Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια τράπεζα...

Γράφει ο Λουκάς Δ. Συμπεράς*

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια πλούσια οικογένεια που ζούσε σε μια όμορφη κωμόπολη λίγο πιο έξω από την πόλη. Οι γονείς της οικογένειας πέθαναν πριν πολλά χρόνια και την τύχη της οικογένειας από τότε είχε αναλάβει ο μεγαλύτερος αδερφός. Εκτός του μεγάλου, την οικογένεια συμπλήρωναν... άλλα πέντε μικρότερα αγόρια που ανέκαθεν βρίσκονταν στη «σκιά» του.

Το χωριό είχε λίγους και κυρίως φτωχούς κατοίκους. Οι περισσότεροι ήταν αναγκασμένοι να εργάζονται για λογαριασμό της οικογένειας, ενώ κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια, πόσο μάλλον να αντιμιλήσει στον μεγαλύτερο γιο της πλούσιας οικογένειας.

Διαβάστε περισσότερα...

Ανάμεσα στις άπορες οικογένειες ήταν και αυτή της Ειρήνης. Η Ειρήνη ήταν η ομορφότερη κοπέλα του χωριού που ωστόσο δεν τιθασεύονταν εύκολα. Ένιωθε από μικρή ελεύθερη και ήθελε να ζει ανεξάρτητη. Οι γονείς της χρόνια τώρα, είχαν μέσα τους τον καημό να την παντρέψουν με το μεγάλο γιο της πλούσιας οικογένειας. Έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους αλλά μάταια, εκείνη συνέχιζε να χαίρεται την ελευθερία της.

Λίγο πιο έξω από το χωριό υπήρχε μία τράπεζα που ποτέ κανείς δεν έμαθε ποιοι την είχαν. Οι φήμες έλεγαν ότι η πλούσια οικογένεια έπαιρνε συνεχώς από εκεί δάνεια για να μπορέσει να συντηρηθεί λόγω σπατάλης. Οι λιγοστοί και ευσυνείδητοι υπάλληλοι της τράπεζας είχαν τη σαφή εντολή να μην υποκύψουν ποτέ στα παρακάλια των φτωχών χωρικών και να τους χορηγήσουν κάποιο δάνειο.

Τα χρέη της πλούσιας οικογένειας προς την τράπεζα μεγάλωναν με συνέπεια να συγκληθεί μια μέρα έκτακτο οικογενειακό συμβούλιο ώστε να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Τον καιρό εκείνο κάποιοι φτωχοί χωρικοί αντιμιλούσαν στους μικρότερους γιους της οικογένειας και κανείς δεν απέκλειε το ενδεχόμενο να πράξουν και στο μεγαλύτερο ακόμη γιο, το ίδιο στο μέλλον. Εκτός αυτού, ξεσήκωναν εμμέσως και τις υπόλοιπες φτωχές οικογένειες να πράξουν το ίδιο. Η απόφαση που πήρε η οικογένεια ήταν να επιτεθεί στις οικογένειες που δεν υπάκουαν με αφορμή την «αναίδεια» τους και να κατάσχει τις περιουσίες τους. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαν να επιβληθούν σε ολόκληρο το χωριό, θα σταματούσαν κάθε επιθετική δραστηριότητα εναντίον τους και το κυριότερο υφαρπάζοντας την περιουσία των «ανταρτών» θα ξοφλούσαν τα χρέη τους στην τράπεζα.

Από τις επόμενες κιόλας μέρες η πλούσια οικογένεια άρχισε να ασκεί βία στα μέλη όσων φτωχών οικογενειών αντιδρούσαν και σιγά-σιγά η κατάσταση άρχισε να γίνεται επικίνδυνη.

Έντρομοι οι λιγοστοί και ευσυνείδητοι υπάλληλοι της τράπεζας, ενημέρωσαν άμεσα τους εργοδότες τους για τις ταραχές που λάμβαναν μέρος στο χωριό. Οι επικεφαλείς της τράπεζας σίγουροι για την τελική επικράτηση της πλούσιας οικογένειας διέβλεψαν ότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος απεμπλοκής της από τα τραπεζικά προϊόντα (δάνεια) που προωθούσε. Η απόφαση των επικεφαλών της τράπεζας ήταν μονόδρομος. «Άνοιγμα» της τράπεζας σε όλες τις οικογένειες του χωριού, είτε αυτές είναι μικρομεσαίες, είτε είναι άπορες.

Η ανακοίνωση ότι από εδώ και στο εξής όλες οι οικογένειες ανεξαρτήτου οικονομικής επιφάνειας θα μπορούσαν να δανειοδοτηθούν έφερε απίστευτο εκνευρισμό στην πλούσια οικογένεια και χαρά σε όλους τους υπόλοιπους.

Πρώτοι από όλους έτρεξαν οι γονείς της όμορφης Ειρήνης στην τράπεζα. Έβαλαν υποθήκη ότι είχαν και δεν είχαν ώστε να δανειοδοτηθούν με χαμηλό σχετικά επιτόκιο όπως οι ίδιοι νόμιζαν. Η Ειρήνη άρχισε να έχει στο πορτοφόλι της κάποια χρήματα και το διάστημα που ακολούθησε έκανε ότι περνούσε από το χέρι της να χαρεί όσα μέχρι τότε στερούνταν. Οι γονείς της, περιχαρείς και χωρίς να ενδιαφέρονται για τις ταραχές δίπλα τους συνέχισαν να την προτρέπουν να παντρευτεί το μεγάλο γιο της πλούσιας οικογένειας. 

Την ίδια ώρα άρχισαν να συρρέουν στην τράπεζα και οι υπόλοιπες οικογένειες του χωριού.

Σύντομα η - χρεωμένη στην τράπεζα - πλούσια οικογένεια μην μπορώντας να τιμωρήσει τους τραπεζίτες για την απόφαση τους, επιδόθηκε σε έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον όσων οικογενειών δεν τις υπάκουαν πιστά και σε αυστηρό τόνο στην πλατεία του χωριού ο μεγαλύτερος αδερφός ξεκαθάρισε: «Από εδώ και στο εξής δεν υπάρχουν ουδέτεροι. Όσοι μας υποστηρίξουν θα είναι σύμμαχοί μας, οι υπόλοιποι …εχθροί».

Ο κόσμος αναστατώθηκε. Χωρίστηκαν στη μέση. Φίλοι και αδερφοί τσακώθηκαν γιατί έπρεπε σώνει και καλά να πάρουν το μέρος κάποιου. Το χωριό τις «φλόγες». Όλοι έτοιμοι για καβγά. Οι κτηματικές διαφορές, ο ένας μελαμψός ενώ ο άλλος άσπρος, ο ένας πιστεύει στο θεό ενώ ο άλλος όχι, ήταν οι κυριότερες από τις αιτίες που έκαναν τις φτωχές οικογένειες να επιτίθενται πια η μια στην άλλη. Την ίδια ώρα η τράπεζα άρχιζε να χορηγεί ακόμη περισσότερα δάνεια. Η ουρά σε καθημερινή βάση μεγάλη και αυτό γιατί ο πόλεμος και η φωτιά «ήθελε» λεφτά, πολλά λεφτά…

Έτος 2012 και ύστερα…

Ο μεγάλος γιος της πλούσιας οικογένειας καταπονημένος από τους καβγάδες και βλέποντας ότι δύσκολα θα μπορέσει να ξεχρεώσει τα υπέρογκα χρέη της οικογένειας στην τράπεζα αρχίζει να καταρρέει. Ο γιατρός μόλις χθες άφησε να εννοηθεί ότι σύντομα πρέπει να βρει διάδοχο. Δεν του έδωσε ελπίδες. Ο χρόνος περνούσε και τίποτα δεν άλλαζε, ανήμπορος πια πέφτει στο κρεβάτι. Οι πέντε αδερφοί θέλουν όλοι την πρωτοκαθεδρία στην οικογένεια. Χωρίζονται και ο καθένας μόνος του επιδιώκει να ηγηθεί ατομικά σε ολόκληρο το χωριό. 

Κάποιες από τις μικρομεσαίες οικογένειες χάρη των δανείων της τράπεζας έχουν «μεγαλώσει» και διασπασμένα πια τα μέλη της οικογένειας δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν.

Η κατάσταση περιπλέκεται. Οι διαφωνίες και διαμάχες έντονες πια. Αρχίζουν να παρατηρούνται ακόμη και μεταξύ των μελών μικρών και πολύ φτωχών οικογενειών. Παιδιά εναντίον γονιών, και θυγατέρες εναντίον υιών.

Η Ειρήνη πια δεν είναι αυτή που ήταν. Όλοι την περιγελούν και το μόνο που θυμίζει την παλιά Ειρήνη είναι η ομορφιά της. Έχει χάσει την αξιοπρέπειά της και μια μέρα τα έβαλε με τους ομολογουμένως άξεστους γονείς της που την οδήγησαν στην χρεοκοπία, ξεχνώντας ωστόσο πως και η ίδια έφταιξε. Χθες τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν. Τους πέταξε έξω από το σπίτι και ούρλιαζε ότι αυτοί την οδήγησαν μια νύχτα στο κρεβάτι του - μακαρίτη πια - μεγαλύτερου γιού της πρώην πλούσιας οικογένειας ώστε να χάσει την τιμή της.

Κάποιοι ελάχιστοι γέροντες στο χωριό – οι λεγόμενοι σοφοί – προσπαθούσαν να εξηγήσουν στους νεώτερους ότι τα χρήματα της τράπεζας και κατ’ επέκταση τα χρέη οδήγησαν το χωριό τις «φλόγες». Φώναζαν όσο μπορούσαν οι γέροντες αλλά οι τελάληδες του χωριού φώναζαν δυνατότερα με συνέπεια να μην τους ακούει κανείς.

Το χωριό στις φλόγες...

Πέρασε καιρός και σήμερα ο καθένας μόνος του πια στην ουρά περιμένει για το τελευταίο δάνειο έξω από την τράπεζα. Είναι όλοι εκεί και για να μην δημιουργηθούν τυχόν νέες εχθροπραξίες οι ευσυνείδητοι υπάλληλοι της τράπεζας  φρόντισαν να τους δώσουν ένα χαρτί στο χέρι με το νούμερό τους.

Αχρείαστο ήταν. Κανείς δεν μιλά με κανέναν. Έτσι και αλλιώς δεν έχουν όρεξη, έχουν όλοι εξοντωθεί. Είναι όλοι τους εκεί, ως μονάδες, με σκυφτό κεφάλι, που μόνο η φωνή ενός ξένου περαστικού το σήκωσε: «Γιατί όλοι εσείς ρε πατριώτες και συγχωριανοί βαστάτε ένα ίδιο χαρτί στο χέρι; Ποιος είναι αυτός που σας έκοψε τη μιλιά, σαν να μην ξέρει κανείς κανέναν»;

Κοιτάχθηκαν μεταξύ τους και αμέσως όλοι τους εμπρός!

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, στην περίπτωση που σας θυμίζουν:

-  το χωριό τον πλανήτη μας.

-  η πλούσια οικογένεια του χωριού το ΝΑΤΟ,

-  ο μεγαλύτερος γιος της πλούσιας οικογένειας τις ΗΠΑ,

-  τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας τις επίδοξες …υπερδυνάμεις,

-  οι φτωχές και μικρομεσαίες οικογένειες τα διάφορα κράτη,

-  οι άξεστοι γονείς της όμορφης Ειρήνης τους Έλληνες πολιτικούς,

-  η όμορφη Ειρήνη τη χώρα μας,

-  οι διασπασμένες από οικογένειες σε μονάδες, κράτη προτεκτοράτα,

-  τη φράση: «Από εδώ και στο εξής δεν υπάρχουν ουδέτεροι. Όσοι μας υποστηρίξουν θα είναι σύμμαχοί μας, οι υπόλοιποι …εχθροί», εκείνη του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, Τζωρτζ Μπους μετά την επίθεση στου δίδυμους πύργους,

-  οι σοφοί γέροντες τις όποιες σοβαρές φωνές υπάρχουν,

-  οι τελάληδες τα ΜΜΕ,  

-  η ομοιότητα στο τέλος και το χαρτί στα χέρια όλων το παγκόσμιο νόμισμα, κοινή θρησκεία κλπ...

είναι καθαρά θέμα σύμπτωσης και ουδεμία σχέση έχουν με το κείμενο που έγραψα.

Υ.Γ. Σχετικά με την τράπεζα και στους ευσυνείδητους υπαλλήλους της βάλτε τη φαντασία σας να …δουλέψει!

*Ο Λουκάς Δ. Συμπεράς είναι ο διαχειριστής του GEOPOLITICS & DAILY NEWS

geopoliticsdailynews.blogspot.com