Η βιομηχανία τροφίμων σε κρίση

Το ψωμί… ψωμάκι λένε οι εργαζόμενοι στον κλάδο των τροφίμων και ποτών, οι οποίοι βλέπουν στην καλύτερη περίπτωση τον μισθό τους να μειώνεται και στην χειρότερη την πόρτα της εξόδου.
Μπορεί οι Έλληνες να είμαστε... καλοφαγάδες, ωστόσο αυτό δεν αποτυπώνεται στην εργοδοτική αλυσίδα. Το αντίθετο. Οι περισσότερες επιχειρήσεις τροφίμων έχουν εξελιχθεί σε… φάμπρικες, με τους ιδιοκτήτες επικαλούμενους τη μείωση των εσόδων να υιοθετούν την πολιτική της τρόικας: απολύουν τους εργαζόμενους και τους αντικαθιστούν με νέους κάτω των 25 ετών τους με μισθό 511 ευρώ μικτά!
Όπως έχει ήδη γράψει το moneypost «οι στρατιές των εργαζομένων με 500 ευρώ μικτά» αυξάνονται με μαθηματική ακρίβεια και δυστυχώς αποτελούν την πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού του κλάδου σύμφωνα και με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών. Και βέβαια κανείς δεν αμφιβάλει για την δραματική πτώση της ζήτησης στο κλάδο των ελληνικών τροφίμων, όπου η συρρίκνωση του εισοδήματος οδηγεί τους Έλληνες να αγοράζουν μόνο τα απαραίτητα και τα εισαγόμενα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας κάνουν θραύση. Από την άλλη πλευρά το όλο σκηνικό της κατάρρευσης οδηγεί σε δυσάρεστες εξελίξεις επιχειρήσεις και εργαζομένους.


Σύμφωνα με την Π.Ο.Ε.Υ.Γ.Τ.Π. η ΕΒΓΑ και η Elbisco απολύουν τους εργαζόμενους και τους αντικαθιστούν με τους προαναφερόμενους νέους, ενώ η τελευταία έχει ήδη προχωρήσει και σε μείωση των μισθών κατά 22%. Η ΔΕΛΤΑ, ο Καραμολέγκος αλλά και άλλες βιομηχανίες ζύμης και γαλακτοκομικών έχουν προχωρήσει σε απολύσεις προς εξοικονόμηση κόστους, ενώ η διοίκηση της Μαλαματίνα αρνείται να υπογράψει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.


Αντίστοιχη είναι και η εικόνα και στις εταιρείες του ομίλου Δαυίδ, όπου, όπως έχει γράψει το moneypost, η Coca Cola κλείνει τα δύο εργοστάσια σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα, η Frigoglass προτείνει στους εργαζόμενους της μονάδας της στην Πάτρα την εκ περιτροπής απασχόληση, ενώ η Nutriart (πρώην Κατσέλης) αντιμετωπίζει εκ νέου τον κίνδυνο να σταματήσει η παραγωγική διαδικασία λόγω έλλειψης πρώτων υλών.


Ακόμη πιο χαοτική είναι η κατάσταση με τους διανομείς, αφού οι διοικήσεις των εταιρειών, σύμφωνα πάντα με την ΠΟΕΥΓΤΠ, δεν τους αναγνωρίζουν άδειες διακοπών και ασθενείας, γιατί δεν τους θεωρούν εργαζόμενους με σταθερή σχέση εργασίας. Την ίδια ώρα οι οδηγοί είναι υποχρεωμένοι να καλύπτουν τα έξοδα για λογιστή, συνεργεία και καύσιμα!


Εν μέσω αυτού του κλίματος, τα συνδικάτα του κλάδου πραγματοποίησαν χθες απεργία αλλά και σε μεμονωμένες περιπτώσεις στάσεις εργασίας με κλείσιμο των πυλών των εργοστασίων. Στο ψήφισμα τους καλούν τις διοικήσεις να σταματήσουν τις απολύσεις και τον εκβιασμό «για μειώσεις μισθών ή απολύσεις», ενώ παράλληλα καταγγέλλουν τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) ότι αποφεύγει εσκεμμένα να απαντήσει στο κάλεσμά τους για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων. Το ερώτημα, δυστυχώς, για τον κλάδο που κυριαρχούσε στην ελληνική οικονομία, είναι αν θα συνεχίσει ως σκιά του εαυτού του, ή αν οι σημαντικότερες μονάδες του θα απειληθούν με λουκέτο…


Αγγελική Κιλιντζόγλου