Εξωτικοί Γκαουλάιτερ ή «συνεργάσιμοι» ιθαγενείς ;

Ολόκληρη την δημόσια συζήτηση στα ΜΜΕ μονοπώλησε χθες και όπως φαίνεται θα συνεχίζει να δεσπόζει και τις επόμενες μέρες το θέμα του διορισμού επιτρόπου στην Ελλάδα με αποφασιστικές αρμοδιότητες στα δημοσιονομικά της.
Μια αξιοθρήνητη συζήτηση, που κινήθηκε όπως συνήθως μεταξύ πατριδοκαπηλίας και πολιτικού κουτσομπολιού.

Όχι ότι το ζήτημα δεν έχει... ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την άποψη των εθνικών υποστάσεων των κατ’ ιδίαν χωρών, που συνθέτουν τον «ζωολογικό κήπο» της ΕΕ.
Βεβαίως είναι σημαντική η εναργής αποκάλυψη ότι τουλάχιστον στα ηγετικά κλιμάκια της Γερμανίας τα Χιτλερικά οράματα παραμένουν ζωντανά και ο αποικιοκρατισμός έχει υιοθετηθεί ως το πλέον πρόσφορο μοντέλο επιβολής της Γερμανικής επικυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Όπως ουδείς επίσης μπορεί να υποτιμήσει την δραστική καταρράκωση της εθνικής υπερηφάνειας οποιουδήποτε λαού, που ήθελε υποστεί αυτήν την πανηγυρική διεθνή ταπείνωση.
Όμως όλα αυτά, που τα ΜΜΕ παρουσίασαν ως κουτσομπολιό του τύπου, ποιος είπε τι, ποιος απάντησε τι σε ποιόν, από πού προήλθε η ιδέα και ποιοί ακριβώς κύκλοι την διέρρευσαν και αν την πίστευε η κα Μέρκελ ή ήταν προϊόν της υποβόσκουσας διαμάχης της με τον κο Σόιμπλε και άλλα τέτοια εμετικά. Όλα αυτά είναι δευτερεύοντα ζητήματα.
Όπως δευτερεύοντα ζητήματα ήταν οι μεγαλόστομες δηλώσεις πολιτικών τύπου Βενιζέλου και Μπακογιάννη περί «ιστορίας» και «αξιοπρέπειας». Όπως φαιδρότατη είναι η ιδέα Καρατζαφέρη να θέσει τα θέματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Για άλλη μια φορά αυτοί που μονοπωλούν το δημόσιο λόγο πολιτικοί και δημοσιογράφοι φάνηκε να μεγαλοποιούν ταχυδακτυλουργικά τα ελάσσονα προκειμένου να συσκοτίσουν τα μείζονα.
Διότι το μείζον ζήτημα στο περιβόητο έγγραφο, που απεκάλυψαν οι «Φαϊνάνσιοναλ Τάιμς» δεν ήταν ο διορισμός επιτρόπου, αλλά «ο χρυσούς κανόνας», προς εξασφάλιση της εφαρμογής του οποίου γεννήθηκε η φαεινή ιδέα της επιβολής επιτρόπων σε χώρες με αδυναμία ικανοποιητικής εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δανειστών.
Αντί λοιπόν να συζητηθεί το θέμα του χρυσού κανόνα, τον οποίο όλα τα κράτη της Ευρώπης πλην της Μεγάλης Βρετανίας φέρονται να εγκρίνουν, αναλώθηκε τεχνηέντως η συζήτηση στις σαχλαμάρες του διορισμού κοινοτικού επιτρόπου ή Γερμανού γκαουλάϊτερ.

Ο χρυσούς κανόνας λοιπόν προβλέπει ότι όλα τα κράτη και η Ελλάδα οφείλουν να δίνουν απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους τους. Με απλά λόγια όπως διευκρινίζεται κυνικά στο επίμαχο έγγραφο πρώτα θα πρέπει να φροντίζουν για την πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων και ότι περισσεύει (αν περισσεύει) θα μπορούν να το διαθέτουν σε χρηματοδότηση πρωτογενών δαπανών (μισθοί, συντάξεις, κ.λ.π).
Πρόκειται για την πλέον ανάλγητη κοινωνικά νεοφιλελεύθερη συμπεριφορά.

Δείτε όμως τι επιτάσσει ο χρυσούς κανόνας και θυμηθείτε τα τελευταία δύο χρόνια ποιο ήταν το βασικό επιχείρημα για την είσοδο στο ΔΝ, την επιβολή όλων των αντιλαϊκών μέτρων, την αναγκαιότητα είσπραξης των δόσεων. Τι μας έλεγαν συνεχώς οι κυβερνώντες και οι συνοδοιπόροι τους; Ότι «χωρίς την λήψη μέτρων δεν θα μπορούσαν να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις».
Τι σήμαινε λοιπόν αυτό; Ότι απλά στην πραγματικότητα ο «χρυσός κανόνας» της απόλυτης προτεραιότητας των δανειστών έναντι των εσωτερικών αναγκών λειτουργίας της χώρας, ίσχυε στα μουλωχτά από την αρχή αυτού του Γολγοθά και εφαρμοζόταν κυρίως, με ή χωρίς γκαουλάϊτερ, από την ίδια την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας.

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, για την οποία κανείς από τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους δεν θέλησε να μιλήσει χθες και πιθανότατα θα προσπαθήσουν όλοι αυτοί να αποφύγουν να συζητήσουν και τις επόμενες μέρες.
Γιατί πίσω από ατή την ενδοτική επιβολή ενός δόγματος εξόντωσης των Ευρωπαϊκών λαών προς εξασφάλιση των συμφερόντων μιας ελάχιστης διεθνούς κερδοσκοπικής ολιγαρχίας κρύβεται μια άλλη ακόμη πικρότερη:
Για να μπορέσει ένας οποιοσδήποτε ξενόφερτος Γκαουλάϊτερ να εφαρμόσει οποιαδήποτε προγράμματα θα πρέπει να διαθέτει ή την λαϊκή ανοχή (πράγμα αδιανόητο) ή την δέουσα κρατική ισχύ (διοικητικούς μηχανισμούς, αστυνομία, στρατό).
Από μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτε.
Άρα όρος εξ ων ουκ άνευ είναι η ενεργή σύμπραξη της εγχώριας πολιτικής ελίτ, η οποία να θέτει στη διάθεσή του τα μέσα κρατικής επιβολής.

Γι αυτό λοιπόν η θορυβώδης συζήτηση περί επιτρόπου ήταν εκ προοιμίου φαιδρή και αποσκοπούσε στην συγκάλυψη των πραγματικών σχεδίων, που προβλέπουν την συνέχιση εφαρμογής του « χρυσού κανόνος» από εγχώριες «συνεργάσιμες» κυβερνήσεις συνεπικουρούμενες από επιβλέποντες συμβούλους τεχνοκρατικής ( διάβαζε ελεεινής) μορφής. Όπως ακριβώς γίνεται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και όπως γίνεται ήδη στην Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Βουλγαρία κ.λ.π και όπως σύντομα θα επεκταθεί τελικά σε όλες της χώρες της Ευρώπης.

Θα ήταν λοιπόν καλλίτερα για όλους όσους ασκούν δημόσια αξιώματα ή βιοπορίζονται από την ενημέρωση της κοινής γνώμης να λένε την αλήθεια ή να σιωπούν.
Γιατί εδώ που φθάσαμε κανένας δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του, ιδιαίτερα όταν είναι ευτραφής και καλοταϊσμένος.
Όπως ευστόχως συμβουλεύει και ο λαϊκός θυμόσοφος, που συνήθως όποιος τον υποτιμάει τρώει τα μούτρα του, «μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια»… 

  choricos.blogspot.com

listonplace.blogspot.com