Μας σώζουν πετώντας μας στα ... Τάρταρα!

  Αθανάσιος Τσίγκας

Όσο τις τελευταίες ημέρες παρουσιάζονται στα ΜΜΕ τα διλλήματα περί χρεοκοπίας ή σωσίματος της χώρας μας, τόσο τριβελίζει το μυαλό μου η εικόνα του πρώην Πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου, μιλώντας από το ακριτικό Καστελλόριζο πριν 2 χρόνια, τότε, στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της χώρας μας, σε δραματικούς τόνους, να μας προετοιμάζει να αποδεχθούμε ως μοναδική λύση την προσφυγή στους μηχανισμούς στήριξης, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, με μοναδικό επιχείρημα τον κίνδυνο στάσης πληρωμών και της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. 

Τότε που το βασικό του επιχείρημα ήταν...
η «δήθεν» επερχόμενη στάση πληρωμών και η επαπειλούμενη συνέπεια της πτώχευσης.

Τότε που με δραματικό τόνο τόνιζε ο ίδιος ο ΓΑΠ, αλλά και οι λοιποί αρμόδιοι υπουργοί, πως δεν υπήρχαν στα ταμεία του κράτους χρήματα για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις και υποχρεώσεις της χώρας μας.

Τότε που όποιος τολμούσε να υποστηρίξει ότι η όλη αυτή η κίνηση, αποτελούσε ΩΜΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟ και καλλιέργεια φόβου στον ελληνικό λαό, τότε τα περισσότερα Αθηνοκεντρικά ΜΜΕ, τον χαρακτήριζαν τουλάχιστον ως γραφικό. Τότε που οι περισσότεροι ειδικοί και μη, μιλούσαν για απλή διαδρομή ανάκαμψης της οικονομίας και εύκολη διαδρομή, αφού μας στήριζαν οι φίλοι μας εταίροι.

Πέρασαν όμως, αγαπητοί φίλοι, 23 σχεδόν μαρτυρικοί μήνες για όλους μας, 23 μήνες με πολλαπλά μέτρα ταπείνωσης μας, 23 μήνες δίχως ένα μικρό φως στο τούνελ, δίχως την παραμικρή ελπίδα ανάκαμψης. Ποιος δεν θυμάται την ρήση του ΓΑΠ «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», ποιος δεν θυμάται τον ΓΑΠ, με φόντο το γαλάζιο του Αιγαίου, να πολυδιαφημίζει την αναγκαιότητα προσφυγής στην διεθνή βοήθεια, να πολυδιαφημίζει τα όποια προγράμματα σταθερότητας.

Προγράμματα που εκπόνησαν οι διεθνείς Σωτήρες μας, σε άριστη συνεργασία με τους ντόπιους Φωστήρες μας.

Τότε που όλοι μιλούσαν για μικρές περιόδους ανάκαμψης και επαναφοράς στις διεθνείς αγορές. Πέρασαν όμως οι μήνες, τα μέτρα έρχονται το ένα μετά το άλλο, η φτώχεια και η ταπείνωση όλων ημών των Ελλήνων επεκτείνεται όλο και περισσότερο και όμως φως στο τούνελ, δεν φαίνεται. Όχι μόνο αυτό, αλλά η θρασύτητά τους, είναι τόση που ενώ αναγνωρίζουν ΑΠΑΝΤΕΣ περίτρανα τα λάθη του 1ου μνημονίου, έρχονται σήμερα να απειλήσουν εκ νέου με νέα διλλήματα για την πτώχευση της χώρας. Όμως για πια χώρα μιλάμε, αγαπητοί συνοδοιπόροι, όταν οι κάτοικοί της, εμείς που ζούμε σ’ αυτή την χώρα, εμείς που αντιμετωπίσαμε με κατανόηση (ίσως) της αποτυχία εφαρμογής του 1ου μνημονίου, έχουμε φτάσει πιο κάτω από τον πάτο του βαρελιού.

Ήδη σε σημερινές ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ, τα νούμερα είναι αμείλικτα : 

Το 27,7%των Ελλήνων, ζει στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, κατατάσσοντας την χώρα μας στην 7η θέση των χωρών της ΕΕ. Επίσης σύμφωνα με τα σημερινά αυτά στοιχεία, στην χώρας μας, το 28,7% των παιδιών ως 17 χρόνων, ζει στο όριο της φτώχειας. Όταν λοιπόν το αυριανό μέλλον της χώρας μας, τα παιδιά μας, ζουν μέσα στην ένδεια, τότε για ποιο σώσιμο της χώρας μιλάμε; Τι νόημα έχει να σώσει κανείς την χώρα του, όταν οι κάτοικοί της οδηγούνται στα βάραθρα της φτώχειας, της πείνας και της ταπείνωσης; Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε υπό εκβιαστικά διλλήματα, από τους ίδιους ανθρώπους (με μερικές αλλαγές από τον πάγκο), που μας οδήγησαν στην μέγγενη των Ταμείων. Με εντελώς αυταρχικό τρόπο, καταλύθηκε η έννοια της δημοκρατίας, η έννοια του κράτους, αφού οι ωμές παρεμβάσεις των ΤΡΟΙΚΑΝΩΝ, δεν έχουν τελειωμό και φραγμούς. Κάθε μέρα ακούμε με θρασύτητα από μερικούς, το τελευταίο διάστημα πως υπογράψαμε το 1ο μνημόνιο, υπό καθεστώς πιέσεων, δίχως να ελέγξουμε την ορθότητά του, εμπιστευόμενοι τους φίλους μας. Οι ίδιες αυτές πιέσεις, αλλά με μεγαλύτερη σφοδρότητα, επανέρχονται σήμερα, με συγκεκριμένη μορφή : ‘Η δανειακή σύμβαση ή καταστροφή.

Πιέσεις που έρχονται από τους ξένους, αλλά που δυστυχώς συνεπικουρούνται και από τους ντόπιους ΤΡΟΙΚΑΝΟΥΣ (βλέπε ΠΑΠΑΔΗΜΟ, ΓΑΠ, ΣΑΜΑΡΑ και ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ). Έγκλημα εναντίον της χώρας και του λαού, από την σημερινή κυβερνητική ηγεσία, έγκλημα όμως δυστυχώς δίχως τιμωρία. Ενώ λοιπόν ΟΛΟΙ αναγνωρίζουν τα εγκληματικά λάθη που μας οδήγησαν στην σημερινή τραγική κατάσταση, κανείς μα κανείς δεν κάνει την αυτοκριτική του, κανείς μα κανείς δεν τιμωρείται, ακόμη και την ύστατη στιγμή. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι γνωστή ακόμη η τελική πρόθεση των 4 για συμφωνία ή όχι αποδοχής των νέων μέτρων του νέου μνημονίου(ταφόπλακα) και όμως ακόμη και αυτή την ύστατη στιγμή δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τις απαιτήσεις της ΤΡΟΙΚΑΣ. Ότι μαθαίνουμε δυστυχώς, γίνεται γνωστό μόνο μέσα από έντεχνες διαρροές «ΕΓΚΥΡΩΝ ΠΗΓΩΝ».

Κανείς μα κανείς (Συναινετικός Πρωθυπουργός, 3 υποστηρικτές πολιτικοί αρχηγοί, Αρμόδιοι Υπουργοί κ.α.), δεν μπήκε στον κόπο να μας ενημερώσει για τις απαιτήσεις της ΤΡΟΙΚΑΣ, αποφασίζοντας κρυφά από εμάς, αποφασίζοντας υποτίθεται για εμάς, αποφασίζοντας για περικοπές μόνο σε εμάς, αποφασίζοντας για ακόμη πιο αυξημένη φορολογία, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν επηρεαστεί από κανένα μέτρο. Οι ίδιοι έχουν φροντίσει με ανάλογη νομοθεσία να μην επηρεάζονται οι μισθοί και οι συντάξεις τους, από περικοπές. Ακριβώς αγαπητοί συνοδοιπόροι, με νόμο δεν ισχύουν οι περικοπές για αυτούς. Όλοι αυτοί που χθες , σήμερα και αύριο θα αποφασίζουν για την εφαρμογή στο πετσί μας, πειραματικών προγραμμάτων-λαίλαπα, οι ίδιοι έχουν φροντίσει να μην περικόπτονται οι δικοί τους μισθοί και οι συντάξεις.

Οι ίδιοι που αποδείχθηκαν ΑΝΙΚΑΝΟΙ (εντελώς ανίκανοι) στην σωτηρία της χώρας μας, οι ίδιοι άνθρωποι αποδεικνύονται ικανότατοι στην προάσπιση των προσωπικών τους φιλοδοξιών και ονείρων. Ακόμη και την τελευταία αυτή στιγμή, οι πολιτικές τους σκοπιμότητες και τα επικοινωνιακά τους παιχνίδια, οδηγούν, τον έναν να διατυμπανίζει ότι παλεύει μόνος του (ΣΑΜΑΡΑΣ), ο άλλος να μιλάει για επικινδυνότητα μόνο του χρόνου εφαρμογής (ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ) και τον τρίτο (ΓΑΠ) να διαλέγει την οδό Καραμανλή (Βλέπε, άκουγε και σιώπα). Δυστυχώς δεν έχουμε ηγεσία. Δυστυχώς μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν μοιάζουν να είναι Έλληνες. Δυστυχώς συνεχίζουν τις θεατρικές τους παραστάσεις, σε βάρος μας, προσπαθώντας να μειώσουν το εις βάρος τους πολιτικό κόστος από τα νέα ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ μέτρα.

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα, ο καθένας τους παίζει το παιχνίδι του πολιτικού, το παιχνίδι που μας οδήγησε μέσα στον γκρεμό, δίχως μεταμέλεια. Χρόνια τώρα οι πολιτικοί μας, κομπορρημονούν με φράσεις όπως ΚΑΤΟΠΙΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ, ΠΑΛΕΥΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ, ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΓΙΑ ΣΑΣ, φράσεις που χρησιμοποιούν και σήμερα, ξεχνώντας παράλληλα ότι όταν εκδικείται ο λαός, όταν εξεγείρεται ο λαός ο πέλεκυς της εκδίκησης είναι βαρύς και δυστυχώς δεν σταματά μόνο στα φάσκελα και τα γιαουρτώματα...

www.aegeantimes.gr