Πούτιν: Η επιστροφή του Ρώσου αυτοκράτορα

Η επιστροφή του Βλάντιμιρ Πούτιν στη θέση του Προέδρου της Ρωσίας θέτει μία μεγάλη πρόκληση στις δυτικές δυνάμεις για την οποία δείχνουν ελάχιστα προετοιμασμένες.

Ως πρωθυπουργός της Ρωσίας τα τελευταία χρόνια ο Βλάντιμιρ Πούτιν δεν έλειψε από τα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

Όμως τώρα επιστρέφει... για να διεκδικήσει ξανά την προεδρεία και να θέσει έναν και μόνο στόχο: Τη δημιουργία μίας τρίτης, μετά – τσαρικής, μετα – σοβιετικής, ρωσικής αυτοκρατορίας μέχρι το 2024.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian οι εκλογές το Μάρτιο του 2012 δεν αποτελούν διαγωνισμό αφού είναι ολοφάνερο ότι ο Βλάντιμιρ Πούτιν θα τις κερδίσει. Για την αγγλική εφημερίδα όμως ο κύκλος των προβλημάτων για τη Δύση ανοίγει την επομένη των αποτελεσμάτων...

Με την βέβαιη, όπως όλα δείχνουν, μετακόμισή του το Μάρτιο του 2012 στο Κρεμλίνο ως πρόεδρος της Ρωσίας και τον προστατευόμενο του Μεντβέντεφ στη θέση που ο ίδιος κατείχε από το 2007, εκείνη του πρωθυπουργού, ο Πούτιν θα επιδιώξει ξανά τον πλήρη έλεγχο των εξωτερικών υποθέσεων της Ρωσίας.

Είναι ούτως ή άλλως ευρέως γνωστό ότι ο Βλάντιμιρ Πούτιν δεν ενδιαφέρεται τόσο για τα εσωτερικά της χώρας όσο για το ρόλο της στο εξωτερικό. Το επιχείρημά του για μία Ρωσία ισχυρή στην παγκόσμια σκηνή, της οποίας τα σκήπτρα κρατούν ακόμη οι Αμερικάνοι, λειτουργεί ευνοϊκά προς τον ίδιο στις δημοσκοπήσεις αφού το επίτευγμα του στο παρελθόν να αναστήσει τη χαοτική Ρωσία του Μπόρις Γιέλτσιν αναγνωρίζεται τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους αντιπάλους του.

Τα σημεία της στρατηγικής του να κάνει τη Ρωσία ξανά ισχυρή στην παγκόσμια σκακιέρα έρχονται σιγά σιγά στο προσκήνιο ενώ οι περισσότερες  συντεταγμένες του σχεδίου του ισχυρού Ρώσου πολιτικού ορίζονται από την αντίθεση της χώρας στον παραδοσιακό της αντίπαλον δέος, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Αντίθεση, η οποία σύμφωνα με την Guardian, ανιχνεύτηκε ισχυρότατη όταν την προηγούμενη εβδομάδα το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι ενδέχεται να παραιτηθεί από τη Συνθήκη START για την μείωση και τον έλεγχο των πυρηνικών εξοπλισμών, η οποία υπεγράφη το 2009 μεταξύ των δύο χωρών, εάν οι Αμερικανοί δεν δώσουν νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις ότι το σύστημα της αντιπυραυλικής ασπίδας που αναπτύσσουν στην Ευρώπη δεν πρόκειται να στοχεύσει τη στρατηγική άμυνα της Ρωσίας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Η ανακοίνωση αυτή σε συνδυασμό με το νέο σύστημα αντιπυραυλικού συναγερμού στο θύλακα του Καλίνινγκραντ που ενεργοποίησε η Ρωσία δημιουργεί ένα ντόμινο επιπτώσεων που πρωτίστως θα πλήξει την ‘’πολιτική επανεκκίνησης’’ του Μπάρακ Ομπάμα με τη Ρωσία- ένα ισχυρό χαρτί που ο Αμερικανός πρόεδρος θα δυσκολευτεί πλέον να χρησιμοποιήσει στις επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ, ένα χαρτί που ο Λευκός Οίκος είχε υποδεχθεί ως επίτευγμα της εξωτερικής πολιτικής Ομπάμα, ενός πρόεδρου που ελάχιστα έχει να επιδείξει στο ενεργητικό του την τελευταία τριετία.

Με τις ΗΠΑ να είναι απασχολημένες σε πολέμους στη Μ. Ανατολή και την Αραβική Άνοιξη,  ένα ήσυχο ρωσικό μέτωπο φάνηκε ως ιδανική λύση για την Ουάσινγκτον. Όμως ο Πούτιν φαίνεται αποφασισμένος να το… αφυπνίσει.

Την ίδια στιγμή κοιτά και προς την Ανατολή. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν θέλει να αναβιώσει την ιδέα μίας Ευρασιατικής ένωσης, η οποία να απαρτίζεται από πρώην σοβιετικά κράτη σε μία αναδιαμορφωμένη βάση στρατιωτικά και πολιτικά, με τη Μόσχα να ελέγχει την εξωτερική στρατηγική της. Πυρήνας της θα μπορούσε να καταστεί η ήδη υπάρχουσα τελωνιακή ένωση με τη Λευκορωσία και το Καζακστάν μονάχα που τώρα ο Βλάντιμιρ Πούτιν έχει ένα περισσότερο φιλόδοξο στόχο. Η ιδέα είναι μία Ευρασιατική Ένωση μεγαλύτερης ενσωμάτωσης με νέες πολιτικές και οικονομικές αξίες.

Το σχέδιο του Πούτιν για τη δημιουργία μία τρίτης ρωσικής αυτοκρατορίας εστιάζει επίσης στην Ευρώπη και τον τομέα της Ενέργειας, στον οποίο η Ρωσία θα πρέπει να σκληρύνει τη στάση της και να ενισχύσει τη θέση της. Το deal της Gazprom με τη Λευκορωσία τον προηγούμενο μήνα κάνει τους αναλυτές να πιστεύουν ότι το 50% των ενεργειακών αποθεμάτων της Ευρώπης θα ελέγχεται έως το 2030 από τη Ρωσία. Γεγονός το οποίο σημαίνει ότι η ‘’τρίτη αυτοκρατορία’’ θα μπορούσε να έχει έσοδα μονάχα από τη συνεχή εξαγωγή ενεργειακών αποθεμάτων με την Ευρώπη να πληρώνει την μελλοντική κυριαρχία της Ρωσίας σε αυτήν.

Το σενάριο της επιστροφής της αυτοκρατορίας έχει φυσικά κι άλλες όψεις.

Οι πρόσφατες παρατηρήσεις του Ντμίτρι Μεντβέντεφ όσον αφορά την έλλειψη σωστών αποφάσεων πριν τη σύγκρουση το 2008 με τη Γεωργία και την ανεξέλεγκτη διεύρυνση του ΝΑΤΟ αποδεικνύουν το γιατί οι Ρώσοι θα αντιδρούν σε ο,τι αποκαλούν οι ίδιοι ‘’ κοντινό εξωτερικό’’ αλλά και το λόγο που ο Βλάντιμιρ Πούτιν επιθυμεί να επαναφέρει σε ρωσικά χέρια οποιαδήποτε δυτική καταπάτηση των τελευταίων 20 ετών.

Η αποφασιστικότητα της Ρωσίας να υπερασπίζεται πιο ευρείες σφαίρες της παραδοσιακής της επιρροής σε αναπτυσσόμενα κράτη μπορεί να ειδωθεί στην πεισματική της άρνηση να επιβάλλει ποινές στη Συρία και στην de facto υποστήριξη του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Εν τω μεταξύ ο Πούτιν εξακολουθεί να προτάσσει στα σχέδια του τον εκσυγχρονισμό του ρωσικού στρατού, ο οποίος θα είναι ενδεχομένως και το μεγαλύτερο του όπλο για την άσκηση της εξωτερικής του πολιτικής.

Η αντίστροφη μέτρηση για τη μετακόμιση στο Κρεμλίνο

Σήμερα οι ψηφοφόροι καλούνται να ψηφίσουν για την ανάδειξη 450 βουλευτών στη Δούμα με τον Βλάντιμιρ Πούτιν να ζητά την ενίσχυση του κόμματος ‘’Ενωμένη Ρωσία’’, το οποίο σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις κινδυνεύει να χάσει την πλειοψηφία των 2/3. Κι αυτό γιατί πολλοί Ρώσοι απογοητεύτηκαν όταν έμαθαν ότι ο Μεντβέντεφ δεν θα κυνηγήσει μία δεύτερη εκλογή ως Πρόεδρος της χώρας αλλά θα περιοριστεί στη θέση του πρωθυπουργού, ένα deal που επετεύχθη πριν από χρόνια, όπως αποκαλύφθηκε,  μεταξύ των δύο ανδρών...

Το ποσοστό της τάξης του 50% που οι δημοσκοπήσεις χαρίζουν στην Ενωμένη Ρωσία καθιστά τον Πούτιν στη θέση του να ηγηθεί μίας κυβέρνησης, η οποία δεν θα έχει τη δυνατότητα να προχωρά σε μεταρρυθμίσεις χωρίς τη συναίνεση της αντιπολίτευσης.

Ωστόσο, αυτό που χαλά τη μαγεία επανεκλογής του Πούτιν είναι το ικανοποιητικό μεν αλλά όχι εντυπωσιακό εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο ενδεχομένως μπορεί να αποδυναμώσει την υποστήριξη που απολαμβάνει από τους παραδοσιακούς του συμμάχους, την επιχειρηματική και πολιτική ελίτ…

Το καμπανάκι για τον ‘’ήρωα’’ της Ρωσίας χτύπησε αυτή τη φορά διαφορετικά και η αρνητική συμπεριφορά εναντίον του δεν θυμίζει σε τίποτα τις ημέρες του 2007, όταν εγκατέλειπε τον προεδρικό θώκο λόγω του συνταγματικού κωλύματος για τρίτη συνεχόμενη θητεία. Όμως ο Βλάντιμιρ Πούτιν δεν έχει επιστρέψει για να ηττηθεί. Αντιθέτως θα καταφέρει να κερδίσει την παρτίδα και να ετοιμαστεί για τις εκλογές της 4ης Μαρτίου του 2012 με το Κρεμλίνο να τον περιμένει στο τέλος της διαδρομής.


Επιμέλεια: Αθηνά Παπακώστα


Πηγή: Guardian- New York Times
Πληροφορίες – πηγές: Έθνος, Τα Νέα. 

 

www.newpost.gr