Μια πολιτική ΄΄κότα΄΄ που τον λένε Πέτρο Ευθυμίου

 

Κατάπιε τη γλώσσα του, πήγε η ψυχή του στον Άδη και ξαναγύρισε, άρχισε να καπνίζει το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο από την ταραχή του, έβαλε κάτι κακόχυμες κυράτσες να τον υπερασπιστούν από τα...
στίφη των παραστρατιωτικών ομάδων που τον πλησίασαν και πήγαν να του τον...ακουμπήσουν.
Και τελικά το θεριεμένο παλληκάρι, παλιός προστατευόμενος του Λαμπρακιστάν και νυν κομματάρχης του αλαφροίσκιωτου και τσαλαφού Βενιζέλου, βγήκε στα κανάλια να κάνει δηλώσεις για κάτι μπουκάλια με νεράκι που τον δρόσισαν και κάτι ποικιλίες που τον κέρασαν, τα καλόπαιδα του Αμαρουσίου.
Εκ του ασφαλούς, κριτική. Και από πίσω σαν τις άλλες ξεχαρβαλωμένες πουτάνες του συστήματος, τα αποδέλοιπα πολιτικά κόμματα της σαπίλας καταδίκασαν απερίφραστα την επίθεση στον εκλεκτό κοστουμαρισμένο του συστήματος. Χωρίς να καθήσει κανένα από αυτά τα τελειωμένα υποκείμενα( τα παλιοτόμαρα που τόσα χρόνια τώρα αρπάζουν και διασπαθίζουν δημόσιο χρήμα από τις κρατικές χρηματοδοτήσεις των κομμάτων, χώρια τα "μαύρα" από τους κάθε λογής βαρόνους), να αναρωτηθούν γιατί βλέπουμε όλο και πιο συχνά ανάλογες εικόνες. Νέων ανθρώπων να βρίζουν και να ξεφτυλίζουν πολιτικά απολιθώματα.
Δεν έχει καθίσει κανείς να προβληματιστεί(ούτε η πολιτική "γριούλα"που πήγε να τις αρπάξει στο Μαρούσι και λούφαξε σαν την λουλού πίσω από τις πλάτες ψηφοφόρων)γιατί οι Έλληνες μιλούν με αυτό το τρόπο για δαύτους.Και για τον εαυτό του που τον σέρνει στις πλατείες και στα ΚΑΠΗ των γηρασμένων κομματόσκυλων.
Μια ζωή στην ρεμούλα και στις αρπαχτές, στην εύνοια των νταβάδων και των αφεντικών τους δεν κατάλαβαν ότι η κοινωνία θα τους καταπιεί σαν το θεριό που αλωνίζει πια στους έρημους δρόμους της Άγριας Δύσης.
Αλοίμονό τους...

makeleio.gr