Γιώργος κατά ΠΑΣΟΚ που τον έβγαλε

Γιώργος Δελαστίκ:Τα συνθήματα κατά της κυβερνητικής πολιτικής στην Παιδεία, τα οποία φώναζαν με πάθος οι νεολαίοι του κυβερνώντος κόμματος την ώρα που μιλούσε ο πρωθυπουργός, ήταν το μοναδικό ίσως "ζωντανό" σημείο στην κατά τα άλλα παγωμένη...

ατμόσφαιρα απογοήτευσης που κυριάρχησε στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ με αφορμή τα 37 χρόνια από την ίδρυση του κόμματος στις 3 Σεπτέμβρη 1974.


Η συνολική εκτίμηση πάντως για τις εργασίες της συνοψίζονται στο ότι αποτέλεσε τελικά ένα ασήμαντο σώμα, μια τυπική διαδικασία που κανείς δεν θα θυμάται σε λίγες ημέρες. Ο πρωθυπουργός συνειδητοποίησε εγκαίρως ότι η ευκαιρία δεν ήταν καθόλου κατάλληλη για να διακηρύξει, πόσω μάλλον να εδραιώσει τη νέα πολιτική φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος που ενστερνίζεται την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Το ίδιο και οι διαφωνούντες αντιλήφθηκαν ότι σε αυτή τη φάση η ευθεία αντιπαράθεση με τον πρωθυπουργό δεν θα τους οδηγούσε πουθενά, καθώς δεν υφίσταται κατά κανέναν τρόπο εσωκομματικός συσχετισμός δυνάμεων ικανός να οδηγήσει σε αλλαγή πολιτικής. Ετσι οι αντιδράσεις υπήρξαν υποτονικές, σαφώς κατώτερες από όσα γράφονταν και διοχετεύονταν από τους ενδιαφερόμενους τις προηγούμενες ημέρες.
Αυτά όλα όμως δεν σημαίνουν ότι αποκαταστάθηκε οποιαδήποτε ενότητα μεταξύ των διαφόρων ομάδων των στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Κάθε άλλο. Μπορεί όμως να διαισθανθεί εύκολα κανείς ότι στις τάξεις τους πλανάται πλέον ένα γενικευμένο αίσθημα ματαιότητας, το οποίο αποθαρρύνει ακόμη και τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις για πολιτικά, κοινωνικά ή ιδεολογικά ζητήματα. Το στελεχικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ δείχνει να έχει υποκύψει στην εντύπωση ότι "δεν γίνεται τίποτα πια".
Η κυβερνητική πολιτική έχει αφοπλίσει πολιτικά και έχει αποκαρδιώσει πρωτίστως εκείνες τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που υποστήριξαν μαχητικά την εκλογή ως αρχηγού του κόμματος του Γιώργου Παπανδρέου, πρωτοστατώντας σε αυτήν και δίνοντας με σθένος τον αγώνα εναντίον της τότε κραταιάς -σήμερα ανύπαρκτης- "εκσυγχρονιστικής" πτέρυγας.
Οι δυνάμεις αυτές εμπνέονταν από το παραδοσιακό, σοσιαλδημοκρατικό κλασικού τύπου ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και βεβαίως είναι αυτές περισσότερο από όλες τις συνιστώσες του ΠΑΣΟΚ που έχουν απογοητευθεί τα μέγιστα από την ακραία αντιλαϊκή, νεοφιλελεύθερη πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου εναντίον των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, των νέων, των συνταξιούχων.
Με την κυβερνητική πολιτική του, δηλαδή, ο Γ. Παπανδρέου έχει στραφεί κυρίως εναντίον του κομματιού του ΠΑΣΟΚ που τον προώθησε στην εξουσία. Ο πρωθυπουργός όμως αδιαφορεί γι' αυτό. Αισθάνεται ότι το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα του είναι πλέον άχρηστο, αν όχι βαρίδι! Θεωρεί ότι τώρα έχει στα χέρια τον κρατικό μηχανισμό για να προωθήσει την πολιτική του, έναν μηχανισμό δηλαδή πολύ πιο αποτελεσματικό από το κόμμα του ΠΑΣΟΚ.
Μέσω του κρατικού μηχανισμού που υλοποιεί τη συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική οικοδομεί ο Γ. Παπανδρέου τις νέες πολιτικές και κοινωνικές του συμμαχίες, απευθυνόμενες στα άτομα και στις κοινωνικές ομάδες που ωφελούνται από την πολιτική του. Εννοείται ότι αυτές οι κοινωνικές ομάδες δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τους "μη προνομιούχους" του Ανδρέα Παπανδρέου και τους μικρομεσαίους, ούτε φυσικά συναπαρτίζουν μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού.
Κανένας ηγέτης κόμματος εξουσίας δεν επιβιώνει χωρίς κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες με στρώματα του πληθυσμού που αθροιστικά αποτελούν την πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Ο Γιώργος Παπανδρέου όμως έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα στο σημείο αυτό ότι διακατέχεται από τη νοοτροπία του "πρωθυπουργού μίας θητείας" και δρα στη βάση αυτή. Εχει επίγνωση δηλαδή του γεγονότος ότι με αυτήν την πολιτική είναι αδύνατον να επανεκλεγεί, είναι απολύτως αδύνατον να βγει το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα, και έτσι έχει επιλέξει να προωθήσει αυτήν την πολιτική μέχρι να λήξει η τετραετία του, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες που θα έχει αυτή η πολιτική στην εκλογική απήχηση του ΠΑΣΟΚ, όποτε και αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές. Ούτε τον νοιάζει, φυσικά, τι ΠΑΣΟΚ θα παραδώσει...
ΑΚΙΝΔΥΝΗ
Εσωκομματική αντιπολίτευση
ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ είναι για τον Γιώργο Παπανδρέου ο κίνδυνος ανατροπής του από ενδοπασοκικές αντιπολιτευτικές δυνάμεις στη φάση αυτή. Αυτό αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά στη συνδιάσκεψη του κυβερνώντος κόμματος. Η συνδιάσκεψη είναι ένα πολυπληθέστατο κομματικό σώμα, πολύ ευρύτερο από το υπουργικό συμβούλιο, την κοινοβουλευτική ομάδα ή τα ηγετικά όργανα του ΠΑΣΟΚ.
Από τη στιγμή λοιπόν που ούτε καν σε αυτό το ευρύτατο σώμα δεν εκφράστηκαν η δυσφορία και η αγανάκτηση ή η απόγνωση της ελληνικής κοινωνίας και της κομματικής βάσης ή των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει περίπτωση να εκδηλωθεί αυτοβούλως από τον μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ οποιαδήποτε κίνηση αντικατάστασης του προέδρου και της ηγεσίας του κόμματος. Οσοι ελπίζουν κάτι διαφορετικό θα απογοητευθούν.