Στο άγνωστο χωρίς ελπίδα

Προχτές μιλούσα με έναν γνωστό, πρώην στέλεχος της τρόικα στην Ελλάδα. Αυτό που σας μεταφέρω είναι απελπισία από την πρόοδο του προγράμματος. Οι αποφάσεις για την χρηματοδότηση είναι...

καθαρά πολιτικές και πολύ φοβάμαι ότι πολιτική απόφαση θα είναι μια ημέρα να μας εγκαταλείψουν όταν εξαντληθεί και η υπομονή τους.

Του Γιώργου Χαρκοφτάκη

Αυτό που εισέπραξε από την παρακολούθηση των μνημονίων, είναι μια άρνηση, σε όλα τα επίπεδα για την παραμικρή μεταρρύθμιση. Όταν μαθεύτηκε η “ρύθμιση” Βορίδη για τα βυτιοφόρα, έξω τράβαγαν τα μαλλιά τους. Αν και πριν ένα χρόνο είχαν πραγματικά καλή διάθεση να βοηθήσουν τώρα είναι εξαγριωμένοι με τα καραγκιοζιλίκια των δικών μας. Και η τρόικα έχει τα δικά της θέματα, όπως η προχειρότητα του πρώτου προγράμματος και τα πολιτισμικά στερεότυπα, όμως από ότι μαθαίνω συζητάνε ότι έχουμε να προτείνουμε, αρκεί να είναι τεκμηριωμένο. Ακόμα και προτάσεις της ΓΣΕΕ κάνουν τον γύρο της τρόικας και μερικές έχουν υιοθετηθεί χωρίς να αναφέρεται η προέλευση τους.

Υπάρχει όμως μια παρατήρηση που με γέμισε απαισιοδοξία, ότι οι δικοί μας παρότι κωλυσιεργούν στις μεταρρυθμίσεις, δεν έχουν κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, πετάνε την μπάλα στην εξέδρα. Αυτό έχει νόημα αν κερδίζεις, αν χάνεις είναι αυτοκτονία. Με άλλα λόγια πάμε στο πουθενά δίχως ελπίδα. Οι πολιτικές συμμορίες μας εγκαταλείπουν στον ωκεανό της εξαθλίωσης, όπως τους ναυαγούς της “Μέδουσας”.

Αυτές τις μαρτυρίες τις μεταφέρω με μικρή επιφύλαξη, όμως γενικά επιβεβαιώνουν όσα υποψιαζόμαστε τόσο καιρό. Γνώμη του φίλου είναι ότι ότι η έξοδος από το ευρώ είναι μια λύση προς εξέταση, αυτό όμως το λες εύκολα αν δεν έχεις σκοπό να ζήσεις στην Ελλάδα. Εκείνος ήδη ετοιμάζει τις βαλίτσες του για Βρυξέλλες.

από το προσωπικό του blog 

freepen.gr