Όταν οι "σωτήρες" υποδαυλίζουν το χάος

Από το Μαρικάκι
Λιτότητα, περιορισμός, συμμόρφωση, πειθαρχία, αντιστροφή της πραγματικότητας από την εξουσία, τρομολαγνεία. Να πιο είναι το πλαίσιο που υποδαυλίζει το χάος σήμερα.
Όσο η κοινωνία ζορίζεται από τα μέτρα που δια της βίας επιβάλλονται...
(βία δεν είναι το «αποφασίζουμε και διατάζουμε», σου κόβουμε το μισθό και κόψε το λαιμό σου;) τόσο πολλαπλασιάζονται τα μέτρα – και η ρητορική που τα καμουφλάρει και τα στηρίζει – περιορισμού των αντιδράσεων που έρχονται ως φυσικό παρεπόμενο στην πίεση, στο στραγγαλισμό, στην αφαίμαξη, στην εξαθλίωση. Ή να στραφούν αλλού.
Το ζήτημα για τους πραγματικούς «αρχιστράτηγους του μπάχαλου» κατά την καρχιμάκειο ρήση, τους Μπένηδες και τους τρελαντώνηδες είναι το αξίωμα της φυσικής περί δράσης – αντίδρασης να μην έχει εφαρμογή εδώ ή στην χειρότερη περίπτωση η αντίδραση να στρέφεται όχι στη δύναμη που ασκεί την πίεση αλλά σε κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο.
Σταχυολογώντας από την επικαιρότητα του τελευταίου διαστήματος, ένα πρόχειρο δείγμα της «καύσιμης ύλης» που μας φέρνει όλο και πιο κοντά στο χάος:
Τα γιαούρτια «είναι βία» και «απαξιώνουν τη δημοκρατία», οι διαδηλώσεις στις παρελάσεις «αλλοιώνουν» τον εορτασμό της επετείου, οι μετανάστες μολύνουν την χώρα με aids και ηπατίτιδα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών είναι η λύση στην εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας, οι διαδηλώσεις πρέπει να γίνουν του «πεζοδρομίου» με τον Καμίνη να βγάζει έξω το χάρακα και να μετράει αν τηρείται η τάξις, τα πανεπιστήμια «πρέπει να εφαρμόσουν» έναν νόμο που τα ακυρώνει έως και τα «δολοφονεί», οι πολίτες πρέπει να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και να ζήσουν με 150 ευρώ για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική με αντάλλαγμα ότι θα «ζουν» σε μια χώρα που δείχνει μηδενική ανοχή στη μικροαπάτη και υποκλίνεται στη μεγάλη μπάζα της διαπλοκής. Κι επίσης έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει ζωή, αλλά κόλαση του Δάντη.
Και μέσα σ’ όλα και μια, ακόμη, αυτοκτονία αυτή τη φορά μπροστά (σχεδόν) στη Βουλή…
Είναι αυτό υλικό για ομαλή «ανατροπή» του μέσα από τις εκλογές; ιδού η απορία...

topontiki.gr