Οι εθνικοί μας ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ!

Mε αποστομώνει το θράσσος όλων αυτών.
Σταματά το μυαλό μου.

Η απόφαση να γίνει η παρέλαση όχι μπροστά στον κόσμο, αλλά ενώπιον αστυνομικών και επισήμων, δεν θα την είχε σκεφτεί ούτε ο Οργουελ.

Κάποιος δεν εξηγησε σ’ αυτά τα ανθρωπάκια ότι οι παρελάσεις δεν γίνονται προς τιμήν...

των επισήμων, αλλά για τον λαό. Οι (μη χέσω) επίσημοι απλώς υποχρεούνται να παρίστανται. Κάτι σαν ντεκόρ...
Απλό είναι.

Είναι απίστευτο να ακούς εν χορώ του μεγαλο-δημοσιογράφους να αναρωτιούνται, πώς είναι δυνατόν ο κόσμος να θέλει να διαμαρτυρηθεί ανήμερα της Εθνικής Εορτής.

Λες και ο Καραϊσκάκης και η Μπουμπουλίνα έβαλαν συνήγορο τον Μανώλη Καψή ή τον Χρυσοχοϊδη…και όλους τους υπόλοιπους που (το μισώ το ρήμα) συναινούν… Ολοι τις πάπιες κάνουνε.

Ενας δεν βρέθηκε να τους πει:
-Τι λες αγόρι μου, που θέλω διαπίστευση για να δω την παρέλαση; Στην ίδια μου τη χώρα; Για πάγαινε παρα'κει.

Έγραφε μια φίλη μου:
«Στις δημοκρατίες οι ηγέτες δεν φοβούνται τους πολίτες!
Στις δημοκρατίες οι ηγέτες, που φτάνουν να γιουχάρονται τόσο πολύ και τόσο μαζικά από τους πολίτες, πάνε σπίτι τους να πλέκουν κασκόλ!!.
Στις δημοκρατίες, όταν η κατάσταση ξεφεύγει τόσο πολύ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ!!!
Αν, αγαπητοί βουλευτές, υπουργοί, δήμαρχοι, περιφερειάρχες και λοιποί ασχολούμενοι (ανεπιτυχώς) με τα κοινά, δεν αντέχετε να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των "λαθών" σας, να πάρετε το κουβαδάκι σας και να πάτε να παίξετε στην παραλία.
Οι δημοκρατίες θέλουν πολιτικούς με @#$%^&# και όχι με σωματοφύλακες!!!!!»
Και επειδή ντρέπεται να το γράψει ευθέως σας το γράφω εγώ για να μην υπάρξουν απορίες: @#$%^&# = αρχίδια

Δεν βρεθηκε ούτε ένας εθνικιστής «επίσημος» που να διαμαρτυρηθεί. Ενας αριστερός να τους φτύσει… ένας δεξιός να κτυπήσει το χέρι στο τραπέζι.

Κι έτσι βρίσκομαι εγώ –που έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω στις παρελάσεις- να υπερασπίζομαι το δικαίωμα του απόγονου του Μιαούλη, να χαίρεται με τη σημαιούλα του στο πεζοδρόμιο καθώς περνά ο Στρατός της Ελλάδας.

Η αλήθεια είναι ότι απομάκρυναν τον κόσμο επειδή φοβήθηκαν την κατακραυγή, τα γιαούρτια, τα αβγά ίσως και χειρότερα. Το καταλαβαίνω… αλλά στα παπάρια μου. Αν δεν το αντέχεις, να επιστρέψεις στη (λέμε τώρα) δουλειά που έκανες πριν…

Δεν το κατάλαβα!!!
Μας απαγορεύετε να σας μουντζώνουμε;
Από πότε το να έχεις ένα αβγό στην τσέπη θεωρείται οπλοκατοχή;

Ούτε ένας δεν βρέθηκε να σκύψει το κεφάλι από ντροπή που φέτος για πρώτη φορά δεν παρήλασαν οι τραυματίες πολέμου. Ούτε ένας δεν ζήτησε συγγνώμη. Το μόνο που ζήτησαν είναι προστασία.

Ετσι παραμερίστηκαν οι τραυματίες πολέμου και επικράτησε η προστασία των αφράτων επισήμων.

Τους μουτζώνουν στα ίσα οι μαθητές και ΑΥΤΟΙ νομίζουν ότι (οι μαθητές) ξεμουδιάζουν τα δάκτυλά τους. Οι άνθρωποι είναι σε άλλον πλανήτη.

Συγγνώμη που το λέω … και σημειώστε ότι δεν μ’ αρεσαν ούτε στις σχολικές εκδρομές τα γιαουρτώματα… αλλά η διαμαρτυρία στην Δημοκρατία δεν είναι α-λά κάρτ.

Το Νova δεν έδειξε τα γεγονότα στο ντέρμπι, γιατί ακολουθεί αυτή την πολιτική. Τα λένε όμως «έκτροπα» κι όχι «γεγονότα»… ξεχνώντας ότι 40 χρόνια πριν και οι χουντικοί «έκτροπα» ονόμασαν το «Πολυτεχνείο».

Απογορεύονται τα πανό με πολιτικά συνθήματα στο γήπεδο.
Μπααααα… από πότε;
Και γιατί η τηλεόραση αρνείται να τα δείξει;
Ποιος βλάκας είπε ότι ένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν είναι εκτός από παιγνίδι και ένα από μόνο του πολιτικό γεγονός; Αυτοί οι ίδιοι δεν είναι που υποστήριζαν (συνήθως προεκλογικά) ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ είναι πολιτική… και δεν είναι πολιτική όταν 2.000…500… 100 άτομα υψώσουν πανό με πολιτικό μηνυμα σε ένα φίσκα από κόσμο γήπεδο; Παίρνουν το ρίσκο να το κάνουν…. Είτε θα τους αποθεώσει το υπόλοιπο κοινό είτε θα τους κράξει…

Η τηλεόραση δεν είναι εκεί για να αποφασίζει, αλλά για να μεταδίδει.

Φυσικά στεναχωριέμαι και συμπλέω με τους εμπόρους του κέντρου που είναι σε απόγνωση… Φυσικά-Φυσικα… Ομως το ίδιο πολύ στεναχωριέμαι και για τα εμπορικά μαγαζιά στη γειτονιά μου στο Παγκράτι, που κλείνουν το ένα μετά το άλλο… χωρίς να τα βανδαλίζουν διαδηλωτές, αναρχικοί, μπαχαλάκηδες ή γνωστοί και άγνωστοι… το ίδιο συμβαίνει και την Καλλιθέα, στο Πέραμα, στα Πατήσια, στα Τρίκαλα, στη Θεσσαλονίκη...

Εχω μείνει επί χρόνια στο Σύνταγμα και οι περισσότεροι έμποροι είναι γνωστοί ή φίλοι μου… Ειλικρινά καταλαβαίνω τον πανικό τους, την απόγνωσή τους… Δυστυχώς (και αυτό είναι άδικο) αποτελούν αυτό που λέμε: παράπλευρες απώλειες…

Φίλοι μου, δεν μας έχουν πάρει τα λεφτά …
Αυτό θα’ταν το λιγότερο… «Καλά να’σαι να τα ξανακάνεις»… λέει ο λαός… Μας πήραν το δικαίωμα της ελέυθερης επιλογής… της ανάσας… της προοπτικής... δεν φτάνει που μας πήραν τα κεκτημένα –για τα οποία γίνονται οι παρελάσεις- δεν μας τα πήραν απλά… τα βιάζουν μπροστά στα μάτια μας…. Τα ξεσκίζουν... Αυτός ο δημόσιος βιασμός γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας…

Αντί να πάνε σπίτια τους… με ένα: συγγνώμη λάθος… ετοιμάζονται να μας ξανακυβερνήσουν… και το χειρότερο είναι ότι ΘΑ μας ξανακυβερνήσουν…

Όταν άρχισα ναγράφω στο gazzetta, ένας πιτσιρικάς αναγνωστης μου έγραψε σε comment: «Ωραία τα λές, αλλά επειδή βαρέθηκα να μου λένε μόνο, έχεις καμμιά συγκεκριμένη πρώταση;»
Το δίκιο του παιδιού μου καρφώθηκε στο μυαλό.

Ναι λοιπόν έχω πρόταση:
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΤΕ!
ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΛΛΟΥΣ…
Ποιους άλλους; Δεν με νιάζει… ΑΛΛΟΥΣ!

Ξέρω… ξέρω… υπάρχουν και καλοί πολιτικοί… Ε, τι να κάνουμε; Παράπλευρες απώλειες κι αυτοί… όπως ακριβώς και οι έμποροι στο κέντρο της Αθήνας… Οι παραπλευρες απώλειες δυστυχώς είναι τυφλές.

ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ αυτούς που βγαίνουν στις τηλεοράσεις…
ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ αυτούς που φόρεσαν τα ρούχα τους αλλιώς.
ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ τους κωλοτούμπηδες…

ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ;
Οποιον/αν σας φωτίσει ο Θεός… ΑΥΤΟΥΣ μην ξαναψηφίσετε…
Στειλτε τους σπίτι τους…

Αν θέλετε να τους τιμωρήσετε, δεν θα βρείτε καλύτερη ευκαιρία και πιο ηδονικό (για σας) τρόπο.
Δεν τους ενδιαφέρει ο εμπαιγμός, το κράξιμο, το εθνικό φτύσιμο, το γιαούρτι, το αβγό ή οτιδήποτε άλλο… το μόνο που τους νιάζει είναι να μην χάσουν την επαφή με την εξουσία… Τους τρελλαίνει... τους αποσυντονίζει... τους πανικοβάλει.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους μεγαλοδημοσιογράφους, αλλά δεν είναι της στιγμής…. Είναι της επόμενης στιγμής.

Μέσα σε όλη αυτή την τρέλλα, έχουμε ξεχάσει τα αυτονόητα:
Οι Τράπεζες υπάρχουν γιατί ΕΜΕΙΣ τους δίνουμε τα χρήματα μας να τα φυλάνε… δεν υπάρχουν για να μας τα δίνουν ξανά πίσω υπό μορφή δανείου, ώστε να τα ξαναπάρουν 5πλάσια. Για σκεφθείτε το έτσι γυμνό… και θα σας καεί το μυαλό.

Ο δημοσιογράφος ελέγχει την εξουσία… δεν τη γλύφει. Οποιος θέλει να γλύψει ας γλύψει τις πληγές του.

Και τέλος οι βουλευτές πάνε στη Βουλή ως εκπρόσωποί μας, κι όχι ως νταβατζήδες μας….

Είναι στην διακριτική σας ευχέρεια να φηφίσετε όποιον θέλετε… είναι απόλυτο δικαίωμα σας...ακόμα και τους νατβατζήδες… απλώς καλό είναι να θυμάστε ότι αν δεν υπήρχαν πουτάνες, δεν θα υπήρχαν και νταβατζήδες.

Και επειδή στο προηγούμενο πόστ μου με κατηγόρησαν ότι υπήρξα «μαλακός»… και μάλλον έχουν δίκιο… σας χαρίζω έναν εφιάλτη, που αν τον αποκτήσετε θα’ναι κόλαφος γι’ ΑΥΤΟΥΣ:

Καμμιά πουτάνα δεν την απασχολεί το μέλλον της…
Το μόνο που την απασχολεί είναι να μην γίνουν τα παιδιά της πουτάνες.

Διαλέγετε και παίρνετε!


Mάνος Αντώναρος

RAMNOUSIA