Επικήδειος πτώχευσης World Street Journal στην Ελλάδα

Η υποχώρηση του μονοετούς ελληνικού ομολόγου στο 60% κάτι που σημαίνει ότι διαπραγματεύεται στο 40% της ονομαστικής του αξίας όχι μόνο καταδεικνύει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά χρεοκοπίας και αυτή θα έρθει σύντομα αλλά επίσης ότι οι επενδυτές θα υποστούν μεγάλη ζημιά η οποία θα υπερβαίνει ακόμη και αυτή της τάξης...

του 50% που εκτιμούταν μέχρι σήμερα. Αυτό υποστηρίζει σε σημερινό της άρθρο η αμερικανική εφημερίδα «Wall Street Journal». 

Στο ίδιο άρθρο επισημαίνεται πως η Ευρώπη αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να έρθει «πρόσωπο με πρόσωπο» με τη σημασία της ελληνικής χρεοκοπίας. Αυτό ίσως ήταν και το έμμεσο μήνυμα της Christine Lagarde προς τι ευρωπαϊκές τράπεζες ότι δηλαδή χρειάζονται επειγόντως την ενίσχυση της κεφαλαιακής βάσης των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Πρέπει να γίνει ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος θα ήταν μία «υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση» μέσω ιδιωτικών καναλιών, αν είναι δυνατόν, διαφορετικά μέσω κάποιας μορφής δημόσιας χρηματοδότησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Από την άλλη η φιλανδική εμμονή στην εγγυοδότηση των νέων δανείων για τη διάσωση της Ελλάδας, κινδυνεύει να δημιουργήσει σοβαρό ρήγμα στο σχέδιο μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείυο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με αποτέλεσμα τη αναπόφευκτη χρεοκοπία της χώρας.
Και κάτι τέτοιο θα επηρεάσει σοβαρά τις ήδη προβληματικές ευρωπαϊκές τράπεζες. Αν και το ποσό που οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι εκτεθειμένες απέναντι στις ελληνικές δανειοδοτικές υποχρεώσεις ίσως να μην φαντάζει τόσο τρομοκρατικό (σύμφωνα με την UBS εκτός των ελληνικών τραπεζών αυτό ανέρχεται στα 46 δις. € με τις γαλλικές τράπεζες να έχουν 9,4 δις. € εκθετική διάθεση και τις γερμανικές να φτάνει τα 7,9 €) αλλά όπως επισημαίνεται στο άρθρο τη WSJ τέτοιες κρίσεις σπάνια διατηρούν υψηλά επίπεδα στεγανότητας.
«Το πρόβλημα με αυτές τις καταστάσεις είναι ότι δύσκολα εκτιμάται ποιο θα είναι το δεύτερο και το τρίτο κύμα των παρενεργειών» εξηγεί ο Stephen Lewis οικονομικός αναλυτής  για το Monument Securities.
Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν συνολικά εκθετική διάθεση απέναντι στην ελληνική οικονομία 94 δισ. € με τα γαλλικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να χρεώνονται 40 δισ. € και τα αντίστοιχα γερμανικά 24 δισ. €. Δεδομένου ότι στα μέσα Αυγούστου τα 32 μέλη της ένωσης τραπεζών τη ευρωζώνης (Stoxx euro-zone ) είχαν συνολική κεφαλαιοποίηση 240 δισ. € η ελληνική περίπτωση έχει τη δυνατότητα να προξενήσει μια ικανή ζημιά στους ισολογισμούς τους.
Πολύ δε περισσότερο και σύμφωνα με το διεθνές λογιστικό γραφείο, οι ευρωπαϊκοί χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί οι οποίοι αποφεύγουν την κάθετη εκτίμηση απέναντι στα κεφάλαια διάθεσης στην ελληνική οικονομία, όταν έρθει η ώρα της χρεοκοπίας και θα αναγκαστούν να αναγνωρίσουν την πραγματική τους έκθεση τότε τα αποτελέσματα θα είναι πολύ οδυνηρά επισημαίνει ο αρθρογράφος τη WSJ. Αλλά δεν είναι μόνο οι τράπεζες, που θα ζημιωθούν. Δεν πρέπει να λησμονούνται και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί οι οποίοι θα μεταφέρουν την κρίση κεφαλαίου στις εγχώριες τράπεζες.
Αν και η νέα ηγεσία του ΔΝΤ μέσω της Lagarde ζήτησε ανακεφαλαιοποίηση μέσω του ιδιωτικού τομέα κατά κύριο λόγο και μέσω κρατικών χρηματοροών αν καταστεί ανάγκη, δυστυχώς ο ιδιωτικός τομέας ο οποίος τον προηγούμενο χρόνο μπορεί να είχε σημειώσει προόδους στην συσσώρευση «ετοιμοπαράδοτων» πακέτων κεφαλαίων δημιουργώντας μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας στουθς επενδυτές εντούτοις φέτος φαίνεται πως ο ιδιωτικό τομέας είναι λιγότερο ενθουσιώδης στο να επενδύσει στις τράπεζες. Και αν οι επενδυτές είναι διστακτικοί στο να κατευθύνουν τα πακέτα αυτά στις τράπεζες σήμερα, το ίδιο διστακτικές είναι και οι κυβερνήσεις.
Το παράδειγμα της Ιρλανδίας άλλωστε είναι πολύ πρόσφατο.
Οι ευρωπαίοι πολιτικοί, συνεχίζει το άρθρο της WSJ βρίσκονται στη δυσάρεστη κατάσταση στο να έχουν να επιλέξουν να διασώσουν τις τράπεζές τους ή μια περιφερειακή οικονομία σαν την ελληνική. Αν και το προτέρημα της ελληνικής διάσωσης είναι πως μέχρι τώρα περιείχε περισσότερο υποσχέσεις και εγγυήσεις παρά χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων η ανακεφαλοποίηση των τραπεζών αναμφίβολα αναμένεται να έχει αντίκτυπο στους ισολογισμούς τους.
Και το άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας καταλήγει πως είναι αμφίβολο εάν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καταλήξουν σε μια κοινή απόφαση για το πως θα πρέπει να αντιδράσουν στα εγχώρια  προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τράπεζές τους. Άλλες θα αποφασίσουν να τις χρηματοδοτήσουν μέσω του ιδιωτικού τομέα, άλλες μέσω του κρατικού ενώ άλλες απλά θα περιμένουν από την ΕΚΤ να έρθει με μια μαγική λύση. Το μόνο όμως σίγουρο είναι ότι η πίεση θα αυξηθεί μέσα στην ευρωζώνη. Οι τριβές θα αυξηθούν επίσης για το αν πρέπει να δανειοτοδοτηθεί εκ νέου η Ελλάδα μέσω υποθήκευσης είναι απλά μια πρόγευση πόσο οι τριβές αυτές μπορεί να δημιουργήσουν σπινθήρες σε ένα εύφλεκτο σκηνικό ιδιαίτερα όταν το ερώτημα κλίνει προς τη διάσωση των τραπεζών, ειδικά όταν κάποιες χώρες αισθανθούν ότι αδικούνται σε σχέση με άλλες.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr