Ας αποπειραθούμε ένα νέο αύριο

Το τι ακούει ο πολίτης στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, δεν περιγράφεται. Οι συγκεντρώσεις των κομμάτων διαδέχονται η μία την άλλη, με τις ανούσιες ατάκες, τίγκα στα ουτοπικά μηνύματα, να πλανώνται για λίγο στον αέρα , μέχρι να τις καταπιεί η λήθη.

 Λίγες βέβαια είχαν...

τη διαχρονικότητα της ανεπανάληπτα ανόητης ατάκας του ΓΑΠ, «λεφτά υπάρχουν». Οι πολίτες, έχουν φυσικά κάθε λόγο να δυσφορούν. Δεκαετίες τώρα, πήξανε στα στερεότυπα, τα οποία μάλιστα σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης, ακούγονται πλέον άσχημα.

Όμως, παρά τις αποδοκιμασίες, παρά το κλίμα δυσαρέσκειας που αντιλαμβάνονται οι πάντες, τα κόμματα εξακολουθούν να πολιτεύονται με τον ίδιο τρόπο, να σπαταλούν χρήμα, αν και χρεωμένα (τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα), να προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με το μέγεθος των συγκεντρώσεων.

Το θέμα πλέον είναι πώς θα αντιδράσουν οι πολίτες σε όλα αυτά. Το θέμα είναι τι θα κάνουν στην κάλπη, τι θα βάλουν στο φάκελο. Η προσέλευση, θα είναι μεγάλη, όλα σε αυτό συνηγορούν. Όμως, επαναλαμβάνω, το ζητούμενο είναι τι θα βγει.

Με την έκφραση «ψήφος διαμαρτυρίας», κάποιοι, διαισθανόμενοι το αποτέλεσμα, θέλουν να μειώσουν την επίδραση της ψήφου μας, να την απαξιώσουν, να ανοίξουν το δρόμο για μια νέα και άμεση προσφυγή στην κάλπη. Εξάλλου, το είπαν (ΝΔ). Θα μας πουν, «ωραία, διαμαρτυρηθήκατε, τώρα ψηφίστε σοβαρά για να σχηματιστεί και κυβέρνηση, φυσικά, αυτοδύναμη. Με λίγα λόγια: εκτονωθήκατε, τώρα επιστρέψτε στο μαντρί».

Και θα αρχίσει η ίδιου τύπου συνθηματολογία, η ίδιου τύπου παροχολογία, το αλισβερίσι της κακιάς ώρας. Και κάποιοι ενδεχομένως να πουν ότι «διαμαρτυρηθήκαμε, ώρα όμως να σοβαρευτούμε».

Με λίγα λόγια, να γυρίσει ο κόσμος στα μαντριά, για να ξεφύγει από τις όποιες ανασφάλειες ξυπνά ένα ολότελα καινούριο πολιτικό αύριο, χωρίς «τζάκια» και γνωστές φάτσες από αυτές που δεκαετίες τώρα, μας σώνουν. Ένας τρόπος υπάρχει να αποφύγουμε μια νέα αιχμαλωσία μας: να τελειώσουμε μια και καλή με τα μεγάλα μαντριά στις 6 Μαΐου.

Να τα διαλύσουμε. Να απελευθερωθούμε από το ζυγό τους, στροβιλίζοντάς τα στο χορό της απαξίωσης και της εσωστρέφειας, ώστε να μη μείνει τίποτα από αυτά. Για να γλιτώσουμε μία και καλή από τις ανούσιες ατάκες, από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις όπου τίποτα δεν ακούγεται και τίποτα δεν παράγεται, παρά μόνο ρύποι και πολιτικό κιτς.

Ας το κάνουμε λοιπόν. Ας τολμήσουμε. Ας αποπειραθούμε να χτίσουμε ένα νέο αύριο, πανικοβάλλοντας τους «δανειστές» μας και βραχυκυκλώνοντας το σύστημα. Ας ψηφίσουμε με γνώμονα όχι το δικό μας συμφέρον, αλλά αυτό των παιδιών μας.

Ας πετάξουν από πάνω τους το σύνδρομο του «παρτάκια», όσοι το έχουν, ας κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη πριν διαβούν την πόρτα της οικίας τους για το εκλογικό κέντρο. Ας κάνουν κάποιοι, έστω και για πρώτη φορά, την επανάστασή τους, για να τελειώνουμε με τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης και τα διάφορα «λεφτά υπάρχουν». Τους εγγυώμαι ότι το βράδυ των εκλογών, θα νιώσουν ωραία. Και ας μην φοβούνται το μετά και τη δημιουργία.

Νίκος Χιδίρογλου

www.elora.gr