Εμπαιγμός ή αναλγησία;

Γράφει ο Γιώργος Νύκτας
Σήμερα για το φτωχοποιημένο λαό με τους χιλιάδες ανέργους που προσπαθούν να επιβιώσουν με το πενιχρό φιλοδώρημα του ταμείου ανεργίας, με τους νεόπτωχους ανέργους να τριγυρνούν στους δρόμους, με τους πεινασμένους...
που ψάχνουν τα συσσίτια, η αυξημένη κατά 5,5 περίπου εκατομμύρια ευρώ κρατική επιχορήγηση προς τα πολιτικά κόμματα είναι πρόκληση που αγγίζει τα όρια της αναλγησίας. Πώς αλλιώς να την χαρακτηρίσει κανείς αυτή την ενέργεια; Από τη μία η κυβέρνηση δίνει γενναίες για την εποχή αυξήσεις στα πολιτικά κόμματα και από την άλλη συζητά να μειώσει τον ήδη χαμηλό βασικό μισθό στον ιδιωτικό τομέα, του οποίου η αγοραστική δύναμη εξανεμίζεται καθημερινά από το αυξανόμενο κόστος της ζωής. Δεν είναι εμπαιγμός του εργαζομένου που δεν έχει πάρει καμία αύξηση τα τρία τελευταία χρόνια και που επιπλέον βιώνει καθημερινά τον φόβο της ανεργίας; Δεν είναι εμπαιγμός των μισθωτών και των συνταξιούχων που οι οριζόντιες περικοπές κατάντησαν τους μισθούς και τις συντάξεις φιλοδωρήματα; Δεν είναι εμπαιγμός του λαού όταν από τη μια αυξάνονται οι επιχορηγήσεις των κομμάτων και από την άλλη μειώνονται οι δαπάνες για την υγεία; Γνωρίζουν άραγε πόσοι νεόπτωχοι άστεγοι τις κρύες νύχτες του χειμώνα κοιμούνται στα πάρκα και στα παγκάκια και πόσοι πεινασμένοι ψάχνουν τα συσσίτια; Και όμως με τα πόδια ένα τσιγάρο δρόμος είναι η απόσταση που χωρίζει τη Βουλή και το Μαξίμου από τα παγκάκια των αστέγων και από τα τραπέζια των πεινασμένων εκεί πέριξ του κέντρου της Αθήνας. Ας το τολμήσουν λοιπόν αυτοί που μας κυβερνούν να κάνουν μια βόλτα στα πέριξ πεζοί χωρίς τις θωρακισμένες MERCEDES και φυσικά χωρίς τις τηλεοπτικές κάμερες για να δουν με τα δικά τους μάτια τα στέκια που σήμερα στενάζει η ΕΛΛΑΔΑ. Ίσως αν τους περισσεύει λίγη ευαισθησία και λίγο ελληνικό φιλότιμο να καταλάβουν ότι σωτηρία της ΕΛΛΑΔΑΣ σημαίνει σωτηρία του ΛΑΟΥ και όχι του τραπεζικού συστήματος. Πιστεύουμε στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και στην υγιή λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Όμως και αυτά πρέπει στα οικονομικά τους να κάνουν τις οριζόντιες περικοπές που έχει κάνει ήδη ο λαός. Αν πράγματι συμμερίζονται τις θυσίες του λαού που εκφράζουν, ας διαθέσουν ένα μέρος από τις κρατικές επιχορηγήσεις στους ανέργους, στους άστεγους και γενικά σε όσους σήμερα η κρίση τους πήρε από κάτω. Θα είναι μια γενναία πράξη από τα κόμματα και μια καλή ευκαιρία να ξανακερδίσουν τους πολίτες που γύρισαν την πλάτη στα κόμματα και την πολιτική. Δεν φταίει ο λαός που τελευταία απαξιώνει τους πολιτικούς. Φταίνε οι ίδιοι οι πολιτικοί και περισσότερο αυτοί που με τις επιλογές τους, τις παραλήψεις τους, και τα λάθη τους μας αναγκάζουν τώρα να κοιτάζουμε το βάραθρο που χάσκει κάτω από τα πόδια μας.

topontiki.gr