Ελληνοβουλγαρικά σύνορα: Διάτρητα και πολλαπλώς επικίνδυνα

Η απόλυτη εγκατάλειψη και αδιαφορία. Μόνο έτσι μπορεί να αποδοθεί αυτό που συμβαίνει στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, αφού η Ελληνική Πολιτεία δείχνει να αδιαφορεί πλήρως για την έννοια σύνορα και δη με την Βουλγαρία… τη νότιο Βουλγαρία όπου ανθούν οι τουρκόφρονες και έχουν αρχίσει προ καιρού να εμφανίζονται διάφορα κινήματα (πολιτικά, πολιτιστικά κ.α.) τα οποία έχουν...

εγγενή σχέση με την Άγκυρα, τη ΜΙΤ, τους Γκρίζους Λύκους και φυσικά κινούνται προς την κατεύθυνση «αναγνώρισης» του «τουρκικού στοιχείου» της νότιας Βουλγαρίας. Αν σκεφτούμε και τις συχνές επισκέψεις στην Βουλγαρία του τούρκου προξένου της Κομοτηνής, τότε ίσως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μέσα από μία ιδιαίτερη «γωνία αντίληψης» το συγκεκριμένο θέμα.

Αυτά τα σύνορα, λοιπόν, τα οποία έχουν «ιδιαίτερο ενδιαφέρον» και ενέχουν ποικίλους κινδύνους (τόσο στο παρόν όσο και στο παρελθόν) η Ελληνική Πολιτεία αποφάσισε να αποχωρήσει και να αφήσει έκθετη την Ελλάδα σε μία σειρά πιθανών συμβάντων (από λαθρεμπόριο πάσης φύσεως έως δράση – είσοδο ένοπλων παραστρατιωτικών ή στρατιωτικών ομάδων). Χαρακτηριστικό της εγκατάλειψης είναι το γεγονός πως οι δύο χώρες (Ελλάδα και Βουλγαρία) χωρίζονται από ένα αυλάκι που χαράχτηκε στο έδαφος, βάθους περίπου 20 εκατοστών, ενώ στρατιωτικά φυλάκια που υπήρχαν (π.χ. κοντά στο «Γυφτόκαστρο» Ν. Ξάνθης) έχουν εγκαταλειφθεί προ καιρού. Την ίδια στιγμή, η Βουλγαρία έχει δημιουργήσει χωματόδρομους κατά μήκος των συνόρων, σημεία ανάπαυσης περιπατητών, ενώ σημειώνεται και η δημιουργία χωματόδρομων κάθετων προς τα σύνορα, οι οποίοι και χρησιμοποιούνται για την λαθραία μεταφορά αγαθών (και ποιος ξέρει τι άλλων «προϊόντων») από την Βουλγαρία προς την Ελλάδα, χωρίς να περνάνε τα παράνομα εμπορεύματα από τις επίσημες διόδους των συνόρων (π.χ. Ελληνοβουλγαρικά σύνορα Θερμών).

Από στρατιωτικής πλευράς, και με δεδομένο πως η νότια Βουλγαρία κατοικείται σε ένα σημαντικό ποσοστό από τουρκόφρονες, το όλο «θέαμα» τείνει να είναι άκρως επικίνδυνο, αφού δημιουργούνται σοβαρές πιθανότητες για διακίνηση στρατιωτικού ή άλλου άκρως επικίνδυνου υλικού από την Βουλγαρία προς την Ελλάδα. Μάλιστα, όσοι έχουν παρατηρήσει την περιοχή, βεβαιώνουν πως είναι πάρα πολύ εύκολο να κινηθούν στρατιωτικές μονάδες σε ολόκληρο το ορεινό δίκτυο των νομών Ξάνθης και Ροδόπης χωρίς να γίνουν αντιληπτές, δεδομένης και της «δράσης» του τουρκικού προξενείου το οποίο έχει εγκαταστήσει πολλούς δικούς του ανθρώπους στα ορεινά των νομών Ξάνθης και Ροδόπης. Γνωρίζουμε πως παλαιότερα (αρχές δεκαετίας 1980) υπήρχε ειδικό σχέδιο αντιμετώπισης εισόδου στρατιωτικής δύναμης στην Ελλάδα μέσω του ορεινού όγκου της Ροδόπης, με σκοπό το «αποκοπή» του Δ’ Σώματος Στρατού (ν. Ξάνθης) από τον κύριο όγκο των στρατιωτικών μονάδων στους νομούς Ροδόπης και Έβρου, με ταυτόχρονη διακοπή των εφοδιασμών (οδικώς και σιδηροδρομικώς) αυτών των μονάδων. Από τότε μέχρι σήμερα, όμως, έχει «κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι» της πολιτικής και έχουν αλλάξει οι προσανατολισμοί (αμυντικοί και κυρίως πολιτικοί) της χώρας μας.

Από οικονομικής πλευράς -αν και οι δύο χώρες (Ελλάδα και Βουλγαρία) βρίσκονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση- η «διακίνηση» είναι νόμιμη, απορίες και ίσως διαφυγόντα κέρδη και για τις δύο χώρες γεννά η ύπαρξη παράδρομων χωματόδρομων οι οποίοι χρησιμοποιούνται για την μη επίσημη – νόμιμη μετακίνηση «αγαθών». Πόσα χρήματα, άραγε, χάνει το Ελληνικό κράτος, και πόσο νόμιμα (ως προς το περιεχόμενό τους) είναι τα όσα μεταφέρονται στην χώρα μας; Αυτές οι ερωτήσεις μπορούν να απαντηθούν μόνο εάν αναλάβει δράση η Ελληνική Αστυνομία (ή ο Στρατός) και μέσα από παρακολουθήσεις και συλλήψεις μπορέσει να έχει «μετρήσιμα» και στοιχειοθετημένα αποτελέσματα. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε την αλματώδη αύξηση κλοπών (έχει παρατηρηθεί ομαδική δράση, με μέλη που παρατηρούν ή παραπλανούν τα θύματα, ενώ ταυτόχρονα άλλα μέλη εισβάλουν σε κατοικίες και τις «αδειάζουν» ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας) που σημειώνονται σε αγροτικές περιοχές των νομών Δράμας, Ξάνθης και Ροδόπης, από τότε που «άνοιξαν» τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας. Οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών νιώθουν φοβερά ανασφαλείς και έχουν προχωρήσει είτε στην πρόσληψη ιδιωτικών εταιρειών φύλαξης (security) είτε έχουν πάρει τις καραμπίνες δηλώνοντας πως δεν θα επιτρέψουν την συνέχιση των κλοπών εις βάρος τους.

Το μεγάλο ζήτημα, όμως, δεν βρίσκεται στους παράνομους χωματόδρομους ή στην απόλυτη εγκατάλειψη των συνόρων (αν και για τους λόγους τους οποίους πολύ περιληπτικά παραθέσαμε, ίσως θα έπρεπε να γίνει μία πολύ σοβαρή αναθεώρηση της φύλαξης αυτής της περιοχής και της επαναδραστηριοποίησης των σημερινών στρατιωτικών φυλακίων). Το μέγιστο θέμα, ηθικής, πολιτικής και νομικής τάξης, βρίσκεται στη νόμιμη δίοδο μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας και συγκεκριμένα στην οδική οδό – είσοδο μετά τα χωριό Θέρμες. Εκεί, αν και φαινομενικά όλα έχουν καλώς, η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και μειώνει στο απόλυτο το κύρος της Ελλάδας. Για την ακρίβεια, το Ελληνικό φυλάκιο, όπου υπάρχει ένας αστυνομικός, βρίσκεται μέσα σε Βουλγαρικό έδαφος και έχει χτιστεί με Βουλγαρικά κονδύλια. Τα νόμιμα σύνορα των δύο χωρών βρίσκονται είκοσι μέτρα –περίπου- νοτιότερα και ξεκινούν από το σημείο που βρίσκεται η Ελληνική σημαία.

Το συγκεκριμένο φυλάκιο δεν έχει θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε καν τηλέφωνο (άρα ούτε και υπολογιστή, προκειμένου να ενημερώνεται υπηρεσιακά ο Έλληνας αστυνομικός για να ελέγχει την είσοδο ή την έξοδο ύποπτων ατόμων), ενώ έχει απαγορευτεί στον Έλληνα αστυνομικό να οπλοφορεί επειδή βρίσκεται εντός της Βουλγαρικής Επικράτειας… Με ευθύνη των Βουλγαρικών τοπικών αρχών (οι οποίες πέρα από τα χαμόγελα «αδελφοσύνης» είναι απολύτως εχθρικά διακείμενες προς την Ελλάδα) δεν έχει δημιουργηθεί καμία εγκατάσταση που είτε θα διευκολύνει την παραμονή του Έλληνα αστυνομικού, είτε θα διευκολύνει τον έλεγχο εισερχομένων ή εξερχομένων προς ή από την Ελλάδα. Δηλαδή, το συγκεκριμένο συνοριακό φυλάκιο είναι ένα «χωνί» παράνομης και μη ελεγχόμενης εξόδου από την Ελλάδα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί πάρα πολύ εύκολα ως οδός διαφυγής από όποιον καταζητείται στην χώρα μας!!!

Σε ένα περιστατικό, Έλληνας ποδηλάτης έφτασε στα συγκεκριμένα σύνορα, προσπέρασε το Ελληνικό φυλάκιο και μετά από 5 μέτρα έκανε αναστροφή του ποδηλάτου προς την Ελλάδα. Ο Βούλγαρος αστυνομικός άρχισε να του φωνάζει για έλεγχο (control) και απείλησε τον ποδηλάτη κάνοντας κίνηση προς το πιστόλι που είχε επάνω του. Για να ηρεμήσει την τεταμένη ατμόσφαιρα, ο Έλληνας αστυνομικός εξήγησε στον Έλληνα ποδηλάτη πως βρίσκεται σε Βουλγαρικό έδαφος και δεν μπορεί να αρνηθεί τον έλεγχο...!!! Την ίδια στιγμή περνούσε ένα βαρυφορτωμένο παλιό Ι.Χ. Lada με φορτίο ΚΑΙ στην οροφή του, το οποίο δεν ελέγχθηκε ούτε τυπικά από τον Βούλγαρο αστυνομικό, παρά την εξόφθαλμη πραβατικότητά του.

Από όλα τα παραπάνω, πολύ εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς, το «ιδιαίτερο ενδιαφέρον» της κυβερνήσεως των Αθηνών για την Θράκη και τους κατοίκους της. Και φυσικά, μέσα από μία άλλη σειρά γεγονότων –μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος- διαπιστώνει και ο πλέον ανυποψίαστος και αδαής πως κάτι πολύ άσχημο – στραβό συμβαίνει στο μέγαρο Μαξίμου αλλά και στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Κάτι πολύ άσχημο το οποίο έχει αρχίσει και κολλάει με όσα η κυρία Μπενάκη είχε πει προς τον κ. Παπούλια, περί σμίκρυνσης της Ελληνικής Επικράτειας… Αν σκεφτούμε και τις τεράστιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που σήμερα συμβαίνουν, με την πλήρη απουσία του Ελληνικού κράτους, τι πρέπει άραγε να συμπεράνουμε;


Κωνσταντίνος



kostasxan.blogspot.com