Θα αποτολμήσει το ΟΧΙ η Ελλάδα;

Γιώργος Κακαρελίδης:Δείξαμε στα προηγούμενα, ότι η Ευρωζώνη κατέρρευσε όχι μόνο γιατί βασίστηκε πάνω σε ένα νόμισμα, που δεν κάλυπτε καμία από τις προϋποθέσεις (πολιτικές κατ’ αρχήν και οικονομικές) ενός κοινού νομίσματος, αλλά και διότι το ίδιο το νόμισμα ήταν οθνείο, δηλαδή αλλοεθνές, ξένο, ως προς τούς θεμελιώδεις άξονες συστάσεως της ΕΕ. Καταλήγαμε ότι...

εάν η Ευρωζώνη δεν αποφασίσει την, κοινή συναινέσει, αυτοδιάλυσή της, τότε κινδυνεύει άμεσα η ίδια η ΕΕ.

Η Γερμανία το απέδειξε προχθές, έχοντας, πάντοτε, σαν μοναδικό γνώμονα –και ορθά, αποκλειστικά το δικό της συμφέρον (άσχετα αν το ντύνει με ευρωπαΐζουσα παραφιλολογία), με το να θέλει να επιβάλει στανικά στις χώρες, όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά σε όλη την ΕΕ, ένα οικονομικό μοντέλο (σταθερό ευρώ, όχι συν-ρύθμιση της εργασίας, όχι αρμοδιότητες στην ΕΚΤ κλπ) που έχει ήδη αποτύχει (όπως αναγνωρίζουν πλέον όλοι οι οικονομολόγοι) και μια οικονομική διακυβέρνηση, που είναι καταδικασμένη σε αποτυχία μεν, εκτός αν διαλύσει την ΕΕ και μετατρέψει τις υπόλοιπες χώρες σε μισοεπαρχίες κινεζικού τύπου, οπότε μιλάμε για οιονεί προτεκτοράτα της, χωρίς όμως υποχρέωσή της για «προστασία».

Η πρόταση της Γερμανίας είναι εξαιρετικά απλή: «Δεχθείτε να σας κυβερνήσω οικονομικά, να εγκρίνω τα έξοδα και έσοδά σας (δηλαδή να σας κυβερνώ πολιτικά,  αφού ο Προϋπολογισμός αποτυπώνει τις ανάγκες τού κράτους και τις κοινωνικές παροχές σε Παιδεία, Περίθαλψη, Εργασία, δηλαδή ανάπτυξη), εσείς θα σφίγγετε το ζωνάρι σας μέχρι να πεθάνετε, θα αγοράζετε τα προϊόντα μου, χωρίς εγώ να αγοράζω τα δικά σας ή να μεταφέρω πλεονάσματα σε σάς, θα πάρω την περιουσία σας κοψοχρονιά, τα κοινοτικά έργα θα τα αναθέσετε σε Γερμανικές (άντε και κάποιες γαλλικές) εταιρείες, ότι δανεικά -με εγγυήσεις τρίτων όχι δικές μου, παίρνετε, θα πηγαίνουν στους δανειστές και σε μένα και αν χρειαστεί κάποια χρηματοδότηση για την στήριξη τού ευρώ/μάρκου, πάλι από εσάς θα πάρω, ώστε να μην... χρεοκοπήσετε» (αυτά άλλωστε αποδεικνύει και το επίσημα ανακοινωθέν γεγονός ότι η Γερμανία ξεπέρασε, το ενδεκάμηνο εφέτος, σε εξαγωγές το 1 τρις ευρώ και με εμπορικό πλεόνασμα γύρω στα 200 δις!).

Αυτά φυσικά η Γερμανία τα απευθύνει στα κράτη της ευρωζώνης, σε μια στιγμή, που κάποια είναι εξαιρετικά αδύναμα οικονομικά, σε άλλα ο χρηματοπιστωτικός και ο τραπεζικός τομέας τους μπάζουν από παντού, σε άλλα οι κυβερνήσεις τους και οι κρατικές δομές τους μόλις μετασχηματίζονται από «φεουδαρχικού» τύπου μορφώματα. Τα απευθύνει επίσης και στα υπόλοιπα 10 μέλη της ΕΕ λέγοντας απερίφραστα ότι οι συνθήκες πρέπει να αλλάξουν για όλους.

Η Γερμανία γνωρίζοντας την πλεονασματική και πλεονεκτική της θέση, καθώς και την δυνατότητά της να αποχωρήσει από το ευρώ, χωρίς κανένα πρόβλημα (αν επιλέξει η ίδια, στο άμεσο μέλλον, την στιγμή), μια δυνατότητα που το «παράθυρό» της, όμως, κλείνει σιγά σιγά, εκβιάζει τους ευρωζωνικούς εταίρους της με το δίλημμα «ή χρεοκοπείτε ή υποτάσσεσθε», παρ’ ότι υπάρχουν άλλες τεκμηριωμένες εναλλακτικές, που έχουν επανειλημμένα προταθεί (βλ. πχ την πρόταση Varoufakis-Holland, κ.α.), που δεν χρειάζονται αλλαγή συνθηκών, δεν απαιτούν χρήματα από τις πλεονασματικές χώρες, ούτε επιπλέον μέτρα λιτότητος από τις αδύναμες χώρες και το κυριότερο επανεκκινούν τις οικονομίες, προωθώντας συγκεκριμένες και μετρήσιμες αναπτυξιακές δράσεις.

Φυσικά μόλις οι άφρονες κυβερνήσεις υπογράψουν, η Γερμανία δεν θα διστάσει να τυπώσει ευωομόλογα, εγγυημένα βέβαια (μόνο τμηματικά), από όλους, δηλαδή εξαιρετικά τοξικά για όλους. Από ειρωνεία της τύχης, πάλι (72 χρόνια μετά) μόνος δυνητικός αντίπαλος της Γερμανίας είναι η Αγγλία, η οποία δεν είναι καν στην Ευρωζώνη και η οποία δεν θα συμφωνήσει, εκτός αν βεβαιωθεί ότι οι 17 χώρες τού ευρώ δεν θα λειτουργούν μονομπλόκ,  δεν θα εφαρμόζονται οικονομικές πολιτικές, όπως φόρος σε κάθε χρηματιστηριακή εντολή, δεν θα παραβιάζονται τα εθνικά συμφέροντά της και θα έχει δικαίωμα βέτο στην... ευρωζώνη.

Το πρόβλημα της Ελλάδος διαφέρει από τις άλλες ευρωζωνικές χώρες, λόγω της γεωστρατηγικής θέσεώς της και της διαρκούς απειλής από την Τουρκία. Είναι τουλάχιστον οξύμωρο να συζητάμε ως χώρα, για πολιτική επικυριαρχία της ΕΕ δηλ. της Γερμανίας (αυτά τα περί μόνο οικονομικής διακυβέρνησης, όπως προαναφέραμε, είναι βλακεία πρώτου μεγέθους, που αφορά χαχόλους κι όχι σκεπτόμενους πολίτες) και έλεγχο του προϋπολογισμού, δηλαδή της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και άμυνας τού κράτους, χωρίς να υπάρχει πολιτική ενοποίηση, η οποία μόνο σε κοινή άμυνα μπορεί να βασισθεί.

Αν θέλουν αλλαγές των Συνθηκών, τότε πρέπει πρώτα η ΕΕ να αναγγείλει την άμεση ενοποίηση των ενόπλων δυνάμεων των χωρών μελών και,  δεύτερον, να διακηρύξει πλήρως, χωρίς αστερίσκους και παλινωδίες ότι τα εξωτερικά (προς τις τρίτες χώρες) σύνορα όλων των χωρών μελών είναι και εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, είναι απαραβίαστα τόσο αυτά, όσο και τα δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο (ΑΟΖ κλπ) και οποιαδήποτε παραβίαση (έστω και απλή υπερπτήση) θα έχει σαν αποτέλεσμα την άμεση κινητοποίηση τού Κοινού Ευρωπαϊκού Στρατού και κατάρριψη τού εισβολέα. Ακόμη περισσότερο ισχύει και για την λαθρομετανάστευση, όπου θα προειδοποιηθούν οι Τρίτες χώρες ότι ο Κοινός Στρατός θα εισβάλει άμεσα, για την δημιουργία ελεγχόμενης ζώνης ικανού πλάτους, σε κάθε χώρα, η οποία αφήνει να περνούν από το έδαφός της λαθρομετανάστες (ακριβώς όπως δημιουργεί η Τουρκία στα νοτιοανατολικά σύνορά της, αλλά και κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της). Και μετά ευχαρίστως συζητάμε για ενιαίο προϋπολογισμό, κατάργηση αμυντικών δαπανών πέραν της πληθυσμιακής αναλογίας, πρακτικά μηδέν δαπάνες για μάς και ότι άλλο θέλουν.

Χωρίς αυτά, κάθε συζήτηση, που γίνεται από την Ελληνική Κυβέρνηση, είναι και παραπειστική και ανέντιμη για τούς Έλληνες,  Φυσικά δεν αναμένουμε από τον κ. Παπαδήμο, να «χτυπήσει το χέρι του στο τραπέζι»  ή να συζητήσει οτιδήποτε άλλο, εκτός περί «όνου σκιάς» βαφτισμένης ως... οικονομικοτεχνικό θέμα. Το απέδειξε άλλωστε με τις απαντήσεις του προς την κα Παπαρήγα και τον κ. Τσίπρα, στην Βουλή, κατά την συζήτηση των ερωτήσεων τους προς τον Πρωθυπουργό, όπου η τηλεόραση έδειξε έναν αξιολύπητο Πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει μονότονα και το χειρότερο, ανήμπορα, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να βοηθήσει τους πτωχούς πλέον πολίτες, διότι ...προέχουν τα χρήματα τών τοκογλύφων. Βρήκε όμως αμέσως μετά, ως δια μαγείας, την απαιτούμενη δύναμη, για να υποστηρίξει πλήρως τον εκτροχιασμένο υβριστή των Ελλήνων και υπουργό του κ. Πάγκαλο.

Οπότε πάλι από ειρωνεία της τύχης, ο μοναδικός, από το καταρρέον κομματικό σύστημα τής Ελλάδος, που μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα και να πει ξανά ΟΧΙ στη φασιστοειδή πρόταση και στην ηγεμονική παράκρουση της κας Μέρκελ, χρησιμοποιώντας ως τελευταίο όπλο την άμεση διάλυση  της Ευρωζώνης ή την πολιτική και στρατιωτική ενοποίηση της ΕΕ, είναι ο εκπρόσωπος της Δεξιάς κ. Σαμαράς. Μόνον αυτού ή άμεση αποχώρηση από την Κυβέρνηση για διεξαγωγή εντός 20 ημερών, εκλογών, με το αιτιολογικό ότι το πράγματι σπουδαίο θέμα αναδιαπραγμάτευσης των συνθηκών, δεν μπορεί να γίνει από μια κυβέρνηση Μνημονίου, ενδεχόμενα να φέρει κάποια λύση. Χωρίς να είναι σίγουρο βεβαίως ότι θα παραιτηθεί η κυβέρνηση, οπότε θα διαπιστώσει τι σημαίνει συνεχές ρίξιμο.

Η πολιτική του με την απαίτηση να έχει τα Υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών, μπορεί να απέτρεψε την επιδείνωση κάποιων προβλημάτων και σχέσεων της χώρας, δεν αρκεί όμως για τις αλλαγές στις συνθήκες, οι οποίες συμφωνούνται σε επίπεδο Πρωθυπουργών. Γιατί εκεί ούτε που θα τον ερωτήσουν. Γι αυτό άλλωστε και όλοι, όπως είχαμε προ καιρού προβλέψει, τραινάρουν τον χρόνο. Για τις συνθήκες και το οριστικό ξεπούλημα είναι το γερμανικό παιχνίδι και όχι βέβαια για τα...  κουρέματα.


-Ο κ. Γ. Κακαρελίδης είναι καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχειρηματική Έρευνα & Στατιστική του ΤΕΙ Πατρών

gkakarel@gmail.com