να ανιχνεύσει τη γενεαλογία των Εβραίων. Σε μια έρευνα που περιλάμβανε πάνω από 200 Εβραίους από πόλεις που άνηκαν σε τρεις διαφορετικές χώρες, οι ερευνητές βρήκαν ότι όλοι τους κατάγονταν από μια αρχική κοινωνία που έζησε πριν από 2500 χρόνια στη Μεσοποταμία.
Ο Harry Ostrer του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, η ομάδα του οποίου έκανε την έρευνα (η έρευνα δημοσιεύτηκε στο American Journal of Human Genetics),
παρομοίασε τους σύγχρονους εβραϊκούς πληθυσμούς με μια σειρά από
γενετικά νησιά που είναι διεσπαρμένα σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο κύριος
λόγος που οι Εβραίοι συνεχίζουν να σχηματίζουν μια ξεχωριστή γενετική
ομάδα, παρά την ευρεία τους κατανομή σε όλον τον κόσμο, είναι η
αποκλειστικότητα της εβραϊκής θρησκείας και οι στενοί περιορισμοί που
επιβάλλει στο γάμο με όσους βρίσκονται έξω από την εβραϊκή πίστη.
Ο συνεργάτης του Ostrer, Gil Atzmon, του Ιατρικού Κολεγίου Albert Einstein στο Πανεπιστήμιου Yeshiva της Νέας Υόρκης, αναφέρει ότι οι θρησκευτικές παραδόσεις και κανόνες που μοιράζονται όσοι είναι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο, μαζί με την απομόνωσή τους από τους μη Εβραίους γείτονές τους, σημαίνει ότι οι Εβραίοι μοιράζονται πολλά περισσότερα γονιδιακά τμήματα μεταξύ τους, από όσα μοιράζονται με όσους δεν είναι Εβραίοι.
Ο εξωτερικός Γάμος
Οι εβραϊκοί κανονισμοί κάνουν δύσκολο τον προσηλυτισμό μη Εβραίων στην κοινωνία τους. Οι κοινωνίες που δέχονται άτομα που δεν είναι Εβραίοι, απαιτούν από αυτούς να ξοδέψουν αρκετά χρόνια για να μελετήσουν τις παραδόσεις και τους κανόνες του Ιουδαϊσμού. Οι πιο οξυδερκείς Εβραίοι παντρεύονται άλλους Εβραίους, κάτι που περιορίζει το γενετικό ανασυνδυασμό με άλλους πληθυσμούς, αν και στον προηγούμενο αιώνα κάποιες κοινωνίες έγιναν πιο δεκτικές στο γάμο με άτομα εκτός της πίστεώς τους.
Ο Atzmon και οι συνεργάτες του μελέτησαν το DNA από 237 Εβραίους από τη Νέα Υόρκη, το Σηάτλ και τη Ρώμη, που αντιπροσώπευαν ομάδες από Τούρκους, Έλληνες, Ιταλούς, Σύριους, Ιρανούς, Ιρακινούς και Εσκενάζυ. Ερεύνησαν για γενετικές ομοιότητες ανάμεσα σε αυτούς τους πληθυσμούς και σύγκριναν το γενετικό τους υλικό με το DNA από 418 άτομα που δεν ήταν Εβραίοι.
Η έρευνα συνέκρινε δύο εκατομμύρια ξεχωριστούς δείκτες DNA, γνωστούς ως SNP (γενετικός δείκτης είναι ένα γονίδιο ή μια αλληλουχία στο DNA με γνωστή τοποθεσία σε ένα χρωμόσωμα που χρησιμοποιείται για να ταυτοποιήσει κύτταρα, άτομα ή είδη). Αυτός ο αριθμός είναι τετραπλάσιος από αυτόν που είχε χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες έρευνες. Είμαστε οι πρώτοι που αναλύσαμε διαφορές ευρείας κλίμακας σε γονιδιώματα, λέει ο Atzmon.
Η ομάδα του Atzmon βρήκε ότι οι δείκτες SNP (single nucleotide polymorphism) σε γενετικά τμήματα με 3 εκατομμύρια βάσεις του DNA ή μακρύτερα, ήταν δέκα φορές πιο πιθανό να είναι πανομοιότυποι μεταξύ Εβραίων από όσο μεταξύ μη Εβραίων. Αναφέρει ότι συνολικά, η γενετική ομοιότητα μεταξύ των Εβραίων είναι ισοδύναμη με αυτό που θα αναμενόταν μεταξύ ξαδέλφων πέμπτου βαθμού σε έναν τυχαίο πληθυσμό. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης επίσης αντιστοιχούν σε βιβλικές αναφορές για το πεπρωμένο των Εβραίων. Χρησιμοποιώντας την ανάλυση που έκαναν στο DNA οι συγγραφείς έψαξαν τα ίχνη των προγόνων όλων των Εβραίων από την Περσία και τη Βαβυλώνα που σήμερα αποτελούν μέρος του Ιράν και του Ιράκ.
Εξορία από τη Βαβυλώνα
Το γενετικό δέντρο δείχνει ότι μεταξύ 100 και 150 γενεές πριν, κάτι που αναλογεί σε 2500 χρόνια, ο αρχικός πληθυσμός διαχωρίστηκε στα δύο και οι μισοί Εβραίοι διασκορπίστηκαν στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αφρική, ενώ το υπόλοιπο μισό παρέμεινε στη Μέση Ανατολή. Αυτό αντιστοιχεί σε αναφορές για την εξορία των Εβραίων το 587 π.Χ. από τον Βαβυλωνιακό βασιλιά Ναβουχοδονόσορ.
Η γενετική ανάλυση δείχνει ότι μεταξύ των σύγχρονων Εβραίων, οι πληθυσμοί που γενετικώς είναι περισσότερο όμοιοι είναι εκείνοι που προέρχονται από το Ιράκ και το Ιράν. Οι υπόλοιποι μοιράζονται περισσότερο το ίδιο DNA με μη Εβραίους Ευρωπαίους και Βόρειους Αφρικάνους, κάτι που ίσως απαντάει στο γιατί πολλοί Εβραίοι των οποίων οι πρόσφατοι πρόγονοι έζησαν στην Ευρώπη ή στη Συρία, έχουν ξανθά μαλλιά ή γαλανά μάτια.
Η ομάδα βρήκε γενετικά ίχνη από μια περίοδο έντονης μεταβλητότητας στον Ιουδαϊσμό κατά τη διάρκεια των χρόνων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν πάνω από το 10 τοις εκατό των πολιτών ήταν Εβραίοι. Μεταξύ των σύγχρονων μη Εβραίων Ευρωπαίων, οι Ιταλοί, οι Σαρδινοί και οι Γάλλοι είναι γενετικά πιο κοντά στους σύγχρονους Εβραίους, σύμφωνα με τα ευρήματα της ομάδας.
Ο συνεργάτης του Ostrer, Gil Atzmon, του Ιατρικού Κολεγίου Albert Einstein στο Πανεπιστήμιου Yeshiva της Νέας Υόρκης, αναφέρει ότι οι θρησκευτικές παραδόσεις και κανόνες που μοιράζονται όσοι είναι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο, μαζί με την απομόνωσή τους από τους μη Εβραίους γείτονές τους, σημαίνει ότι οι Εβραίοι μοιράζονται πολλά περισσότερα γονιδιακά τμήματα μεταξύ τους, από όσα μοιράζονται με όσους δεν είναι Εβραίοι.
Ο εξωτερικός Γάμος
Οι εβραϊκοί κανονισμοί κάνουν δύσκολο τον προσηλυτισμό μη Εβραίων στην κοινωνία τους. Οι κοινωνίες που δέχονται άτομα που δεν είναι Εβραίοι, απαιτούν από αυτούς να ξοδέψουν αρκετά χρόνια για να μελετήσουν τις παραδόσεις και τους κανόνες του Ιουδαϊσμού. Οι πιο οξυδερκείς Εβραίοι παντρεύονται άλλους Εβραίους, κάτι που περιορίζει το γενετικό ανασυνδυασμό με άλλους πληθυσμούς, αν και στον προηγούμενο αιώνα κάποιες κοινωνίες έγιναν πιο δεκτικές στο γάμο με άτομα εκτός της πίστεώς τους.
Ο Atzmon και οι συνεργάτες του μελέτησαν το DNA από 237 Εβραίους από τη Νέα Υόρκη, το Σηάτλ και τη Ρώμη, που αντιπροσώπευαν ομάδες από Τούρκους, Έλληνες, Ιταλούς, Σύριους, Ιρανούς, Ιρακινούς και Εσκενάζυ. Ερεύνησαν για γενετικές ομοιότητες ανάμεσα σε αυτούς τους πληθυσμούς και σύγκριναν το γενετικό τους υλικό με το DNA από 418 άτομα που δεν ήταν Εβραίοι.
Η έρευνα συνέκρινε δύο εκατομμύρια ξεχωριστούς δείκτες DNA, γνωστούς ως SNP (γενετικός δείκτης είναι ένα γονίδιο ή μια αλληλουχία στο DNA με γνωστή τοποθεσία σε ένα χρωμόσωμα που χρησιμοποιείται για να ταυτοποιήσει κύτταρα, άτομα ή είδη). Αυτός ο αριθμός είναι τετραπλάσιος από αυτόν που είχε χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες έρευνες. Είμαστε οι πρώτοι που αναλύσαμε διαφορές ευρείας κλίμακας σε γονιδιώματα, λέει ο Atzmon.
Η ομάδα του Atzmon βρήκε ότι οι δείκτες SNP (single nucleotide polymorphism) σε γενετικά τμήματα με 3 εκατομμύρια βάσεις του DNA ή μακρύτερα, ήταν δέκα φορές πιο πιθανό να είναι πανομοιότυποι μεταξύ Εβραίων από όσο μεταξύ μη Εβραίων. Αναφέρει ότι συνολικά, η γενετική ομοιότητα μεταξύ των Εβραίων είναι ισοδύναμη με αυτό που θα αναμενόταν μεταξύ ξαδέλφων πέμπτου βαθμού σε έναν τυχαίο πληθυσμό. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης επίσης αντιστοιχούν σε βιβλικές αναφορές για το πεπρωμένο των Εβραίων. Χρησιμοποιώντας την ανάλυση που έκαναν στο DNA οι συγγραφείς έψαξαν τα ίχνη των προγόνων όλων των Εβραίων από την Περσία και τη Βαβυλώνα που σήμερα αποτελούν μέρος του Ιράν και του Ιράκ.
Εξορία από τη Βαβυλώνα
Το γενετικό δέντρο δείχνει ότι μεταξύ 100 και 150 γενεές πριν, κάτι που αναλογεί σε 2500 χρόνια, ο αρχικός πληθυσμός διαχωρίστηκε στα δύο και οι μισοί Εβραίοι διασκορπίστηκαν στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αφρική, ενώ το υπόλοιπο μισό παρέμεινε στη Μέση Ανατολή. Αυτό αντιστοιχεί σε αναφορές για την εξορία των Εβραίων το 587 π.Χ. από τον Βαβυλωνιακό βασιλιά Ναβουχοδονόσορ.
Η γενετική ανάλυση δείχνει ότι μεταξύ των σύγχρονων Εβραίων, οι πληθυσμοί που γενετικώς είναι περισσότερο όμοιοι είναι εκείνοι που προέρχονται από το Ιράκ και το Ιράν. Οι υπόλοιποι μοιράζονται περισσότερο το ίδιο DNA με μη Εβραίους Ευρωπαίους και Βόρειους Αφρικάνους, κάτι που ίσως απαντάει στο γιατί πολλοί Εβραίοι των οποίων οι πρόσφατοι πρόγονοι έζησαν στην Ευρώπη ή στη Συρία, έχουν ξανθά μαλλιά ή γαλανά μάτια.
Η ομάδα βρήκε γενετικά ίχνη από μια περίοδο έντονης μεταβλητότητας στον Ιουδαϊσμό κατά τη διάρκεια των χρόνων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν πάνω από το 10 τοις εκατό των πολιτών ήταν Εβραίοι. Μεταξύ των σύγχρονων μη Εβραίων Ευρωπαίων, οι Ιταλοί, οι Σαρδινοί και οι Γάλλοι είναι γενετικά πιο κοντά στους σύγχρονους Εβραίους, σύμφωνα με τα ευρήματα της ομάδας.
Πηγή : esoterica.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου