Η ελληνική κοινωνία έφθασε στα όριά της

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης:Είναι απορίας άξιον, πώς όταν άτομα που είναι υπεύθυνα να διαμορφώνουν, εθνικά, κοινωνικά, επαγγελματικά και ανθρωπιστικά, την προσωπικότητα, τις αρχές και αξίες και την συμπεριφορά των επερχομένων γενεών της Ελλαδικής κοινωνίας να έχουν παρεκκλίνει συνειδησιακά τόσο πολύ του πραγματικού των ρόλου, με την μεθοδική υποβάθμιση...
όλων των αξιών της πατρίδας μας ώστε ο Έλλην σήμερα να αντιμετωπίσει με πολύ προβληματισμό και δέος τους εφιαλτικούς καρπούς αυτής της συμπεριφοράς των.           

Μια κοινωνία για να διαιωνίσει την ύπαρξη της και να βελτιώσει τις επερχόμενες γενεές πρέπει να διαθέτει πρότυπα. Πρότυπα βασικά πρέπει νάναι :

-   Οι εκλεγμένοι του λαού στο κοινοβούλιο της Ελληνικής Δημοκρατίας

-   Οι δάσκαλοι γενικά και ιδίως οι Πανεπιστημιακοί

- Οι λειτουργοί της Εκκλησίας

-Οι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας και ακόμη

- Οι Δημόσιοι λειτουργοί του κράτους.

Όλοι αυτοί με κυρίως υπεύθυνη την εκάστοτε πολιτική ηγεσία της πατρίδος μας, έχουν εντολή από τον ελληνικό λαό, να βελτιώσουν και να εξασφαλίσουν από γενιά σε γενιά τα παρακάτω:

-  την βασική απαιτούμενη οικονομική ευρωστία της Χώρας μας, για να αντέχει στους διεθνείς κλυδωνισμούς.

- την καλύτερη επαγγελματική κατάρτιση των νέων προσαρμοσμένη στις εξελίξεις της κάθε εποχής.

-  την δημιουργία πατριωτικής, ηθικής και θρησκευτικής συνείδησης.

 - την Κοινωνική δικαιοσύνη και μέριμνα, ώστε και ο τελευταίος Έλληνας και αλλοδαπός στην πατρίδα μας, να έχει στήριγμα στην φροντίδα της και να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς

-  Τέλος, την δημιουργία ισχυρών ενόπλων δυνάμεων, για την υποστήριξη της εξωτερικής πολιτικής, την αποθάρρυνση των επιβουλέων της χώρας μας, τον σεβασμό της πατρίδος μας και την δυνατότητα κοινωνικής αρωγής σε θεομηνίες ή και σε άλλες εγκληματικές πράξεις από όπου και αν προέρχονται.

Η πρόσφατη συμπεριφορά του χειροτέρου Υπουργού Εθνικής Άμυνας, που πέρασε ποτέ από το Υπουργείο, με την φθηνή και ανερμάτιστη δικαιολογία για την πράξη του, μαρτυρά το επιλήψιμο και αδικαιολόγητο μίσος που τον διακατείχε προς το Σώμα των Αξιωματικών.

Η Πράξη αυτή, κατά την γνώμη μου, αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Διότι ουδέποτε στις αποστρατείες των αξιωματικών, συνέβη παρόμοια αντεθνική ενέργεια.

Αυτές λοιπόν οι πολιτικές εξουσίες, αντί της ως άνω αναφερομένης αποστολής, επέτυχαν σε σοβαρούς  κυρίως στόχους ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή,  την οικονομική καταστροφή, τον εθνικό ξεπεσμό και την αναξιοπιστία της Πατρίδος μας.

Η Ιστορία για τους σύγχρονους πολιτικούς θα είναι αμείλικτη, διότι ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς έθεσαν τα προσωπικά τους συμφέροντα, υπεράνω της σωτηρίας της Πατρίδος και έφεραν την χώρα στην σημερινή κατάσταση.

Επίσης, η Συντεχνιακή καπηλεία ορισμένων αριστερών, έφθασε στην σημερινή Δημοκρατική Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό ώστε ωμά, θρασύτατα και απειλητικά να λέει: «Τι σημασία έχουν οι νόμοι που ψηφίζει η Βουλή, τους νόμους τους ανατρέπει ο λαός στους δρόμους».

Αυτοί οι ολίγοι, μιας πλαστογραφημένης αριστεράς, δυστυχώς είναι, που ευτελίζουν συγχορδιακά με τους υπόλοιπους και ατιμάζουν ακόμη και το κοινωνικοκεντρικό όραμα της πραγματικής Αριστεράς των ιδεολόγων αυτής.

Να έχουν δε πάντοτε υπ’ όψιν των, οι όψιμοι πολιτικοί μας της πλέριας προοδευτικής κουλτούρας, ότι ο Ελληνικός λαός ανέχεται μέχρι ένα σημείο συμπλεγματικούς ή άλλης αιτιολογίας ακκισμούς αρνησιπατρίας, στο βωμό του κοσμοπολιτισμού και της Παγκοσμιοποίησης, αλλά όχι απεριόριστα.

Ακόμη, είναι λυπηρό το γεγονός, πως δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα αντιληπτό σ’ αυτούς ότι, για τους περισσότερους Έλληνες τα εθνικά θέματα είναι κάτι σαν θρησκεία.

Επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ελπίζουμε και ευχόμαστε, να έλθει σύντομα στο σύνολό των στο κοινοβούλιο η γενιά εκείνη των Ελλήνων πολιτικών που θα αντιληφθεί ότι, μόνο με την εθνική ενότητα, την ομοψυχία και την ιστορική μνήμη του λαού, θα διαφυλαχθεί  η Ιερή αυτή πατρίδα και η Εθνική και πολιτική Ελευθερία των Ελλήνων και ταυτόχρονα να υπάρχουν αξίες της Ειρήνης που θα κρατήσουν υψηλά την ηθική στάθμη του Βίου των Ελλήνων.

Αυτούς τους Έλληνες ζητά ο Ελληνικός Λαός και γρήγορα διότι ο Δρόμος που ακολουθούμε σήμερα δεν οδηγεί πουθενά.