μετακινηθεί, υπό την αιγίδα του Νόμου της, απ' το περιορισμένο και βεβαρυμμένο ηθικά, χώρο των «ευγενών» της, στο διευρυμένο, του συνόλου των πολιτών της, ως το «κορμό» της πόλης, μία ιστορική «ιδιαιτερότητα» στο κόσμο της εποχής, εκπληκτικής διαχρονικής διαπερατότητας !
Το «πείραμα» θα κρατήσει λίγο, ίσα-ίσα, για να προβληθεί, από τους τραγωδούς και τους ιστοριογράφους της εποχής, η διαχρονική του αξία, σε αντιδιαστολή με την απολυταρχία του Πέρση «Μεγάλου Βασιλιά», που θα απειλήσει σοβαρά την ανεξαρτησία της πόλης και παρά τη φαινόμενη διακριτή υπεροχή των στρατιωτικών και ναυτικών του δυνάμεων, με δόγμα τη μαζικότητα χρήσης τους, θα ηττηθεί από τη φάλαγγα των Αθηναίων οπλιτών-πολιτών, στη στεριά και στη θάλασσα, με δόγμα την εξατομικευμένη ευθύνη του μαχητή ή ερέτη, στα πλαίσια της,. που θα τηρούνταν απ' την ιερή υποχρέωση προστασίας του παραστάτη !
Σύντομα όμως, οι «ευγενείς» της πόλης των Αθηναίων θα επανέλθουν δριμύτεροι. και ενδεδυμένοι με το «δημοκρατικό χιτώνα» της πόλης, σε συνεργασία με τους πιο «επιτήδειους» και «επιτυχημένους» εμπόρους της, ερεθισμένοι απ' το «ρέοντα» Περσικό πλούτο στο Αιγαίο, μέσα απ' τα χέρια των συγγενών φυλετικά Ιωνικών πόλεων, θα τη κατευθύνουν εκ νέου στη κερδοσκοπία, αυτή τη φορά όμως, .έξω απ' το περιορισμένης απόδοσης γεωργικό έδαφός της !
Η «εντροπία» της θα επανέλθει στη γνώριμη θέση της, για την επικυριαρχία άλλων πόλεων και τον έλεγχο στρατηγικών θέσεων, με σκοπό το προσπορισμό, το δυνατό περισσότερου πλούτου, υπό το (προ)σχήμα μιας επιβληθείσας « δημοκρατικής συμμαχίας»,. κάτι σαν ΝΑΤΟ της εποχής, για να μεταλλαχτεί από δημοκρατική πόλη σε οιονεί «αυτοκρατορία»(η Αγγλία αντέγραψε κύρια στοιχεία της και τα προσάρμοσε στα καπιταλιστικά δεδομένα της εποχής της), σε βάρος των λοιπών Ελληνίδων πόλεων !
Το περίεργο στην υπόθεση, είναι ότι η περίοδος αυτή θα προβάλλεται . ως περίοδος θριάμβου της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, με τον «ευγενή» Περικλή στο τιμόνι της,. ως ψηφισμένο μεν απ' τους πολίτες της, αλλά «μεταταχθέντα» σε οιονεί κυβερνήτη-αυτοκράτορα, απ' τον οποίο ΟΛΟΙ προσδοκούν κέρδη και μόνο κέρδη, για τη πόλη και τον εαυτό τους, απεμπολώντας τα ουσιώδη της δημοκρατικής σύστασης τη πόλης,.για την ισορροπία της ! Και τα (υπερ)κέρδη θα οδηγήσουν μοιραία στο φρικτό εμφύλιο, το γνωστό μας Πελοποννησιακό πόλεμο.. και ουσιαστικά στη διάλυση της Δημοκρατίας, ως πρωτοποριακού ριζοσπαστικού κοινωνικού φαινομένου, αυτοπραγμάτωσης της πόλης !
Η «φλόγα» της Δημοκρατίας θ' ανάβει σχεδόν παράλληλα και στο «δαυλό» της Συγκλήτου των «αριστοκρατών» - γαιοκτημόνων της γεωργικής Ρώμης, υπό την επήρεια των Ελληνικών πόλεων στη Ν. Ιταλία και Σικελία, ιδρυμένων τη περίοδο του Μεγάλου Ελληνικού αποικισμού(8ος-7ος π. Χ αιώνες), στα πρότυπα των μητροπόλεών τους ! Το «φως» της, θα «μειωθεί» σύντομα, απ' τη καταλυτική ένταση της φλόγας της αυτοκρατορικής «δάδας» της πόλης-αυτοκρατορίας, που θα φωτίζει εκτυφλωτικά, για 300 περίπου χρόνια, τον ουρανό του γνωστού κόσμου της εποχής, γύρω απ' τη Μεσόγειο, για να «χαθεί» τελικά, μέσα στα «χαλάσματα» της αυτοκρατορίας, που θα αφήσουν πίσω τους οι εισβολές των βαρβάρων, στον Ευρωπαϊκό χώρο !
Παρά ταύτα, η «φλόγα» της Δημοκρατίας, φωτεινό «σήμα» δικαίωσης του ανθρώπου, ως δημιουργικά «αυτοπραγματούμενου» πολίτη της πόλης του( πόλις = λειτουργικά οργανωμένο σύνολο πολιτών) , θα διασωθεί τελικά και θα συντηρηθεί λανθανόντως, για 1000 περίπου χρόνια, μέσα στις «στάχτες», που θ' αφήνουν πίσω τους οι εισβολές και τα κράτη των «βαρβάρων», στην ευρωπαϊκή «ζώνη» πολιτισμού !
Ο μεσαιωνικός κόσμος, αφυπνισμένος από αρχαιοελληνικά «σπαράγματα» που θα βρεθούν στα χέρια του, θα βλέπει έκπληκτος, το 13ο αιώνα, να ανάβει και πάλι δειλά,. στα χριστιανικά «κηροπήγια» των εμπορικών πόλεων της Ιταλίας και της Β. Ευρώπης, η «φλόγα» της δημοκρατίας, προαναγγέλλοντας την είσοδο της Αναγέννησης,.. με πρόταγμά της το ελεύθερο εμπόριο, που θα γίνει σύντομα εμποροκρατία, καθοριστική για τη πορεία των Ευρωπαϊκών πραγμάτων !
Το 18ο αιώνα, η «φλόγα» αυτή, θ' «ανάβει» ανεπίσημα στους αναρτώμενους σιωπηρά εμποροβιομηχανικούς «δαυλούς» των Ευρωπαϊκών, φεουδαλικής δομής, βασιλείων, ως συνακόλουθο της βιομηχανικής επανάστασης (που δονεί ήδη τα θεμέλιά τους), για να «φωτίζει» τους δρόμους υποχώρησης της χρεοκοπημένης φεουδαρχίας και ταυτόχρονα τις επιθετικές προσβάσεις του ταχύτατα προελαύνοντα εμποροβιομηχανικού καπιταλισμού !
Η Γαλλική επανάσταση, με προάγγελό της την Αμερικανική, ως αστική επανάσταση, θα νομιμοποιήσει ηθικά και πολιτικά την «ανάρτηση» των «δαυλών» αυτών, στα εθνικά κοινοβούλια των νέων, καπιταλιστικά μεταρρυθμιζόμενων, εθνικών κρατών, ως «αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες»,. που θα μπορούν να εγγυώνται την ελευθερία και την ανεξαρτησία των λαών τους, στα πλαίσια της εδαφικής ακεραιότητας των εθνογεωγραφικά «σημανθέντων»,. επί του πολιτικού χάρτου των Μ. Δυνάμεων της εποχής, χωρών τους !
Η κερδοσκοπική όμως μονομανία του καπιταλιστικού «συστήματος»,. θα περιορίζει όλο και περισσότερο, την αναγκαία ένταση και έκταση «φωτισμού» της δημοκρατικής «φλόγας» στους «δαυλούς» των εθνικών κοινοβουλίων, με τρόπο ώστε, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος να μένει ανεπαρκώς «φωτιζόμενος» και στην επιφάνεια των πολιτικοοικονομικών πραγμάτων και ταυτόχρονα να πραγματοποιείται αφανώς,.. η θλιβερή μετάλλαξη κρίσιμου αριθμού «εθνικών αντιπροσώπων». σε αντιπροσώπους εμποροβιομηχανικών, τραπεζιτικών. και άλλων συμφερόντων !
Σήμερα, στην εποχή της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης, στη πιο άγρια φάση του χρηματιστικού καπιταλισμού,. η «φλόγα» της δημοκρατίας φαίνεται να σιγοκαίει ακόμη, έτοιμη να σβήσει όμως, στους «δαυλούς» των κοινοβουλίων των υπερχρεωμένων εθνικών κρατών (μετά από μια σειρά ελεγχόμενων «συστημικών» κρίσεων) και συνακόλουθα υποταγμένων στις «ντιρεκτίβες» των μειζόνων (επενδυτικών) τραπεζών του κόσμου, μέσα από το πιο δόλιο, αισχρό και απάνθρωπο «σύστημα» εκμετάλλευσης, που επινοήθηκε ποτέ !
Οι λαοί του κόσμου και ειδικότερα της Ευρώπης, ενσωματωμένοι, δια των εθνικών τους κρατών, στο αμερικανικό Σύστημα παγκοσμιοποίησης, δείχνουν να ασφυκτιούν στα φθαρμένα πλαίσια συντήρησης της μαζικότητας τους, ως αντιπροσωπευτικών «δημοκρατιών», προσαρμοσμένων στις ανάγκες και μόνο του Συστήματος !
Απότομα «αφυπνισμένοι» (..πάνω στο πιο γλυκό τους καταναλωτικό «όνειρο»), απ' το φοβερό «τσουνάμι» της οικονομικής κρίσης του Συστήματος, που θα προκαλέσει το κραχ του 2008 ( απ' την «αιφνίδια» χρεοκοπία της 4ης επενδυτικής τράπεζας των ΗΠΑ), θα δουν ενεοί, ως επίκεντρό της, τη προβαλλόμενη ελπίδα τους για το αύριο τους, την ΕΕ, «ανολοκλήρωτη» και τραγικά απροετοίμαστη και επομένως ευάλωτη στη διεθνή κερδοσκοπία, και τη κατάσταση των κρατών τους και την απορρέουσα δική τους, να επιδεινώνεται, μέρα με τη μέρα !
Την ίδια ώρα, οι σύγχρονοι «χωροδεσπότες» του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου, φαίνεται να έχουν «προκρίνει» το πολιτικό μας σύστημα, σε πλανητική διάσταση, αντίστοιχο με την οικονομική πραγματικότητα που κατάφεραν να επιβάλλουν, μέσα από αλλεπάλληλες συστημικές και μη, κρίσεις, ως μία σύγχρονη «φεουδαρχία», στη βάση της ασύλληπτης έκτασης και βάθους ανέλεγκτης συγκεντροποίησης του παγκόσμιου πλούτου ! Μια ιδιότυπη «φεουδαρχία», με υποκείμενο στο πολυτελές της «ανάκτορο», το πολιτικό της «βρώμικο» οικοδόμημα, απομακρυσμένο εύλογα απ' τους όμορφους «κήπους» του, κάτι σαν «υποστατικό» του κάθε λαού της, ως αντιπροσωπευτική, της ισχύος επιβολής της (επάνω του),.. «δημοκρατία» !
Οι «χωροδεσπότες» αυτοί του καπιταλιστικού μας μεσαίωνα, δηλαδή οι μείζονες πολυπλόκαμες και πολυκέφαλες εταιρίες- «τέρατα» επενδυτικών τραπεζών, με τους πιο ανελέητους «κατάφρακτους ιππότες» του «συστήματος», τα γνωστά «καρχαριοειδή» hedge funds, στην
υπηρεσία τους, ασφαλισμένοι και οργανωμένοι στους απόρθητους «πύργους» των τερατώδους τεχνολογικής δομής και λειτουργίας εταιριών τους, («διακτινισμένων» στα πιο «ενδιαφέροντα» σημεία του πλανήτη), διατηρούν τα επιχειρησιακά «στρατηγεία» τους στο «δυσπρόσιτο» έδαφος των δύο κύριων αγορών του «συστήματος», της Wall Street και του City του Λονδίνου !
Εκεί, σχεδιάζουν καθημερινά, κατά κύριο λόγο, .επενδυτικά «στοιχήματα» χρεοκοπιών κρατών, τραπεζών και μειζόνων εταιριών, αλλά και απίθανα επικερδείς μεσιτείες αγοροπωλησιών,. «στραπατσαρισμένων» απ' αυτούς, τραπεζών και εταιρειών, σε προϋπολογισμένες τιμές, με την εγκληματική συνέργεια διεθνών οργάνων.. διατιμημένης «αξιολόγησης» και τη «συνδρομή» των αναγκαία εμπλεκόμενων διεθνών(ΔΝΤ) και εθνικών παραγόντων και στη συνέχεια ενεργούν κεραυνοβόλα,. στο πιο κατάλληλο χρόνο, με την ανάλογη συγκέντρωση χρηματιστικής ισχύος και με το πιο ανελέητο και ανήθικο τρόπο*, με σκοπό την ένταξη στο «περιουσιολόγιό» τους, των πιο ζουμερών περιουσιακών στοιχείων,. ως «δείκτη» της επιτυχημένης δράσης τους !
Ένα καταλυτικής σημασίας εν προκειμένω γεγονός, είναι ο ουσιαστικός έλεγχος απ' τους «χωροδεσπότες» αυτούς και τους «ιππότες» τους, της παραγωγής και της διακίνησης(αγωγοί) του παγκόσμιου ενεργειακού πλούτου του, μες' από τις δύο αυτές κύριες αγορές του πλανήτη ! Η ειρωνεία είναι ότι μέχρι χτες, οι πολυεθνικές- γίγαντες ενέργειας, φέρονταν να έχουν τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας ! Οι νέες τεχνολογίες της πληροφορίας όμως, έφεραν μαζί τους, ως νέα πραγματικότητα, τη κυριαρχία της χρηματιστικής οικονομίας και των μειζόνων αντιπροσώπων της, σε κάθε τομέα της ζωής μας,.καθιστώντας τους ενεργειακούς «γίγαντες» ταπεινούς υποτελείς της !
Ο Νόμος, διεθνής και παρεπόμενα εθνικός, «οφείλει» τώρα να προσαρμόζεται στους «σχεδιασμούς» τους, για να τους διευκολύνει, αίροντας τυχόν εθνικά ή διεθνή εμπόδια ! Προϋπόθεση βέβαια, .. η τήρηση σε άγνοια και αποπροσανατολισμό, των ουσιαστικά υποδουλωμένων λαών στους «χωροδεσπότες» αυτούς(κατάσταση δουλοπαροικίας σε παρακμή), απ' το πρακτικά μη διαχειρίσιμο «χρέος» είτε των εθνικών τους κρατών, είτε των ουσιαστικά πτωχευμένων τραπεζών τους !
Συνακόλουθα ανακύπτει μέγα κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, αλλά πρωτίστως ηθικό πρόβλημα !
Η «φλόγα» της Δημοκρατίας φαίνεται να είναι «σβησμένη» στα «συντρίμμια» και στα «αποκαΐδια», που αφήνει πίσω της η σύγχρονη «λαίλαπα» (κερδοσκοπικής.. χρεοκοπίας) των φοβερών επιδρομών των «νεοβαρβάρων» αυτών, ως «χωροδεσποτών» του «συστήματος», με τη συνδρομή των έμπιστων «ιπποτών» τους (hedge funds ) Πολλοί όμως λένε ότι βρίσκεται «κρυμμένη» στο μυαλό και στη καρδιά του πιο ευαίσθητου κοινωνικοπολιτικά, αλλά και πιο άρτια πληροφορημένου τμήματος του κάθε χειμαζόμενου λαού, εκεί, στις σύγχρονες «τερατουπόλεις» του κόσμου μας, με τη προσδοκία να «ανάψει» κάποτε το «δαυλό» μιας νέας, αληθινά δημοκρατικής, πολιτείας !
Η επανάληψη του ιστορικού προηγούμενου του 6ου π. Χ αιώνα, φαντάζει ανεδαφική στις καταθλιπτικές συνθήκες χρεοκοπίας κρατών και τραπεζών, στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου μ. Χ αιώνα. Η φύση και η έκταση των αναγκών του παγκόσμιου χρηματιστικού Κεφαλαίου, του σύγχρονου αυτού «τέρατος», φαίνεται μη αναγώγιμη σε ιστορικό προηγούμενο !
Και όμως, σε πείσμα της ιστορίας, η Ελληνική μυθολογία, προβάλλει ένα πολυσήμαντο προηγούμενο, τυλιγμένο στην αχλή της, σημαίνοντας, με μοναδικό τρόπο το φοβερό παρόν μας. Ένας ακόρεστος «Μινώταυρος», οργανωμένος και ασφαλισμένος στους κερδοσκοπικούς «λαβύρινθους» της Wall Street και του City, ανακυκλώνει τα εμπορικά πλεονάσματα των πιο παραγωγικών υποτελών του, εθνικών κρατών(Γερμανία, Ιαπωνία και εσχάτως Κίνα) και τα κέρδη των τραπεζών τους, με το πιο τερατωδώς δόλιο και κτηνώδη τρόπο ! Ας δούμε πως.
Λίγο πριν τη λήξη του Β'ΠΠ, αποφασίστηκε, στο Μπρέτον - Γουντς(1944), ο νέος «κανόνας» χρυσού-δολαρίου (35 δολ. η ουγγιά χρυσού), και η ίδρυση των διεθνών οργανισμών που θα τον στήριζαν, ως βάση των συναλλαγματικών ισοτιμιών, για να ξεκινήσει η νέα λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ !
Προϋπόθεση της λειτουργίας αυτής, ήταν το ακμαίο τότε, εμπορικό πλεόνασμα της αμερικανικής οικονομίας, έναντι των λοιπών, χρεοκοπημένων απ' το πόλεμο οικονομιών, να ανακυκλώνεται στις χώρες του Δυτικού κόσμου, νικήτριες. ή νικημένες(Γερμανία, Ιαπωνία), στη βάση ενός παγκόσμιου σχεδίου, «αναστήλωσης» του καπιταλισμού και επανίδρυσης της αστικής δημοκρατίας,.στα αμερικανικά δεδομένα ! Η προϋπόθεση αυτή δικαιολογούσε προφανώς, την απαίτηση της απόλυτης κυριαρχίας στο Δυτικό κόσμο, του κράτους των ΗΠΑ (που θα αμφισβητούσε, χωρίς αποτέλεσμα, με «ποικίλους» τρόπους, η πολύπειρη «γηραιά Αλβιών»).
Η κατάσταση αυτή θα κρατήσει μέχρι το 1971, οπότε ο Νίξον θα ακυρώσει τη πρόσδεση του δολαρίου απ' το χρυσό, με αιτία ένα τεράστιο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, που θα σωρευτεί απ' τους πολυδάπανους πολέμους των ΗΠΑ, στη Κορέα και κυρίως στο Βιετνάμ ! Στη θέση επομένως του μέχρι τότε τεράστιου εμπορικού πλεονάσματος θα βρεθεί ένα τεράστιο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος ! Η ανάγκη συνέχισης της άσκησης της αμερικανικής ηγεμονίας και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση,. που επέβαλε ο «ψυχρός πόλεμος»,. θα προκαλέσει τη «τερατογένεση» ! Αντί δηλαδή το κράτος των ΗΠΑ να παραιτηθεί έντιμα του ηγεμονικού του ρόλου που οικονομικά δεν μπορούσε να υποστηρίξει, επινόησαν οι οικονομικοί του ιθύνοντες (Βόλκερ), ..ως «λύση», ένα τερατώδους δομής και λειτουργίας «μηχανισμό», που θα καθιστούσε το χρέος του, .. «μαγνήτη» πλεονασμάτων των πλεονασματικών οικονομιών και ειδικότερα των πρώην εχθρικών και νυν συμμάχων κρατών, Γερμανίας και Ιαπωνίας, που αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ΠΠ, είχε φροντίσει με το παραπάνω. και σκανδαλωδώς, για την ανασυγκρότηση των οικονομιών τους, σε βάρος των συμμάχων του !
Ο «μηχανισμός» αυτός είχε ως βασικό στοιχείο «μαγνητισμού»,. το δολάριο, το διεθνές αποθεματικό νόμισμα,.που η κατάργηση της ισοτιμίας του Μπρέτον - Γουντς, αναδείκνυε ανέλεγκτα κορυφαίο, στη πυραμίδα των συναλλαγματικών αξιών !
Μετά το 1978, με το βασικό εμπνευστή του, Βόλκερ, στη θέση του Υπουργού των Οικονομικών, στη κυβέρνηση Κάρτερ, ο μηχανισμός αυτός θα πάρει τη τελική τερατώδη δομή και μορφή του και θα λειτουργήσει στη συνέχεια( με το δίδυμο Ρίγκαν-Θάτσερ), ως το χρηματιστικό «σύστημα-τέρας» της Wall Street (βασικός μηχανισμός) και του City του Λονδίνου(εισαγωγικός μηχανισμός).
Ο χρηματιστικός αυτός μηχανισμός, από τη μια θα έλκυε τα πλεονάσματα των «άλλων», είτε ως εμπορεύματα (με εξασφάλιση ζήτησης, με ψηλά το επιτόκιο του δολαρίου), είτε ως νόμισμα, μετατρεπόμενο σε εξαιρετικής και ασφαλούς απόδοσης δολάριο, τα κέρδη δηλαδή των πλεονασματικών οικονομιών (Γερμανία, Ιαπωνία) και από την άλλη θα ωθούσε τις ελλειμματικές οικονομίες να δανείζονται, με ελκυστικά επιτόκια και να «αναπτύσσονται» πλασματικά σε μη παραγωγικούς τομείς(υπηρεσίες τουρισμού κτλ),.ως «φούσκες», εξωθώντας τους «υπηκόους» τους, με ποικίλους «τρόπους»(πιστωτικές κάρτες κτλ), σε ανάλογη συμπεριφορά (δάνεια επί δανείων) Το «τερατώδες» του θέματος όμως ήταν το από κει και πέρα ! Ο Μηχανισμός αυτός θα «μετουσίωνε» το χρέος των ΗΠΑ σε προϊόντα υψηλού ρίσκου και άφθαστης απόδοσης, τα γνωστά πλέον CDO, με τα ανάλογης απόδοσης προϊόντα «ασφαλείας» τους, CDS,. ως ιδιωτικό χρήμα, απόλυτα τοξικό, για την όποια οικονομική μονάδα έρχονταν σε επαφή μαζί του και απόλυτα δελεαστικό στις απίστευτες αποδόσεις του (.ήταν κάτι σαν μια εξαιρετικής ομορφιάς πόρνη,. που υπόσχεται πολλά, μολυσμένη όμως με AIDs). Στο «θαυμαστό» αυτό έργο της «μετουσίωσης» θα «μυηθούν» ακαριαία οι όπου γης τράπεζες, αποδεσμευμένες πλέον μετά το 1998, «δημιουργώντας» με τη σειρά τους τα δικά τους παράγωγα(«πακέτα» ποικίλων χρεών, ως CDO) και διαθέτοντας τα στην αγορά υψηλού ρίσκου και επομένως υψηλών προσδοκιών κέρδους, του ιδιωτικού αυτού χρήματος !
Ο «θρίαμβος» του διαβολικού αυτού «Συστήματος» θα σημειωθεί στις δεκαετίες του 1980 και 1990,.οπότε θα εισαχθεί σ' αυτόν η «σοσιαλιστική»(ως προς το τεράστιο «στρατό», εξαιρετικά χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων) και ιδιαίτερα καπιταλιστικά πλεονασματική ( ως προς την υπεξαιρούμενη υπεραξία ) Κίνα,. «φορτωμένη» με ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου ! Σε μας θα φθάσει, με την αναμενόμενη καθυστέρηση, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, . ως ο «θρίαμβος» του χρηματιστηρίου ! Όταν σύντομα, η «φούσκα» του «σκάσει» θα γίνει το μείζον σκάνδαλο της χώρας, απ' όπου βέβαια, ποτέ δεν θα μπορεί να βγει άκρη,.αφού αυτή θα οδηγούσε στην «επικίνδυνη» περιοχή «εγκαταβίωσης» του «τέρατος» !
Το «τέρας» λοιπόν αυτό, ως «Μινώταυρος»,. θα καταναλώνει καθημερινά 2-3 τρις δολάρια (!!!), «ρουφώντας» ασυγκράτητα το πραγματικό πλούτο των πλεονασματικών οικονομιών.. και αποβάλλοντας «κερδοσκοπικό» χρέος,. ως βάση της ανακυκλικής λειτουργίας του, μία άκρως τοξική «κοπριά» για τη παρά φύση ανάπτυξη - μεγέθυνση των όπου γης οικονομιών !
Το 2008, το μεγάλο κραχ της παγκόσμιας οικονομίας, θα εμφανίσει το «τέρας»-χρηματιστικό «Σύστημά» της, ηλικίας 30 ετών, σε κατάσταση σοκ !
Η επιταχυνόμενη ανακύκλωση του κερδοσκοπικού χρέους(CDO, CDS), διαπερνώντας και διαχυνόμενο στο σύνολο των οικονομιών του πλανήτη, θα περάσει τα όρια της ύβρης του !
Οι οικονομικές μονάδες, μολυσμένες απ' τη φοβερή τοξικότητα του, θα «αναπτύσσονται», μέχρι τότε, πλασματικά, ως «φούσκες», απομακρυσμένες απ' το παραγωγικό τους έδαφος και μοιραία, κάποια στιγμή θα «σκάσουν» ! Μαζί τους θα σκάσουν και οι «φούσκες» των τραπεζών,. που τις στήριζαν στο «παραγωγικό» τους έργο, αποδεσμευμένες, (απ' το 1998, επί Κλίντον, απ' τους ισχύοντες, μετά το 1933, περιοριστικούς κανόνες λειτουργίας τους, που επέβαλε ο Ρούσβελτ, με νωπή τη μνήμη απ' το κραχ του 1929, με το χωρισμό της λειτουργίας των εμπορικών-αποταμιευτικών τραπεζών απ' τις επιθετικά κερδοσκοπικές επενδυτικές τράπεζες) και «ξεσαλωμένες» απ' το κυνήγι του αντιπαραγωγικού αυτού κέρδους !
Όλοι τους, όταν θα ανοίξουν τα «χρηματοκιβώτια» τους, αμέσως μετά το κραχ του 2008, θα αντικρίσουν «φρικιώντες» τη «στάχτη» των καμένων παραγώγων, CDO και CDS (.αυτό που λέμε «άνθρακας ο θησαυρός»)
Η εικόνα θα είναι εξαιρετικά καταθλιπτική, μέχρι εφιαλτική !
Πτωχευμένα, στην ουσία, ως υπερχρεωμένα κράτη, με τα αποθεματικά των κεντρικών τους τραπεζών σε πλήρη αδυναμία να υποστηρίξουν τις τράπεζες τους, πτωχευμένες, στην ουσία, τράπεζες, με καμένα τα αποθεματικά τους, σε προφανή αδυναμία να υποστηρίξουν και την ελάχιστη παραγωγική δραστηριότητα των παραγωγικών μονάδων που θεσμικά καλύπτουν, πτωχευμένοι άνθρωποι σε κατάσταση απελπισίας, άνθρωποι που βλέπουν πίσω τους «στάχτη και μπούλμπερη» μιας μεγάλης καταστροφής, που δεν μπορούν να πολυκατανοήσουν. και μπρος τους τίποτε !
Την ίδια ώρα όμως βλέπουν(.όσοι μπορούν να δουν), στο «φόντο» του τραγικού μας παρόντος, από τη μια το παγκόσμιο χρηματιστικό «Σύστημα», το «Μινώταυρο», να κείτεται θανάσιμα λαβωμένος, απ' τη φοβερή κρίση(αδυναμία πλέον, ανακύκλωσης πλεονασμάτων, στις τερατώδεις ποσότητες που έχει εθιστεί), κρίση που η ύβρις της απληστίας του προκάλεσε και απ' την άλλη τις «θεραπαινίδες» του(Wall Street,City) να επιχειρούν να «ξαναστήσουν» το «παιγνίδι», με τους πέντε επιβιώσαντες μεγάλους «παίκτες», ως «χωροδεσπότες» του σύγχρονου παγκόσμιου καπιταλιστικού φεουδαλισμού, τη Goldman Sachs,. ως «βασιλεύουσα», τη JB Morgan, τη Barclays, τη Credit Suisse και τη Deutsche Bank, με τους «ιππότες» τους(επιβιώσαντα Hedge Funds), να αναδιοργανώνονται για την επόμενη αναμέτρηση..με τα παλιά, τοξικά δεδομένα τους, σε μια νέα όμως πραγματικότητα, που αποκάλυψε η κρίση !
Ξέρουν βεβαίως, ότι η παγκοσμίωση είναι το κινητήριο όραμα του ανθρώπου και πρέπει να κατάλαβαν ότι η «συνταγή» της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης, με το «Μινώταυρο» της θανάσιμα λαβωμένο, δεν μπορεί να προχωρήσει !
Η Αμερικανική ηγεμονία, με τα απίστευτα χρέη του Αμερικανικού δημοσίου, «φορτωμένα», ως ομόλογα, στα Κινέζικα κυρίως, «θησαυροφυλάκια», δεν μπορεί να εγγυηθεί πλέον, τη εκλογικευμένη και ηθικά δίκαιη, ανακύκλωση των πλεονασμάτων των πιο παραγωγικών χωρών(Γερμανία, Κίνα, Ιαπωνία κ.ά), σε παγκόσμια κλίμακα ! Εάν επιχειρήσει να συνεχίσει το «πρόγραμμα» της, με την απειλή και τη χρήση των πανάκριβων «λεγεώνων» της (που η συντήρησή και η συνεχής τους αναβάθμιση, βυθίζουν ακόμη περισσότερο στο χρέος το δημόσιο τομέα της),.με τη συνδρομή των συμμάχων της, απλά θα επαναλάβει την ύβρη σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και επομένως, θα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά για την αναπότρεπτη νέμεση, πολύ πιο φοβερή αυτή τη φορά, που θα πέσει στα κεφάλια ΟΛΩΝ,.ως «μάστιγα του θεού» !
Η νέα ανακύκλωση των πλεονασμάτων, θα πρέπει να στοχεύει, με μέτρο και ισορροπία, στις λιγότερο παραγωγικές χώρες που το «σύστημα» τις είχε «καταδικάσει» σε δανειζόμενες καταναλωτικές, με τρόπο ώστε η ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας να γίνεται συμμετρικά και στη βάση των πραγματικών παραγωγικών τους δυνατοτήτων, στις νέες συνθήκες που επιβάλλουν οι νέες τεχνολογίες, αλλά και οι ηθικοί νόμοι προστασίας της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του !
Ο θρυλικός Κέυνς, ο φλεγματικός εκείνος Βρετανός, ξαναβγαίνει «λαθραία» στην επικαιρότητα ! Τότε, στο Μπρέτον Γουντς, βλέποντας τη πατρίδα του να χάνει την ηγεμονία του κόσμου απ' τον δριμύτατα επερχόμενο «καουμπόυ»(νιουντήλερς), πρότεινε τη σύσταση ενός διεθνούς νομίσματος, υπό την «αιγίδα» ενός παγκόσμιου οργανισμού, που θα διασφάλιζε τη ανακύκλωση των πλεονασμάτων των πλεονασματικών οικονομιών της Δύσης, στη βάση κανόνων, ελεγχόμενων στη λειτουργία τους, απ' το σύνολο των μετεχόντων στο διεθνή αυτό οργανισμό, χωρών ! Ο «αντίπαλος» αμερικανός συνομιλητής του, Γουάιτ, αρνήθηκε πεισματικά και τελικά επέβαλε την ανακύκλωση αυτή στη βάση των σκοπιμοτήτων των ΗΠΑ και των πραγματικών βέβαια πλεονασμάτων της, ως παγκόσμιο σχέδιο της νέας ηγεμονικής δύναμης του Δυτικού κόσμου !
Η σκέψη του Κέυνς όμως,. εμπεριέχει οικονομική δημοκρατία, στο Παγκόσμιο Σύστημα Οικονομικής Οργάνωσης του κόσμου μας ! Το λογικά συνεπαγόμενο είναι, η φυσική της προέκταση στο πολιτικό πεδίο, να μη μπορεί να περιοριστεί, εκ των οικονομικών, ούτως πως, πραγμάτων, σε κανένα επίπεδο και σε κανένα τομέα !
Η πολιτική δημοκρατία, επομένως, ως δημοκρατία οικονομικού περιεχομένου, κατά προέκταση της σκέψης του Κέυνς, θα πρέπει να διαρρεύσει το παγκόσμιο σύστημα, απ' τη μεγαλύτερη κρατική μονάδα μέχρι το μικρότερο πολιτικό «κύτταρο» της κάθε χώρας ! Και δημοκρατία, για να μη ξεχνιόμαστε, σημαίνει κατά βάση καθημερινός συστηματικός έλεγχος της οικονομικής και της πολιτικής(συνακόλουθα) εξουσίας, απ' το ανώτατο διεθνές επίπεδο μέχρι τη κοινότητα του τελευταίου χωριού, της όποιας συμμετέχουσας χώρας !
Τη σκέψη του Κέυνς επικαλέστηκε «ανυποψίαστος», σε κάποια δήλωσή του, μετά το κραχ του 2008 και ο Στρος Καν, ως Δντης του ΔΝΤ και επίδοξος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, εκτιμώντας ότι το ΔΝΤ ως διεθνής οργανισμός, με εμπειρία 65 ετών, θα μπορούσε να λειτουργήσει κάλιστα στη «γραμμή» του Κέυνς, ως ο κατάλληλος «μηχανισμός» ανακύκλωσης των πλεονασμάτων των πλεονασματικών χωρών ! ..Ατυχώς, βρέθηκε στις αμερικανικές φυλακές,. στη βάση αναμενόμενου, εκ της γνωστής παρορμητικά σεξουαλικής του φύσης, σκανδάλου, για να συνειδητοποιήσει ποιος διαφεντεύει και ορίζει τους χρόνους στα «βήματά» του κόσμου μας !
Ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να νοιώθει ελάχιστα αισιόδοξος, με αυτά που βλέπει να γίνονται γύρω του .
Η ελπίδα όμως, πάντα θα εξαντλείται στον άνθρωπο, στη καλή του φύση και στο φωτεινό μυαλό του, σε ένα Θησέα και ένα Κλεισθένη, που μπορεί να κρύβει μέσα του !
Βιβλιογραφία
-Η ελληνική ιδιαιτερότητα } του Κορνήλιου Καστοριάδη
-Η άνοδος της ασημαντότητας }
-Παγκόσμιος Μινώταυρος} του Γιάνη Βαρουφάκη
-Κρίσης λεξιλόγιο }
-Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα του Σαμίρ Αμίν
-Η Τράπεζα, πως η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο του Marc Roche
www.onalert.gr
![Αρνηθείτε τις Ηλεκτρονικές Νέες Ταυτότητες: [Διαβάστε το για να γνωρίζετε και ενημερώστε τους...]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBkIu-HTS_ZxLoK0A_d9qXYTbuhnkXP1xpWFDFzsInYAosRt1SIK8WPPYGJntAQCbM9y7oW8D11nITBKL94GT6bCZhqshS8JnkRT8kJN9bWxKwWpD01koCZpxCtnyD-OwlH178nF11RyLi/s236/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου