Εκρηκτικό το πρόβλημα των αστέγων στη χώρα μας.

Οταν το 1968 πήγα για πρώτη φορά στην Αμερική για εκπαίδευση, δεν εντυπωσιάστηκα, όπως ήταν φυσικό, ούτε από τους ουρανοξύστες ούτε τα τεράστια αυτοκίνητα και ούτε από τα ευθυγραμμα HIGH WAYS. Αντίθετα έμεινα άναυδος όταν η Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον αντίκρισα ανθρώπους - μαύρους και λεύκους - να αναζητούν...
την τροφή τους στους κάδους των σπουπιδιών και να κοιμούνται στα παγκάκια των δρόμων το καταχείμωνο, υπό πολικές θερμοκρασίες μείον 20οC. Δεν θα μπορούσα να πιστέψω, ότι η πλουσιότερη και ισχυρότερη χώρα του κόσμου, η οποία ξόδευε δισεκατομμύρια στουτς εξοπλισμούς και στη διερεύνηση του διάστηματος, δεν μπορούσε να προσφέρει τροφή και στεγή σε 500, 1.000 ή μερικές χιλιάδες αναξιοπαθείς πολίτες της.



Που να φανταστώ τότε, ότι μετά από 40 χρόνια περίπου το πρόβλημα θα μεταφερόταν και στην Ελλάδα; Πράγματι σήμερα το πρόβλημα είναι υπαρκτό και στη χώρα μας. Μια βόλτα στο κέντρο των Αθήνων, ιδίως νύχτα, είναι αρκετή για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο, ότι η Ελλάδα έχει γίνει Αμερική. Δυστυχώς το φαινόμενο, το όποιο πριν λίγα χρόνια ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με περιθωριακά άτομα, όπως αλκοολικούς, χρήστες ναρκωτικών, ψυχικά αρρώστους κ.λ.π., σήμερα έχει επεκταθεί και σε ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Έτσι σε όλους αυτούς τους "κατεστραμμένους" έχουν προστεθεί και ψυχικά και σωματικά υγιέστατοι άνθρωποι, οι οποίοι έμειναν μόνοι ή έχασαν τη δουλειά τους και την περιουσία τους.

Μεταξύ των αστεγών, οι οποίοι σήμερα υπολογίζονται σε 20.000 περίπου είναι μέχρι χθές νοικοκυραίοι, οι οποίοι πήραν δάνεια για την αγορά σπιτιού και συνέπεια της κρίσης δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τις δόσεις του, οπότε το σπίτι κατασχέθηκε από τον δανειστή ή έχασαν την δουλειά τους ή τέλος "φαλίρισε" η επιχείρηση τους. Όλοι αυτοί, όσοι δεν σιτίζονται από τα συσσίτια του Δήμου και της Αρχιεπισκοπής, τρώνε από τους κάδους των σκουπιδιών και κοιμούνται στα παγκάκια των πλατείων ή τις εσοχές των οδών. Όσοι από μας περνούν από το κέντρο της πόλεως έχουν γίνει μάρτυρες του τραγικού φαίνομενου.

Δυστυχώς το φαινόμενο δεν έχει ακόμη αναγνωρισθεί στη χώρα μας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχει απασχολήσει ακόμη τα έντυπα ή ηλεκτρονικά Μέσα Μαζική Επικοινωνίας. Βλέπετε η κατάρρευση της Οικονομίας με τις εγγενείς παρενέργειες της ανεργίας και της ενδειας απο τη μια και το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης από την άλλη, που να αφήσουν περιθώρια αναδείξεως άλλου θέματος; Πολύ φοβούμεθα όμως, ότι τα θύματα της κρίσεως είναι τόσο πολλά, ώστε είναι θέμα χρόνου το πρόβλημα να πάρει τεράστίες διαστάσεις, οπότε θα αναδειχθεί ως μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Η ραγδαία εξέλιξη του φαινεμένου έχει δύο βασικά αίτια. Το πρώτο είναι, ότι η δεμένη ελληνική οικογένεια που ξέραμε γίνεται ολοένα και πιο χαλαρή, πιο δυτική, πιο ψυχρή και πιο ανάλγητη! Και το δεύτερο, ότι η οικονομική κρίση έχει επηρέασει σε τέτοιο σημείο το κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να μην είναι σε θέση να στηρίξει τον "ασθενή κρίκο" του, οπότε κάθε άτομο να ενεργεί με βάση την αρχή "ο σώσων εαυτόν σωθήτω".

Πολύ φοβούμεθα όμως πως όλοι αυτοί οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι κρατικοί φορείς, οι οποίοι εξαντλούν τη δημοκρατική και κοινωνική τους ευαισθησία στα δικαιώματα των λαθρομεταναστών, γρήγορα θα χάσουν τον ύπνο τους, όταν πλέον δεν θα υπάρχουν παγκάκια για να χωρέσουν τους άστεγους ομοεθνείς μας. Τότε θα κληθούν να απαντήσουν στο αμείλικτο δίλημμα: Ποιοι πρέπει να σώθουν πρώτοι; Οι Νιγηριανοί, Πακιστανοί ή οι άλλοι εγχωμοι παράνομοι επισκέπτες της χώρα μας ή οι άστεγοι συμπατριώτες μας;

Τους κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Όσο νωρίτερα συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα τόσο καλύτερο.

Γεω. Κασσαβέτης, Επγός (Ι) ε.α.

asimpiestos.blogspot.com