Οι ερασιτέχνες του Μαξίμου και η καγκελάριος Μέρκελ

Το τι πέρασε από το μυαλό του Γιώργου Παπανδρέου την περασμένη Κυριακή, όταν αποφάσισε να προσφύγει σε δημοψήφισμα για την δανειακή σύμβαση, κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει. Το βέβαιο είναι πάντως ότι εκείνος, ο Δημήτρης Ρέππας και ο Χάρης Καστανίδης που πήραν την σχετική απόφαση, τα έβλεπαν όλα εύκολα. Η χώρα και η κοινοβουλευτική ομάδα θα το κατάπιναν, έ και οι εταίροι θα έκαναν... λίγη υπομονή. Το ζητούμενο για εκείνον ήταν να σταθεροποιήσει το καθεστώς του. Τα άλλα θα τα εύρισκαν στην πορεία.  


Όπως έγινε σαφές στην πορεία των πραγμάτων, ο σχεδιασμός ήταν ερασιτεχνικός και ελλιπής.
Ο Παπανδρέου, το επιτελείο του και ο στενός υπουργικός κύκλος γύρω από αυτόν υποτίμησαν την ένταση των αντιδράσεων στην κοινοβουλευτική ομάδα και την κυβέρνηση, αγνόησαν όμως ακόμα περισσότερο το γενικότερο ευρωπαϊκό κλίμα. Αν ακόμα είχαν μια ιδέα για το πώς θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τις αντιδράσεις στο εσωτερικό, αποδείχτηκαν εντελώς απροετοίμαστοι για αυτό που τους ήρθε από τη Μέρκελ και το Σαρκοζί.  


Η γερμανίδα καγκελάριος δεν κάθησε ως τα ξημερώματα της 26^ης Οκτωβρίου να εκβιάζει τους τραπεζίτες για να βρεθεί πάλι απέναντι σε νέα «τερτίπια» των Ελλήνων.

Επί 14 μήνες είχε καταπιεί την ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης, τις παλινωδίες στην εφαρμογή του προγράμματος, τις παραξενιές των ελληνικών κομμάτων, την άρνηση τους να στηρίξουν το δανειακό πρόγραμμα. Κάθε φορά είχε συμβάλλει στο να βρεθεί μια διέξοδος, από το μνημόνιο στο μεσοπρόθεσμο, από το μεσοπρόθεσμο στο κούρεμα, που με σκληρή δουλειά και θυσίες από την πλευρά των Ελλήνων, θα μπορούσε να διατηρήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη. Όταν άκουσε για το δημοψήφισμα, αιφνιδιάστηκε ακόμα μια φορά. Και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι απλώς δεν ήθελαν.  


Ούτε η Μερκελ, ούτε ο Σαρκοζί μπορούσαν να αρνηθούν τον Γ.  Παπανδρέου την προσφυγή στο λαό για την επικύρωση της συμφωνίας. Αυτό που φρόντισαν όμως να του δείξουν, ήταν ότι η υπομονή τους είχε εξαντληθεί.

Το δημοψήφισμα θα ήταν, αυτό ξεκαθάρισαν χθες στον Παπανδρέου, θα έπρεπε να αποσαφηνίσει το τελικό ερώτημα: Το αν θα μείνει η Ελλάδα στο ευρώ ή όχι. Το όχι θα σήμαινε και αυτόματα έξοδο από την ευρωζώνη. Τίποτε λιγότερο δεν ήταν διατεθειμένοι να δεχτούν Γάλλοι και Γερμανοί.  

Μετά από αυτό το τελεσίγραφο, ο Πρωθυπουργός έκανε δηλώσεις ότι θα επιμείνει στο δημοψήφισμα με αυτό ακριβώς το αντικείμενο. Κανείς σώφρων άνθρωπος ωστόσο στη χώρα αλλά και στο ΠΑΣΟΚ δεν ήταν σε θέση να το δεχτεί. Τα ξημερώματα της Πέμπτης ακολούθησε γενικευμένη  εξέγερση, με επικεφαλής τον ίδιο τον Ευάγγελο Βενιζέλο και κορυφαίους υπουργούς. Αποδείχτηκε έτσι ότι οι σχεδιασμοί του Μαξίμου ήταν ερασιτεχνικοί, ανεπαρκείς και ελλιπείς…    

Στον Πρωθυπουργό ανοίγονται δυό δρόμοι. Ο πρώτος είναι να συγκαλέσει σήμερα κοινοβουλευτική ομάδα και να υποβάλλει την παραίτηση του, ή να πάει στην ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης και να τον ρίξουν εκεί. Σε κάθε περίπτωση, η χώρα χρειάζεται άμεσα το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, όπως ζητάει η Βάσω Παπανδρέου γιατί αυτό που κατάλαβαν όλοι όσοι παρακολούθησαν τα ξημερώματα της Πέμπτης την κοινή συνέντευξη Τύπου Μέρκελ και Σαρκοζί ήταν, ότι όσο δεν καλύπτεται το κυβερνητικό κοινό στην Αθήνα δεν πρόκειται να υπάρξουν χρήματα.


Θέμης Δαγκλής   

www.newpost.g