Το Ευρωπαϊκό όνειρο, έφτασε στο τέλος του??

Εν τέλει, οι Ευρωσκεπτικιστές είχαν δίκιο? Ήταν το όνειρο μιας ενωμένης Ευρώπης εμπνευσμένο από τους φόβους ενός άλλου ευρωπαικού πολέμου? Ήταν αυτό το όνειρο ένα ουτοπικό αδιέξοδο?

Επιφανειακά, η τωρινή κρίση ...
που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, για την οποία ορισμένοι προβλέπουν ότι θα είναι και το κύκνειο άσμα για την ένωση, είναι οικονομική. Ο Ζακ Ντέλορ, ένας από τους αρχιτέκτονες του ευρώ, υποστιρίζει ότι η ιδέα του για ένα ενιαίο νόμισμα ήταν καλή. Η εκτέλεση της όμως όχι και τόσο διότι επέτρεπε σε αδύναμες χώρες να δανείζονται υπερβολικά.

Ουσιαστικά όμως η κρίση είναι πολιτική. Όταν κυρίαρχα κράτη έχουν τα δικά τους νομίσματα, οι πολίτες είναι πρόθυμοι να δουν τα χρήματα που πληρώνουν σε φόρους να πηγαίνουν προς τις αδύναμες περιφέρειες. Αύτή είναι η έκφραση της εθνικής αλληλεγγύης. Είναι η αίσθηση ότι οι πολίτες ανήκουν μαζί στην ίδια χώρα και είναι έτοιμοι, σε περιόδους κρίσης, να θυσιάζουν τα δικά τους συμφέροντα για το συλλογικό καλό.

Δεδομένου λοιπόν ότι η Ε.Ε. δεν είναι ούτε ένα έθνος-κράτος ούτε μία δημοκρατία, δεν υπάρχει η έννοια του ''ευρωπαϊκού λαού''. Γεγονός είναι ότι οι πλούσιοι Γερμανοί, Ολλανδοί και Φιλανδοί δε θέλουν πληρώσουν το οικονομικό χάλι στο οποίο βρίσκονται οι Έλληνες, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι.

Αντί λοιπόν αλληλεγγύης, οι πλούσιοι ηθικολογούν, λες και όλα τα προβλήματα του Ευρωπαϊκού Νότου είναι αποτέλεσμα της τεμπελιάς και της διεφθαρμένης φύσης των πολιτών της Ελλάδας για παράδειγμα. Η στρατιγική αυτή φαίνεται ικανή να γκρεμίσει το κοινό στέγαστρο που σκεπάζει όλη την Ευρώπη, το euro.

H Ευρώπη χρήζει οικονομικού και πολιτικού επαναπροσδιορισμού καθώς πάσχει από δημοκρατικό έλλειμμα. Η δημοκρατία όμως απαιτεί ότι οι πολίτες έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν κάπου.

alexiptwto.blogspot.com