O εξευτελισμός της θρησκείας μας από την τέχνη

Σε μια εποχή κρίσης ορισμένοι επιλέγουν να δώσουν από το υστέρημά τους τόσο εύκολα 25 και 30 ευρώ για να παρακολουθήσουν μια σατιρική κωμωδία που εξευτελίζει και διασύρει...

το ευλογημένο και ματωμένο ράσο, κυρίως όμως τον Θεόσδοτο θεσμό του Ορθοδόξου μοναχισμού. Η παράσταση έχει τίτλο «Τα κορίτσια με τα μαύρα» και περιοδεύει σε όλη την Ελληνική επικράτεια.


Είναι γεγονός ότι όταν κάτι σχετίζεται με το ράσο, αυτομάτως έχει και οφέλη οικονομικής φύσεως αφού οξύνει την ανθρώπινη περιέργεια. Ασυναίσθητα βέβαια και προκλητικά οι συγγραφείς στο βωμό του χρήματος αποφάσισαν να δώσουν στον κόσμο ένα κακόγουστο έργο χαμηλής ποιότητος αδιαφορώντας για καθετί ιερό και όσιο. Βλέποντας κανείς την παράσταση στα αμέτρητα βιντεάκια που ανεβάζει ο κόσμος στο youtube αρκεί μόνο να δει το ύφος των ηθοποιών την ώρα που σχηματίζουν το σημαντικότερο σύμβολο της πίστεώς μας, τον ζωοποιό Σταυρό, δια του οποίου χάρισε με τη σταυρική Του θυσία Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός  τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Είναι ωραίο να γελάς… αλλά εξαρτάται από το πού γελάς, πώς και για ποιο λόγο. Είναι άσχημο να προκαλείς το γέλιο ειρωνευόμενος  κάτι το οποίο αγαπώ και μάλιστα πολύ. Είναι σαν να ειρωνεύεται κάποιος τον πατέρα ή τη μητέρα κάποιου άλλου.
Υπάρχει ο κίνδυνος να με κατονομάσουν φασίστα, όπως πολύ εύκολα κολλάνε οι άνθρωποι της δημοσιότητας ταμπελίτσες στην Εκκλησία, όμως δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα. Δεν είμαι εγώ αυτός ο οποίος θα ακυρώσει την παράσταση.
Έχω όμως πολλά ερωτήματα… Σας παραθέτω περίληψη του έργου: Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μοναστήρι, στο οποίο συναντιούνται κάθε άλλο παρά τίμιοι και αδιάφθοροι άνθρωποι. Ο Θεός έτρεμε ολόκληρος από τα νεύρα του παρακολουθώντας όσα συνέβαιναν στη γυναικεία Μονή της Παναγιάς της Μαυροβουνιώτισσας κάπου στη Βόρεια Ελλάδα και μάλιστα από τις ίδιες της ιέρειες της πίστης του.
Αν και 2000 χρόνια τώρα είχε αποφασίσει να μην ξανασχοληθεί με τους ανθρώπους, η αλήθεια είναι ότι η σκέψη να ρίξει φωτιά και να τους κάψει όλους, άρχιζε να παίζει σαν μεγάλη πιθανότητα στο Θεϊκό μυαλό του...
Τώρα ο ίδιος έβλεπε έναν άλλο τόπο λατρείας του, ένα αγαπημένο του μαγαζάκι(εκκλησία) να έχει μετατραπεί σε άντρο εμπορίου χασίς, πλυντηρίου πορνείας, κοιτίδα ιερόσυλων και βλάσφημων, εκποιητών εκκλησιαστικής περιουσίας (της δικής του δηλαδή), επίορκων αστυνομικών, διαπλεκόμενων Υπουργών και καταφύγιο άνομων συμφερόντων...
«Ούτε ο Θεός δεν το θέλει», σκέφτηκε και χαμογέλασε πικρά. Η ώρα της διπλωματίας είχε τελειώσει. Το λόγο τώρα είχαν τα όπλα...
Αν υπήρχε τόση διαφθορά στον μοναχισμό σήμερα, δεν θα υπήρχαν γέροντες σαν τον Παϊσιο, τον Πορφύριο, τον Ιάκωβο και τον Εφραίμ (Αμερική) και άλλους αναρίθμητους Αγίους που έζησαν και ζούν στις μέρες μας.
Απευθύνομαι πατρικώς στους Ορθοδόξους πολίτες αυτής της χώρας και τους ερωτώ: αξίζει ένα  γέλιο εις βάρος της ευλογημένης μας θρησκείας; Εις βάρος του ευλογημένου ράσου; Εις βάρος Εκείνου του οποίου τρύπησαν τις σάρκες πάνω στο Σταυρό για να τον αγαπήσουμε και να τον ακολουθήσουμε για να σωθούμε εμείς και να μας δείξει τον σωστό τρόπο ζωής μαθαίνοντάς μας να αγαπάμε και να σεβόμαστε τον άλλον;
Με πόνο ψυχής,
Πρεσβύτερος Γεώργιος Χριστοδούλου

www.elora.gr