Μια "προφητεία" του Χάρυ Κλύν

Τον τελευταίο καιρό ο γνωστός κωμικός Χάρυ Κλύν έχει αναδειχθεί σε έναν από τους πλέον οξυδερκείς κριτικούς της νεοελληνικής πραγματικότητας και τα πολιτικά του κείμενα, διαδίδονται και διαβάζονται από πολύ κόσμο στο διαδίκτυο. Η ακρίβεια με την οποία περιγράφει την κατάσταση είναι εντυπωσιακή. Ποιό εντυπωσιακό όμως για εμένα, από οποιοδήποτε σύγχρονο κειμενό του, ήταν...
ένα διαμάντι που βρήκα, το οποίο είχε γράψει το 1983, ως μέρος μιας κωμικής παράστασης. Και όπου "προφήτευε" με απόλυτη ακρίβεια την εξέλιξη της χώρας μας τις επόμενες δεκαετίες. Αξίζει να του ρίξετε μία ματιά.
"Αν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πώς ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι' αυτοί απατεώνες. Τι να πείς για τους Έλληνες. Κάθονται δύο ολόκληρες ώρες, για να πιούν στιγμιαίο καφέ! Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία. Ο νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δύο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δύο αυτοκίνητα στο πεζοδρομιό του και δύο κατοστάρικα στην τσέπη του. Τα δύο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας είναι πώς θα χάσει δέκα κιλά και πού θα βρεί πάρκινγκ. Με αυτοκόλλητο στο κούτελο θα κυκλοφορούμε όλοι, για να φαίνεται ποιός έκανε φορολογική δήλωση και ποιός όχι. Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό που θα μετατρέψει σιγά - σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράφων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη και ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης."
Μέσα σε τόσες λίγες λέξεις και πριν 30 σχεδόν χρόνια ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης, όπως άλλωστε είναι το κανονικό όνομα του κωμικού, καταφέρνει να περιγράψει την αφετηρία και την πορεία της χώρας μας, που μας οδήγησε στα σημερινά μας χάλια. Μέσα σε τόσες λίγες λέξεις αποτυπώνει την βάση της σημερινής κατάντιας της χώρας μας, πέρα από τον ξύλινο λόγο των πολιτικών και πέρα από κομματικά συμφέροντα, σύμφωνα με τα οποία φταίει πάντα ο απέναντι.