Στα σκουπίδια το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων.

Στα σκουπίδια το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων.
Πώς γίνεται το ένα έκτο (1/6) σχεδόν του πληθυσμού του πλανήτη (γύρω στο 1 δις άνθρωποι) να λιμοκτονεί, ο μισός πλανήτης, (τρία δις άνθρωποι), να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας (εισόδημα κάτω από περίπου 40€ το μήνα!) και ταυτόχρονα το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων να καταλήγει στα σκουπίδια;

(...)Σύμφωνα με την έρευνα του FAO κάθε χρόνο 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων (το 1/3 της συνολικής παραγωγής) καταλήγουν στα σκουπίδια! Αυτό συμβαίνει... την ίδια στιγμή που η συνολική παραγωγή ειδών διατροφής των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής, ανέρχεται σε 230 εκατομμύρια τόνους. Οι εταιρείες των τροφίμων δεν ασχολούνται με αυτό το πρόβλημα – δεν τις ενδιαφέρει. Αυτό που τις ενδιαφέρει είναι η περαιτέρω αύξηση της παραγωγής τροφίμων, γιατί από εκεί αντλούν τα κέρδη τους.

(...)Ιδιαίτερα όταν το περιβάλλον του πλανήτη εκπέμπει σήμα κινδύνου, λόγω της κατάχρησης (από αυτές τις ίδιες εταιρείες και τις κυβερνήσεις) των δυνατοτήτων που μας παρέχει η φύση. Κι ακόμα περισσότερο όταν στο όνομα της αύξησης της παραγωγής τροφίμων, για να αντιμετωπιστεί υποτίθεται η πείνα, οι πολυεθνικές στρέφονται στα μεταλλαγμένα τα οποία δεν αποτελούν τίποτε άλλο από τη μετατροπή των ανθρώπων σε πειραματόζωα, με συνέπειες που θα αποκαλυφθούν σε 10, 20, ή 30 χρόνια – όταν δηλαδή θα είναι πολύ αργά.

(...)Ωστόσο, για τους «σοφούς» των αγορών, η ευθύνη και πάλι βρίσκεται κάπου μακριά από τους ίδιους: Οι καταναλωτές στις ανεπτυγμένες χώρες, είναι υποτίθεται ασυνείδητοι και αγοράζουν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες τροφίμων από αυτές που πραγματικά χρειάζονται. Έτσι τελικά τα τρόφιμα πετιούνται ενώ ένα μεγάλο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού πεινάει.

Στην πραγματικότητα βέβαια, (και πάλι σύμφωνα με στοιχεία του FAO) ένα πολύ σημαντικό ποσοστό των «άχρηστων» τροφίμων, όχι απλά δε φτάνει στο καλάθι του «άπληστου» καταναλωτή, αλλά ούτε καν στο ράφι του super market, γιατί δεν ανταποκρίνεται στις αισθητικές προδιαγραφές όσων αποφασίζουν τι μπορεί και τι δεν μπορεί να πωληθεί. Μια ντομάτα π.χ. οφείλει να είναι ολοστρόγγυλη και κατακόκκινη. Οτιδήποτε άλλο, από τη στιγμή που απομακρύνεται από το «πρότυπο», δεν αξίζει ούτε καν να χαριστεί, ή να γίνει λίπασμα.

(...)Και για να ολοκληρωθεί η παράνοια, την ώρα που συμβαίνουν όλα τα πιο πάνω, τεράστιες δασικές εκτάσεις αποψιλώνονται, ώστε να μετατραπούν σε χωράφια για την καλλιέργεια φυτών που προορίζονται για την παραγωγή βιοκαυσίμων.

(...)Όσο τα τρόφιμα αποτελούν αντικείμενο κερδοσκοπίας, όσο οι αγορές και τα χρηματιστήρια μπορούν να παίζουν με τις τιμές των αγροτικών προϊόντων, όσο τα κριτήρια για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φτάσει στο πιάτο μας δεν είναι η ασφάλεια ή η θρεπτική του αξία, αλλά το κατά πόσο ανταποκρίνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο μοντέλο που να υπηρετεί καλύτερα την κερδοσκοπία των πολυεθνικών των τροφίμων, τόσο ο παραλογισμός θα διαιωνίζεται.

activepropaganda

/thesecretrealtruth.blogspot.com