Αγαπητέ τρελαντώνη...

Αγαπητέ τρελαντώνη…
Η αλήθεια είναι πως ήθελα εδώ και καιρό να σου γράψω ένα γράμμα, αλλά να που το άφησα για την τελευταία στιγμή (τι σου είμαστε εμείς οι έλληνες, ε;).
Σε θυμάμαι πολλά χρόνια πριν, να κοπανάς το χέρι σου στο τραπέζι και με ζήλο να προσπαθείς να πείσεις τους ψηφοφόρους να καταδικάσουν το δικομματισμό. Η αλήθεια είναι πως δεν τα πολυκατάφερες, αλλά από ότι φαίνεται, δεν είχε ιδιαίτερη επίπτωση στην καριέρα σου, μιας και επανήλθες στην παράταξη που τόσο έντονα ασκούσες κριτική. Μάλιστα, σε...

έκαναν και αρχηγό με σαφείς βλέψεις για την πρωθυπουργική καρέκλα. Εντάξει, το τελευταίο δεν είναι και σπουδαίο κατόρθωμα, καθώς το να διαδεχθείς έναν άνθρωπο σαν το Γιωργάκη είναι πάρα πολύ εύκολο.
Αλήθεια, μιας και το ανέφερα, τι κάνει ο παλιόφιλός σου; Δε μπορεί να μη μαθαίνεις νέα του! Ολόκληρη μπάντα είχατε μαζί! Δε σου κρύβω πάντως πως ανέκαθεν μου έκανε εντύπωση το πώς έτυχε και από συμμαθητές στο Amherst, καταλήξατε και οι δύο στο ελληνικό κοινοβούλιο. Μιλάμε για μέσον, όχι αστεία!

Εδώ και αρκετές εβδομάδες ζητιανεύεις την ψήφο μου, αλλά ρε συ τρελαντώνη, με μπερδεύεις. Το πρώτο μνημόνιο, το καταψήφισες. Το δεύτερο, είπες πως θα το καταψηφίσεις και αυτό, αλλά λίγες ημέρες μετά είπες “ναι, σε όλα”. Τελικά είσαι υπέρ ή κατά; Και από τη στιγμή που έβαλες τη ρημάδα την υπογραφή σου (εδώ κολλάει γνωστή παροιμία, αλλά δεν είναι της παρούσης), πως τώρα ζητάς αναδιαπραγμάτευση; Δε μπορούσαμε δηλαδή πριν να έχουμε ευνοϊκότερους όρους; Τώρα θα μας τους δώσουν;
Επίσης, λύσσαξες να μου λες για τη “μάχη” που έδωσες για το 13ο και 14ο μισθό. Με απλά μαθηματικά όμως, αποδείχτηκε πως καλύτερα να κοβόντουσαν αυτοί, παρά να μειώνονταν σε τέτοιο βαθμό οι μισθοί. Άρα, θα μου εξηγήσεις τι κερδίσαμε;

Καταλαβαίνω το φόβο που σου προκαλεί το να κυβερνήσει άλλο κόμμα πέραν από τα “μεγάλα”. Ύστερα από τόσα χρόνια, γύρευε πόσοι θα οδηγηθούν στο ίδιο κελί με το σύντροφο Άκη… Και, οκ, αντιλαμβάνομαι τα λογής συμφέρονται των μεγαλοεπιχειρηματιών που ουσιαστικά λειτουργούν σαν σπόνσορές της παράταξής σου όλα αυτά τα χρόνια (ή τουλάχιστον, έτσι λένε οι “φήμες”), αλλά να φτάσεις στο σημείο να γυρίσεις τόσο γελοίες διαφημίσεις; Δε λέω, πάντα το κόμμα σου είχε μια έφεση στα αστεία τηλεοπτικά spot, αλλά ύστερα από τα πιο πρόσφατα, αυτά των προηγούμενων χρόνων φαντάζουν οσκαρικά!
Ξεπερνώ το ότι αντιγράφεις διαφημίσεις του εξωτερικού. Αλήθεια όμως περιμένεις να με πείσεις δείχνοντάς μου κάτι παιδάκια να ρωτάνε επίμονα το γιατί δεν είμαστε στην ευρωζώνη; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτιούνται το γιατί δεν έχουν βιβλία, τετράδια και παιδεία, γενικότερα; Μήπως η ουσία δεν είναι η κινδυνολογία της εξόδου από το ευρώ, αλλά το γιατί οι γονείς αυτών των παιδιών δεν έχουν δουλειά;

Καλά, όσο για την άλλη με το “μπλοφάρουν” στο εστιατόριο, θεωρώ πως ήταν μια (ακόμη) ατυχής στιγμή. Διότι ο τύπος στο τραπέζι δεν είμαι εγώ βρε τρελαντώνη, ούτε ο αντίπαλος που τόσο φοβάσαι. Είσαι εσύ και πολλοί ακόμη που έπαιρναν δάνεια από το εξωτερικό και τα επένδυαν σε βίλες, εξοχικά και “αναψυκτήρια”. Θεωρώ, εύλογα λοιπόν, πως δεν το σκέφτηκες ιδιαίτερα το διαφημιστικό κομμάτι.
Πάντως, οφείλω να ομολογήσω πως έχει γίνει αντιληπτό το ότι έχεις μετανιώσει για πολλά. Τουλάχιστον αυτό εκλαμβάνω από τους λογής εκπροσώπους της παράταξής σου, οι οποίοι συνεχώς αναφέρονται στα “λάθη του παρελθόντος”. Αυτό που δεν καταλαβαίνω ρε συ, είναι το πώς γίνεται να μην έχεις μάθει από τα λάθη σου τις πρώτες εκατό φορές και να πιστεύεις ακράδαντα ότι κάτι θα αλλάξει τώρα.

Άσχετο, αλλά πως σου φάνηκε ο Άγιος Παντελεήμονας; Σε ρωτάω διότι προφανώς πρώτη φορά πήγες για ομιλία εκεί. Όμως, κράτα χαμηλούς τόνους σε ότι αφορά το μεταναστευτικό. Ξεχνάς βρε ότι εσύ είσαι υπεύθυνος για όλο αυτό; Όσο για την κουκούλα, τρελαντώνη, άμα ήθελες και εσύ και οι υπόλοιποι, θα τις είχατε βγάλει εδώ και καιρό. Μην τάζεις λοιπόν όλη την ώρα, γιατί εκτίθεσαι…
Και για να σε προλάβω, όχι, δε γνωρίζω το κατά πόσο θα είναι πιο ευοίωνα τα πράγματα χωρίς εσένα στην εξουσία. Από την άλλη όμως, προτιμώ να δώσω μια ευκαιρία σε κάτι άλλο, διαφορετικό. Και ξέρεις κάτι; Με τη συνολική πολιτική στάση σου (η οποία εν ολίγοις είναι η “δεν πιστεύω στο μνημόνιο, αλλά το υπογράφω για να επαναδιαπραγματευθώ στην πορεία, ενώ παράλληλα απαιτώ αυτοδυναμία και μιας και δεν την έλαβα, θα συνεργαστώ με οποιονδήποτε, και ας ήμουν σφόδρα εναντίον του μέχρι πρότινος, προκειμένου να καταρρακώσουμε την αντιμνημονιακή νοοτροπία, της οποίας πρεσβευτές ήμασταν και εμείς κάποτε”), σιγουρεύτηκα πως δε μου κάνεις.

Με το εν λόγω γράμμα δε θέλω να σε στεναχωρήσω, ούτε να σε πικράνω, αλλά είτε βγεις πρώτος την Κυριακή, είτε όχι, μικρή σημασία έχει.
Το πολιτικό σου ανάστημα έχει φτάσει στο δάπεδο και δεν υπάρχει γυρισμός, τρελαντώνη. Για αυτό, σταμάτα να προσπαθείς να με πείσεις. Άδικα σπαταλάς το σάλιο σου και τα χρήματα των πολιτών.
Και επειδή δε μου αρέσει να αναφέρω μονάχα αρνητικά, να ξέρεις πως υπάρχουν και χειρότερα. Δες το φίλο σου τον Μπένι πως κάνει για να σχηματιστεί κυβέρνηση όπου θα συμμετέχει και η παράταξή του! Βλέπεις, είναι δύσκολο το να αποχωρίζεσαι την εξουσία και τις καρέκλες.

Μετά τιμής,
ένας μη- ψηφοφόρος σου


dimofantis.blogspot.gr