Η εποχή της αθωώτητας...και η Ελλάδα...ο δούλος!!!

Μια φορά και έναν καιρό, πριν περίπου τέσσερις εκατοντάδες χρόνια, την απόλυτη εξουσία πάνω στους ανθρώπους την είχαν οι βασιλιάδες και οι αριστοκράτες.
Οι συμπαθείς μας «γαλαζοαίματοι», ελέγχοντας βασικά τους στρατούς και έχοντας τις ιδεολογικές πλάτες που τους παρείχε η θρησκεία, κρατούσαν...

για τον εαυτό τους όλα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και απολάμβαναν μια πλούσια ζωή, ενώ οι «κολίγοι», ως ιδιοκτησία των φεουδαρχών, ζούσαν σαν τα ζώα μέσα στην ανέχεια.
Υπάκουαν τον αριστοκράτη-φεουδάρχη, έκαναν με σκυμμένο το κεφάλι τις δουλειές που εκείνος τους υποδείκνυε – και αυτή ήταν ολόκληρη η ζωή τους.
Τα Μ.Μ.Ε. εκείνη την εποχή δεν ήταν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης .Και ήταν τα εξής… ένα: η Εκκλησία. Πήγαινες σ΄ αυτήν –υποχρεωτικά– μερικές φορές τη βδομάδα, για να σου υπενθυμίσουν κυρίως ότι ο γαλαζοαίματος για τον οποίο δουλεύεις είναι ξάδελφος του Θεού. Άρα, ακόμη κι αν τολμήσεις να σκεφτείς αρνητικά εναντίον του, θα καείς στην κόλαση!
Η βασική λειτουργία της Εκκλησίας, ήταν λοιπόν να σε μετατρέψει σε εξημερωμένο, πράο και πειθήνιο υποζύγιο του εκάστοτε αφεντικού.
Βέβαια, όλα αυτά είχαν και ένα πρόβλημα. Αν η μόνη ανταμοιβή που λαμβάνει ο εργάτης από τον τσιφλικά -αριστοκράτη-αφεντικό είναι να τον δέρνει όποτε εκείνος θελήσει, ο δούλος θα αδιαφορήσει για την «αύξηση της παραγωγής» του, για την «παγκόσμια κατάσταση που για να αντιμετωπιστεί απαιτεί θυσίες από τους πολίτες», για τους «ρυθμούς ανάπτυξης», και για όλα αυτά τα παράξενα με τα οποία μας σπιρουνιάζουν σήμερα. Όσο κι αν ανέβαινε η παραγωγή του τσιφλικά-αριστοκράτη, εσύ το ίδιο ξύλο θα έτρωγες, οπότε γιατί να στεναχωρηθείς; Και αν γινόταν πόλεμος και σκοτωνόταν ο τσιφλικάς σου, θα ερχόταν ένας άλλος σαν κι αυτόν, που θα ήταν ίδιος και απαράλλαχτος.
Οπότε, αν και είναι δύσκολο για εμάς τους «μοντέρνους» να το παραδεχτούμε, η ζωή εκείνη την αθώα εποχή δεν είχε τα σημερινά άγχη και τις σημερινές κοινωνικές ευθύνες.
Ο απλός άνθρωπος μπορούσε τουλάχιστον να καυχηθεί ότι …δεν έφταιγε αυτός για όλα αυτά που του συνέβαιναν.
Ήταν, όπως και να το κάνουμε, μια εποχή απόλυτης αθωότητας…

 ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ