H αστική «δημοκρατία», όταν φοβάται συκοφαντεί, όταν απειλείται στοχοποιεί και όταν πλησιάζει το τέλος της, τρομοκρατεί….

Κάποιοι αναρωτιούνται με απορία πως είναι δυνατόν να αλωθεί τόσο γρήγορα ένα περήφανο έθνος και να εκθρέψει τόσους ανθρώπους με προδοτική συμπεριφορά μέσα σε λίγες δεκαετίες.

Βλέπετε, λίγοι Έλληνες έχουν πραγματική γνώση της ιστορίας τους ,κι έτσι τους φαίνεται εξαιρετικά παράξενο να ανακαλύπτουν την αλήθεια. Στη γη των ηρώων και της θυσίας όμως ,δυστυχώς μεγάλωσαν...
και «δημιούργησαν» σε παράλληλη σύνταξη και μεγάλοι προδότες. Άλλωστε οι μικρόψυχοι και οι προσκυνημένοι, ευδοκιμούν σε ένα περιβάλλον μεγαλοσύνης και πίστης, σαν τη μελίγκρα στα όμορφα άνθη.

Σημασία όμως εν τέλει, είχε και έχει, ότι η μοίρα των παρασίτων πάντα καθορίζεται από την ορθή χρήση των φαρμάκων που χρησιμοποιείς για το θάνατό τους αλλά και από την εποχή…. Η ανοχή σε τέτοια φαινόμενα θα πρέπει να είναι μηδαμινή, μα ο τρόπος αντιμετώπισής τους θα πρέπει να επέλθει με έξυπνο και γρήγορο τρόπο, έτσι ώστε η ομορφιά του άνθους να μην καταληφθεί από την ασχήμια του παράσιτου….

Η πολιτική μελίγκρα της προδοσίας που ταλανίζει δεκαετίες τώρα τον ανθό της Ελλάδος, κατάφερε να πείσει, πως αποτελεί πανάκεια για όλες τις άλλες ασθένειες, και κατέστησε το κράτος της υπεράνω του Έθνους και του λαού. Δημιουργεί καθημερινώς νέες εστίες μολύνσεως με μόνο της σκοπό το μαρασμό και τον αφανισμό του άνθους, μιας κι απ’ ότι φαίνεται, στον κόσμο της νέας εποχής, η ομορφιά περισσεύει διότι χαλάει το σύνολο της παγκόσμιας ασχήμιας…


Μέσα σε αυτό το σχεδιασμό λοιπόν, ακούσαμε να κατηγορείται μέχρι και το έμφυτο χαμόγελό μας, η ευτυχία του να συναναστρέφεσαι κάτω από τον ευλογημένο ήλιο μας, ακόμα και η εν γένει συμπεριφορά μας ως λαός…. Πώς να χτυπήσεις λοιπόν το άναρχο του χαμόγελου; Πώς να συμμορφώσεις την περηφάνια; Πώς να περιορίσεις την ελευθερία; Ξέρετε, και τα πρόβατα όταν βόσκουν είναι ευτυχισμένα… Η διαφορά τους με τους ανθρώπους, είναι πως εκείνα είναι ευτυχισμένα και στο μαντρί.. Σε απόλυτη αντιστροφή όμως με τη φύση τέτοιων ζιζανίων ,τα πολιτικά σκοτεινά ζιζάνια επέλεξαν να χτυπήσουν τη ρίζα, έτσι ώστε τα περιθώρια αντίδρασης να είναι μειωμένα…

Η ιστορία, η τιμή του να φέρεις τον τίτλο του ΄Ελληνα , συκοφαντήθηκε λοιπόν εντέχνως και η πρακτική αυτή μεγάλωσε τις γενιές των τελευταίων δεκαετιών, τυφλώνοντας κάθε νεοέλληνα και δημιουργώντας ουσιαστικά στρατιές όχι ανθελλήνων,μα μισελλήνων… Όσοι αντιστέκονται ακόμα, αφού πέρασαν από το δρομάκι του «γραφικού», εσχάτως καταλήγουν στη λεωφόρο του «φασίστα», συνεπικουρούμενοι από ένα σύστημα που σαπίζει κάθε κινηματική και αυτόνομη αντίληψη με συκοφαντίες και λοιδωρίες….

Βλέπεις για να είσαι αγωνιστής για τα ιδανικά σου, δεν αρκεί αυτός καθ’ αυτός ο αγώνας σου, αλλά η συμμετοχή σου σε κάποιο παρακλάδι του συστήματος… Πως αλλιώς θα έχουν την ευχέρεια να ταυτοποιούν εσένα και τις ενέργειές σου; Όταν λοιπόν απέχεις από αυτή τη συστημική αγωγή που σου προσφέρουν, τότε και λόγω του ότι είσαι πιο επικίνδυνος, μιας και δεν ελέγχεσαι από κανέναν, γίνεσαι «πράκτορας», «ασφαλίτης» και γενικώς απομονωμένος και επικίνδυνος….

Το αποτέλεσμα είναι απλό και επιτυχημένο…. Η αυτόνομη δράση υπερκαλύπτεται από οργανωμένες βάσεις κομματόσιτων στελεχών, και αποφεύγεται η σύγκρουση με το ζιζάνιο….. Δείτε τι γίνεται στην αριστερά…. μικρές ομάδες με ελάχιστες ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, συγκροτούν ένα μέτωπο αντεθνικό όποτε χρειάζεται, με την επίφαση της «φασιστικής» απειλής. Μπορούν να το κάνουν όμως αυτοί, διότι ουσιαστικά αποτελούν τον δούρειο ίππο της νέας εποχής και την αιχμή της επιθέσεως σε κάθε τι εθνικό. Μην ξεχνάτε πως η διεθνιστική αντίληψη διέπει το ιδεολογικό τους μονοπάτι και αναρωτιέμαι ποια είναι τελικώς η διαφορά τους από τη λογική της «συνολικής και παγκοσμίου διακυβερνήσεως»….

Στην ευρύτερη «δεξιά» όμως, εκεί που το «εθνικό» θα έπρεπε να είναι η βάση συσπείρωσης και αγώνα, έχουμε την εμπλοκή της προσωπικής ματαιοδοξίας, της δημιουργίας θυλάκων ετεροβαρούς ιδεολογικής αντίληψης και εν τέλει τη διάσπαση χωρίς φαινομενικώς να υπάρχει ουσιώδης διαφοροποίηση στη βάση, παρά μόνο στην αντίληψη των «ηγητόρων» της, και στη φιλοδοξία της αναδείξεώς τους σε «ηγέτες» κάποιας αστικοποιημένης «εθνικής» παρατάξεως….. Έτσι, τελικώς ο εύκολος στόχος να υπονομευθεί ιδεολογικώς είναι ο Εθνικιστικός χώρος, που γεννάει συνεχώς αδαείς και πολιτικώς ανεπαρκείς «ηγέτες»…. Ο χώρος που θα έπρεπε να καθοδηγεί και να αποτελεί την κορωνίδα της αντιστάσεως στη Νέα εποχή που προσπαθούν να επιβάλλουν τα σιωνιστικά κέντρα, σύρεται ουσιαστικά ως ουραγός και διασύρεται λες και δε γέννησε αυτός ο ίδιος χώρος τον νεώτερο Ελληνικό ηρωισμό, που πραγματώθηκε μέσα από τις θυσίες και τους αγώνες….

Με την περιθωριοποίηση λοιπόν κάθε αυτόνομης εθνικιστικής αντίληψης, με τη λογική της συκοφάντησης , κατορθώνεται τελικώς το μάντρωμα και το σημάδεμα χιλιάδων Ελλήνων.. Βλέπετε, δυστυχώς η αστική «δημοκρατία», όταν φοβάται συκοφαντεί, όταν απειλείται στοχοποιεί και όταν πλησιάζει το τέλος της, τρομοκρατεί….

Κάπου εδώ θα αναρωτιέται κάποιος…τι μας λες ρε Αππελαίε;δεν καταλαβαίνουμε…… Λέω πως, το έλλειμμα ηγεσίας του χώρου, θα έπρεπε να το συμπληρώσουμε με συσπείρωση και αγώνα αυτόνομο…. Λέω πως οι πρακτικές αποκλεισμών θα πρέπει να σταματήσουν ενόψει της τελικής αντιπαραθέσεως…. Λέω πως το προσκλητήριο αγώνα δεν έχει στάμπα και σύμβολο, παρά μόνο ένα…τη γαλανόλευκη….. Λέω πως είμαστε πάρα πολλοί για να μαζευόμαστε πάντα οι ίδιοι 300…. Λέω πως το όνομα μας δεν προσδιορίζεται ,παρά μόνο ως Έλληνες….. Μα το ζητούμενο, δεν είναι τι λέω…. αλλά γιατί τα λέω τώρα. Και όλα αυτά δεν ξεπήδησαν ως σκέψεις ενός γραφικού , ρομαντικού και ίσως παρανοικού Εθνικιστή…. Αλλά μέσα από κάποιον που χάρισε και χαρίζει ακόμα, εδώ και 25 χρόνια, στις ιδέες του χώρο να αναπνεύσουν και να ζήσουν, όταν τις κυνηγούσαν να τις εξοντώσουν…..

Η τελική μάχη πλησιάζει, και δυστυχώς εμείς θα βρισκόμαστε και πάλι ταγμένοι όχι σε αυτήν τη μάχη αλλά στη εσωτερική μάχη επικράτησης των σχημάτων μας……… Το πανεθνικό κάλεσμα αντίστασης, είναι μονόδρομος και όχι επιλογή… Η υποχώρηση προσωπικών και κομματικών ματαιοδοξιών είναι καθήκον και όχι απόφαση…. Το σύμβολο είναι η σημαία των αγώνων του Έθνους και τίποτ’ άλλο…… Κι εμείς είμαστε στρατιώτες και όχι στρατηγοί….. ΄Αλλωστε οι στρατηγοί βγαίνουν μέσα από τον αγώνα κι όχι μέσα από τα λόγια… Θα πρέπει να επιλέξουμε ξανά, γιατί το έχουμε κάνει αρκετές φορές στη ιστορία και πάντα τελικώς επιτύχαμε…

ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΩΝΕΥΤΗΡΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ, Η ΤΟ ΑΛΩΝΙ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ;

ΔΕ ΜΑΣ ΕΝΟΙΑΞΕ ΠΟΤΕ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΜΑΖΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ…………… ΑΣ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΜΑΖΙ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ΚΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ….. ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ… ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ…. ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ, ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΛΥΓΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ…. ΔΕ ΘΑ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΥΠΟΤΑΓΗ ΜΑΣ , ΔΕ ΜΑΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ….. ΔΕ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΕΝΤΟΛΕΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ…….. ΜΟΝΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ…Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ… ΜΟΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ… ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΝΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ…..

ΔΕ ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ,ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΕΘΑ!

Λακεδαίμων Αππελαίος

antistasi.org