Ποιός είναι ο Σκοπός ενός Πολεμιστή;

Ποιός είναι ο αντικειμενικός στόχος του Τολτέκου Πολεμιστή; Ποιός είναι ο προσωπικός στόχος του ίδιου του Καστανέντα, ο οποίος τοποθετεί τον εαυτό του στους Τολτέκους Πολεμιστές; «…Ο αντικειμενικός στόχος είναι...
να αποδράσεις από τον ζωντανό κόσμο. Να φύγεις με ότι είσαι, αλλά με τίποτε παραπάνω από αυτό που είσαι. Αυτό σημαίνει να μην πάρεις τίποτε και να μην αφήσεις τίποτε.Ο Δον Χουάν έφυγε τελείως από αυτόν τον κόσμο. Ο Δον Χουάν δεν πέθανε, γιατί οι Τολτέκοι δεν πεθαίνουν. Όταν οι Μάγοι μαθαίνουν να Ονειρεύονται, συνδέουν τέλεια τα δυο πεδία της Προσοχής τους – αυτή του Τονάλ και αυτή του Ναγκουάλ – και παύουν να είναι συγκεκριμένα, άκαμπτα όντα. Δεν είναι στ’ αλήθεια “εδώ”.
Η ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, είναι μια γελοία παραίσθηση. Είμαστε δεσμευμένοι από τον κόσμο. Η “κοινή λογική” μας εξαπατά. Η συνηθισμένη αντίληψη δεν μας λέει όλη την αλήθεια. Πρέπει να υπάρχει κάτι παραπάνω από ένα απλό πέρασμα μας από την Γη, κάτι παραπάνω από το φαί, τα πάρτι, την δουλειά και την αναπαραγωγή του είδους. Μέσα σου δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από την καθημερινή βαριεστιμάρα. Τί είναι όλα αυτά που μας περιβάλλουν; Ποιός είσαι στ’ αλήθεια; Ο κόσμος σού έχει επιβάλλει έπειτα από χρόνια και χρόνια εκπαίδευσης ότι η συμβατική σου αντίληψη είναι η μόνη αλήθεια. Σ’ αναγκάζει να ζητάς συνέχεια ανόητες και άχρηστες αποδείξεις, γιατί όλοι σου ζητούν αποδείξεις, και συνέχεια προσπαθείς να αποδείξεις κάτι στον εαυτό σου και στους άλλους. Η τέχνη των Μάγων σαν τον Δον Χουάν, συνίσταται στο να σε ωθήσει σε μια ύστατη εξερεύνηση και να καταστρέψει ολοκληρωτικά την προκατάληψη της αντίληψης…»
Φαίνεται, ότι οι Τολτέκοι, υπό τις οδηγίες των «παλιών μάγων», εξαφανίστηκαν ηθελημένα από τον κόσμο μαζί με τον πολιτισμό τους. Το πέτυχαν αυτό, μέσα από συνδιαλλαγές με αδιανόητα όντα, που κατοικούν σε έναν κόσμο που είναι «δίδυμος» με τον δικό μας. Έχουν αφήσει πίσω τους κάποια αινιγματικά στοιχεία της κουλτούρας τους, που οι εθνολόγοι και οι αρχαιολόγοι δεν έχουν καταφέρει να αποκωδικοποιήσουν με τον σωστό τρόπο.

Ο Καστανέντα, αρνήθηκε πολλές δελεαστικότατες προτάσεις για ταινίες, μουσεία, βιβλία, σεμινάρια και διαλέξεις, κι ένα σωρό άλλες υποθέσεις. Ίσως πίσω από τις δικές του αρνήσεις να ήταν οι αρνήσεις του Δον Χουάν, ο οποίος ακολουθούσε διαφορετικά σχέδια. Μπορεί η εργασία της ταξινόμησης και της καταγραφής του υλικού να ήταν δική του, η πολύπλευρη σύνθεση των σημειώσεων του σε καλά οργανωμένα βιβλία, αλλά ο Καστανέντα επιμένει ότι ο ίδιος δεν ήταν παρά «ο σύνδεσμος με τον κόσμο» για λογαριασμό της ομάδας του Δον Χουάν: «…Όλες οι γνώσεις που υπάρχουν μέσα στα βιβλία μου, είναι ιδιοκτησία του έθνους των Τολτέκων…».
Ο Δον Κάρλος έχει επίσης δηλώσει σχετικά πρόσφατα: «…Το μόνο που μπορεί να είναι ένας συγγραφέας, είναι ένα όργανο, ένας διάμεσος. Εγώ βλέπω την κάθε σελίδα του βιβλίου μου σε όνειρα. Και η επιτυχία της κάθε μιας από αυτές τις σελίδες, εξαρτάται από την πιστότητα με την οποία θα καταφέρω να αντιγράψω αυτό το μοντέλο της από το όνειρο. Ακριβώς, η σελίδα που εντυπωσιάζει ή έχει το μεγαλύτερο αντίκτυπο στον αναγνώστη, είναι αυτή που έχω πετύχει να την αναπαράγω από το ονειρικό αυθεντικό της με την μεγαλύτερη ακρίβεια…».
Ο Δον Χουάν του είχε αναθέσει την αποστολή να τα μεταδώσει όλα αυτά. Δεν ήταν παρά ένας διάμεσος. «…Ο Δον Χουάν ήταν αυτός που μου ανέθεσε να δώσω την μαρτυρία μιας ολόκληρης μυστικής παράδοσης…», λέει ο Καστανέντα. «…Ο ίδιος επέμενε να δεχτώ να δώσω συνεντεύξεις και ομιλίες για να προωθήσω τα βιβλία, σε όσο περισσότερο κόσμο γινόταν. Αργότερα, με ανάγκασε να τα διακόψω όλα αυτά, διότι αυτού του είδους τα εγχειρήματα καίνε πολύ ενέργεια. Αν μπλέκεσαι μ’ αυτά τα πράγματα, πρέπει να τους δίνεις δύναμη…». Σημειώστε ότι τα βιβλία του Κάρλος Καστανέντα είναι από τα μεγαλύτερα μπεστ-σέλερς που έγιναν ποτέ, και ο ίδιος πρέπει να είναι εκατομμυριούχος από τα δικαιώματα. Αλλά ο ίδιος έχει εξηγήσει, ότι ήταν αρκετά ευκατάστατος από πριν, και ότι με τα κέρδη των βιβλίων είχε αναλάβει να συντηρεί όλους τους υπόλοιπους και να φροντίζει για όλα τα έξοδα των ομάδων τους. Έδινε μερίδιο σε όλους.
«…Ο Δον Χουάν, μου ανέθεσε την αποστολή να βάλω σε γραπτό λόγο όλα αυτά που έλεγαν οι Μάγοι. Η αποστολή μου ήταν απλώς το να γράφω, ώσπου μια μέρα ήρθαν και μου είπαν “αρκετά, εδώ σταματάς!”. Ο μεγάλος αντίκτυπος ή όχι των βιβλίων μου, αλήθεια μου είναι τελείως άγνωστος γιατί δεν ασχολούμαι καθόλου με ότι συμβαίνει εδώ γύρω μας. Στον Δον Χουάν και στους υπόλοιπους ανήκει όλο το υλικό των βιβλίων μου. Δεν είμαι ο αληθινός συγγραφέας τους, αυτοί είναι υπεύθυνοι για οτιδήποτε είναι γραμμένο εκεί μέσα. Είμαι ο δέκτης και ο πομπός μιας συγκεκριμένης διδασκαλίας και παράδοσης, η εκπομπή δεν μου ανήκει, ο αντίκτυπος της επίσης δεν μου ανήκει. Είμαι απλώς ο Κάρλος Καστανέντα, συγγνώμη γι’ αυτό, δεν είμαι παρά ένας ακόμη Πολεμιστής…».

Ποιός είναι ο αντικειμενικός σκοπός ενός «Πολεμιστή; Μοιάζει να είναι το να περάσει συνειδητά το ενεργειακό σώμα στην «άλλη όχθη», μέσα από την «Αριστερή Πλευρά του Σύμπαντος» Ο Καστανέντα λέει: «Πρέπει να προσπαθήσεις να έρθεις όσο πιο κοντά γίνεται στον Αετό και να αγωνιστείς να δραπετεύσεις προς τα αριστερά του χωρίς να σε καταβροχθίσει. Ο αντικειμενικός μας σκοπός είναι να περάσουμε στις μύτες των ποδιών μας από την αριστερή πλευρά του Αετού…»(Σας λέει τώρα κάτι ποιό συγκεκριμένο το «…αυτοί που θα καθίσουν στην αριστερή και αυτοί που θα καθίσουν στην δεξιά πλευρά του Πατρός…»;… Επίσης, το γνωστό «Μάτι του Θεού» μέσα στην πυραμίδα, η «αστραπή» της Καμπάλα και ο «κεραυνός» του Δία, παίρνουν μια άλλη διάσταση σύμφωνα με τα παρακάτω…).
Ο Καστανέντα έχει δηλώσει κάτι πολύ ανησυχητικό:
«…Κάτι έχει καταλάβει το γνωστό μας σύμπαν, και είναι εκεί έξω και καταβροχθίζει τις συνειδήσεις αυτών που φεύγουν από την ζωή. Αυτήν την αδιανόητη οντότητα οι Τολτέκοι την ονομάζουν “Αετό”. Ο οραματιστής την βλέπει σαν μια απέραντη σκοτεινιά που επεκτείνεται στο άπειρο. Είναι μια απέραντη σκοτεινιά που την διασχίζει μια λαμπερή αστραπή. Γι’ αυτόν τον λόγο αποκαλείται “Αετός”: έχει μαύρα φτερά και πλάτη, και το στήθος του είναι λαμπερό. Ο οραματιστής διακρίνει το πελώριο μάτι του αετού. Το μάτι αυτής της θεόρατης οντότητας δεν είναι ανθρώπινο. Ο Αετός δεν έχει καθόλου οίκτο. Το ανθρώπινο κομμάτι του Αετού είναι ελάχιστα μικρό σε σύγκριση με το υπόλοιπα. Ο Αετός είναι μια αδιανόητη μάζα, σκοταδιού και μαυρίλας, και μονάχα ένα μικροσκοπικό κομμάτι του έχει κάποια σχέση με τα ανθρώπινα όντα. Δεν ακούει σε καμία παράκληση, σε καμία ικεσία, και αδιαφορεί πλήρως για τη μοίρα σου. Ο Αετός προσελκύει όλη την ζωική δύναμη που είναι έτοιμη να εξαφανιστεί, γιατί τρέφεται από αυτήν την ενέργεια.
Ο Αετός είναι σαν ένας αχανής μαγνήτης που αρπάζει όλες εκείνες τις ακτίνες φωτός, που είναι η ζωτική ενέργεια που χάνεται με τον θάνατο. Τρέφεται με συνειδήσεις. Με την φωτεινή επίγνωση των όντων. Είμαστε όλοι μας μεζεδάκια του Αετού. Το κεφάλι του Αετού τσιμπολογά το διάστημα με μια ακόρεστη όρεξη. …Ποιός είναι ο αφέντης του ανθρώπου; Τί είναι αυτό που μάς διεκδικεί; Ο Κύριος μας δεν μπορεί να είναι άνθρωπος. Οι Τολτέκοι ονόμαζαν “Κύριο” και “Αφέντη” το “Καλούπι του Ανθρώπου”. Τα πάντα – φυτά, ζώα, άνθρωποι – έχουν ένα “καλούπι”. Το “Καλούπι του Ανθρώπου” είναι το ίδιο για όλα τα ανθρώπινα όντα. Το δικό μου και το δικό σου είναι τα ίδια, αλλά μέσα στο καθένα εκδηλώνεται και δρα σε μια ξεχωριστή φόρμα, ανάλογα με την εξέλιξη του ατόμου…»
Ο Δον Χουάν, έχει περιγράψει το «Καλούπι» ως την πηγή και την καταγωγή του ανθρώπου. Σύμφωνα με τον ίδιο, αν φτάσουμε στο σημείο να συγκεντρώσουμε αρκετή προσωπική δύναμη θα γίνουμε ικανοί να ρίξουμε μια ματιά στο «Καλούπι» και μόλις συμβεί αυτό θα πούμε ότι «είδαμε τον Θεό». Δηλαδή το «Ανθρώπινο Καλούπι» είναι ο Θεός που ξέρουμε. Η «Ανθρώπινη Μορφή» είναι εκείνο το άκαμπτο και σκληρό καβούκι της προσωπικότητας. Όμως μπορεί κάποιος να παίξει με το «καλούπι» ξεγελώντας αυτόν που μέσα μας έχει το «copyright» (ή έστω εκείνους τους «φύλακες-Συνοδούς») και να φτιάξει έτσι εναλλακτικές εκδοχές του εαυτού του; Ο Καστανέντα είχε προσπαθήσει στο πρόσφατο παρελθόν να επαναπροσδιορίσει αυτό το πράγμα, αντιφάσκοντας με κάποια από τα ανάλογα πράγματα που είχε πει στα βιβλία του. Πρόσφατα λοιπόν, είχε δηλώσει:
«…Η Ανθρώπινη Μορφή, είναι σαν μια πετσέτα που μας καλύπτει από τον λαιμό μέχρι τα πόδια. Πίσω από την πετσέτα υπάρχει ένα λαμπερό κερί που καταναλώνεται μέχρι να σβήσει. Όταν το κερί σβήσει, σημαίνει ότι κάποιος πεθαίνει. Τότε, έρχεται ο Αετός και το καταβροχθίζει. Το ανθρώπινο όν είναι σαν ένα φωτεινό αυγό. Μέσα σ’ αυτήν την φωτεινή σφαίρα, υπάρχει κάτι σαν αναμμένο κερί. Αν ο Μάγος δει σε κάποιον ότι το κερί είναι μικρό και εξασθενημένο, ακόμη κι αν το άτομο φαίνεται δυνατό, σημαίνει ότι όλα έχουν τελειώσει. Οι Τολτέκοι δεν πεθαίνουν ποτέ, γιατί το να είσαι Τολτέκος σημαίνει ότι έχεις χάσει την Ανθρώπινη Μορφή και αν την χάσεις, τότε ο Αετός δεν έχει τί να καταβροχθίσει. Σύμφωνα με τους Τολτέκους, με κάποιον τρόπο πρέπει να πληρώσεις τον Αετό, να του επιστρέψεις αυτό που του ανήκει, με αντάλλαγμα την ελευθερία σου… Οι “Συνοδοί” επιτελούν ένα παράξενο έργο και είναι αυτό που μας εισάγει στην δεδομένη καθημερινή πραγματικότητα σταδιακά από την στιγμή της γέννησης μας. Φαίνεται ότι το “κλείδωμα” του Σημείου Συναρμολόγησης στην πάγια θέση του, οφείλεται στην δράση αυτών των “Συνοδών” καθώς και στο κοινωνικό σύστημα που μας εντάσσει στην κοινωνία.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εμείς “συναρμολογούμε” τον κόσμο. Ο καθένας από εμάς μπορεί να “δει” την ενέργεια – ακόμη κι αυτήν την στιγμή – αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε πια.Τα μωρά, από την άλλη, αντιλαμβάνονται άμεσα την ενέργεια. Παρ’ όλα αυτά, καθώς μεγαλώνουν, ο Συνοδός τους τα εισάγει στον κόσμο της καθημερινής πραγματικότητας. Αντί να βλέπουν άμορφη ενέργεια, δηλαδή την πραγματικότητα, το μωρό μια μέρα θα συναρμολογήσει την ενεργειακή διαμόρφωση σε… τραπέζι. Παιχνίδι. Σκυλάκι. Δέντρο. Κάθε φορά, η μεταμόρφωση αυτή έρχεται από τον Συνοδό, ο οποίος διδάσκει το παιδί πως να βλέπει με τον συνηθισμένο τρόπο. Πρώτα από όλα, όμως, ζούμε σε έναν κόσμο ενέργειας. Μόνο δευτερεύοντα ζούμε σε έναν κόσμο αντικειμένων. Η θέση του Σημείου Συναρμολόγησης καθορίζει την πραγματικότητα που συναρμολογούμε από την ενέργεια. Ο Μάγος προσπαθεί να σταθεροποιήσει το Σημείο σε μια νέα θέση, κι όχι απλά να το κινήσει. Να “συγκολλήσει” ενέργεια για μια ακόμη φορά σε ένα νέο σετ “αντικειμένων” και συνεπώς σε μια νέα “πραγματικότητα”.
Αυτός εδώ ο κόσμος δεν είναι τόσο σημαντικός όσο νομίζουμε. Η γλώσσα μας είναι προκατειλημμένη: τον αποκαλούμε “πραγματικότητα” αλλά δεν είναι παρά μία από τις πολλές καταστάσεις του Σημείου Συναρμολόγησης. Συνήθως, αφού οι Συνοδοί έχουν κάνει την δουλειά τους βοηθώντας μας να δούμε και να μάθουμε τους διάφορους και ποικίλους ενεργειακούς σχηματισμούς σαν “αντικείμενα” και “σώματα”, το Σημείο Συναρμολόγησης σταθεροποιείται και δεν κινείται παρά μόνο όταν κοιμόμαστε. Αναγκαζόμαστε να διατηρούμε έναν μόνο κόσμο μέχρι που να πεθάνουμε. Με την ευκαιρία, ο Θάνατος, από την οπτική γωνία των Μάγων, δεν είναι η γρήγορη διαδικασία που φαίνεται ότι είναι. Η λάμψη του Σημείου Συναρμολόγησης σβήνει γρήγορα, αλλά όλα τα άλλα ενεργειακά νήματα που αποτελούν το ενεργειακό αυγό του ανθρώπινου όντος χρειάζονται πολύ χρόνο για να διασκορπιστούν. Αυτή η διαδικασία μπορεί να επιβραδυνθεί ακόμη πιο πολύ, για παράδειγμα αν θαφτείς μέσα σε μολύβδινο φέρετρο αμέσως μόλις πεθάνεις…».
Για την καλύτερη κατανόηση κάποιων από τα σημεία που αναφέρθηκαν στις προηγούμενες παραγράφους, πρέπει να επισημανθεί ότι ο Καστανέντα (ή αυτοί που μιλούν μέσα από το διάμεσο Κάρλος) περιγράφει ένα σύμπαν πολωμένο ανάμεσα σε δύο άκρα: την Δεξιά Πλευρά και την Αριστερή Πλευρά. Η Δεξιά αντιστοιχεί σ’ αυτό που ο Δον Χουάν ονόμαζε Τονάλ και η Αριστερή στο Ναγκουάλ. Εδώ έχουμε για μια ακόμη φορά το «μακροκοσμικό» και το «μικροκοσμικό» σχήμα. Ακολουθούν τα δύο ημισφαίρια της «Φυσαλίδας της Αντίληψης» που αντιστοιχεί στο ενεργειακό σώμα. Ο Μάγος «καθαρίζει» από τα «σκουπίδια» ένα μέρος της Φυσαλίδας και έπειτα αναδιοργανώνει ότι απομένει, στην άλλη πλευρά. Εργάζεται «χωρίς οίκτο» και μαθαίνει, ώσπου όλο το όραμα του κόσμου γι’ αυτόν μένει στο ένα ημισφαίριο της Φυσαλίδας. Το άλλο ημισφαίριο, αυτό που έχει παραμείνει καθαρό, μπορεί τώρα να αναμορφωθεί από κάτι που οι Μάγοι ονομάζουν «Θέληση». Δημιουργώντας έναν ολόκληρο μικρο-μακροκοσμικό «διπλό του κόσμου».
Πρόκειται για νοήματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν εύκολα, γιατί οι λέξεις σ’ αυτό το επίπεδο είναι ανεπαρκείς. Ακριβώς, το Αριστερό Μέρος του Σύμπαντος «συνεπάγεται την απουσία των λέξεων», και (χμ…) χωρίς λέξεις δεν μπορούμε να σκεφτούμε. Εκεί υπάρχουν μονάχα πράξεις. «Σ’ εκείνον τον άλλο κόσμο αντίληψης…», λέει ο Καστανέντα, «το σώμα είναι αυτό που δρα. Το σώμα δεν χρειάζεται λόγια για να κατανοήσει…»
Ο Καστανέντα, έχει περιγράψει κάτι πολύ ενδιαφέρον, έξω από τις σελίδες των βιβλίων του: «…Στο Μαγικό Σύμπαν, υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες οντότητες που ονομάζονται “Γρήγορες Σκιές”. Αυτές μπορούν να συλληφθούν κάποιες φορές, και να γίνουν “Σύμμαχοι”. Γι’ αυτό το είδος σύλληψης, απαιτούνται κάποια φαινόμενα που εξαρτώνται βασικά από την ανθρώπινη ανατομία. Το σημαντικό είναι να φτάσει κανείς στην κατανόηση ότι υπάρχει μια ολόκληρη γκάμα εξηγήσεων για τον λόγο ύπαρξης αυτών των “Γρήγορων Σκιών”. Όταν μεταμορφωθεί το σώμα, είναι ολόκληρο ένα όργανο Γνώσης. Το σώμα ξέρει τί είναι αυτοί οι Σύμμαχοι. Για να αντιληφθεί κανείς την επαφή μαζί τους, πρέπει πρώτα να αντιληφθεί την αληθινή μορφή του ανθρωπίνου σώματος.
Για παράδειγμα, έχω διδαχθεί για τις πολλές δυνατότητες εκείνου του μέρους του ποδιού, που στέκει ανάμεσα στο γόνατο και στον αστράγαλο, όπου μπορεί να εδραιωθεί ένα ιδιαίτερο κέντρο μνήμης. Μπορείς να μάθεις να χρησιμοποιείς το σώμα για να συλλαμβάνεις αυτές τις Γρήγορες Σκιές. Η διδασκαλία του Δον Χουάν μεταμορφώνει το σώμα σε ένα ηλεκτρονικό Σκάνερ. Το σώμα μας μπορεί να γίνει κάτι σαν ένα ηλεκτρονικό τηλεσκόπιο. Μπορεί να του δοθεί η δυνατότητα να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα σε πιο ευκρινή επίπεδα, που θα αποκαλύψουν σχηματισμούς ύλης επίσης πιο ευκρινείς. Στην παράδοση των Τολτέκων, ο μαθητευόμενος εκπαιδεύεται στην ανάπτυξη αυτών των δυνατοτήτων…»
Αυτά τα λεγόμενα του Καστανέντα, φέρνουν στον νου του μελετητή τις διδαχές της των ξεχωριστών κέντρων του σώματος που λέγονται «Τσάκρας», μέσω των οποίων ο πειραματιστής φτάνει στην «αφύπνιση» με διάφορες τελετουργικές πρακτικές. Τα Τσάκρας, περιγράφονται σαν «Κέντρα Συνείδησης» και μιλάμε για κέντρα συνείδησης πάνω στο ανθρώπινο σώμα, σε διαφορετικές θέσεις ξεχωριστά από το κεφάλι μας.
Ο Κάρλ Γκούσταβ Γιούνγκ, αναφέρει σε ερευνητικό κείμενο του: «…Σύμφωνα με τους Ινδιάνους, οι λευκοί είναι όλοι τρελοί. Μόνο οι τρελοί επιβεβαιώνουν την σκέψη με το κεφάλι τους. Αυτή η παρατήρηση με άφησε έκπληκτο και ρώτησα τον ινδιάνο αρχηγό να μου πει με τί σκεφτόταν αυτός. Μου απάντησε ότι σκεφτόταν με την καρδιά…».

Διάβασε ακόμη σχετικά άρθρα και Δράσε σαν Πολεμιστής !
Κοσμογονίες- Θεογονίες, Οι Επικρατούσες Θεωρήσεις !
Θεογονίες είναι οι κοσμογονίες που έχουν σαν θέμα τους την έκθεση της εξέλιξης με την οποία γεννήθηκαν οι θεοί που κυβερνούν τον κόσμο. Τέτοιες κοσμογονίες θεωρούν τον κόσμο σαν εξ’ ολοκλήρου δημιούργημα ενός ή περισσότερων θεών. Οι θεοί έχουν την δύναμη να δημιουργούν εκ του μηδενός, γι αυτό αποκαλούνται και δημιουργοί.Άλλοι κοσμογονικοί μύθοι δέχονται την προΰπαρξη μιας ύλης την οποία ο θεός ή οι θεοί διαμορφώνουν και εξουσιάζουν. Πληροφορίες σχετικές με τη δημιουργία του κόσμου και τη γέννηση των θεών συναντάμε σε λίγους ποιητές της αρχαιότητας. Οι πρώτες αναφορές υπάρχουν στον Όμηρο, αλλά ενώ είναι αποσπασματικές και σκόρπιες, είναι αρκετές ωστόσο για να σχηματίσουμε μια ικανοποιητική εικόνα για τους θεούς και να αποκτήσουμε μια πρώτη εντύπωση για τη δημιουργία του κόσμου, αληθή ή μη.
Συνειδητό Ονείρεμα και Ανόργανα Όντα
“O άνθρωπος πορεύεται προς την γνώση όπως πορεύεται προς τον πόλεμο, σε αδιάπτωτη εγρήγορση, με φόβο, με σεβασμό και απόλυτη αυτοπεποίθηση. Το να πορεύεσαι προς τη γνώση ή προς τον πόλεμο με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι λάθος, και όποιος το πράξει ίσως δε ζήσει για να το μετανιώσει. Όταν ένας άνθρωπος πληροί αυτές τις τέσσερις αναγκαίες προϋποθέσεις, δεν υπάρχουν σφάλματα για τα οποία πρέπει να λογοδοτήσει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι πράξεις του χάνουν τον αδέξιο χαρακτήρα και την επιπολαιότητα που διακρίνει τις πράξεις ενός ανόητου. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος αποτύχει ή υποστεί ήττα, θα έχει χάσει μόνο μια μάχη, και δε θα νιώθει πικρία και τύψεις γι’ αυτό.”
Περιχώρισις, η Σφαγή των θεών
Περιχώρισις*, το κλασσικό τεράστιο πρόβλημα των “θεών”*! Φυσικά έχουν κι αυτοί προβλήματα, τι νομίσατε, επειδή είναι θεοί τα χουν λύσει όλα; Κάθε άλλο. Π Ε Ρ Ι Χ Ω Ρ Ι Σ Ι Σ. Γιατί αυτή η λέξη είναι πρόβλημα για τους θεούς. Γιατί πάτησαν την μπανανόφλουδα, μεγαλοπρεπέστατα. Μετά από τον θάνατο τους και με κόπο καταφέρνουν να φτάσουν στο Ανώτερο Νοητικό πατώντας επί πτωμάτων (ενεργειακά εννοώ), λόγο της απίστευτης διαφοράς στον χρόνο, στις διαστάσεις, π.χ.  κάνω ένα δευτερόλεπτο να σηκώσω τον αναπτήρα μου εδώ στον τρισδιάστατο κόσμο, στον Αστρικό κόσμο περνάνε κατά μέσο όρο 50 γήινα χρόνια και στον Νοητικό κόσμο αντίστοιχα, εκατομμύρια γήινα χρόνια !  Φυσικά βαριούνται, τόσα εκατομμύρια χρόνια δεν περνούν με τίποτα, εφόσον έχουν μορφή, από υπέρλεπτη ύλη μεν, αλλά μορφή πάντως, από εκεί ‘ψηλά’, γι αυτό, ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΜΑΣ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ !

www.terrapapers.com