Γιατί δεν θα βγούμε άπο την ευρωπαϊκη ένωση

Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ διάλυσης της ευρωζώνης είναι «μηδέν».
Η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από αυτή τείνει επίσης προς το «μηδέν», εκτός αν μόνοι μας θελήσουμε να αποχωρήσουμε, δηλαδή να ακολουθήσουμε μια ανεξάρτητη πολιτική εκδοχή με την οποία η παρούσα ανάλυση δεν θέλει να καταπιαστεί...

Ιδού λοιπόν μια περίληψη γιατί από αυστηρά οικονομικούς όρους η ευρωζώνη θα παραμείνει ως έχει. Πρέπει να ξέρουμε τις πραγματικές διαστάσεις των –οικονομικών κυρίως– κινδύνων που παρουσιάζονται μπροστά μας, για να πάρουμε θέση όποτε χρειάζεται. Πρέπει να σημειώσουμε, εισαγωγικά, ότι η παρούσα ανάλυση δεν μας απαλλάσσει ως κράτος από την ανάγκη να είμαστε σοβαροί, να τηρούμε τις δεσμεύσεις μας και να κάνουμε στοιχειωδώς τουλάχιστον τη δουλειά μας. Προφανώς αν συνεχίσουμε να μην έχουμε κυβέρνηση, αν επιχειρήσει κάποιος να σκίσει τις υπογραμμένες συμφωνίες, αν δεν εξισώσουμε τα έσοδα με τα έξοδα του προϋπολογισμού, αν δεν έχουμε δικό μας σχέδιο για το μέλλον, τότε ίσως ξεκινήσει από κάπου μια διαδικασία να μας «πετάξουν έξω». Αλλά πριν γίνει αυτό, θα χυθεί πολύς ιδρώτας των Ευρωπαίων προσπαθώντας να το αποφύγουν. Στο μεταξύ η ανάγκη σχηματισμού σοβαρής κυβέρνησης τη Δευτέρα, με ευρωπαϊκό χαρακτήρα και προσανατολισμό, δεν αντισταθμίζεται με τα «ανακουφιστικά» επιχειρήματα που ακολουθούν.
Αυτή τη στιγμή η κοινή γνώμη διαμορφώνει ορισμένες τάσεις που δεν στηρίζονται σε αυστηρή οικονομική λογική. Κυριαρχεί ένας πανικός ο οποίος στον μεγαλύτερο βαθμό του είναι αδικαιολόγητος. Πάνω στον πανικό αυτόν αντιδρούν οι κυβερνήσεις με τρόπο που απλά συντηρεί ή χειροτερεύει ή δρομολογεί το επόμενο κύμα πανικού. Και στη βάση του πανικού είναι τα παντοδαπά μέσα ενημέρωσης που αρέσκονται «εκ κατασκευής» στην καταστροφολογία. Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι ή, τουλάχιστον, πέραν του πανικού υπάρχει και η οικονομική επιστήμη, την οποία είναι όλοι αναγκασμένοι να ακολουθούν.
Πρώτον, μια νομισματική ένωση δεν είναι πεδίο ασκήσεων φοιτητών της οικονομικής και πολιτικής επιστήμης. Δεν δημιουργήθηκε για να χαλάσει. Δεν είναι προσωρινή. Το ευρώ αφορά τις τύχες εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων. Αν το «χαλάσουν», τότε θα μείνει τελικά μόνη η Γερμανία με το ευρωμάρκο της. Κανείς άλλος δεν θα προσχωρήσει στην ΕΕ στα επόμενα 50 χρόνια. Αλλά η ΕΕ δεν φτιάχθηκε ως κλειστό κλαμπ. Υπάρχουν σήμερα ανοιχτές συζητήσεις για τα όρια της Ευρώπης. Τουρκία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία, Αλβανία, αλλά και Μαρόκο, Τυνησία και άλλοι λαοί και κράτη σκέπτονται να συνδεθούν με την ΕΕ. Η ίδια η ΕΕ τούς χρειάζεται, διότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της «εσωτερικής» της αγοράς, είναι εταίροι με τους οποίους διεξάγει σοβαρές συναλλαγές πάσης φύσεως.
Του Κώστα Λουρόπουλου
express.gr
 makeleio.gr