Η «αναβάπτιση» της Φώφης Γεννηματά

Με ιδιαίτερα θερμά λόγια ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παρουσίασε την εβδομάδα που πέρασε την Φώφη Γεννηματά ως τη νέα εκπρόσωπο τύπου του κόμματος. «Με το πρόσωπό της θα εκφράζεται το ΠΑΣΟΚ απευθυνόμενο στον ελληνικό λαό που περνάει μια περίοδο αβεβαιότητας και απαισιοδοξίας» είπε ο Βενιζέλος καθώς την προλόγιζε, καθιστώντας την αιχμή του δόρατος για την προεκλογική περίοδο. Η ίδια, αναλαμβάνοντας τα νέα της κομματικά καθήκοντα, δήλωσε ότι «Η παράταξή μας έχει πλούσιο παρελθόν, έχει παρόν και βεβαίως θα έχει σημαντικό μέλλον. Θα επενδύσουμε, σ’ αυτό τον προεκλογικό αγώνα, στον πολιτικό μας λόγο. Η πρότασή μας θα είναι μια πρόταση υπευθυνότητας.» προσπαθώντας προφανώς να συνδέσει εννοιολογικά, πολιτικά και συναισθηματικά τις διάφορες περιόδους ΠΑΣΟΚ και τις εκφάνσεις του πολιτικού του λόγου. Το εγχείρημα όμως αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο και κρύβει κινδύνους, μιας και είναι σχεδόν αδύνατο να γεφυρωθούν τα χάσματα …

Η Γεννηματά δεν είναι...
νέο πρόσωπο στην πολιτική. Έχει μακρά διαδρομή και έχει διατελέσει σε κυβερνητικές θέσεις ή άλλες σημαντικές θέσεις διοίκησης. Ενδεικτικά έχει διατελέσει Αναπληρώτρια Υπουργός Εσωτερικών, Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας, Υφυπουργός Υγείας, Πρόεδρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθηνών – Πειραιώς, ενώ έχει παρουσία πολλών ετών στις κορυφές των κομματικών οργάνων όπου διετέλεσε μεταξύ άλλων και Γραμματέας του Τομέα Παιδείας και Εκπαίδευσης του ΠΑΣΟΚ.
Τεράστιος ντόρος, πολιτικά, γύρω από το όνομά της είχε γίνει παραμονές των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2007, τότε που με απόφαση του Αρείου Πάγου αποκλείστηκε από την εκλογική διαδικασία λόγω κωλύματος, κατόπιν εξέτασης της νομιμότητας της υποψηφιότητάς της, καθώς το Σύνταγμα ορίζει ρητά ότι τα ανώτερα αιρετά μονοπρόσωπα όργανα των Ο.Τ.Α. δεν μπορούν να είναι υποψήφιοι βουλευτές κατά τη διάρκεια της θητείας για την οποία έχουν εκλεγεί ακόμα και αν παραιτηθούν. Τότε βέβαια το ΠΑΣΟΚ μίλαγε για δικαστικό πραξικόπημα και εμπλοκή της Δικαιοσύνης στην προεκλογική αντιπαράθεση, βάλλοντας αναίτια και για λόγους πολιτικού και επικοινωνιακού εντυπωσιασμού εναντίον της Δικαιοσύνης, εναντίον των δικαστών, εναντίον του ίδιου του Συντάγματος, επί δικαίων και αδίκων. Το συνηθίζει παραδοσιακά αυτό άλλωστε, κάθε φορά που οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης δεν συνάδουν με τη δική του αυστηρά αντίληψη επί των πραγμάτων. Εκείνη την εποχή μάλιστα, από το ΠΑΣΟΚ διέρρεαν ότι η «γκάφα» χρεωνόταν στον Βενιζέλο, που ως έγκριτος συνταγματολόγος όφειλε να είχε εντοπίσει νωρίς το ασυμβίβαστο του πράγματος. Πως τα φέρνει όμως στην πολιτική η μοίρα, σήμερα ο Βενιζέλος είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και η Γεννηματά εκπρόσωπος τύπου !
Για επένδυση στον πολιτικό λόγο και στην υπευθυνότητα του ΠΑΣΟΚ μίλησε λοιπόν η Γεννηματά ως νέα εκπρόσωπος του κόμματος. Και επειδή επιχείρησε να συνδέσει το παρελθόν με το μέλλον, έχει αξία να θυμηθούμε μερικές δηλώσεις της και πολιτικές της στάσεις από αυτό το «ένδοξο» παρελθόν …
Στις 12/2/2008 απέδιδε μόνο στο ΠΑΣΟΚ την «μαγεία» της Αριστεράς λέγοντας ότι «η Ελλάδα έχει ανάγκη από μία δυνατή Αριστερά, που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο την έχει οδηγήσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. Την Αριστερά, που δίνει λύσεις, την Αριστερά, που συνδυάζει την κριτική με την προοπτική. Ένα δυνατό ΠΑΣΟΚ.».
Τον Μάιο του 2008, σε ομιλία της στην Τσαριτσάνη, μίλαγε για ξεπουλήματα και δήλωνε «Επικίνδυνη η κυβέρνηση για το δημόσιο συμφέρον. Ξεπουλάμε τον ΟΤΕ σε ανταγωνιστές. Τον ΟΤΕ, ένα οργανισμό, για τον οποίο το ΠΑΣΟΚ αγωνίστηκε και έκανε κερδοφόρο, η κυβέρνηση χάρισε στο Γερμανικό κράτος.» !
Για τον Παπανδρέου έλεγε στις 10/1/2009, στην εκπομπή «Άλλη Όψη» ότι «Ο Γιώργος είναι ένας πολίτης του κόσμου. Είναι ένας άνθρωπος με πάρα πολύ μεγάλες εμπειρίες για το πώς μπορεί να λειτουργήσει οργανωμένα και συγκροτημένα ένα κράτος». Για τον χαρακτηρισμό «πολίτης του κόσμου» μάλλον επαληθεύτηκε πανηγυρικά.
Συχνά στον πολιτικό της λόγο κάνει αναφορά στις γυναίκες και στα προβλήματά τους. Έτσι, στις 2/2/2009 έλεγε ότι «Οι γυναίκες ζουν σε έναν εργασιακό μεσαίωνα. Οι περισσότερες απασχολούνται σε 4ωρα. Το να έχει μία γυναίκα σήμερα μία αμοιβή της τάξεως των 450,00 € είναι ευκαιρία και αν κανείς μπορεί να πάρει 800,00 € το μήνα, τότε μιλάμε για «λαχείο». Αυτή είναι η κατάσταση που ζουν οι γυναίκες» και στις 29/3/2009, στην εκπομπή «MEGA Σαββατοκύριακο», προσέθετε ότι «Η γυναίκα στον δημόσιο τομέα καλείται σήμερα να εργαστεί μέχρι και 15 χρόνια παραπάνω και να πάρει σύνταξη στα 65 μαζί με τους άντρες. Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση δεν εγγυάται τα ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.». Τότε βέβαια στην κυβέρνηση ήταν η Ν.Δ., η κριτική ήταν εύκολη και το ΠΑΣΟΚ δεν είχε ακόμα συναντηθεί με τη διεθνή κρίση, το ΔΝΤ, την «Τρόικα», την Κομισιόν, με τα τεράστια προβλήματα των ασφαλιστικών ταμείων. Όλα ήταν αλλιώς …
Φτάνοντας στο 2010, λίγο πριν το δραματικό διάγγελμα Παπανδρέου από το Καστελόριζο, τη συναντούμε στις 9/2/2010, σε συνέντευξη στο ygeianet, να δηλώνει ότι «Για να βγούμε από την κρίση, ο εύκολος δρόμος θα ήταν να πάρουμε πολύ σκληρά μέτρα, που θα έπλητταν ακόμη περισσότερο τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, όλους αυτούς που δεν αντέχουν άλλο. Εμείς επιλεγούμε άλλο δρόμο. Ενισχύουμε όσους έχουν ανάγκη με το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, δίνουμε τέλος στη σπατάλη στο δημόσιο τομέα, ζητούμε από τους έχοντες να συμβάλλουν σε αυτή τη δύσκολη στιγμή και δίνουμε έμφαση στο κοινωνικό κράτος.».
Διαβάζοντας όλα αυτά, μπορεί κανείς να διαπιστώσει πόσο δύσκολο θα είναι τελικά το εγχείρημα της νέας εκπροσώπου τύπου του ΠΑΣΟΚ, να συνδέσει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του πολιτικού του λόγου και κυρίως να πείσει για την υπευθυνότητά του.
Φαίνεται ότι θα χρειαστεί μια διαδικασία «αναβάπτισης», τόσο στα τρέχοντα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα που διαμορφώθηκαν επί κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου, όσο και στα λεγόμενα του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πρώην Υπουργού Οικονομικών κ. Βενιζέλου που έχει δρομολογήσει μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα από εκείνη που περιγράφουν οι παραπάνω δηλώσεις της κυρίας Γεννηματά. Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει ή αν απλώς θα τοποθετήσει γοερά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα όσα πρέσβευε και διακήρυττε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Όλες οι δηλώσεις που χρησιμοποιήθηκαν είναι διαθέσιμες σε επίσημες πηγές στο διαδίκτυο.
Η ισοπέδωση αποπροσανατολίζει
Το φαινόμενο της γενικής ισοπέδωσης και του «όλοι ίδιοι είναι» έχει επηρεάσει σχεδόν κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας και δυστυχώς επιδρά καθοριστικά και στην οπτική με την οποία κρίνουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Πρόκειται επί της ουσίας για μια υποσυνείδητη χειραγώγηση της κριτικής μας σκέψης, για διαστρέβλωση των κριτηρίων με τα οποία εξετάζουμε ανθρώπους στο χώρο εργασίας μας, στον κοινωνικό μας περίγυρο, στην πολιτική, ακόμα και στην ιδιωτική μας ζωή.
Αυτή η συνεχής ρητορική του «όλοι ίδιοι είναι» μας κάνει να βάζουμε ταμπέλες, να είμαστε επιρρεπείς σε κάθε είδους κατευθυνόμενη προπαγάνδα, να ρίχνουμε νερό στο μύλο των μεροκαματιάρηδων της ίντριγκας, της σπέκουλας, της λάσπης, των «αγιογραφιών» και των διάφορων δημοσιευμάτων που γίνονται κατά παραγγελία και φυσικά με το αζημίωτο.
Όλη αυτή η κατάσταση αποπροσανατολίζει και γίνεται επικίνδυνη γιατί αφαιρεί τα βασικά χαρακτηριστικά των διάφορων ιδιοτήτων από την κουβέντα. Αποκόπτει δηλαδή τα πρόσωπα από τους ρόλους τους, απομονώνει την αποτελεσματικότητα και την προσφορά από τη ζυγαριά με την οποία κρίνουμε και διαμορφώνουμε άποψη.
Με αυτόν τον τρόπο τελευταία επιχειρείται στην πολιτική ζωή του τόπου η προώθηση και η ανύψωση ως ιδανικών, απολιτίκ προσώπων, γενικής τοποθέτησης, άοσμης κατεύθυνσης και απροσδιόριστης ταυτότητος. Όσο πιο θολό το τοπίο, τόσο καλύτερα δηλαδή για τους θιασώτες αυτών των λογικών.
Έτσι, δεν κοιτάμε αν κάποιος άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά έχει επιτελέσει με ικανοποιητικό τρόπο, για το γενικότερο συμφέρον, το έργο που προβλέπει η ιδιότητά του, αλλά προσπαθούμε να βρούμε ταμπέλα, ετικέτα να του κολλήσουμε στο μέτωπο και να αγνοήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Δεν κοιτάμε αν ένας συνδικαλιστής ήταν καλός ή όχι στο ρόλο του για τη διεκδίκηση των αιτημάτων των συναδέλφων του, αλλά τον καταδικάζουμε μόνο και μόνο αν έχει διατελέσει συνδικαλιστής. Από την άλλη πλευρά, αν η ταμπέλα που του έχουν τοποθετήσει μας αρέσει, είμαστε ικανοί να του συγχωρήσουμε ότι με τις πράξεις του διεκπεραιώθηκαν πράξεις που δεν συμφωνούν με το γενικότερο συμφέρον ή ακόμα και που ενδεχομένως ζημίωσαν το ευρύτερο σύνολο.
Μας κάνουν να μη προσμετράμε θετικά το γεγονός ότι κάποιος υπηρέτησε με συνέπεια, ορθά και αποτελεσματικά την ιδιότητά του, από όπου έτυχε να το κάνει, αλλά να τον καταδικάσουμε επειδή δεν πέρασε απαρατήρητος, δεν ήταν αφανής, επειδή ήταν αποτελεσματικός, διεκδικητικός, δημιουργικός, ενδεχομένως και πρωτοπόρος πολλές φορές. Αρνούμαστε να πιστώσουμε ακόμα και το αντικειμενικά θετικό, επειδή μας κάνουν να επιζητούμε το ουδέτερο, που θα αφήνει τους εγκάθετους να κάνουν ήσυχα τη δουλίτσα τους.
Αυτή η ισοπέδωση είναι ό,τι πιο επικίνδυνο στις μέρες μας γιατί θα οδηγήσει στην ανάδειξη ανθρώπων με αδιάφορη πρόθεση διεκδίκησης, αμφίβολη ικανότητα αποτελεσματικότητας, ερμαφρόδιτη ή αδιαφανή ταυτότητα. Αυτά τα χαρακτηριστικά προσπαθούν πολλοί τελευταία να αποδώσουν στην έννοια «άφθαρτο». Αυτό όμως δεν είναι το «άφθαρτο», είναι το απροσδιόριστο και το βολικό βέβαια για όλους αυτούς που θέλουν να το αναγάγουν σε «πρότυπο», ικανοποιώντας τους σχεδιασμούς και την τσέπη τους.

Βασίλειος Μπαλάφας 

freepen.gr