Το μεγάλο μας τσίρκο

Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να συνοψίσει σε δύο μόνο λέξεις τη λαϊκή σοφία που εμπεριέχεται σε μια παροιμία. Κι όμως... Για τη διαπίστωση ότι «εδώ ο κόσμος καίγεται και το μ... χτενίζεται» αρκούν δύο μόνο λέξεις: «Κυβέρνηση Παπαδήμου». Από καθαρά κυβερνητική - διαδικαστική σκοπιά, πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο...
τσίρκο που έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια. Μια και ο πρωθυπουργός μας όμως είναι άνθρωπος της αγοράς, ας μιλήσουμε με όρους εταιρείας:
1.  Από τη μια έχουμε έναν «μεγαλομέτοχο», το ΠΑΣΟΚ, το οποίο διατήρησε όλους τους βασικούς - ως προς την επιτήρηση της τρόικας - και αρκετούς δευτερεύοντες υπουργούς - υφυπουργούς και στην παρούσα κυβέρνηση. Στόχος του το πολιτικό πλυντήριο: η αναδιάρθρωση των πτωχευμένων πολιτικών του ομολόγων (προσώπων) ώστε, έστω και «κουρεμένα», να ξαναβγούν κάποτε στην πολιτική αγορά.
2. Από την άλλη έχουμε έναν «στρατηγικό επενδυτή», τη Ν.Δ., η οποία χρησιμοποιεί την κυβέρνηση Παπαδήμου για να χτίσει έναντι της τρόικας των δανειστών το προφίλ της αξιόπιστης κυβερνητικής δύναμης που αύριο δεν θα φοβηθεί να πάρει πάνω της την εξουσία.
Στόχος της είναι η λεηλασία του χρεοκοπημένου πολιτικού σκηνικού και η εξαγορά, χωρίς αξιοσημείωτη πολιτική επένδυση και ρίσκο, των ψήφων που διαρρέουν από το ρεσταρισμένο ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα χτίζει και την «εικόνα» συναινετικής δύναμης, η οποία θα «τολμήσει» τις απαιτούμενες συναινέσεις προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα, είτε πάρει την αυτοδυναμία είτε όχι.
3.  Τους δύο βασικούς εταίρους πλαισιώνει ο ΛΑΟΣ, ένα άγημα εξειδικευμένων πολιτικών κερδοσκόπων, το οποίο - όπως και οι ομόλογοί  τους των αγορών –  δεν έχει κανένα πρόβλημα να επενδύει πρόσκαιρα, με διαρκώς μεταβαλλόμενη πολιτική τακτική, χωρίς καμιά συνέπεια, με μοναδικό στρατηγικό στόχο να αποτελεί τον μόνιμο κυβερνητικό εταίρο των ψαλιδισμένων τέως μεγαλομετόχων της εξουσίας.
Όλο αυτό το σύμφυρμα έχει την κατάλληλη ηγεσία: έναν πρωθυπουργό προερχόμενο από τις ρίζες της ελληνικής χρεοκοπίας –  από τη μετάβαση από τον Ανδρέα Παπανδρέου στον Σημίτη, από την εποχή του αποτυχημένου ελληνικού εκσυγχρονισμού, των σκανδάλων τύπου χρηματιστηρίου και της κορύφωσης της κυριαρχίας των τραπεζών και του παρασιτισμού της ελληνικής οικονομίας.
Αυτοί... χτενίζονται
Σε αυτό το κυβερνητικό περιβάλλον όλοι οι συμμέτοχοι είδαν μια... ευκαιρία. Μπορεί η χώρα να βαδίζει στον γκρεμό με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μπορεί η ίδια η ευρωζώνη να σκέπτεται ήδη –  και να προγραμματίζει - το μέλλον της χωρίς εμάς, αλλά με τη χώρα μας απολύτως προσδεδεμένη σε μια καταστροφική λιτότητα δεκαετιών, όμως αυτοί... χτενίζονται για τα επόμενα πολιτικά καλλιστεία.
♦ Ο Γιώργος Παπανδρέου επιχειρεί να αποχωρήσει όσο γίνεται πιο αργά και πιο απρόσβλητος από τις συνέπειες των καταστροφικών επιλογών του. Ει δυνατόν και... όρθιος. Γιατί όχι και δικαιωμένος; Στην Ελλάδα ζούμε!
♦ Ο Αντώνης Σαμαράς επιχειρεί να ισορροπήσει στην κόψη του ξυραφιού: και «αξιόπιστος» να το παίξει έναντι των δανειστών και «αντιρρησίας» στα μάτια των Ελλήνων. Θέλοντας να πείσει τα εκατομμύρια απογοητευμένων και απελπισμένων Ελλήνων, προσπαθεί να πουλήσει ως διέξοδο όσα ακριβώς εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου παριστάνοντας ταυτοχρόνως ότι διαφωνεί. Μύλος.
♦  Για τον ΛΑΟΣ τα είπαμε –  και είναι αρκετά, με μια μόνο προσθήκη: καπάρωσε τα υπουργεία των μόνων τομέων στους οποίους ακόμη διακινείται χρήμα και πολιτική υπεραξία. Δημόσια έργα, ναυτιλία κ.λπ.
♦ Ο Βενιζέλος προσπαθεί να τελειώνει το  SI προκειμένου να μπορέσει, έστω για έναν ή δύο μήνες, όσο δηλαδή μπορεί να κρατήσει το παραμύθι περί μείωσης του χρέους, να κερδοσκοπήσει παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ.
♦ Άλλοι τέως αρχιστράτηγοι του Παπανδρέου   (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου,    Ραγκούσης,    Χρυσοχοΐδης κ.λπ.),  παρ’ ότι οι ίδιοι υπήρξαν οι «φρουροί του μνημονίου»,  επιχειρούν είτε να κλέψουν τη θηριώδη ηγετική μπουκιά από το στόμα του Βενιζέλου είτε να κατοχυρώσουν ρόλο ή λόγο ύπαρξης στην «επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ» είτε απλώς να... επανεκλεγούν γλιτώνοντας από τη θύελλα της κατακραυγής.
♦ Άλλοι (π.χ. Παπακωνσταντίνου) προσπαθούν απλώς να κρυφτούν από τις ευθύνες τους και τις υπογραφές τους, οι οποίες σε μια ευνομούμενη χώρα θα κρίνονταν στα δικαστήρια.
♦ Για τον ίδιο τον Παπαδήμο είναι νωρίς για να πει κάποιος οτιδήποτε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι προσπαθεί να καεί όσο το δυνατόν λιγότερο για να είναι παρών και την επόμενη μέρα, παρ’  ότι με το PSI, όπως θα δούμε στις σελίδες 6-7 του σημερινού «Π», είναι αυτός που ολοκληρώνει και υπογράφει τους όρους της ελληνικής χρεοκοπίας που είχε ετοιμάσει η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Στο πλαίσιο αυτό, το τσίρκο έχει απ’ όλα: θεαματικές «αντιμνημονιακές» κωλοτούμπες, καταγγελίες των ίδιων των πεπραγμένων τους, αυτοεξευτελιστικές κορώνες. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που κάθε μέρα διαβάζουμε στις εφημερίδες και βλέπουμε στα κανάλια και αυτό που θα δείτε αναλυτικά στις σελίδες 8-9.
Πολύ βαρύ...
Την ίδια ώρα, ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτε θετικό να περιμένει ούτε από το τσίρκο ούτε από τους γελωτοποιούς και ακροβάτες του ούτε από τους πολιτικούς κερδοσκόπους που απαρτίζουν αυτήν την κυβέρνηση.
Νέα χαράτσια, συνέχιση της ύφεσης, δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, εκρηκτική φτώχεια και απώλεια περιουσιών. Το σκηνικό πλήρους και ολοκληρωτικής χρεοκοπίας - επίσημης και ανεπίσημης  – είναι πολύ βαρύ για να το διασκεδάσουν οι συντελεστές του κυβερνητικού τσίρκου.
Παρ’  όλα αυτά, ας επιμείνουμε: Καλά Χριστούγεννα. Με ό,τι ο καθένας από εμάς μπορεί να εννοεί με αυτήν την –  ειλικρινή και από τα βάθη της καρδιάς μας– ευχή...

topontiki.gr