Τελικά οι Ευρωπαίοι και λοιποί είναι πολύ υποανάπτυκτοι και αμόρφωτοι..

Μία από τις συνέπειες της εν Ελλάδι οικονομικής κρίσεως είναι ότι έχουν ξεπεταχτεί δεξιά κι’αριστερά διάφοροι «μαϊντανοί» που το παίζουν ειδήμονες στα οικονομικά και ευκαιρίας δοθείσης πετάνε το μακρύ και το κοντό τους ευελπιστώντας...

πως κάποιος μπορεί να τους ακούσει και να πάρουν κι’αυτοί ένα ξεροκόκκαλο δημιοσιότητος! Οπως είπαμε και χτες, δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται, έτσι όλοι αυτοί οι κατά κανόνα αργόσχολοι βρίσκουν αφορμή τώρα να πετάξουν την παπαριά τους με τη σιγουριά του κομπογιανίτη που γνωρίζει ότι ο νεκρός δεν μπορεί να τον διαψεύσει ούτε να που πει να πάει να ...συνουσιαστεί!

Εδώ, στις Αμερικές, το φαινόμενο έχει αγγίξει νευροσπαστικές διαστάσεις! Όποιο κανάλι κι’αν κοιτάξω, ότι εφημερίδα να δω – με τη Γουόλ Στριτ Τζέρναλ να πλειοδοτεί σε κοινότυπες μαλακίες – σε όποια «καθώς πρέπει» συγκέντρωση και να βρεθώ, νά’σου οι «ειδικοί», να πετιούνται ως πέη από βρακιά και να κάνουν αυτό που εκ των πραγμάτων γνωρίζουν καλύτερα: να αυνανίζονται!
Τις προάλλες, προσκληθείς εξ ατόμου το οποίον τυγχάνει – πράγμα δύσκολο σήμερα – να σέβομαι, πήγα σε μια όχι και τόσο ανοιχτή συζήτηση, με θέμα – τί άλλο; - την ελληνική κρίση! Η ανύπαρκτη στρογγυλή τράπεζα απηρτίζετο από έναν φοιτητή, μία ηθοποιό και δύο επιχειρηματίες, εις εκ των οποίων Ελληνοαυστραλός. Οι υπόλοιποι ήταν από την Ελλάδα ή Ελληνοαμερικανοί. Να σας πω ότι το όλο ακρόαμα ήταν αποκαρδιωτικό δεν νομίζω ότι εκφράζει ούτε στο ελάχιστο την εμπειρία μου! Είναι απίστευτο πώς ευφυείς, κατά τα άλλα, άνθρωποι μπορούν με τόση ευκολία, θά’λεγε κανείς ανεμελιά, να αναπαράγουν ηλίθια στερεότυπα που έχουν ακούσει δεξιά κι’αριστερά, χωρίς ίχνος κριτικής αποτίμησης, χωρίς καμμία ουσιαστική επεξεργασία, χωρίς καν να διακατέχονται από την παραμικρή αμφιβολία, για χάρη μετριοφροσύνης αν μην τί άλλο! Πήρε πάνω από μία ώρα παράλληλων μονόλογων για να διευκρινιστεί ότι τα χρήματα που δίνονται στην Ελλάδα δεν είναι δωρεά κάποιων ευεργετών ή ευαγών ιδρυμάτων, αλλά δάνεια υπό σχετικά επαχθείς όρους. Μέχρι τη στιγμή που μην αντέχοντας άλλο αναγκάστηκα αγενώς να παρέμβω για να κάνω αυτή την τόσο απλή μα συνάμα απαραίτητη διευκρίνηση, το νόημα που θα μπορούσε να αποκομμίσει κάποιος άσχετος ακούγοντας τους βασικά – με εξαίρεση έναν-δύο – άσχετους συνομιλητές, ήταν ότι κάποιοι δίνουν αφειδώς λεφτά στους σπάταλους και απείθαρχους Ελληνες, οι οποίοι ως κακοί σκύλοι δεν δύνανται να μάθουν τρόπους βρε παιδί μου! Ηταν επίσης απογοητευτικό - ή ενθαρρυντικό; - ότι αυτή που είχε μια πιο ρεαλιστική εικόνα και διακατήχετο από εμφανώς λιγότερη έπαρση ήταν η χαριεστάτη ηθοποιός! Οι δε επιχειρηματίες ήταν να τους στήσεις στον τοίχο για ...σκατοβολή, αλλά μέχρι και τα σκατά θα τους απέφευγαν και θα γίνονταν μπούμερανγκ. Και μιας και τό’φερε η κουβέντα, η μαλακία αυτού του ομογενούς από την Αυστραλία είχε φτάσει σε ψυχοπαθολογικά επίπεδα. Οχι μόνο, ο τενεκές δεν είχε ιδέα για το τί γίνεται στην Ελλάδα και τί σημαίνει η κρίση τόσο για τους αριθμούς όσο και για τους ανθρώπους, αλλά είχε το θράσσος να λέει ότι καλά και δίκαια υποφέρουν οι Ελληνες και θα πρέπει να τιμωρηθούν διότι έτσι πληρώνουν τις αμαρτίες τους και θα μάθουν να συμπεριφέρονται καλύτερα στο μέλλον! Δηλαδή, βρε καραγκιόζη που το παίζεις και “εξπέρ”, τί θα μου πεις, ότι τα γεροντάκια που τους εξανεμίζεται η σύνταξη ή οι μικρομισθωτοί που κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και προσπαθούν να μεγαλώσουν οικογένειες, τιμωρούνται δίκαια τη στιγμή που τόσες και τόσες κουφάλες εξακολουθούν να απομυζούν τον κρατικό κορβανά και να φοροδιαφεύγουν βγάζοντας δισεκατομμύρια στο εξωτερικό; Ολοι στο ίδιο τσουβάλι; Και τί θα μπορούσαν νά’χαν κάνει όλα αυτά τα ανθρωπάκια για να μην φτάσουν τα πράγματα ως εδώ; Πόσες πραγματικές επιλογές είχαν ρεαλιστικά; Μήπως το χρήμα που έρρεε αφειδώς δεν ήταν από αυτούς που τώρα προσπαθούν υποτίθεται «να νουθετίσουν» τους Ελληνες, βγάζοντάς τους το λάδι στα τοκοχρεωλύσια; Αλλά τί να περιμένει κανείς από κάποιον που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε χώρα καταδίκων!
Παρασύρομαι και δεν είναι δίκαιο να γενικεύω (για τους καταδίκους κυρίως, όχι για τους Αυστραλούς), αλλά αυτού του είδους αποδοχή και αναπαραγωγή στερεοτύπων έχει γίνει ο κανόνας δυστυχώς μέχρι και σε υψηλά κλιμάκια όπου βρίσκει κανείς ακόμη πιο σοφιστικέ μαλακισμένους! Πριν μερικούς μήνες στο CNN ένας Βρετανός ιστορικός, ο πολύς Σάιμον Σάμα (Simon Schama αν θέλετε να τον κάνετε γκουγκλ για να τον ξεχέσετε και εσείς), βγήκε και είπε – χωρίς ο «χωστ» του προγράμματος να τον αντικρούσει ή να ζητήσει περαιτέρω διευκρινίσεις – ότι οι νότιοι λαοί λόγω της ζέστης, μεταξύ άλλων παραγόντων, έχουν μια «φυσική» τάση στην τεμπελιά και τη διαφθορά! Μιλάμε για ωμό ρατσισμό εκ χειλέων ακαδημαϊκού (όπως και οι παλαιότεροι ρατσισμοί, άλλωστε). Εστειλα και εγώ ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στο CNN με το οποίο πολύ ευγενικά τους είπα ότι αν είναι να ακολουθήσουμε αυτού του είδους την αναλογία, δηλαδή να εξηγήσουμε στερεότυπα με βάση τις καιρικές συνθήκες, τότε φταίει το ψυχρό κλίμα και η υγρασία για το γεγονός ότι το 90% των Αγγλων είναι ...πούστηδες! Δεν πήρα απάντηση βέβαια, αλλά είμαι σίγουρος ότι το μήνυμα ελήφθη.
Πρέπει το ταχύτερο, εδώθε κ’ακείθεν του Ατλαντικού να περάσουμε σε συνειδητή αντεπίθεση. Και δεν εννοώ κατινίστικες αντιδράσεις του τύπου μας ζηλεύουν και μας φθονούν γιατί είμαστε καλύτεροι και άλλου είδους τέτοιες εξυπνάδες. Μπορούμε να προβάλουμε τα όχι λίγα θετικά της σημερινής Ελλάδας και το γεγονός ότι παρά τα προβλήματα, την καταστροφή του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, τον Εμφύλιο, τα πολιτειακά, τη χούντα, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Μητσοτάκη, τον Καραμανλάκο, τη ...Γιουροβίζιον, την Ολυμπιάδα, τον Χρήστο Οικονόμου, τον Μάκη τον Γιομπαζολιά, τον Κουρή, τον Καρατζαφέρη, τον Καρβέλα, τον Νταλάρα και τη γυναίκα του, την Αννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, την Ελλη Στάη (Τσαρλαμπά το πατρικό της), τις τουρκικές εισβολές σε Κύπρο, Ιμια και «ελληνική» τηλεόραση, τον Τέρενς Κουίκ, και όλα τα υπόλοιπα δεινά που γνώρισε ο τόπος, η χώρα έφτασε να έχει ένα ζηλευτό βιοτικό επίπεδο και μια κοινωνία με ανθρωπειά, σχετική αγνότητα, πηγαία ευφυία, χωρίς εκτεταμένες ακρότητες πλούτου ή εξαθλίωσης. Είναι αυτή την Ελλάδα που σε καλύτερους καιρούς δεν προσέξαμε, δεν εκτιμήσαμε, δεν αγαπήσαμε στην αγωνιώδη μας προσπάθεια να γίνουμε πάντα σαν κάποιους άλλους, όσο κι’αν αυτό δεν μας ταίριαζε. Για να περάσουμε σε μια επικοινωνιακή αντεπίθεση με αξιώσεις επιτυχίας και εν συνεχεία ανάκαμψης, θα πρέπει πρώτα από όλα να βρούμε τη δύναμη να ζητήσουμε συγγνώμη από την παραμελημένη ελληνικότητά μας, εν συνεχεία να την καθαρίσουμα από τα ψιμύθεια διαφόρων διαφημιστικών μηνυμάτων και να την αγκαλιάσουμε σαν την γκόμενα που για πολύ καιρό μας αγαπά και μας προσέχει, αλλά εμείς επιπόλαια αγνοούσαμε καθώς τρέχαμε πίσω από Γερμανίδες και Εγγλέζες (άπλυτες – άλλο στερεότυπο) τουρίστριες!
Δημήτρης Ρομποτής, D.R.