Χαμένοι στην αναζήτηση της ουτοπίας!

Μια άποψη, που εξηγεί ίσως το γιατί καταλήγουν όλες οι αναλύσεις σε αδιέξοδο.

Η ουτοπία...

Πανικός έχει πιάσει τους πάντες στην Ελλάδα, και δικαιολογημένα, διότι δεν είναι λίγα αυτά που μας έχουν βρει μετά την επέλαση των …παιδιών της Μαργαρίτας. Και λέω των «παιδιών», διότι δεν νομίζω να υπάρχει σήμερα κανείς που να μην έχει καταλάβει πως η διακυβέρνηση GAP δεν ήταν προσωπική αλλά οικογενειακή υπόθεση…

Ναι! Η φιλόδοξη Μαργαρίτα κατάφερε να αναλάβει να τελειώσει το έργο που άφησε στα μισά η Φρειδερίκη και να τώρα, που κατάφερε να μας κάνει να βρισκόμαστε, ως λαός, στα πρόθυρα του παραληρήματος και της απόγνωσης.

Τι περιλαμβάνει όμως αυτό το «έργο»; Τι είχαν εναντίον του ελληνικού λαού αυτές οι δύο γυναίκες και τι αντιπροσωπεύουν τέλος πάντων; Διότι ένα είναι σίγουρο, ότι είχαν πίσω τους πολύ ισχυρές πλάτες.

Για να καταλάβουμε ποιο είναι αυτό το «έργο», θα πρέπει να εντοπίσουμε πρώτα το κίνητρο, δηλαδή την υποκινούσα δύναμη. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται απλά για τα λεφτά, τότε είναι το λιγότερο αφελείς, διότι πέραν αυτών -που είναι πάντα ένα σοβαρό κίνητρο- εδώ έχουμε και κάτι πολύ περισσότερο και ποιο επικίνδυνο, και αυτό είναι η ΟΥΤΟΠΙΑ!!!

Ένα όνειρο κυνηγούσαν αυτές οι γυναίκες, όπως κάνουν και χιλιάδες άλλες όμοιές τους σε όλη τη Γή. Η αλήθεια είναι όμως, πως το κυνήγι αυτού του ονείρου βρίσκεται πίσω από τα μεγαλύτερα έργα που έχουν γίνει στο διάβα της ανθρώπινης Ιστορίας, και η προσπάθεια υλοποίησης αυτών ήταν, που κόστισε εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές και διαμόρφωσε την εξέλιξη του Συστήματος. Οι «Μαργαρίτες» και οι φιλοδοξίες τους, τα ουτοπικά όνειρά τους για έναν διαφορετικό κόσμο, είναι, που ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά των εραστών τους (ή των παιδιών τους) και τους έκαναν να γίνουν έτσι είτε ήρωες είτε να διαπρέψουν στην πολιτική, στις τέχνες ή στις επιστήμες. Τι να πιάσουμε και τι να αφήσουμε από την Ιστορία που το αποδεικνύουν αυτό… Να μιλήσουμε για τον Ναβουχοδονόσωρ και τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας ή για τον έρωτα του Περικλή για την Ασπασία που οδήγησε στον λεγόμενο «Χρυσό Αιώνα»; Να περάσουμε μήπως μετά στην Ολυμπιάδα και τον Αλέξανδρο για να καταλήξουμε στο γαλλικό cherchez la femme (αναζητήστε τη γυναίκα);

Ο καθένας πιστεύω θα μπορέσει να αναλογιστεί περιπτώσεις, ακόμη και σύγχρονες, που φανερώνουν το πόσο μεγάλη επίδραση ασκεί η φιλοδοξία (η επιθυμία) του ατόμου που λατρεύεται… Διότι ναι! Οι γυναίκες αυτές καταφέρνουν να γίνονται αντικείμενο λατρείας, χρησιμοποιώντας ως μέσο, την ανάγκη του υποκειμένου για αναγνώριση. Δεν ισχυρίζομαι πως είναι κακό οπωσδήποτε το όραμα(*), αντίθετα μάλιστα… Αυτό που τονίζω εδώ είναι, η αρρωστημένη φαντασία ορισμένων, που δεν διστάζουν να πατήσουν ακόμη και επί πτωμάτων προκειμένου να την κάνουν πραγματικότητα.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό, διότι αυτή είναι δουλειά των Κοινωνιολόγων και των Ψυχολόγων και πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Θα ήθελα μόνο να εστιάσω σε αυτά που μας αφορούν και που έχουν όμως σχέση με αυτό.

Δεν αμφισβητώ το γεγονός πως υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη άνδρες με φιλοδοξίες, με όραμα, και με μεγάλη δύναμη θέλησης, που ενεργοποιούνται αυτόβουλα σε ορισμένες υγιείς δράσεις, μέσα από τις οποίες έχουν καταφέρει τελικά να διαπρέψουν. Θα ήταν όμως αστείο, να ισχυριζόταν κάποιος πως υπάρχουν τέτοιοι άνδρες ανάμεσα στους σημερινούς πολιτικούς, δηλαδή άνδρες με υγιές όραμα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς… Αναμφισβήτητα ο ρόλος αυτός έχει περάσει σήμερα στα χέρια των διάφορων αδίστακτων «Μαργαριτών», οι οποίες, όπως στην περίπτωση της Γερμανίας (Μέρκελ), δεν υποκινούν πλέον απλά, αλλά έχουν πάρει ακόμη και το τιμόνι οι ίδιες στα χέρια τους.

Σε τι μας βοηθάει αυτή η διαπίστωση; Μας βοηθάει να καταλάβουμε, ότι δεν αρκούν οι ευφυείς αναλύσεις, αν δεν καταφέρει κάποιος να διακρίνει τις υποκινούσες δυνάμεις που κρύβονται πίσω από τις εξελίξεις.

«Και τι σχέση έχει τώρα η Μαργαρίτα με αυτές τις υποκινούσες δυνάμεις;», μπορεί να ρωτήσει τώρα κάποιος. Η απάντηση είναι, πως οι φιλοδοξίες της Μαργαρίτας και κατ’ επέκταση των παιδιών της και πολλών άλλων παρατρεχάμενων, καθώς και του «εναλλακτικού» πρωθυπουργού που έχουμε σήμερα, συμπτωματικά συγκλίνουν. Το κοινό τους όραμα είναι: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!

Αν αυτό το ενδεχόμενο δεν ληφθεί σοβαρά υπόψη και αν δεν καταφέρει κάποιος να δει μέχρι ποιόν βαθμό έχει αυτό εδραιωθεί διεθνώς, αλλά και στον τόπο μας, τότε θα βρίσκετε συνεχώς σε αδιέξοδο με τις σκέψεις και τις αναλύσεις του.

Αν θέλουμε λοιπόν να βγάλουμε σήμερα άκρη, θα πρέπει εκτός από το cherchez la femme να πούμε και Cherchez la rêve, διότι υπάρχει όντως το κυνήγι ενός ονείρου πίσω από αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας και που έχουν στο μεταξύ αγγίξει δραματικά και τη χώρα μας, και το όνειρο αυτό, λέγετε: ΝΕΑ ΤΑΞΗ (NEW ORDER)!!!

 alkimosarchive.wordpress.com

 .