Η βασική παράμετρος του σχεδίου, όπως επί μήνες επιμένουμε να φωνάζουμε, αφορά τη δημόσια περιουσία. Όπως όλοι γνωρίζουμε, η διαχείρισή της θα περάσει...
σε εταιρεία εκτός της χώρας και στην αποκλειστική διάθεση των δανειστών, οι οποίοι θα την εκποιήσουν παραχωρώντας ό,τι θέλουν... σε όποιον θέλουν. Με το μοντέλο της γερμανικής Τρόιχαντ, η οποία διέλυσε την Ανατολική Γερμανία, οι διαχειριστές θα πουλάνε... στους εαυτούς τους - ακόμη και έναντι ενός ευ-ρώ ανά επιχείρηση.
Ο ελληνικός επιχειρηματικός κόσμος, υπό το βάρος της βίαιης διάλυσης οικονομίας και χώρας, κινδυνεύει να βρεθεί κυριολεκτικά στον άσο: τράπεζες, ενέργεια, υποδομές και γη δεν θα βρεθούν στα χέρια του.
Οι ιδιοκτήτες ολόκληρης της χώρας θα είναι ξένοι
- και όχι οποιοιδήποτε: οι επιχειρηματίες των χωρών - δανειστών και τα διεθνή κερδοσκοπικά κεφάλαια που κατέχουν ελληνικό χρέος. Οι δικοί μας, άλλοι καταχρεωμένοι στις τράπεζες, άλλοι εξαρτώμενοι από τις κρατικές προμήθειες ή τις χαριστικές υπέρ τους ρυθμίσεις, βλέπουν ότι σύντομα θα τεθούν και οι ίδιοι στη διάθεση
- και στα κέφια - των δανειστών.
Εκεί που έλπιζαν στο «μαλλί» της εκποίησης, οι περισσότεροι θα βγουν «κουρεμένοι». Ακόμη και αυτοί που έχουν πραγματικές δουλειές, κινδυνεύουν με σοβαρή επιδείνωση της θέσης τους λόγω ύφεσης. Το αντίδωρο του «ξηλώματος» μισθών και εργασιακών σχέσεων δεν είναι αρκετό...
Τελευταία τους ελπίδα είναι ο έλεγχος του συστήματος διακυβέρνησης με πρόθυμες... μαριονέτες. Ξεχνούν όμως μια βασική αρχή: Για να ευημερεί ο ιδιωτικός τομέας χρειάζεται ένα υγιές κράτος. Αυτή την αρχή την αγνοούν. Και θα το πληρώσουν (ακόμη και αυτοί), μαζί με τα πρόθυμα πολιτικά υποχείριά τους, που θα βρεθούν στην μπούκα της κοινωνίας - των ανέργων, των υποαμειβόμενων, των πρώην μικρομεσαίων...
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου