Β. ΚΟΡΕΑ: Η εκτέλεση των ‘τρελών’ που πίστευαν στον Παράδεισο

Η Soon Ok Yi φυλακίστηκε στο Κέντρο Αποκατάστασης (στρατόπεδο συγκέντρωσης) Kae-Chun Rehabilitation Center στην επαρχία Pyong An Nam-do από το 1987 έως το 1992. Έγινε μάρτυρας της εκτέλεσης πολλών χριστιανών. Εδώ είναι η ιστορία της ...

«Έβλεπα να εκτελούν χριστιανούς, τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Στο κέντρο αποκατάστασης, έδιναν στους κρατούμενους μία μέρα το μήνα για ξεκούραση. Εντούτοις, αντί της άδειας ανάπαυσης, οι φύλακες χρησιμοποιούσαν...

πάντα αυτή τη φορά για πολιτική και «θρησκευτική» προπαγάνδα της ιδεολογίας Juche, η οποία είναι η θρησκεία που σχεδιάστηκε από τον Kim Il Sung. Η πρώτη ομάδα που γινόταν στόχος, για την «αποκατάσταση» ήταν πάντα οι Χριστιανοί στο στρατόπεδο.

Στο κέντρο μας, υπήρχαν περίπου 6.000 κρατούμενοι, με τουλάχιστον 30 με 40 χριστιανούς σε κάθε δεδομένη στιγμή. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι έφερναν έξω αυτούς τους Χριστιανούς και τους έκαναν να κάθονται μπρούμυτα στο έδαφος, περικυκλωμένοι από τους άλλους κρατούμενους. Στη συνέχεια τους ζητούσαν να αρνηθούν την πίστη τους στον Παράδεισο και τον Θεό του Ουρανού. Τους έλεγαν ότι εάν δήλωναν ότι δεν πιστεύουν στον «Ιησού» ή στον Θεό στον Oυρανό, τότε θα είχαν καλύτερη μεταχείριση στη φυλακή. Δεν ήξερα για την πίστη τους για τον Παράδεισο, ή ότι ο Θεός στον Ουρανό αναφέρεται στη χριστιανική πίστη μέχρι που ήρθα στη Νότια Κορέα. Ενώ ήμουν στη φυλακή αυτά τα χρόνια, δεν είδα ούτε ένα χριστιανό να αρνείται την πίστη του. Όταν αυτοί οι Χριστιανοί έμεναν σιωπηλοί, ο αξιωματικός γινόταν έξαλλος και άρχιζε να τους κλωτσάει στο στομάχι, στη πλάτη, στο πρόσωπο, και σε κάθε σημείο όπου μπορούσαν να πονέσουν. Μερικοί χριστιανοί έχασαν τη ζωή τους.

"Πολλοί Χριστιανοί σκοτώθηκαν από τις ομάδες θανάτου, τις οποίες απαρτίζανε νεαροί άνδρες γύρω στα είκοσι που ήταν βάναυσοι. Δεν μπορώ να περιγράψω τη σκληρότητα τους αρκετά καλά. Αυτοί οι εκτελεστές δεν εργάζονταν εκεί κανονικά, αλλά έρχονταν μόνο για τις εκτελέσεις. Την ημέρα της εκτέλεσης, έπαιρναν συνήθως ένα φάρμακο για να τους αναγκάσουν να δράσουν σαν ένα πεινασμένο ζώο. Οι εκτελέσεις γίνονταν δημόσια και καλούσαν όλους τους κρατούμενους για να τις παρατηρούν. Μετά την αιματηρή εκτέλεση, όλοι οι κρατούμενοι έπρεπε να πάνε γύρω από τα νεκρά σώματα για να πουν μια λέξη μίσους για τους νεκρούς των θυμάτων και να υπενθυμίσουν στους εαυτούς τους ότι πρέπει να ζουν με την προπαγάνδα του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτό το γεγονός δημιουργούσε φόβο μεταξύ των κρατουμένων και πολύ τρόμο. Δεν μπορούσαν να κοιμηθούν για πολλά βράδια

"Εκείνη την εποχή, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί αυτοί οι Χριστιανοί διακινδύνευαν τη ζωή τους, όταν θα μπορούσαν να πουν, «δεν πιστεύω» και να αποδεχθούν ό, τι ο αξιωματικός επέμενε να πουν. Είδα ακόμα και κάποιους που τραγουδούσαν ενώ τους κλωτσούσαν και τους χτυπούσαν. Οι υπάλληλοι έλεγαν αυτούς που τραγουδούσαν «τρελούς» και τους μετέφεραν στο ηλεκτρικό δωμάτιο θεραπείας. Δεν είδα κάποιον να βγαίνει από εκεί ζωντανός. Όταν τραγουδούσαν αυτά τα τραγούδια, σκέφτηκα ότι πράγματι ήταν τρελοί μέχρι που διέφυγαν στη Νότια Κορέα και άκουσα ύμνους σε εκκλησία. Δεν ήξερα τι αυτοί οι κρατούμενοι τραγουδούσαν μέχρι που έγινα Χριστιανός.

«Επειδή στους τρόφιμους ήταν απαγορευμένο να μιλάνε στο κέντρο αποκατάστασης, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να μιλήσω με ένα χριστιανό. Ωστόσο, τώρα θυμάμαι να λένε «Αμήν».

"Οι χριστιανοί που έρχονταν στο Κέντρο Αποκατάστασης Kae-Chun αντιμετωπίζονταν με διαφορετικό τρόπο, και συχνά τους ανέτεθαν να κάνουν τις πιο δύσκολες εργασίες στο στρατόπεδο. Οι γυναίκες έπρεπε να καθαρίζουν ανθρώπινα περιττώματα. Οι άνδρες εργάζονταν μπροστά από το φούρνο που τον χρησιμοποιούσαν για τη χύτευση του σιδήρου, όπου η θερμοκρασία υπερέβαινε τους 1.000 C.

«Μια μέρα είδα τη δολοφονία χριστιανών με λιωμένο σίδηρο να χύνεται από ένα κλίβανο. Την ημέρα εκείνη, οκτώ χριστιανοί κρατούμενοι ήταν αναγκασμένοι να βρίσκονται στο έδαφος με το πρόσωπο προς τα κάτω. Οι αξιωματικοί τους κατηγόρησαν και τους τιμώρησαν αδικαιολόγητα. Ο υπεύθυνος θύμωσε και έχυσε πάνω τους καυτό σίδερο από το καμίνι. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη με αυτό που έβλεπα που δεν μπορούσα να το πιστέψω. Η μυρωδιά του καψίματος ήταν τρομερή, πλην όμως, καθώς πέθαιναν οι Χριστιανοί ήταν ήσυχοι και ειρηνικοί ... "

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Από το περιοδικό The Voice of the Martyrs, Μάρτιος 1998 

redskywarning.blogspot.com